Even van mij afschrijven

Zoals vele wel weten is mijn relatie dus uit. En echt het voelt verschrikkelijk sindsdien. Maar sinds gisteren helemaal. Hij vroeg of ik even langskwam om iets te regelen dus ik zei; Nee ik denk misschien morgen, want vandaag word krap. Hij antwoordde daarop; Morgenavond ben ik er denk ik niet. Ik kreeg een raar gevoel want normaal, zelfs nu nog, zegt nog steeds wat hij gaat doen. Toen heb ik dus gevraagd of hij een date had en inderdaad die heeft hij dus. Het is inmiddels 3,5 weken uit en ik vind dat zo enorm snel! Ik gun het hem om gelukkig te zijn. Maar omdat hij zo snel al gaat afspreken heb ik nu echt het gevoel: Betekende alles dan niks voor je?! Terwijl ik weet dat hij gewoon heel erg zoekende is. Hij weet totaal even niet wat hij nou wilt. Maar het feit dat hij straks een drankje zit te drinken met haar en dat ze misschien straks op mijn bank zit, dat steekt.

En natuurlijk weet ik dat ik altijd heel erg veel voor hem betekend heb. Maar zo snel verder gaan, of je heil zoeken bij iemand anders. Dat vind ik echt super pijnlijk. Ik probeer het van mij af te zetten, maar elke keer krijg ik dat stomme beeld weer in mn hoofd.

En heel raar, toen hij van de week over haar praatte dacht ik al: hmm beetje vreemd. En met haar gaat hij dus een drankje drinken om dr beter te leren kennen.

Het doet gewoon pijn. Ik had geen hoop meer dat het goed kwam, of althans geen grote hoop. Hoop heb je denk ik in het begin altijd wel een beetje. Maar het feit dat het zo snel is doet mij verdriet. Geen idee wat ik met dit berichtje wil bereiken, ik wil het denk ik gewoon van mij afschrijven. Gelukkig ga ik vanavond met een vriendin sporten zodat ik niet aan hem hoef te denken...it makes me sick! Vandaag ook te horen gekregen dat ik eindelijk een stageplek heb, en ook dat doet weer pijn. Normaal kwam ik dan thuis en kreeg ik te horen hoe trots hij op mij was etc...dat mis ik nu zo erg. Natuurlijk zijn vriendinnen en mn familie ook trots op mij, maar dat is zo enorm anders.

En als dan zn moeder ook nog zegt: Ik wil geen andere schoondochter ik had al een leuke. Dat steekt ook! Pff dit is ook niks voor mij, ik heb namelijk een enorme hekel aan huilen...

Verona schreef:Het doet gewoon pijn. Ik had geen hoop meer dat het goed kwam, of althans geen grote hoop. Hoop heb je denk ik in het begin altijd wel een beetje. Maar het feit dat het zo snel is doet mij verdriet. Geen idee wat ik met dit berichtje wil bereiken, ik wil het denk ik gewoon van mij afschrijven. Gelukkig ga ik vanavond met een vriendin sporten zodat ik niet aan hem hoef te denken...it makes me sick!

Dat hij nu al een date heeft, wil niet zeggen dat hij al over je heen is. Misschien zoekt hij wel gewoon vervanging.

Ik heb je topic niet gevolgd, dus ik weet niet hoe het is gegaan. Ik zat wel te denken, als hij het heeft uitgemaakt, heeft hij al langer de tijd gehad om over de situatie na te denken. Snap je wat ik bedoel?

Ow meis, ik weet hoe je je voelt... maar troost je, dit is zeer waarschijnlijk zijn rebound. Dit is blijkbaar zijn manier om met het verdriet om te gaan. Want dat heeft hij echt wel! Ga iets leuks doen vanavond, even je gedachten ergens anders op richten. En een hele dikke knuffel voor jou!

Jeetje... wat rot allemaal zeg dat hij zo snel verder gaat met daten en zo! Ik weet verder ook niet zo goed wat ik kan zeggen!! Maar wil je even een hart onder de riem steken. Vorig jaar september zat ik in hetzelfde schuitje, behalve dat daten dan... en het lijkt me echt verschrikkelijk!! Sterkte meis!!

@girli, ik snap zeker wat je bedoeld. Maar zijn gevoelens zijn naar mijn inzicht echt een beetje lastminute gekomen. Hij was depressief een tijd, en nu eigenlijk nog steeds. En dacht dat het uitmaken van een relatie alles op zou lossen. En ik denk ook wel dat hij vervanging zoekt hoor. Hij roept ook steeds: Het is zo stil in huis, ik mis iemand om mij heen. Waarop ik vroeg: Iemand of mij? Hij antwoordde: Jou...

Tis ook waarschijnlijk zijn rebound...en daar komt hij denk ik vanzelf wel achter. Wel grappig detail is dat ze 4 jaar :affraid: jonger is als dat ik ben...

Verona schreef: Wel grappig detail is dat ze 4 jaar :affraid: jonger is als dat ik ben...

Waarom is dit een grappig detail...??

Verder, ach meid,

En hoeveel scheelde jullie dan jij en je ex?

Wel vervelend zo snel al een date.

Wij scheelde 1 jaar, hij is 22 en ik 23. Het meisje waar hij mee af gaat spreken is 19.

Ik kan me indenken dat het naar voelt. Alles dezelfde setting, maar dan jij "vervangen". Terwijl je er zelf ook nog had kunnen zitten. Dat gevoel krijg ik althans een beetje bij je posts, hij lijkt het zelf ook niet helemaal te weten en had ook anders kunnen beslissen over jullie relatie.

4 jaar verschil is toch niet veel joh. Maar goed geen enkele leeftijd is nu leuk voor jou

Ach lieve Verona, ik vind het zo vreselijk rot voor je, want het leest alsof het m'n eigen verhaal is van vorig jaar - het enige verschil is, is dat mijn toenmalige vriend vreemdging en bij haar is gebleven en onder druk van haar het na 3,5 wk ook de stempel relatie gaf en nu met haar samenwoont en nog steeds ongelukkig is.

Natuurlijk maken zulke berichten van zijn kant jou onzeker. Je gaat alles in twijfel trekken. Besef echter heel goed dat het zijn zwakte nu is. Het alleen zijn kan hij niet; dus zoekt hij zijn heil bij een ander. Het ironische aan deze situatie is hoogstwaarschijnlijk zelfs dat hij met haar een date heeft, om jou te vergeten. Probeer dat eens in te denken: jij denkt te gaan daten met een leuke vent en hij date stiekem alleen maar met jou om zijn eigen misère even te vergeten - die vrouw wil jij niet zijn, trust me.

Ik snap dat je 'iets' zoekt om nu over te vallen. Ik vond de vrouw met wie mijn ex vreemdging bijv. echt graf- en graflelijk. Jij struikelt over haar leeftijd, snap je wat ik bedoel? Je wilt iets zoeken voor jezelf om je aan vast te houden dat jij belangrijker was voor hem dan zij nu is en ik denk dat dit menseigen is. Je wilt jezelf niet nog meer de put in praten, terwijl je stiekem weet dat haar leeftijd niet zozeer het probleem is, maar wat dit doet met jou en je zelfbeeld des te meer.

Ik hoop dat je veel afleiding hebt en dat je voor jezelf een manier kan vinden om hiermee om te gaan. Heel veel sterkte gewenst,

Verona schreef:Wij scheelde 1 jaar, hij is 22 en ik 23. Het meisje waar hij mee af gaat spreken is 19.

Dat vind ik dan opzich niet een grappig detail, maar eigenlijk best normaal.

Maar ik snap dat je inderdaad iets negatiefs wil zoeken.

Meid, ik leef met je mee!

Ik weet dat het de leeftijd niet is...maar ik moet toch iets zoeken? Over haar lelijkheid kan ik niet vallen helaas...want lelijk is ze absoluut niet!

Alles maakt mij inderdaad onzeker. Terwijl ik altijd een zelfverzekerd mens ben. Ik verafschuw ook de situatie waarin ik zit, en vind het verschrikkelijk om steeds te huilen. Hij date ook met haar om zijn verdriet kwijt te kunnen, zij blijkbaar met hem ook...want ook haar lange relatie is net uit. Al zegt hij dat hij geen verdriet heeft... Nou sorry maar dat gaat er bij mij niet helemaal in. Natuurlijk is zijn verdriet anders, en totaal niet met mijn verdriet te vergelijken, maar ik denk zeker wel dat hij verdriet heeft!

Ik doe nu vaak dingen die ik niet zou moeten doen. Naar hem toe gaan en daar gaan huilen, dat schiet gewoon niks op. Maar het voelt zo enorm zeker, terwijl ik weet dat ik hem dan als maar aan het wegduwen ben. Ik kan niet slapen, vandaar dat ik nu wat neer zet. En niet kunnen slapen is niks voor mij..want ik lig normaal van niks wakker.

Ik heb ook besloten om hem echt helemaal met rust te laten. Ik moet alleen nog wat spullen ophalen, maar dat wil ik zoveel mogelijk doen als hij niet thuis is. Laat hem mij maar missen! Dat zijn ook zijn eigen woorden... hij zegt: Ik heb geen kans om je te missen want je komt steeds langs... Tja maar hij vraagt ook steeds of ik ff langskom...
Hebben jullie nog tips wat ik kan doen om niet steeds de drang te hebben om naar hem toe te rennen? Ik vind het zo enorm moeilijk... Adele zingt ook: I couldn't stay away, i couldn't fight it...zo voelt dat ook echt.

Zorg dat je afstand van hem neemt. Daar ga ik altijd de mist mee in, ik laat het mezelf teveel raken.

Guattari schreef: Ik vond de vrouw met wie mijn ex vreemdging bijv. echt graf- en graflelijk.

Dat heb je objectief goed bekeken hoor..

Verona: Veel sterkte gewenst..

Verona, ik vind het ook echt heel rot voor je.

Wat bij mij hielp, toen ik bij mijn ex wilde langsgaan, of hem wilde bellen etc, was bedenken dat ik altijd nog langs kon gaan, ik wist waar hij woonde, kon het bij wijze van spreken elk moment doen dat ik wilde, maar dat het zo slecht voor mezelf (en voor hem) zou zijn als ik het ook deed. En dat dacht ik elke keer als ik langs wilde gaan, het kan altijd later nog, maar toen het voor mij later was, had ik er geen zin meer om langs te gaan, of hem te bellen. Als je het echt een tijdje vol weet te houden dan krijg je er ook steeds minder behoefte aan, omdat je je verdriet op een andere manier verwerkt als je dat met jezelf doet, dan samen met je ex, dat gaat niet. Sterkte!

Guattari schreef:Ach lieve Verona, ik vind het zo vreselijk rot voor je, want het leest alsof het m'n eigen verhaal is van vorig jaar - het enige verschil is, is dat mijn toenmalige vriend vreemdging en bij haar is gebleven en onder druk van haar het na 3,5 wk ook de stempel relatie gaf en nu met haar samenwoont en nog steeds ongelukkig is.

Natuurlijk maken zulke berichten van zijn kant jou onzeker. Je gaat alles in twijfel trekken. Besef echter heel goed dat het zijn zwakte nu is. Het alleen zijn kan hij niet; dus zoekt hij zijn heil bij een ander. Het ironische aan deze situatie is hoogstwaarschijnlijk zelfs dat hij met haar een date heeft, om jou te vergeten. Probeer dat eens in te denken: jij denkt te gaan daten met een leuke vent en hij date stiekem alleen maar met jou om zijn eigen misère even te vergeten - die vrouw wil jij niet zijn, trust me.

Ik snap dat je 'iets' zoekt om nu over te vallen. Ik vond de vrouw met wie mijn ex vreemdging bijv. echt graf- en graflelijk. Jij struikelt over haar leeftijd, snap je wat ik bedoel? Je wilt iets zoeken voor jezelf om je aan vast te houden dat jij belangrijker was voor hem dan zij nu is en ik denk dat dit menseigen is. Je wilt jezelf niet nog meer de put in praten, terwijl je stiekem weet dat haar leeftijd niet zozeer het probleem is, maar wat dit doet met jou en je zelfbeeld des te meer.

Ik hoop dat je veel afleiding hebt en dat je voor jezelf een manier kan vinden om hiermee om te gaan. Heel veel sterkte gewenst,

Dit verhaal is alsof het mijn verhaal is. Ook mijn ex ging vreemd en is vervolgens na onze relatie van 5 jaar meteen met haar doorgegaan en inmiddels wonen ze samen. En serieus objectief, zijn nieuwe vriendin vind ik ook echt graflelijk. Wat ik heb gedaan is me ingeschreven op een datingsite, eigenlijk als grap om te kijken of ik nog 'een beetje in de markt lag'. Ik was zo onzeker geworden en die reacties gaven me toch weer een beetje mijn zelfverzekerdheid terug. En toevallig ontmoette ik toen via die site ook mijn nieuwe vriend
Lieve Verona, dit doet pijn, heel veel pijn maar lees goed wat Guattari zegt want zo is het. Heel veel sterkte

Ik weet dat het moeilijk is, maar blijf alstublieft uit zijn omgeving. Vecht ertegen, hoe moeilijk het ook is. HET IS ECHT BETER VOOR JEZELF! wil je werkelijk elke keer weer die pijn doormaken dat jij huilt om je kapotte relatie en hij je niet kan troosten met fijne woorden. Dat lijkt mij namelijk erg zeer doen en zo kan je het nooit gaan verwerken.
Spreek andere dingen af, zoek iets waarin je je kan storten, ga van mijn part je verdriet/woede eruit boksen.
Geloof me als je kalm je laatste spullen gaat ophalen, staat hij alleen maar verbaasd te kijken.
Ik weet dat het zeer doet en dat je onbegrip niet 1,2,3 weg is, maar tijd heelt alle wonden.


En ik heb het een beetje gevolgd, maar wil je niet liever iemand die gelukkig is met zichzelf en met jou. Geloof me, je verdiend beter dan dat!

Jullie hebben ook echt gelijk! Het is slopend om te huilen, terwijl iemand je niet kan troosten. En het is slopend om in "mijn" huis te zijn. Ik ga deze week mijn spulletjes ophalen, hopelijk is hij dan niet thuis. En anders doe ik het met een opgeheven hoofd. Ik schiet er ook niks mee op om bij hem langs te gaan, bovendien gaat hij dan over zn date vertellen...zo is hij wel, en daar heb ik totaal geen trek in! Hij bekijkt het maar ff lekker...

Hij is niet altijd instabiel geweest hoor. Hij denkt dat hij nu van die depressie af is omdat hij van mij af is. Vroeg of laat komt dat toch weer boven.

Zoals het nu gaat is inderdaad niet wat ik verdien! Ik verdien iemand die wel echt voor mij gaat en die wel de waarheid vertelt. Niet iemand die vraagt of ik bij hem kom slapen en de volgende dag een date met iemand anders regelt. Dat is gewoon niet eerlijk!

Verona schreef:Jullie hebben ook echt gelijk! Het is slopend om te huilen, terwijl iemand je niet kan troosten. En het is slopend om in "mijn" huis te zijn. Ik ga deze week mijn spulletjes ophalen, hopelijk is hij dan niet thuis. En anders doe ik het met een opgeheven hoofd. Ik schiet er ook niks mee op om bij hem langs te gaan, bovendien gaat hij dan over zn date vertellen...zo is hij wel, en daar heb ik totaal geen trek in! Hij bekijkt het maar ff lekker...

Hij is niet altijd instabiel geweest hoor. Hij denkt dat hij nu van die depressie af is omdat hij van mij af is. Vroeg of laat komt dat toch weer boven.

Zoals het nu gaat is inderdaad niet wat ik verdien! Ik verdien iemand die wel echt voor mij gaat en die wel de waarheid vertelt. Niet iemand die vraagt of ik bij hem kom slapen en de volgende dag een date met iemand anders regelt. Dat is gewoon niet eerlijk!

En ZO is het! En dit lees je nu iedere dag en geloof er ook echt in meis, je verdient het!