vanaf wanneer kun je je kindje "verwennen"?

ik bedoel dan in de zin van te snel bij huilen naar boven lopen om de speen er in te doen ofzo?
of zoals nu dat ze na een kort slaapje elke keer wakker is en huilt maar als ik haar in de draagdoek doe is het wel goed en huilt ze niet maar ik ben bang als ik dit elke avond ga doen dat ze er aan gewend raakt en dat ik er niet meer vanaf kom zeg maar.... bedoel als ik eens weg ben of dat we ergens zijn dat ze moet slapen dat ze niet steeds blijft huilen totdat ze in de doek gaat
vind het wel erg gezellig als ze bij me in de doek zit daar niet van.....

Ik heb nog geen kinderen, maar wel twee zussen die ieder hun kinderen anders opvoeden. Een zus heeft continue de baby op schoot gehad en huilt dan ook veel als hij in de box wordt gelegd o.i.d. Met zijn zus ging dit net zo. Wel worden deze nog steeds erg verwend. Lastig om mee om te gaan.

duckie schreef:ik bedoel dan in de zin van te snel bij huilen naar boven lopen om de speen er in te doen ofzo?
of zoals nu dat ze na een kort slaapje elke keer wakker is en huilt maar als ik haar in de draagdoek doe is het wel goed en huilt ze niet maar ik ben bang als ik dit elke avond ga doen dat ze er aan gewend raakt en dat ik er niet meer vanaf kom zeg maar.... bedoel als ik eens weg ben of dat we ergens zijn dat ze moet slapen dat ze niet steeds blijft huilen totdat ze in de doek gaat
vind het wel erg gezellig als ze bij me in de doek zit daar niet van.....

Ik zou het toch afbouwen. Ze valt vanzelf in slaap wanneer ze moe is. Pas op dat je het niet aanwendt en ze op een gegeven moment alleen maar in de doek wil slapen.

Hier een ventje die steeds verwender wordt. Maar dan doe ik hem na en dan vind ie mij grappig. Ik vind het wel moeilijk, soms komt dat gezeur niet zo uit, en pak ik hem op.

Wat mij opvalt bij mijn ventje, dan is ie lekker aan het spelen, geen vuiltje aan de lucht. Dan kom ik langs en zeg ik bijvoorbeeld 'hai boef, lekker aan het spelen' en dan is het opeens brullen! Niets is meer goed, alleen bij mama op de arm....dus ik stoor hem nu niet meer onder het spelen

Ik vind dat kinderen heel snel iets doorhebben. Mijn zoontje is inmiddels 1 jaar maar ik merkte maanden geleden al dat hij heel goed dingen begrijpt. Wanneer hij bijv huilde en ik ging kijken was het eerste wat ik zag een stralende R die mamaaaaa zei of toen hij dat nog niet kan keihard begon te lachen. Aanstellerietus dus

Ik zou er eerlijk gezegd niet zo'n probleem van maken. Toen Yrsa zo oud was sliep ze per dag uren in de draagdoek, ik ben toen echt nooit bang geweest dat ze later niet meer ergens anders in zou willen slapen. Sowieso vond ze het toen ze groter werd minder comfortabel in de doek en toen werd het vanzelf minder.

Printje schreef:Ik vind dat kinderen heel snel iets doorhebben. Mijn zoontje is inmiddels 1 jaar maar ik merkte maanden geleden al dat hij heel goed dingen begrijpt. Wanneer hij bijv huilde en ik ging kijken was het eerste wat ik zag een stralende R die mamaaaaa zei of toen hij dat nog niet kan keihard begon te lachen. Aanstellerietus dus

Waarschijnlijk huilde hij omdat hij naar zijn vader of moeder wilde en als hij jou dan ziet dan is het toch logisch dat hij begint te lachen, is dan toch geen aanstellerietus...

Zelf denk ik hier heel anders over dan bovenstaande reactie's. Ik ben van mening dat je een kindje niet kan verwennen tot een bepaalde leeftijd en dat denk ik zelf aan 1,5 jaar. Het kindje van de TO is pas 3 maanden, die kan je toch nog niet verwennen. Ze moet alles nog leren van haar vader en moeder en ze vind het waarschijnlijk gewoon erg prettig om dicht bij mama te zijn, we geeft haar eens ongelijk.

Mama_van2 schreef:Zelf denk ik hier heel anders over dan bovenstaande reactie's. Ik ben van mening dat je een kindje niet kan verwennen tot een bepaalde leeftijd en dat denk ik zelf aan 1,5 jaar. Het kindje van de TO is pas 3 maanden, die kan je toch nog niet verwennen. Ze moet alles nog leren van haar vader en moeder en ze vind het waarschijnlijk gewoon erg prettig om dicht bij mama te zijn, we geeft haar eens ongelijk.

+1

Ik denk dat je een kind niet kan verwennen met aandacht.

Verder eens met Susan.

Liadan schreef:

Printje schreef:Ik vind dat kinderen heel snel iets doorhebben. Mijn zoontje is inmiddels 1 jaar maar ik merkte maanden geleden al dat hij heel goed dingen begrijpt. Wanneer hij bijv huilde en ik ging kijken was het eerste wat ik zag een stralende R die mamaaaaa zei of toen hij dat nog niet kan keihard begon te lachen. Aanstellerietus dus

Waarschijnlijk huilde hij omdat hij naar zijn vader of moeder wilde en als hij jou dan ziet dan is het toch logisch dat hij begint te lachen, is dan toch geen aanstellerietus...

Nou... als er ECHT iets is stopt meneer niet meteen met huilen. Ik ken mijn ventje goed genoeg om precies te weten wanener het serieus is en wanneer hij gewoon zijn zinnetje wil.

Tegenwoordig bijv. moet hij nog altijd even verplicht in de box spelen. Ik moet soms ff boven iets pakken en de woonkamer is niet veilig wanneer hij rondkruipt. Wanneer ik hem erin zet is het eerst even drama. Dat dat zegt hij dan en wijst naar de grond. Wanneer ik het negeer is het het snelste over (en zit hij dus een uur later nog heel lief te spelen.....)

Ik denk niet dat je je kindje zo vroeg al kunt verwennen.
Wel denk ik dat ze snel aan iets gewend kunnen raken.

Ik snap heel goed wat Printje bedoeld.
Nu ken ik haar zoontje ook dus dat scheelt wel.
Maar Hayley deed dat ook weleens. Of liggen "huilen", kletsen, "huilen", kletsen...
Nu doet ze het soms ook nog. Omdat ze "geen zin" heeft om in de box te spelen.

Je moet daar een goede balans in vinden en bij het ene kindje gaat dat makkelijker dan bij het andere.

Ik bedoel inderdaad de gewenning hazeltje dank je wel

Tuurlijk pakte ik hem als hij verdriet had maar nu hij groter is weet ik heel goed wanener ik wel of niet moet reageren op hem.

Ik heb gehoord dat vanaf een maand of 6 kindjes steeds meer door gaan krijgen hoe ze bijvoorbeeld je aandacht kunnen krijgen. Bijvoorbeeld dat je meteen gaat kijken als ze in bed even huilen. Dus volgende keer weer huilen en mama komt meteen.. Zoiets.

Maar ik denk ook niet dat je een kindje kunt verwennen met aandacht. Bij verwennen denk ik meer aan speelgoed, geld, snoep, etc. Aandacht kun je nooit genoeg geven vind ik zelf, en verwennen met aandacht vind ik dan ook zoiets raars. Hoe doe je dat dan? Volgens mij kan dat niet

printje, ik denk dat ik het gewoon niet goed begrijp omdat ik heel anders denk. Ik reageer bv. altijd als mijn dochter huilt, ook als ze huilt uit boosheid, verveling enz enz.

Je verwent echt je kind niet door veel aandacht te geven op die leeftijd of erheen te gaan wanneer je kind huilt. Ik heb D. haar hele leven nog niet in slaap laten huilen en als ze in haar eigen bed niet kan slapen, slaapt ze gewoon bij ons. Ik heb vaak te horen gekregen dat ze daardoor overafhankelijk van mij zou worden, moeilijk tevreden te stellen, altijd bij ons in bed zou willen slapen etc. Nou, niets van dat alles, ze is heel vrij naar andere mensen toe, is een makkelijk en tevreden kind en wil niet eens bij ons in bed slapen als ze niet ziek is.

Ik ben juist van mening dat wanneer je een kind veel aandacht geeft wanneer het daarom vraagt als baby er een veilige hechting ontstaat, waardoor je kind je op latere leeftijd juist makkelijker los kan laten.

Liadan schreef:printje, ik denk dat ik het gewoon niet goed begrijp omdat ik heel anders denk. Ik reageer bv. altijd als mijn dochter huilt, ook als ze huilt uit boosheid, verveling enz enz.

Dat kan, en is natuurlijk ook prima. Ik vin het niet nodig om altijd te reageren, hij is namelijk wat dat betreft zo slim dat hij gewoon al weet wat er komt als hij gaat huilen. En ik doel dus op de laatste tijd als hij bijv in de box zit. Dat zint hem niet en dan jengelt hij wat, maar helaas soms moet ik ff iets doen en heeft hij geen keus. En het is echt niet zo dat als hij helemaal overstuur is ik nog niets doen, maar met dat gejengel reageer ik echt niet op.

Misschien klinkt/lees je het als hard ofzo maar zo is het echt niet. Ik heb een kleuterklas en zie daar zoveel verschillen tussen kinderen op dit vlak. Sommige kinderen kunnen echt werkelijk helemaal niets zelf, willen meteen hun zin etc ( en ik zeg niet dat dat met jouw kinderen zo is) maar ik heb veel praktijkervaring die ik ook thuis gebruik denk ik.

Twellie schreef:Ik ben juist van mening dat wanneer je een kind veel aandacht geeft wanneer het daarom vraagt als baby er een veilige hechting ontstaat, waardoor je kind je op latere leeftijd juist makkelijker los kan laten.

Heel mooi gezegd! En helemaal mee eens!

verwennen met aandacht kan in mijn ogen niet, géwennen met aandacht wel, maar is dit erg? Vanaf ongeveer 6 maanden kunnen kinderen het gaan huilen koppelen aan het komen van één van de ouders. Maargoed, als een kindje van 6+ maanden huilt om aandacht en er komt niemand, zal het huilen om aandacht vanzelf overgaan in het huilen om een gevoel van eenzaamheid.

Dromertje schreef:verwennen met aandacht kan in mijn ogen niet, géwennen met aandacht wel, maar is dit erg? Vanaf ongeveer 6 maanden kunnen kinderen het gaan huilen koppelen aan het komen van één van de ouders. Maargoed, als een kindje van 6+ maanden huilt om aandacht en er komt niemand, zal het huilen om aandacht vanzelf overgaan in het huilen om een gevoel van eenzaamheid.

Nou ik geloof absoluut niet dat hij zich dan meteen eenzaam voelt. Gelukkig ken ik mijn kind goed genoeg om dat te weten.

Twellie schreef:Je verwent echt je kind niet door veel aandacht te geven op die leeftijd of erheen te gaan wanneer je kind huilt. Ik heb D. haar hele leven nog niet in slaap laten huilen en als ze in haar eigen bed niet kan slapen, slaapt ze gewoon bij ons. Ik heb vaak te horen gekregen dat ze daardoor overafhankelijk van mij zou worden, moeilijk tevreden te stellen, altijd bij ons in bed zou willen slapen etc. Nou, niets van dat alles, ze is heel vrij naar andere mensen toe, is een makkelijk en tevreden kind en wil niet eens bij ons in bed slapen als ze niet ziek is.

Ik ben juist van mening dat wanneer je een kind veel aandacht geeft wanneer het daarom vraagt als baby er een veilige hechting ontstaat, waardoor je kind je op latere leeftijd juist makkelijker los kan laten.

Dit is zelfs wetenschappelijk bewezen dat dit zo is.

Ik lees het niet als hard, maar als tegenovergesteld van hoe ik ben .
En het wil niet zeggen dat mijn dochter nooit boos is ofzo, want dat is ze regelmatig, ik ga er alleen anders mee om.

Printje schreef:

Dromertje schreef:verwennen met aandacht kan in mijn ogen niet, géwennen met aandacht wel, maar is dit erg? Vanaf ongeveer 6 maanden kunnen kinderen het gaan huilen koppelen aan het komen van één van de ouders. Maargoed, als een kindje van 6+ maanden huilt om aandacht en er komt niemand, zal het huilen om aandacht vanzelf overgaan in het huilen om een gevoel van eenzaamheid.

Nou ik geloof absoluut niet dat hij zich dan meteen eenzaam voelt. Gelukkig ken ik mijn kind goed genoeg om dat te weten.

ik heb het ook niet specifiek over jouw zoontje, ik heb het over kinderen in het algemen.

Dromertje schreef:

Printje schreef:

Dromertje schreef:verwennen met aandacht kan in mijn ogen niet, géwennen met aandacht wel, maar is dit erg? Vanaf ongeveer 6 maanden kunnen kinderen het gaan huilen koppelen aan het komen van één van de ouders. Maargoed, als een kindje van 6+ maanden huilt om aandacht en er komt niemand, zal het huilen om aandacht vanzelf overgaan in het huilen om een gevoel van eenzaamheid.

Nou ik geloof absoluut niet dat hij zich dan meteen eenzaam voelt. Gelukkig ken ik mijn kind goed genoeg om dat te weten.

ik heb het ook niet specifiek over jouw zoontje, ik heb het over kinderen in het algemen.

Dat weet k ook wel, voel me ook niet zozeer echt aangesproken maar ik zie bjivoorbeeld zoveel kinderen dat ik bij allerlei opvoedingsmanieren wel dingen zie waarvan ik heb dat zou ik echt nooit zo doen. Ik geef mijn kind ook heel veel aandacht, liefde etc maar ik denk dat kinderen wel degelijk kunnen gewennen aan als er altijd gereageerd wordt wanneer ze huilen. En dit zie ik oa dan terug in de klas.

Printje schreef: Sommige kinderen kunnen echt werkelijk helemaal niets zelf, willen meteen hun zin etc ( en ik zeg niet dat dat met jouw kinderen zo is) maar ik heb veel praktijkervaring die ik ook thuis gebruik denk ik.

Weet je dan van die kinderen hoe hun ouders met ze omgingen toen ze baby waren? Ik denk niet dat je klakkeloos kunt concluderen dat het komt doordat ze als baby te snel getroost of opgepakt werden of zoiets dergelijks.

Printje schreef:

Dromertje schreef:

Printje schreef:

Dromertje schreef:verwennen met aandacht kan in mijn ogen niet, géwennen met aandacht wel, maar is dit erg? Vanaf ongeveer 6 maanden kunnen kinderen het gaan huilen koppelen aan het komen van één van de ouders. Maargoed, als een kindje van 6+ maanden huilt om aandacht en er komt niemand, zal het huilen om aandacht vanzelf overgaan in het huilen om een gevoel van eenzaamheid.

Nou ik geloof absoluut niet dat hij zich dan meteen eenzaam voelt. Gelukkig ken ik mijn kind goed genoeg om dat te weten.

ik heb het ook niet specifiek over jouw zoontje, ik heb het over kinderen in het algemen.

Dat weet k ook wel, voel me ook niet zozeer echt aangesproken maar ik zie bjivoorbeeld zoveel kinderen dat ik bij allerlei opvoedingsmanieren wel dingen zie waarvan ik heb dat zou ik echt nooit zo doen. Ik geef mijn kind ook heel veel aandacht, liefde etc maar ik denk dat kinderen wel degelijk kunnen gewennen aan als er altijd gereageerd wordt wanneer ze huilen. En dit zie ik oa dan terug in de klas.

dat geloof ik ook wel dat kinderen daaraan kunnen wennen, maar dat wil ik ook graag. Ik denk niet dat als je op die manier opvoedt, dat je dan per definitie kinderen krijgt zoals jij omschrijft. Ik denk dat hier nog veel meer aspecten in meespelen en niet alleen het aandacht krijgen als zij daar om vragen, want aandacht kun je op heel veel manieren geven.