Schoppen, slaan, boos doen ed.

Hoe gaan jullie hiermee om? N. is in de fase beland dat ze alles probeert duidelijk te maken via slaan, schoppen, driftig doen en noem maar op. 

Iemand tips en/ of ervaringen?

Ervaring, ja veel.. Tips... nee  ja een lange adem en consequent blijven. Ooit werkt het (zegt men).

Edit: en uitleggen..

Hier is het nog niet zo heftig (bijna 13 maand), maar een driftbui komt nu dagelijks wel voorbij. Bijvoorbeeld als ze vindt dat ik haar niet snel genoeg haar pap geef. Wat ik nu doe is negeren en afleiden. Dat helpt soms. Ik benoem er wel altijd bij dat ik zie dat ze boos is en waarom ze dan boos is.

Ik maak oogcontact als het lukt en benoem wat ze graag wilt doen waarom ze bijv boos word.

Voorbeeld: dochter wil niet naar huis vanuit de speeltuin en word hierdoor boos en verdrietig, ik ga op ooghoogte zitten en zeg: vind je het zo leuk in de speeltuin? Ik zie dat je nog niet naar huis wilt? En dan zegt ze meestal: ja en dan zeg ik: we gaan nu toch naar huis zullen we samen zwaaien naar de glijbaan (bijv) en dan is het vaak over.

L. is nu ruim 14 maanden en er komt regelmatig een driftbui voorbij. De laatste tijd ben ikzelf vaak het doelwit. Schoppen, slaan, haren trekken en knijpen. Ik maak haar duidelijk dat ik het niet oké vind en leid haar vervolgens af. Vaak gaat de driftbui dan nog eventjes door en dat negeer ik. Tenzij ze mij weer als doelwit gebruikt, dan leg ik haar weer uit dat ik dit niet wil zien.

Oke, ja dat uitleggen doen we al veel. Zoals jij zegt Sophiee, gebruikt ze ons vaak als doelwit. En dat vind ik toch wel minder aan de hele situatie. Als ze doorgaat zetten we haar nu even weg, en negeren we het gedrag. Maar of het werkelijk nut heeft... Ik vraag het me af.

Ja zoooooooooooo herkenbaar, wordt er gestoord van.
Meppen, knijpen en vaak midden in mijn gezicht. Met haar hoofd bonken (vaak naar achter als ik haar vast heb of bijvoorbeeld in de kinderwagen).

Ik probeer ook alles uit te leggen.
Ik zou het zelf niet zo doen als Laurientje, omdat ik haar daar voor mijn gevoel valse hoop mee geef. 'Vind je het nog leuk?' 'Ja' ... pech voor jou we gaan toch naar huis!! (snap je wat ik bedoel?).

Wel zeg ik van, nog even dit en dat en dan gaan we naar huis/slapen enz.

En als ze zich echt misdraagt (trap op blijven klimmen, kat aan zijn nek/poot/staart door de kamer slingeren) dan zet ik haar even op haar stoeltje in de hoek (helaas hebben we hier geen gangetje ofzo).

Ook moet ik eerlijk bekennen dat ik haar wel eens een tik terug heb gegeven op haar vingers, toen ze mij voor de zoveelste keer (en goed hard ook) midden in mijn gezicht mepte.

Overigens heeft het nog niet echt zin hier. Ik lijk weinig indruk te maken en wordt vaak nog midden in mijn gezicht uitgelachen ook..

Het staat er een beetje krom zie ik maar ik benoem dat het jammer is dan we naar huis gaan.
Zo voelt ze zich iig begrepen en dat werkt vaak wel goed,

Ja ik snap wat je bedoelt hoor, maar ik zou door die eerste zin 'Je wilt nog niet naar huis he?/ Je vindt het hier leuk he?' het idee hebben dat er dan een 'Nou dan blijven we nog even' zal kunnen volgen. Snap je?

Ik geef een aantal keer aan dat we zo naar huis gaan (nog even op de schommel en dan gaan we), en als ze dan boos wordt laat ik haar inderdaad ook zwaaien, of ik probeer haar af te leiden en haar aandacht ergens anders naar te trekken.

Ja maar op deze manier geef ik gehoor aan haar verdriet of woede, het kind word boos of verdrietig omdat het nog niet goed kan aangeven wat het wil en de gevoelens onder woorden kan brengen.
Je kunt ook zeggen: jammer hè dat we naar huis moeten want het is hier zo leuk.

Wat lejow idd zegt, zoals Laurientje zou ik het niet doen.
Ik zou dan bijv wel zeggen ; je vindt het leuk hier he? We moeten nu naar huis, aardappeltjes eten, maar we komen snel een keer terug, dág glijbaan!

Voor de rest probeer ik het zoveel mogelijk te benoemen, te negeren en af te leiden. En ik kan niet ontkennen dat ik echt wel eens een tik terug heb gegeven.