vanaf wanneer kun je je kindje "verwennen"?

heb haar nu ook weer lekker in de draagdoek zitten er er is niets aan de hand mevrouw zit mooi om zich heen te kijken en vind het heel gezellig en ik ook wel
ik sta echt niet bij de 1e tekenen van huilen naast haar bedje maar zogauw het direct overstuur krijsen is ben ik er wel direct om haar te troosten, omdat ze zich dan ook gaat overstrekken enzo

Ik bedoel ook niet dat het alleen maar aan dit zou liggen dus altijd reageren op huilen of wat dan ook maar het speelt wel zeker mee. Wat doen jullie dan als jullie kind van 1 jaar huilt in de box, en dan dus echt op een manier van aandacht/geen zin hebben om in de box te spelen?

Sorry maar hij is daarin echt niet de baas, soms moet het eventjes. Tuurlijk speelt mneer liever op de grond maar ik kan niet naar boven als hij beneden rondkruipt.

duckie schreef:heb haar nu ook weer lekker in de draagdoek zitten er er is niets aan de hand mevrouw zit mooi om zich heen te kijken en vind het heel gezellig en ik ook wel
ik sta echt niet bij de 1e tekenen van huilen naast haar bedje maar zogauw het direct overstuur krijsen is ben ik er wel direct om haar te troosten, omdat ze zich dan ook gaat overstrekken enzo

Ik stond ook vrijwel meteen bij hem met krijsen maar idd bij de eerste tekenen van huilen niet.

Dromertje schreef:

Printje schreef:

Dromertje schreef:

Printje schreef:

Dromertje schreef:

dat geloof ik ook wel dat kinderen daaraan kunnen wennen, maar dat wil ik ook graag. Ik denk niet dat als je op die manier opvoedt, dat je dan per definitie kinderen krijgt zoals jij omschrijft. Ik denk dat hier nog veel meer aspecten in meespelen en niet alleen het aandacht krijgen als zij daar om vragen, want aandacht kun je op heel veel manieren geven.

Ik ben het hiermee eens.
Aandacht kan je inderdaad op veel manieren geven.

Het is ook niet zo dat aandacht geven betekent dat je alles doet wat je kind wil. Mijn dochter wil bv. regelmatig midden op straat lopen en wordt boos als ik wil dat ze op de stoep loopt. Ik leg haar dan uit waarom ik graag wil dat ze op de stoep loopt. Als ze erom gaat huilen troost ik haar, maar wil ik nog steeds dat ze bij mij op de stoep loopt.

Ik ben het eens met dromertje, liadan en susan. heb er niks aan toe te voegen.
Ik laat Kirsten en Tristan niet huilen om wat voor reden hij dan ook huilt. Ik probeer hen te troosten zo goed als ik kan. Kirsten liet ik wel huilen toen ze baby was. Maar werd ik daar zelf gelukkiger van? Nee, ik stond zelf op de gang mee te janken, omdat ik het zo zielig vond, maar mij werd verteld dat het toch echt zo moest. Baby's moeten met 2 weken maar zelf leren slapen, laat maar huilen, in slaap vallen doen ze vanzelf, huilen doet ze om aandacht etc...
Inmiddels weet ik gelukkig beter. En luister ik naar mijn gevoel en niet naar wat anderen zeggen.

Ik luister ook naar mijn gevoel.. Maar goed fijn voor jullie dat jullie er zelf blij mee zijn, ik ben met mijn manier blij en tevreden.

xxjojootjexx schreef:

Ik ben het eens met dromertje, liadan en susan. heb er niks aan toe te voegen.
Ik laat Kirsten en Tristan niet huilen om wat voor reden hij dan ook huilt. Ik probeer hen te troosten zo goed als ik kan. Kirsten liet ik wel huilen toen ze baby was. Maar werd ik daar zelf gelukkiger van? Nee, ik stond zelf op de gang mee te janken, omdat ik het zo zielig vond, maar mij werd verteld dat het toch echt zo moest. Baby's moeten met 2 weken maar zelf leren slapen, laat maar huilen, in slaap vallen doen ze vanzelf, huilen doet ze om aandacht etc...
Inmiddels weet ik gelukkig beter. En luister ik naar mijn gevoel en niet naar wat anderen zeggen.

Hier kan ik mij helemaal bij aansluiten! (Ik had iets teveel Ria Blom gelezen bij de eerste. Achteraf sta ik daar toch niet achter. Het voelt op deze manier een stuk fijner voor mij.)

Minneke schreef:

xxjojootjexx schreef:

Ik ben het eens met dromertje, liadan en susan. heb er niks aan toe te voegen.
Ik laat Kirsten en Tristan niet huilen om wat voor reden hij dan ook huilt. Ik probeer hen te troosten zo goed als ik kan. Kirsten liet ik wel huilen toen ze baby was. Maar werd ik daar zelf gelukkiger van? Nee, ik stond zelf op de gang mee te janken, omdat ik het zo zielig vond, maar mij werd verteld dat het toch echt zo moest. Baby's moeten met 2 weken maar zelf leren slapen, laat maar huilen, in slaap vallen doen ze vanzelf, huilen doet ze om aandacht etc...
Inmiddels weet ik gelukkig beter. En luister ik naar mijn gevoel en niet naar wat anderen zeggen.

Hier kan ik mij helemaal bij aansluiten! (Ik had iets teveel Ria Blom gelezen bij de eerste. Achteraf sta ik daar toch niet achter. Het voelt op deze manier een stuk fijner voor mij.)

Wat zegt Ria Blom daarover? Is dat dat verhaal van elke keer vijf minuten laten huilen en troosten in bedje?

Twellie schreef:

Minneke schreef:

xxjojootjexx schreef:

Ik ben het eens met dromertje, liadan en susan. heb er niks aan toe te voegen.
Ik laat Kirsten en Tristan niet huilen om wat voor reden hij dan ook huilt. Ik probeer hen te troosten zo goed als ik kan. Kirsten liet ik wel huilen toen ze baby was. Maar werd ik daar zelf gelukkiger van? Nee, ik stond zelf op de gang mee te janken, omdat ik het zo zielig vond, maar mij werd verteld dat het toch echt zo moest. Baby's moeten met 2 weken maar zelf leren slapen, laat maar huilen, in slaap vallen doen ze vanzelf, huilen doet ze om aandacht etc...
Inmiddels weet ik gelukkig beter. En luister ik naar mijn gevoel en niet naar wat anderen zeggen.

Hier kan ik mij helemaal bij aansluiten! (Ik had iets teveel Ria Blom gelezen bij de eerste. Achteraf sta ik daar toch niet achter. Het voelt op deze manier een stuk fijner voor mij.)

Wat zegt Ria Blom daarover? Is dat dat verhaal van elke keer vijf minuten laten huilen en troosten in bedje?

Nou, vijf minuten... een halfuur mag ook wel (en er daarbij ook nog eens vanuit gaan dat elke keer als je kindje een paar seconden stil is, je de kookwekker weer opnieuw mag zetten ). En vooral niet toegeven als je kindje de eerste dag hysterisch is, want dat gaat vanzelf over . (Niet dat ik dit ooit heb hoeven toepassen gelukkig, want de oudste was ook bepaald geen kind dat veel huilde gelukkig!). Maar dat is inderdaad haar idee. (Naast dingen als ritme en regelmaat, waar ik meer begrip voor kan opbrengen, al hebben wij géén ritme en regelmaat hier thuis haha).

Ik moet zeggen dat ik het laten huilen ook even geprobeerd heb. Het heeft gewerkt, N. viel na zo'n 5 tot 10 min. huilen meestal in slaap. Maar mijn gevoel zei toch heel anders. Als ik haar nu in bedje leg gaat ze uit huilen/kreunen en ik weet dat ze dit doet uit protest of uit moeheid. Ik laat haar dan een paar minuutjes alleen (zolang ze echt gaat huilen) en ga daarna weer naar haar toe, geef haar haar speentje weer, aai over haar wangetje en geef haar een kusje. Daarna loop ik weer weg. Dit doe ik net zo lang totdat ze slaapt. Ze is op deze manier gewend aan het alleen slapen, dus niet door haar maar net zo lang te laten huilen. Dit ging geheel tegen mijn gevoel in, dit wilde ik niet! Maar ik ga niet bij elk huiltje of geluidje naar haar toe, dat vind ik dan weer niet nodig.

Ik ben van mening dat op de manier zoals wij het doen N. heel goed weet dat als er wat is wij er voor haar zijn, ondanks dat we niet altijd maar gelijk naar haar toe gaan of haar bij ons nemen.

Maargoed, dit is ook weer zo'n eindeloze discussie.. iedereen moet het gewoon doen zoals hij/zij zich hier het fijnst bij voelt en denkt wat het beste is voor zijn/haar kindje. Dit weet een moeder naar mijn mening over het algemeen toch het beste, voor welke manier van opvoeden je dan ook kiest.

Met dat principe van Ria Blom ben ik het ook echt niet eens. Ik heb het ook over nu, toen R kleiner was reageerde ik natuurlijk op vrijwel ieder huiltje maar zoals ik al zei meneer is niet gek en weer precies wat hij moet doen om iets voor elkaar te krijgen. Nu wordt er misschien gezegd dat kan niet etc etc maar zelfs de kraamzorg zei meteen de eerste week al dat meneer het precies in de gaten had.

Maar nogmaals ieder zijn ding, ik vind het niet nodig om bij iedere jengel te reageren maar jullie wel, prima toch? Het een is echt niet beter als de ander.

Printje schreef:Ik luister ook naar mijn gevoel.. Maar goed fijn voor jullie dat jullie er zelf blij mee zijn, ik ben met mijn manier blij en tevreden.

Zit jij vrolijk op de bank als je kind boven huilt? Of zet je de babyfoon uit, zodat je het niet hoort..
Ik kan me er namelijk niks bij voorstellen bij welke moeder dan ook dat het haar niks doet als haar baby/kind huilt. En dat je dan niet het liefste je baby/kind troost.

xxjojootjexx schreef:

Printje schreef:Ik luister ook naar mijn gevoel.. Maar goed fijn voor jullie dat jullie er zelf blij mee zijn, ik ben met mijn manier blij en tevreden.

Zit jij vrolijk op de bank als je kind boven huilt? Of zet je de babyfoon uit, zodat je het niet hoort..
Ik kan me er namelijk niks bij voorstellen bij welke moeder dan ook dat het haar niks doet als haar baby/kind huilt. En dat je dan niet het liefste je baby/kind troost.

Dat heb ik toch ook helemaal niet gezegd? Maar jengelen omdat hij in slaap aan het vallen is of ik weet niet wat vidn ik iets totaal anders. natuurlijk ga ik naar hem toe als hij begint met huilen maar ik hoor gewoon aan het huiltje of het in zijn slaap is of wat dan ook.

Nou, vijf minuten... een halfuur mag ook wel (en er daarbij ook nog eens vanuit gaan dat elke keer als je kindje een paar seconden stil is, je de kookwekker weer opnieuw mag zetten ). En vooral niet toegeven als je kindje de eerste dag hysterisch is, want dat gaat vanzelf over . (Niet dat ik dit ooit heb hoeven toepassen gelukkig, want de oudste was ook bepaald geen kind dat veel huilde gelukkig!). Maar dat is inderdaad haar idee. (Naast dingen als ritme en regelmaat, waar ik meer begrip voor kan opbrengen, al hebben wij géén ritme en regelmaat hier thuis haha).
[/quote]

Bedankt voor de uitleg! Ik weet elke keer niet waar het over gaat als ik de naam Ria Blom zie vallen, haha. Dat van dat huilen hebben we ook niet gedaan, we hadden in het begin wel heel strakke Rust en Regelmaat, dus blijkbaar hebben we dan toch een stukje Ria gedaan.

Overigens vind het een ander verhaal als je kindje een stuk ouder is, denk dan aan een jaar of 1,5 of 2. Hieronder een voorbeeld:

Mijn bovenbuurvrouw heeft een dochtertje van 1,5, S. Ze krijgt nog borstvoeding (vind ik overigens helemaal prima!), maar moet aan de borst in bed in slaap vallen. Na een minuut of 10 kan mijn buurvrouw naar beneden, de babyfoon draagt ze zowat naast haar oor en ze gaat bij elk geluidje naar boven om S. weer de borst te geven en haar dus weer te laten slapen. Dit is een voorbeeld van pure gewenning, wat naar mijn mening langzaam overgaat in verwenning. Even ter verduidelijking: mijn buurvrouw slaapt met S. in het grote bed, mijn buurman slaapt met ouder zoontje N. in de kamer van N. Dit is al vanaf de geboorte van S. zo. Als dit voor hun zo werkt vind ik het prima, al zie ik heel goed hoe hun relatie eraan onderdoor gaat, maar dat is een ander verhaal. Vind het alleen jammer dat mijn buurvrouw 'klaagt' over slaaptekort, 's nachts 20 keer de borst moeten geven, een lamme arm 's ochtends van het liggen op een bepaalde manier ("Anders slaapt S. niet als ik haar niet zo vast houd"). Sorry, dit is in mijn ogen toch echt een geval van pure verwenning. Ze wil er wel 'vanaf' maar wil S. niet leren slapen in haar eigen bedje. In dit geval zou ik het laten huilen toch wel gaan toepassen. Je weet dat je hier een paar dagen doorheen moet en het zal een paar dagen afzien zijn, maar als je het niet doet kan dit nog zo'n 2 jaar doorgaan.

Ik hoop overigens niet dat ik met dit verhaal iemand anders voor zijn hoofd stoot, dat is totaal niet mijn bedoeling. Maar als je mijn bovenbuurvrouw enigszins kent dan snap je denk ik wel de 'ernst' van de situatie qua opvoeding bij hun. Bovenstaande is maar een klein voorbeeld van gewenning/verwenning.. kan hele waslijsten opnoemen!

Printje schreef:

xxjojootjexx schreef:

Printje schreef:Ik luister ook naar mijn gevoel.. Maar goed fijn voor jullie dat jullie er zelf blij mee zijn, ik ben met mijn manier blij en tevreden.

Zit jij vrolijk op de bank als je kind boven huilt? Of zet je de babyfoon uit, zodat je het niet hoort..
Ik kan me er namelijk niks bij voorstellen bij welke moeder dan ook dat het haar niks doet als haar baby/kind huilt. En dat je dan niet het liefste je baby/kind troost.

Dat heb ik toch ook helemaal niet gezegd? Maar jengelen omdat hij in slaap aan het vallen is of ik weet niet wat vidn ik iets totaal anders. natuurlijk ga ik naar hem toe als hij begint met huilen maar ik hoor gewoon aan het huiltje of het in zijn slaap is of wat dan ook.

Ik doe hetzelfde als Printje, ik hoor gewoon aan N's geluidje wat het betekent. Ze jengelt ook een beetje als ze in slaap aan het vallen is. Zodra ze echt gaat huilen (niet pas als ze helemaal overstuur raakt) ga ik naar haar toe. Jengelen is in mijn ogen iets heeeeeel anders dan gewoon huilen.

Printje schreef:Nu wordt er misschien gezegd dat kan niet etc etc maar zelfs de kraamzorg zei meteen de eerste week al dat meneer het precies in de gaten had.

Dus de kraamzorg dacht serieus dat een pasgeboren baby precies in de gaten had hoe hij iets voor elkaar kon krijgen?

Susan schreef:

Printje schreef:Nu wordt er misschien gezegd dat kan niet etc etc maar zelfs de kraamzorg zei meteen de eerste week al dat meneer het precies in de gaten had.

Dus de kraamzorg dacht serieus dat een pasgeboren baby precies in de gaten had hoe hij iets voor elkaar kon krijgen?

Ja, nogmaals meneer was meteen stil wanneer hij ons al hoorde op de trap! Maar goed ik ga hier niet weer over en weer over beginnen. Jullie kijken er totaal anders tegenaan, prima.

Dus nogmaals het gaat hier niet om echt huilen maar meer dat gejengel. Ik kan daar echt precies aan horen of er wel/niet iets aan de hand is.

Susan schreef:

Printje schreef:Nu wordt er misschien gezegd dat kan niet etc etc maar zelfs de kraamzorg zei meteen de eerste week al dat meneer het precies in de gaten had.

Dus de kraamzorg dacht serieus dat een pasgeboren baby precies in de gaten had hoe hij iets voor elkaar kon krijgen?

Haha, mijn kraamhulp zei zelfs: 'Je moet wel opletten hoor. Volgens mij is het wel een mannetje dat van aandacht houdt!'

(O, joh? Heb ik een baby die aandacht wil ...dat heb ik weer!)

Minneke schreef:

Susan schreef:

Printje schreef:Nu wordt er misschien gezegd dat kan niet etc etc maar zelfs de kraamzorg zei meteen de eerste week al dat meneer het precies in de gaten had.

Dus de kraamzorg dacht serieus dat een pasgeboren baby precies in de gaten had hoe hij iets voor elkaar kon krijgen?

Haha, mijn kraamhulp zei zelfs: 'Je moet wel opletten hoor. Volgens mij is het wel een mannetje dat van aandacht houdt!'

(O, joh? Heb ik een baby die aandacht wil ...dat heb ik weer!)

ahaha dat zeiden ze hier ook. EN het is ook echt een gezelligheidsdier maar helaas is mama soms onverbiddelijk en blijft meneer savonds lekker in bed waar hij hoort hahaa.

Minneke schreef:

(O, joh? Heb ik een baby die aandacht wil ...dat heb ik weer!)

Ja, echt uniek. Je hebt nog geluk dat die kraamverzorgster de krant niet heeft gebeld.

Susan schreef:

Minneke schreef:

(O, joh? Heb ik een baby die aandacht wil ...dat heb ik weer!)

Ja, echt uniek. Je hebt nog geluk dat die kraamverzorgster de krant niet heeft gebeld.

dit heet op alle slakken zout leggen, volgens mij snap je best hoe ze het bedoeld

Printje schreef:

dit heet op alle slakken zout leggen, volgens mij snap je best hoe ze het bedoeld

Hallo, ze is zelf ook sarcastisch hoor. Pfff...

Maar als je het hebt over reageren op het huilen/ jengelen van oudere kindjes. Vanaf ongeveer 1 jaar zegmaar, dan hoef je bij het reageren toch niet toe te geven aan de reden van huilen? Als je zoontje bijv niet in de box wilt dan reageer je door bijv te zeggen 'mama moet even naar boven dus je moet even ib de box spelen' daarmee ga je niet voorbij aan zijn huilen/ jengelen en geef je er sus gehoor aan, maar niet door hem zijn zin te geven.
En dat zal jij waarschijnlijk ook zo doen printje, dus uiteindelijk laat jij je zoontje ook niet huilen denk ik.

J jammert soms ook even voor het slapen, bij haar zie en hoor ik heel duidelijk of ze gaat slapen of ze echt niet moe genoeg is of nog honger heeft. Bij N was dat veel moeilijker, zodra hij in bed lag begon hij te schreeuwen, waardoor ik zelden wist wat er was en wat ik kon doen.... Nu slaapt hij gelukkig al een jaar probleemloos.

Nog even on topic, ik zou je dochtertje gewoon lekker blijven dragen. Het geeft jou rust, het geeft haar rust en jullie hebben nog alle tijd om haar in bed te laten slapen. Als ik toen N geboren was van het dragen gewete had, dan had dat zoveel zorgen en frustratie gescheeld!

Susan schreef:

Printje schreef:

dit heet op alle slakken zout leggen, volgens mij snap je best hoe ze het bedoeld

Hallo, ze is zelf ook sarcastisch hoor. Pfff...

Sarcastisch...ik ?

Verder was de kraamhulp trouwens een lieverd en ze heeft me enorm goed geholpen met de borstvoeding. Ik heb deze opmerking dan ook maar gewoon genegeerd op dat moment haha.