gevoel volgen of niet

Ivm plotselinge oppasnood ben ik in april dit jaar in contact gekomen met een ander ouderpaar om wekelijks voor elkaar een halve dag op te passen. Mijn dochtertje daar en hun dochtertje bij mij, zodat de kindjes ook met elkaar kunnen spelen. Op zich zijn het prima ouders, maar op dit moment zit ik zo in twijfel of ik ermee door wil gaan. Mijn gevoel zegt echt dat ik er mee wil stoppen, maar een gegronde reden heb ik er niet voor. Wat meespeelt is dat het ouders zijn die vrij afstandelijk zijn. Ook lijken ze enorm streberig en perfectionistisch (geen potjes geven, alleen biologisch, oefenen met dit en dat ...benoemen wat ze inmiddels al bijgeleerd heeft en dat ze nog steeds niet kan lopen..oefenen op het potje terwijl ze nog geen 15 maanden is) Ook zijn ze vrij flexibel met de tijden ('ze gaan weg als ze klaar zijn') terwijl ik graag concreet een tijd afspreek en er dan ook om die tijd ben. Opzich geen vreselijke dingen, maar alles bij elkaar geeft mij gewoon een vervelend gevoel als ik er aan denk dat ik mijn dochtertje daar moet brengen. Ik heb het gevoel dat ik heel erg op mijn tenen moet lopen om ook zo perfect mogelijk over te komen. In al die tijd is mijn dochtertje nog steeds niet 'zichzelf'' als ze daar is. Ze wil daar eigenlijk niks, niet echt spelen, niet aangeraakt worden etc. Helemaal niet zoals ik haar ken. En afscheid nemen is ook drama. Nu snap ik ook dat een halve dag per week te weinig is om  te wennen. Het andere kindje daarentegen kijkt niet op of om als haar vader of moeder weggaat. Dus qua wennen is dat ook anders gelopen. Ik besef dat ik nogal beoordelend overkom, maar ik weet niet zo goed hoe ik dit negatieve gevoel los kan laten. Het liefst stop ik er direct mee en laat ik mijn dochtertje alleen bij mijn ouders en schoonouders waar ze vertrouwd is en lekker geknuffeld wordt. (oppas door die andere ouders is inmiddels niet meer noodzakelijk geworden). Wie heeft tips? Want zomaar stoppen komt ook vrij bot en lullig over.

mmm lastig. Ik vertrouw vrijwel altijd op mijn gevoel.. als ik het gevoel heb dat het op eea manier niet goed zit dan zou ik toch kijken hoe ik het anders zou kunnen oplossen. Maar ik vertrouw dan ook inmiddels blind op mijn gevoel.

Printje schreef:mmm lastig. Ik vertrouw vrijwel altijd op mijn gevoel.. als ik het gevoel heb dat het op eea manier niet goed zit dan zou ik toch kijken hoe ik het anders zou kunnen oplossen. Maar ik vertrouw dan ook inmiddels blind op mijn gevoel.

Dus ook als je gevoel zegt dat het niet echt klikt met die mensen, maar ze wel helemaal fantastische opvoedingsstijl hebben dan zou je toch je gevoel volgen?

Als je gevoel zegt dat je ermee moet stoppen dan zou ik een andere oplossing gaan zoeken.

Rouge schreef:

Printje schreef:mmm lastig. Ik vertrouw vrijwel altijd op mijn gevoel.. als ik het gevoel heb dat het op eea manier niet goed zit dan zou ik toch kijken hoe ik het anders zou kunnen oplossen. Maar ik vertrouw dan ook inmiddels blind op mijn gevoel.

Dus ook als je gevoel zegt dat het niet echt klikt met die mensen, maar ze wel helemaal fantastische opvoedingsstijl hebben dan zou je toch je gevoel volgen?

Ja ik denk het wel, maar alleen als ik het dus even geprobeerd had en er echt een onverklaarbaar onderbuikgevoel bij zou hebben. Ik zou anders ook niet op mijn gemak zitten op mijn werk als ik een vervelend gevoel heb bij de oppas.

Ik zou natuurlijk eerst, zoals jij doet, ook kijken naar logische verklaringen, wennen/ anders stijl etc. maar als ik er dus echt een bepaald gevoel bij heb dan zou het voor mij toch reden genoeg zijn om naar andere oplossingen te zoeken.

Ella schreef:Als je gevoel zegt dat je ermee moet stoppen dan zou ik een andere oplossing gaan zoeken.

Ja en hoe breng ik dat naar die ouders, want een echte gegronde reden heb ik niet. Wil ze ook niet het gevoel geven dat zij niet deugen.

Nou, ik zou niet doorgaan omdat het anders bot en lullig overkomt. Als je dochter ook bij je ouders en schoonouders terecht kan en daar veel beter in haar vel zit dan zou ik daar zonder aarzelen voor kiezen. Wel zou ik in ieder geval op hun kind blijven passen tot ze een andere oplossing hebben gevonden, mochten ze dat nodig hebben.

Susan schreef:Nou, ik zou niet doorgaan omdat het anders bot en lullig overkomt. Als je dochter ook bij je ouders en schoonouders terecht kan en daar veel beter in haar vel zit dan zou ik daar zonder aarzelen voor kiezen. Wel zou ik in ieder geval op hun kind blijven passen tot ze een andere oplossing hebben gevonden, mochten ze dat nodig hebben.

Ja zij hadden geen structurele oppas nodig omdat de moeder nog geen werk had. Krijgt ze eventueel nog wel maar dat is nog niet zeker.

Ik zou net als Susan zegt wel aanbieden nog op hun dochtertje te passen zolang ze nog niet iets anders hebben voor haar.

Rouge schreef:
Ja en hoe breng ik dat naar die ouders, want een echte gegronde reden heb ik niet. Wil ze ook niet het gevoel geven dat zij niet deugen.

Ik zou er gewoon een draai aan geven, je hoeft toch niet per se de ware reden te noemen? Zij doen in feite ook niks verkeerd, een ander oppaskind zou daar misschien wel prima gedijen. Je hebt er gewoon geen goed gevoel bij, maar dat komt inderdaad wat lullig over, dus ik zou een leugentje om bestwil verzinnen. Ook omdat zij er anders misschien een rotgevoel bij hebben om hun kind nog wel bij jullie te brengen, terwijl ze ook (nog) geen alternatief hebben gevonden.

Je kunt aangeven dat het inmiddels niet meer noodzakelijk is dat hun oppassen en dat je een andere mogelijkheid hebt het binnen de familie op te lossen. Daar zou toch niemand over vallen? Je schuift hen dan ook niks in de schoenen.

Jouw kind hoeft daar niet meer naar toe, dan zou ik haar ook niet meer laten gaan. Ik zou hun kind wel gewoon bij jou laten komen, totdat de andere ouders een andere oplossing hebben gevonden.

ja zo zou ik het ook kunnen brengen inderdaad.

Als het niet strikt noodzakelijk is en je er geen goed gevoel bij hebt, zou ik er mee stoppen.
En ook al was het wel strikt noodzakelijk, dan nog zou ik kijken naar een andere oplossing. Als jij je dochter niet met een gerust gevoel daar brengt, zit je ook niet lekker op je werk natuurlijk.

Als je (schoon)ouders willen oppassen zou ik dat als reden opgeven. Dat zij dat graag willen doen.

Ik zou je gevoel volgen  en er mee stoppen.  Gewoon aangeven dat je het binnen de familie op kan lossen en die het dolgraag willen.

Júist bij een oppas moet het gevoel goed zijn vind ik. Als het gevoel niet goed is, zou ik dan ook echt een andere oppas zoeken. Als je er al eentje hebt zou ik dus zeker weten stoppen.