Niet pluis gevoel - bij kind van een ander.

In mijn omgeving is een kindje waarbij ik echt vanaf de geboorte zo'n gevoel heb van "ër klopt toch wel iets niet"wat eigenlijk de laatste jaren erger geworden is,nu vroeg een vriendin van me of ik dat ook had bij dat kindje, ja dus en was eigenlijk een beetje opgelucht dat ik weer niet de enige was die spoken ziet.

Ze is nu 3, en ik weet niet goed hoe ik het kan uitleggen, maar je kan eigenlijk amper contact met haar maken, ze speelt eigenlijk niet zit maar een beetje te zitten,geeft vaak i.p.v antwoord op een vraag een soort van brul achtige kreet, heb soms de neiging om met mn hand voor dr gezicht te zwaaien omdat het dan echt lijkt of ze op een andere planeet zit.Nu had hun psz hier over ook al een opmerking gemaakt dat het eigenlijk niet goed gaat,dus was ik een beetje opgelucht dat er nu misschien eens naar gekeken gaat worden, maar nee ze werden er boos om. Het zijn sowieso mensen die erg streven naar perfectie en dat is hun kind dus ook, sterker nog de andere kinderen (dus die van mij en vriendin) zijn niet normaal en die van hun wel,zij is gewoon zo omdat ze erg netjes opgevoed is.

Nou ja eigenlijk kan ik hier niets mee, maar vind het gewoon sneu en ben wel eens benieuwd wat jullie ervan vinden.

ik denk niet dat je er veel mee kan. Je bent een buitenstaander en je weet niet zeker of er iets mis is, je geeft aan dat je een bepaald gevoel hebt bij dat kind. En sommige kinderen zitten nu eenmaal in een eigen wereldje maar dat wil nog niet zeggen dat er dan iets mis is met dat kind.

Ik denk inderdaad dat je niets kan doen.



mijn Neefje is ook altijd erg in zichzelf gekeerd geweest, niet reageren als je iets zegt en toen dacht ik ook, goh dat is vreemd, dat heb ik nog niet eerder gezien. Maar nu is hij 4,5 en is er niet mee aan de hand. Vrolijk kind en reageerd weer gewoon....



Ik denk dat als er echt iets mis zou zijn ze dit misschien ook wel bij bv cb of huisarts zouden zien??? Tenminste daar ga ik dan maar even van uit

XXAnnieXX schreef:

Ik denk dat als er echt iets mis zou zijn ze dit misschien ook wel bij bv cb of huisarts zouden zien??? Tenminste daar ga ik dan maar even van uit

Dat hoeft niet per se, hoor. Juist als je als ouders eigenlijk niet wil horen dat er iets mis is, kun je op het consultatiebureau prima doen alsof alles oké is en als je kind daar al afwijkend gedrag vertoont, doen alsof het een momentopname is en je kind gewoon zijn dag niet heeft. Sowieso, ze zien je kind op die leeftijd een kwartier per jaar op het consultatiebureau en bij de huisarts op momenten dat je kind toch al niet lekker in zijn of haar vel zit. Dus dat er op het consultatiebureau of bij de huisarts nog niet aan de bel is getrokken zit helemaal niks.

Zelf zou ik dit soort signalen nooit negeren. Je hoeft niet meteen maar aan te nemen dat er van alles aan de hand is en je mag natuurlijk de hoop hebben dat het maar een fase is en dat er niks aan de hand blijkt te zijn, maar ik zou nooit niets doen. Maar goed, dat zeg ik als ouder. Als buitenstaander heb je daar eigenlijk niet of nauwelijks invloed op en dan vrees ik dat je inderdaad weinig kunt doen, behalve eerlijk zeggen wat jouw indruk is en wat je zelf zou doen als de ouders erover beginnen.

Enige wat ik weet dat ze bij het CB wel lichamelijke dingen hadden opgemerkt,liep heel laat en moeilijk huilde veel,kroop niet zulke dingen.

Alleen bij de psz merken ze dat het niet echt lekker gaat.