Collega vragen overwerken.

Dan zitten jij en ik anders in elkaar ,dat kan!
Het is heel vervelend als je het mee maakt!
Maar ik ben eenmaal niet zo wanneer iets constateer dat ik er niks van zeg en er niemand staat. Ik geef dan ook duidelijk mijn grenzen aan dat ik iets heb geconstateerd maar dat ik er niet voor ga opdraaien.

En wat win je daarmee? Niets toch? Ik zie zoveel collega's overspannen worden met jouw houding... 
Niet gezond, want je gaat je werk echt niet beter doen op die manier.


Ik zeg er overigens wel wat van, ik bel mijn baas, ' er is niemand voor de avonddienst en die van morgen geregeld, ik moet straks naar huis, dus er moet iemand gevonden worden' als zij dan vraagt of ik langer kan blijven omdat er ipv 15.00 om 16.00 iemand komt dan kan dat natuurlijk. Als zij dan vraagt of ik de volgende dag op mijn vrije dag die avonddienst kan doen, dan is het antwoord afhankelijk van of ik kan of niet, is dat mijn 4e dag die week, dan is het antwoord gewoon nee. En als ik om 15.00 echt weg moet, dan zijn de cliënten dus alleen van 15.00 tot 16.00, maar dat is niet mijn probleem, ik regel de roosters niet, dus het is niet mijn verantwoordelijkheid dat er iemand aanwezig is. Het is mijn verantwoordelijkheid dat ik mijn werk doe, en dat ik aankaart wanneer er een probleem is, het is de  verantwoordelijkheid van mijn baas dat het rooster klopt, daar bemoei ik me niet mee.

Artemis schreef:

ijsjemeisje schreef:Je zal het toch ergens moeten aankaarten dus toch maar bij p&o!
Verder ben ik het eens met paper crown!
Ik vind het fijn dat mijn collaga's mee denken en zich ook ergens verantwoordelijk voor voelen.
Komt misschien ook dat ik werk met mensen met een beperking als mijn collega er niet is en ik ook niet dan staan ze die ochtend voor een dichte deur.
Als je iets constateerd ben ik niet zo van o dat moeten ze zelf maar ondervinden.

Ja jeetje, ik werk met gedetineerden en verslaafden. En als ik er niet ben en ook geen collega zijn ze alleen zonder toezicht. Dat heb ik dus weleens gedaan, anders kan ik echt makkelijk 15 uur per week overwerken en heeft mijn baas nog niet door dat er een probleem is,

En je hebt dat laatste wel aangekaart bij je baas dat er een probleem was?

Artemis schreef:En wat win je daarmee? Niets toch? Ik zie zoveel collega's overspannen worden met jouw houding... 
Niet gezond, want je gaat je werk echt niet beter doen op die manier.

Je wint er ook niks mee dat je voor de problemen wegloopt en doet als je het niet wist.
Als iedereen dat doet dat lijkt mij ook niet de juiste manier van werken.
Ik maak dit niet vaak mee dus dan is het ook anders denk ik.

ijsjemeisje schreef:

Artemis schreef:En wat win je daarmee? Niets toch? Ik zie zoveel collega's overspannen worden met jouw houding... 
Niet gezond, want je gaat je werk echt niet beter doen op die manier.

Je wint er ook niks mee dat je voor de problemen wegloopt en doet als je het niet wist.
Als iedereen dat doet dat lijkt mij ook niet de juiste manier van werken.
Ik maak dit niet vaak mee dus dan is het ook anders denk ik.

In welke wereld leef jij? Natuurlijk ga je niet zonder iets te zeggen naar huis....

Artemis schreef:

ijsjemeisje schreef:

Artemis schreef:En wat win je daarmee? Niets toch? Ik zie zoveel collega's overspannen worden met jouw houding... 
Niet gezond, want je gaat je werk echt niet beter doen op die manier.

Je wint er ook niks mee dat je voor de problemen wegloopt en doet als je het niet wist.
Als iedereen dat doet dat lijkt mij ook niet de juiste manier van werken.
Ik maak dit niet vaak mee dus dan is het ook anders denk ik.

In welke wereld leef jij? Natuurlijk ga je niet zonder iets te zeggen naar huis....

Zo kwam het wel op mij over. Sorry.
Dan zijn we het daar over eens ;-)

Zoals jij, Peanut, reageert zo reageerde ik tot 'n jaar of drie geleden ook. En toen had ik me totaal niets voor kunnen stellen bij de reacties van Artemis, in haar denkwijze had ik me totaal niet kunnen vinden. Nu begrijp ik heel goed wat ze bedoeld! Ik zou willen dat ik in de praktijk ook vaker zo zou handelen, dat lukt me nog niet altijd maar ik geef wel veel duidelijker mijn grenzen aan en ervaar een probleem zoals dat in openingspost geschetst wordt niet meer als mijn persoonlijke probleem.

Je maakt écht een denkfout als je denkt dat jij dus maar moet werken als je collega niet kan werken. En natuurlijk moet er nu iemand gewaarschuwd worden die het probleem oplost maar dat is een signalerende taak, dat wil niet zeggen dat je het op moet lossen. In jouw situatie zou ik overleggen met je collega; goh, we hebben een probleem, kunnen we dat fifty/fifty oplossen? (Dit is zoals Artemis aangeeft al niet eens jullie verantwoording, jullie zouden daar zelf al niet naar hoeven te kijken. Maar ik zou het voor mezelf wel prettig vinden om nog even samen de mogelijkheid te bespreken maar me dan ook niet schuldig voelen als ik aangeef dat ik niet extra kan werken.) Zo niet, bespreek dan samen wie jullie in deze situatie het beste kunnen benaderen, spreek af wie diegene gaat benaderen en leg het probleem daar neer: wij missen een collega voor zoveel uur per week, dat moet opgelost worden. Punt.
En ik zou na de vakantie bij je leidinggevende aangeven dat je het heel vervelend vond dat er geen vervanging geregeld was.

De denkwijze van Artemis snap ik en begrijp ik. Maar ik kan niet weggaan. Omdat bij ons dan klanten gaan klagen. Het ons grofweg geld gaat kosten als ik of min collega's er niet zijn. Tuurlijk zou me dat niks moet schelen maar wat pc zei ik heb helaas nog geen miljoen op mijn rekening staan. En wat PC zegt klopt. Mijn collega schuift alles op haar kind af. Al moet ze een half uurtje overwerken gaat het ja maar mijn kind.... Het is voor de rest een fijne collega. En ik was ook niet van plan om het grof te zegen van jij moet. Nee of ze alsjeblieft mee wil denken hoe wij die weken gaan verdelen en dat we daarna gaan echt gaan klagen bij de leidinggevende en P&O dat onze grens is bereikt en wij ook echt maar ook echt een oproepkracht nodig hebben.

Het is toch niet jouw probleem dat er dan klanten klagen of weggaan? Dat is het probleem van je leidinggevende. Dan komt hij/zij maar werken.

Ik vind het echt raar om te zeggen dat ze alles op haar kind afschuift. Ze heeft al drie dagen opvang in de week blijkbaar als ze drie dagen werkt. Dan kan het toch prima zijn dat ze die andere dagen geen oppas heeft? Ik kan ook zo vaak geen extra diensten draaien op mijn werk omdat ik geen oppas heb (of wil regelen). Dat mag ik toch zelf weten, ik werk niet voor niks een bepaald aantal uren.

En tóch maak je een denkfout. Ik herken mezelf hier heel erg in hoor!

Ik werk in de zorg, daar gaan mensen ook écht klagen als er niemand is. En volgens mij is het op het werk van Artemis ook écht niet gewenst dat er 'n uur niemand aanwezig is. En ook bij zorginstellingen kost het geld als mensen klagen, ze kunnen ook ergens anders heen... En bij ons is er in ieder geval nog maar weinig ruimte wat dat betreft. Maar tóch is het niet jouw probleem!
Je moet NU klagen, niet als het weer opgelost is. Daarmee geef je een verkeerd signaal af! 'Hallo P&O, wij hebben net een paar weken maar met zijn tweetjes i.p.v. met zijn viertjes gewerkt. Dat hebben we samen/heb ik alleen opgelost! Maar we hebben nu écht wel een invalkracht nodig hoor want met zijn tweetjes redden we het niet.' Wat denk je dat hun reactie dan gaat zijn? Ik denk dat er een grote kans is dat ze denken; het is nu óók gelukt dus het zal ze de volgende keer ook wel lukken, we zullen wel zien of we 'n keer op zoek gaan naar een invalkracht.

Ik ben ook de enige zonder kinderen in ons team en irriteerde me er ook altijd aan als andere altijd alles op hun kind afschoven. Maar ik heb ondertussen geleerd dat ik zonder kind niet minder belangrijk ben dan mijn collega's met kind en dat ik net zo goed mijn grenzen aan mag geven en dus voor mezelf mag zorgen. En ja, ik stel me meestal wel iets flexibeler op omdat ik die mogelijkheid nu eenmaal heb maar het is geen vanzelfsprekendheid meer. Ik doe het omdat ik het wíl, niet omdat ik denk dat dat moet/van me verwacht wordt.

Angela_1986 schreef:Ik ben ook de enige zonder kinderen in ons team en irriteerde me er ook altijd aan als andere altijd alles op hun kind afschoven. Maar ik heb ondertussen geleerd dat ik zonder kind niet minder belangrijk ben dan mijn collega's met kind en dat ik net zo goed mijn grenzen aan mag geven en dus voor mezelf mag zorgen. En ja, ik stel me meestal wel iets flexibeler op omdat ik die mogelijkheid nu eenmaal heb maar het is geen vanzelfsprekendheid meer. Ik doe het omdat ik het wíl, niet omdat ik denk dat dat moet/van me verwacht wordt.

Dit vind ik een goede inderdaad. Ik hoor ook vaak mensen klagen over dat mensen met kinderen nooit iets kunnen/willen of wat dan ook en dat zij dan dingen moeten afzeggen om te komen. Ik zeg dan ook altijd dat ze dat gewoon niet moeten doen, hun dingen zijn niet minder belangrijk. Toen ik geen kinderen had kon ik ook vaak niet omdat ik al een afspraak had. Je moet gewoon echt goed je eigen grenzen bewaken want zodra mensen doorhebben dat je toch wel komt of langer werkt wordt je ook als eerste gebeld als er iemand nodig is.

Inderdaad, ik werk 28 uur per week, maar ik werk ook vaak weken 36 uur om daarna weer wat vrij te zijn, en ik wordt heel vaak gebeld om extra te komen, soms omdat het echt accuut nodig is, omdat er iemand door het lint gaat of omdat de situatie gevaarlijk is en ze met te weinig zijn. Als ik kan, dan kom ik, en met kunnen bedoel ik niet alleen dat ik geen andere afspraken heb, maar ook of ik tijd voor mezelf nodig heb. Dat is namelijk óók een afspraak   En als ik net 4 dagen gewerkt heb, en ik heb 1 dag vrij voor ik er weer 3 moet, dan kan ik dus niet. Ookal ga ik de hele dag op de bank zitten nietsdoen. En als ik net 3 weekendengewerkt heb en ze hebben iemand nodig in mijn vrije weekend, dan kan ik dus niet, ookal ga ik alleen uitslapen.

Als ik namelijk overal ja tegen zeg ben ik voornamelijk op mijn werk, want er is altijd crisis en er zijn altijd te weinig mensen.

Tania schreef:

Angela_1986 schreef:Ik ben ook de enige zonder kinderen in ons team en irriteerde me er ook altijd aan als andere altijd alles op hun kind afschoven. Maar ik heb ondertussen geleerd dat ik zonder kind niet minder belangrijk ben dan mijn collega's met kind en dat ik net zo goed mijn grenzen aan mag geven en dus voor mezelf mag zorgen. En ja, ik stel me meestal wel iets flexibeler op omdat ik die mogelijkheid nu eenmaal heb maar het is geen vanzelfsprekendheid meer. Ik doe het omdat ik het wíl, niet omdat ik denk dat dat moet/van me verwacht wordt.

Dit vind ik een goede inderdaad. Ik hoor ook vaak mensen klagen over dat mensen met kinderen nooit iets kunnen/willen of wat dan ook en dat zij dan dingen moeten afzeggen om te komen. Ik zeg dan ook altijd dat ze dat gewoon niet moeten doen, hun dingen zijn niet minder belangrijk. Toen ik geen kinderen had kon ik ook vaak niet omdat ik al een afspraak had. Je moet gewoon echt goed je eigen grenzen bewaken want zodra mensen doorhebben dat je toch wel komt of langer werkt wordt je ook als eerste gebeld als er iemand nodig is.

Ik heb dat écht moeten leren en dat heeft best wat tijd en energie gekost. Bij ons waren ook een paar collega's die steeds maar benadrukte dat zij écht niet konden want ja de kinderen hè. Dat in combinatie met mijn (veel te) grote verantwoordelijkheidsgevoel zorgde ervoor dat ik vond dat ik het maar moest doen, want ja, iemand moet het doen en zij zitten met de kinderen en dat is heel belangrijk.
Ondertussen denk ik; 1. ik ben niet minder belangrijk omdat ik geen kinderen heb en 2. die kinderen zijn niet mijn verantwoordelijkheid én die kinderen hebben ook een vader dus als het wel eens voorkomt dat een collega geacht wordt terug te komen dan vind ik dat niet meer zielig en ga ik niet meer aanbieden dan maar te werken zodat diegene thuis kan blijven bij de kinderen. Bij kinderen hoort verantwoordelijkheid maar bij je werk ook!

Tania schreef:

Angela_1986 schreef:Ik ben ook de enige zonder kinderen in ons team en irriteerde me er ook altijd aan als andere altijd alles op hun kind afschoven. Maar ik heb ondertussen geleerd dat ik zonder kind niet minder belangrijk ben dan mijn collega's met kind en dat ik net zo goed mijn grenzen aan mag geven en dus voor mezelf mag zorgen. En ja, ik stel me meestal wel iets flexibeler op omdat ik die mogelijkheid nu eenmaal heb maar het is geen vanzelfsprekendheid meer. Ik doe het omdat ik het wíl, niet omdat ik denk dat dat moet/van me verwacht wordt.

Dit vind ik een goede inderdaad. Ik hoor ook vaak mensen klagen over dat mensen met kinderen nooit iets kunnen/willen of wat dan ook en dat zij dan dingen moeten afzeggen om te komen. Ik zeg dan ook altijd dat ze dat gewoon niet moeten doen, hun dingen zijn niet minder belangrijk. Toen ik geen kinderen had kon ik ook vaak niet omdat ik al een afspraak had. Je moet gewoon echt goed je eigen grenzen bewaken want zodra mensen doorhebben dat je toch wel komt of langer werkt wordt je ook als eerste gebeld als er iemand nodig is.

Als ik echt niet kan geef ik dat echt wel aan. Maar mijn andere collega en ik zijn de eerste die gevraagd worden voor over te werken omdat zij standaard nee zegt vanwege haar kind. Al zou ik nu vragen voor over 6 weken op haar vrije dag te vragen of ze wilt werken is haar standaard zinnetje nee ik kan niet vanwege haar kind. En ergens snap ik het en begrijp ik het maar ergens word ik er gek van als ze steeds met dat zinnetje aankomt. 

Maar dat is het probleem niet. Ik ga morgen met haar om tafel zitten en kan jullie morgen vertellen wat zij zegt. En als zij nee zegt ga ik zelf die dag nog bellen naar hoger op. Mogen hun met een oplossing komen

Maar ja, misschien kan ze gewoon écht niet vanwege haar kind en wordt zij er juist gek van dat ze dat steeds maar weer moet zeggen. Sommige mensen kunnen daar gewoon echt niet flexibel in zijn.

Ik zou mijn manager gewoon op vakantie bellen. Maar van jullie vind ik het ook wel suf, jullie wisten toch wanneer de ander(en) op vakantie gaan dus dat kun je dan toch al aangeven bij je manager dat je het niet gaat redden als zij dat zelf niet ziet/vergeet?

Laatst vroegen ze me of ik meer kon werken die week. Ik heb gezegd dat ik een belangrijke afspraak had die middag, dat was dus een afspraak met mezelf op een kleedje in het park met een goed boek  

Heb je nog iets gedaan?

Ella schreef:Heb je nog iets gedaan?

Ja ik heb het met mijn collega er over gehad.
Zij had er al over nagedacht en was met een lijstje aangekomen hoe het opgelost kan worden.
De leidinggevende is eerder terug van vakantie en dan gaan we met hem overleggen en met goed keuring kunnen we samen de komende weken werken.

Carmen_ schreef:Ik zou mijn manager gewoon op vakantie bellen. Maar van jullie vind ik het ook wel suf, jullie wisten toch wanneer de ander(en) op vakantie gaan dus dat kun je dan toch al aangeven bij je manager dat je het niet gaat redden als zij dat zelf niet ziet/vergeet?

Zo heel suf zijn wij niet geweest. Wij hadden nog een collega bij ons maar die hebben ze 2 weken terug ontslagen. Waardoor deze situatie is ontstaan. Wij hadden alles keurig netjes op papier staan maar als er dingen gebeuren waar je niet op rekent of weet gebeurd er dit.

Peanut schreef:

Ella schreef:Heb je nog iets gedaan?

Ja ik heb het met mijn collega er over gehad.
Zij had er al over nagedacht en was met een lijstje aangekomen hoe het opgelost kan worden.
De leidinggevende is eerder terug van vakantie en dan gaan we met hem overleggen en met goed keuring kunnen we samen de komende weken werken.

Klinkt als een goed plan. Succes!

Peanut schreef:

Carmen_ schreef:Ik zou mijn manager gewoon op vakantie bellen. Maar van jullie vind ik het ook wel suf, jullie wisten toch wanneer de ander(en) op vakantie gaan dus dat kun je dan toch al aangeven bij je manager dat je het niet gaat redden als zij dat zelf niet ziet/vergeet?

Zo heel suf zijn wij niet geweest. Wij hadden nog een collega bij ons maar die hebben ze 2 weken terug ontslagen. Waardoor deze situatie is ontstaan. Wij hadden alles keurig netjes op papier staan maar als er dingen gebeuren waar je niet op rekent of weet gebeurd er dit.

Maar dan heb je toch nog tijd gehad om dit bij je manager aan te geven? Het is niet zo aanvallend bedoeld als het er overigens staat.

Carmen_ schreef:

Peanut schreef:

Carmen_ schreef:Ik zou mijn manager gewoon op vakantie bellen. Maar van jullie vind ik het ook wel suf, jullie wisten toch wanneer de ander(en) op vakantie gaan dus dat kun je dan toch al aangeven bij je manager dat je het niet gaat redden als zij dat zelf niet ziet/vergeet?

Zo heel suf zijn wij niet geweest. Wij hadden nog een collega bij ons maar die hebben ze 2 weken terug ontslagen. Waardoor deze situatie is ontstaan. Wij hadden alles keurig netjes op papier staan maar als er dingen gebeuren waar je niet op rekent of weet gebeurd er dit.

Maar dan heb je toch nog tijd gehad om  dit bij je manager aan te geven? Het is niet zo aanvallend bedoeld als het er overigens staat.

Ik het het gisteren met de manager over gehad en die geeft aan dat wij momenteel gewoon te kwetsbaar zijn. Hij ziet het zelf gelukkig ook in en we mogen al gaan zoeken voor iemand erbij. En sorry als ik ietd te aanvallend reageerde. Ik lees het nu ook anders dan ik deed.

Hij heeft tevens ook naar het lijstje gekeken wat mijn collega in elkaar heeft gezet kwa uren en dat heeft hij goed gekeurd.

Dus ik heb weer in de spanning gezeten om niks.