Even van me afschrijven...

Ik hoop dat mijn verhaal duidelijk wordt...

De opa van mijn man ligt bijna twee weken in het ziekenhuis en het gaat steeds op en neer. Nu komt mijn man net thuis. Zijn moeder had gebeld en de medicatie van opa is volledig stil gelegd. Hij krijgt alleen nog morfine voor de pijn... M.a.w. het is aflopende zaak. 
Mijn man is nu dan ook naar het ziekenhuis, misschien voor de laatste keer.

Wil het nu niet ook nog zo zijn dat ik regelmatig buikpijn heb, +/- om de 10 minuten.

Gaat mijn schoonmoeder dan gelijk krijgen?  Die zei van de week al dat het beide zomaar op een dag kan gebeuren.

Zit nu dus met een dubbel gevoel op de bank.

(liever niet quoten, misschien haal ik het later weer weg)

Mijn achterneefje is vlak na mijn opa zijn overlijden geboren. Het zou dus kunnen. Is verder ook nooit een probleem geweest qua verjaardag ofzo.

Het zou idd kunnen. Mijn nichtje is 2 dagen na het overlijden van mijn oma geboren.

Snap dat je met een dubbel gevoel zit!
Het kan ook juist een mooie gedachte zijn dat er nieuw leven 'ontstaat' op de dag dat een ander juist overlijdt
Worden de harde buiken/weeën al sterker of komen ze al vaker?

Het kan inderdaad een mooi idee zijn, maar tegelijkertijd vind ik het ook een vreemd idee.

Mijn buikpijn lijkt soms af te nemen, om later in alle hevigheid weer terug te keren. Ik weet dus nog niet welke kant het op gaat...

Jeetje, ik kan me voorstellen dat je er onrustig van wordt. Sterkte iig!

Dat lijkt me aan de ene kant heel 'mooi', maar aan de andere kant ook heel naar. Sterkte!

Ik weet niet of ik daar zo blij mee zou zijn, persoonlijk vind ik het mooi maar mijn tante is apart.
Zij denkt dan dat de geest van Opa verder leeft in het kind.
Dus beetje dubbel gevoel.

Maar sterkte met de Opa van jouw vriend en succes met de zwangerschap/buikpijn/bevalling??

Poeh ik kan mij wel enigszins voorstellen dat het een dubbel gevoel oplevert. 
Ik heb ook geen idee wat ik tegen je moet zeggen, aangezien je al zover in de zwangerschap bent hoop ik dat je man, op het moment dat het nodig is, alle aandacht kan besteden aan de zwangerschap en jullie kindje. Welke kant dat nou op moet gaan: eerst de geboorte van jullie kindje of helaas toch het overlijden... Ik wil je n ieder geval een dikke  geven want deze situatie is natuurlijk niet makkelijk! Hopelijk kunnen jullie wel genieten van de geboorte van jullie kindje. Of je schoonvader er nou bij is of niet, zelf denk ik wel dat, "mocht het zo zijn", hij van bovenaf meekijkt!

Ik kan me dat dubbele gevoel wel heel goed voorstellen. Maar ergens ook wel een mooie gedachten.
Hoe is het nu?

Hier was ik ook bang voor. Mijn oom lag op sterven en mijn dochter moest geboren worden. Gelukkig is dat niet gebeurd op dezelfde dag. Wel is mijn dochter geboren op de dag dat mijn opa precies 40 jaar ervoor overleed. En dat vindt mijn vader dan weer erg bijzonder. Hij had dat al gehoopt.

Ik had het op een ander gebied. 9 April was dat schietdrama in A.lphen 2 jaar geleden, ik werd 8 April ingeleid en wilde echt NIET op 9 april bevallen (omdat ik A. kom en omdat wij ook persoonlijk betrokken zijn bij het drama) waarschijnlijk was mijn hoofd er zo op ingesteld en ben ik gelukkig op 8 april bevallen, de artsen zeiden dat ik dat nooit ging redden want om 8 uur s'avonds had ik nog geen 2cm ontsluiting. om kwart voor 11 is L geboren

sterkte!

Ik ben gisteren bevallen (zie topic in mamapijler), maar opa heeft de hoop opgegeven. Hij heeft gisteren levensverlengende medicatie gekregen, zodat hij de bevalling nog kon 'mee maken'. Maar voor de rest is er geen hoop meer...

_Mashimaro_ schreef:Ik ben gisteren bevallen (zie topic in mamapijler), maar opa heeft de hoop opgegeven. Hij heeft gisteren levensverlengende medicatie gekregen, zodat hij de bevalling nog kon 'mee maken'. Maar voor de rest is er geen hoop meer...

Heel veel sterkte!! :(zo ligt geluk en verdriet weer heel dicht bij elkaar

Eind van de middag is opa overleden. Dus het is niet op dezelfde dag gebeurt, maar wel heel dicht bij elkaar. 
Helaas heeft opa het niet meer bewust meegemaakt. Hij kreeg al rustgevende medicijnen.

Sterkte en gecondoleerd.
'Fijn' dat het niet op dezelfde dag is gebeurd. Het verdriet zal er niet mnder om zijn.

Gecondoleerd en veel sterkte

Gecondoleerd

Gecondoleerd. Wat moet het moeilijk zijn dat verdriet en blijdschap zo dicht bij elkaar liggen nu. Sterkte!