Opvoeding bespreken voordat je kinderen krijgt?

Ik vraag me af of jullie de manier van opvoeden met je man/vriend hebben besproken voordat jullie kinderen kregen? Of ben je er achteraf pas achter gekomen of jullie op 1 lijn liggen of niet? En als er meningsverschillen waren, hoe hebben jullie die opgelost?

Wij hebben het wel eens over dat soort dingen, maar hoe het daadwerkelijk gaat weet je denk ik pas als er een kindje is.

Wij hebben het er globaal over gehad. Eigenlijk liggen we altijd wel op 1 lijn. Het lijkt mij wel belangrijk om te weten.

Nee, daar hebben we het niet veel over gehad. Had ook geen zin gehad, want aan veel dingen had ik van tevoren niet gedacht en over een aantal dingen dacht ik anders toen onze kinderen er nog niet waren.

Rush schreef:Wij hebben het wel eens over dat soort dingen, maar hoe het daadwerkelijk gaat weet je denk ik pas als er een kindje is.

+ 1.

Wij bespreken best wel vaak dingen over hoe we het zouden doen, hoe we bepaalde dingen zien, en wat voor normen en waarden we belangrijk vinden, en zitten gelukkig nogal op één lijn. Maar nou de werkelijkheid nog maar eens zien  

Toen ik zwanger was van de eerste hebben we het erover gehad hoe we in grote lijnen zouden gaan opvoeden. Zo vonden we het allebei belangrijk om positief op te voeden, ruimte voor eigen initiatief, geliefd laten voelen en consequent zijn.
Hoe dit echt vorm kreeg hebben we eigenlijk pas ervaren toen onze kindjes er waren. Bijvoorbeeld hoe blijf je positief als dochterlief de heeeeele woonkamer onder de poedersuiker heeft gestrooid.

We hebben het er van tevoren en tijdens de zwangerschap regelmatig over gehad. Ook hoe wij als verschillende ouders zouden reageren op de opvoeding. Grappig is dat we elkaar en onszelf allebei heel anders in hadden geschat dan dat we daadwerkelijk zijn.

We zitten in de grote lijnen op 1 lijn, maar hebben toch wel eens een meningsverschil. We lossen dat op door er over te praten en te bepalen wat we op dat moment het belangrijkst vinden. Ook proberen we wel eens allebei de ideeën uit en bepalen dan wat het beste uit (bij het slecht slapen bijvoorbeeld).

Wij hebben het er nooit over gehad. En nog hebben we niet echt een visie, behalve dat we willen dat onze kinderen ruimte voelen om zichzelf te zijn, bij ons aan kunnen kloppen en weten dat we van ze houden. Natuurlijk nog meer, maar dit zijn met deze leeftijden wel de belangrijkste dingen. En het verandert met elke fase en is per kind verschillend.

We hebben het er weleens globaal over gehad, toen dachten we over veel dingen hetzelfde. Nu we onze zoon hebben, zitten we niet echt op 1 lijn. Ik weet dat mijn vriend uiteindelijk altijd gelijk heeft, maar ik merk gewoon dat ik te snel toegeef, wat eigenlijk alleen maar averechts werk, maar ik wil dan gewoon snel van het gezeur af zijn. Dus eigenlijk denken we wel hetzelfde, maar handel ik er niet naar.

Wij hebben het daar de laatste tijd wel eens over. We hebben inmiddels wat familieleden en vrienden om ons heen met kinderen. We hebben het er dan over wat wij wel of niet zouden doen. Volgens mij zitten mijn man en ik daarin wel op een lijn, maar of het echt zo is zullen we wel zien tegen de tijd dat we zelf kinderen hebben.

Wij hebben het er zelf niet echt in detail over gehad, maar we hebben allebei een hele verschillende opvoeding gehad en zowel hij als ik zouden onze kinderen ongeveer hetzelfde op willen voeden zoals we zelf zijn opgevoed. Dat is dus heel verschillend. Mijn vriend is heel formeel opgevoed, oudere mensen (incl. ouders) mag je niet tegenspreken, hele nette tafelmanieren, alles doen wat je gezegd wordt, etc. Ik ben best wel vrij opgevoed, ben gelijk aan oudere mensen, mocht al jong uit en met vriendinnen op vakantie, etc.

Ik vrees dat we daar meningsverschillen over kunnen krijgen, maar misschien moeten we het ook wel zien als het zo ver is en proberen het beste uit beide opvoedingen te gebruiken.

Nee niet echt gedaan en in de praktijk blijken we er ook best wel verschillende opvattingen op na te houden. Met voor die tijd bespreken maak je natuurlijk al wel het één en ander duidelijk naar elkaar, maar in de praktijk ontdek je pas echt hoe je met je kinderen om wilt gaan dus ik weet ook niet of het veel geholpen zou hebben.

We hebben er globaal over gesproken maar het maakt niet veel uit, dingen die ik toen bedacht had doe ik nu toch anders/wel/niet. 
Wij liggen totaal niet op 1 lijn qua opvoeding. Dat komt ook door ons eigen opvoeding vroeger en de ideeën die we daar nu over hebben.

Ik probeer overigens niet zo snel te oordelen over anderen of andermans opvoeding. We bespreken wel eens dingen die we 'anders' zouden willen doen dan wat we bij familie/vrienden zien, maar ik realiseer me dan ook dat het zo lastig oordelen is als buitenstaander zonder kind, en probeer een ander niet af te vallen (en al helemaal niet waar diegene bij is), omdat je het toch niet goed kunt inschatten hoe het in die situatie echt is. Dus als we dan samen dat soort dingen bespreken (dat vind ik altijd heel leuk, nadenken over hoe wij dingen zouden aanpakken), probeer ik het niet te doen in de vorm van roddelen of te veel oordeel aan te hangen omdat ik wéét dat dat niet eerlijk is. Maar da's best lastig soms.

Floor schreef:We hebben er globaal over gesproken maar het maakt niet veel uit, dingen die ik toen bedacht had doe ik nu toch anders/wel/niet. 
Wij liggen totaal niet op 1 lijn qua opvoeding. Dat komt ook door ons eigen opvoeding vroeger en de ideeën die we daar nu over hebben.

Da's bij ons ook zo. Wij zijn totaal verschillende opgevoed, vriend heel streng en ik heel vrij (beetje hippie). Wij hebben dus ook een heel andere visie op wat 'normaal' is en kunnen elkaar dat ook moeilijk uitleggen omdat we dat zien als dingen die gewoon zo 'zijn' en niet onze mening / visie op iets.

Ik ben bijvoorbeeld regelmatig eten gewoon niet gewend. Wij aten altijd als je trek had in iets. En een maaltijd was ook geen vastomlijnd iets met bepaalde regels: wie er was at mee inclusief bezoek en als je er niet was, hoefde je je ook niet af te melden daarvoor maar at je gewoon later / ergens anders / niet / wat je maar wilde.

Mijn mening in het gezin telde vanaf een bepaalde leeftijd ook best mee en dat doe ik ook met mijn dochters. terwijl mijn vriend vindt dat ze gewoon nog op een leeftijd zitten waarbij ze moeten luisteren en wel direct en volledig.

Waar zitten bij jullie de verschillen in?

Framboos schreef:Wij hebben het daar de laatste tijd wel eens over. We hebben inmiddels wat familieleden en vrienden om ons heen met kinderen. We hebben het er dan over wat wij wel of niet zouden doen. Volgens mij zitten mijn man en ik daarin wel op een lijn, maar of het echt zo is zullen we wel zien tegen de tijd dat we zelf kinderen hebben.

Zo gaat dat bij ons ook inderdaad.

Ik probeer ook niet te oordelen, vooral omdat ik vrij weinig van kleine kinderen af weet eigenlijk. Laatst plaatste iemand een foto van een kind van 11 maanden die helemaal onder de chocoladepasta zat van zijn eerste broodje met chocoladepasta. Ik denk dan echt; NEE, dat geef ik mijn kind echt niet met 11 maanden! Maar misschien is dat wel heel normaal, ik heb eigenlijk geen idee   Dus misschien zijn al mijn opvoed-ideeën ook wel helemaal onzin en heeft het sowieso geen zin om dat met mijn vriend te bespreken.

We hebben het er weleens globaal over gehad, toen dachten we over veel dingen hetzelfde. Nu we onze zoon en dochter hebben, zitten we niet echt altijd op 1 lijn. Ik ben vroeger netter opgevoed dan mijn man en dat merk ik nu de kinderen er echt zijn dat ik soms het gevoel heb dat ik hem er ook moet bij opvoeden:lol:

Jente schreef:Ik probeer ook niet te oordelen, vooral omdat ik vrij weinig van kleine kinderen af weet eigenlijk. Laatst plaatste iemand een foto van een kind van 11 maanden die helemaal onder de chocoladepasta zat van zijn eerste broodje met chocoladepasta. Ik denk dan echt; NEE, dat geef ik mijn kind echt niet met 11 maanden! Maar misschien is dat wel heel normaal, ik heb eigenlijk geen idee   Dus misschien zijn al mijn opvoed-ideeën ook wel helemaal onzin en heeft het sowieso geen zin om dat met mijn vriend te bespreken.

Hahaha ja Ik kan me dan weer niet voorstellen dat je daar als ouder zo panisch over zou doen. Maar goed, wie weet verander ik tegen die tijd wel in een mega health freak die dr kind tot dr zesde alleen maar rozijntjes laat eten. Ik weet het gewoon nog niet  

Ik vraag me af of het nut heeft om sommige dingen wel van te voren te bedenken, ja of nee. Op zich is het denk ik best goed om wat ideeën te hebben over hoe je het wilt aanpakken, zolang je maar bedenkt dat het ook situatie- en kindafhankelijk is en dat dingen kunnen veranderen. Daarom vind ik het toch wel leuk om dat soort dingen te bespreken, al is het misschien soms wat idealistisch

Haha Jente. Dat heb ik ook als ik m`n achternichtje helemaal onder de slagroom of chocopasta zie, dat was met een maand of 8 al zo.  

Anyway, net als een vriendin van me, die ging toen haar baby 3 weken was al met haar vriend samen uit eten (baby bij oppas) en 2 weken later alweer. Ze zijn dan maar 2/uurtjes weg, maar toch. Zo zei ik gisteren nog tegen m`n vriend, dat wil ik echt niet als ik zo`n kleine baby heb. Maar ik weet ook niet of dat overdreven is.

Rush schreef:
Anyway, net als een vriendin van me, die ging toen haar baby 3 weken was al met haar vriend samen uit eten (baby bij oppas) en 2 weken later alweer. Ze zijn dan maar 2/uurtjes weg, maar toch. Zo zei ik gisteren nog tegen m`n vriend, dat wil ik echt niet als ik zo`n kleine baby heb. Maar ik weet ook niet of dat overdreven is.  

Hahaha grappig Ik zei juist tegen m'n vriend toen m'n schoonzusje dat deed: OH wat goed van haar, dat wil ik later ook kunnen!
Zal je zien, dat ik dat dus écht niet kan.

Ik vind het trouwens wel echt leuk om te lezen dat jullie over dat soort dingen praten Rush! Weet je al zeker dat je toch kinderen wilt?

Rush schreef:Haha Jente. Dat heb ik ook als ik m`n achternichtje helemaal onder de slagroom of chocopasta zie, dat was met een maand of 8 al zo.  

Anyway, net als een vriendin van me, die ging toen haar baby 3 weken was al met haar vriend samen uit eten (baby bij oppas) en 2 weken later alweer. Ze zijn dan maar 2/uurtjes weg, maar toch. Zo zei ik gisteren nog tegen m`n vriend, dat wil ik echt niet als ik zo`n kleine baby heb. Maar ik weet ook niet of dat overdreven is.

Bij de eerste had ik dit ook nooit over mijn hart kunnen verkrijgen, maar nu bij de derde denk ik dat ik ook weer sneller dingen ga ondernemen. Word je toch makkelijker in, is mijn ervaring. Ik zou dan alleen niet samen met mijn vriend gaan maar met een vriendin zodat de baby bij mijn vriend kan blijven. Oppas moet ik persoonlijk de eerste tijd ook nog niet aan denken.

loesje schreef:We hebben het er weleens globaal over gehad, toen dachten we over veel dingen hetzelfde. Nu we onze zoon en dochter hebben, zitten we niet echt altijd op 1 lijn. Ik ben vroeger netter opgevoed dan mijn man en dat merk ik nu de kinderen er echt zijn dat ik soms het gevoel heb dat ik hem er ook moet bij opvoeden:lol:

Ook als je niet zo netjes bent opgevoed kun je je netjes gedragen hoor   Bij mijn schoonouders heb ik hele nette tafelmanieren en ben ik beleefd. Bij mijn eigen ouders praat ik met mn mond vol, heb ik 's avonds mn voeten op tafel en kan ik mn vader aanspreken met sukkel. Maak je niet druk, t komt wel goed met die kindjes van jou!

Twellie schreef:

Rush schreef:Haha Jente. Dat heb ik ook als ik m`n achternichtje helemaal onder de slagroom of chocopasta zie, dat was met een maand of 8 al zo.  

Anyway, net als een vriendin van me, die ging toen haar baby 3 weken was al met haar vriend samen uit eten (baby bij oppas) en 2 weken later alweer. Ze zijn dan maar 2/uurtjes weg, maar toch. Zo zei ik gisteren nog tegen m`n vriend, dat wil ik echt niet als ik zo`n kleine baby heb. Maar ik weet ook niet of dat overdreven is.

Bij de eerste had ik dit ook nooit over mijn hart kunnen verkrijgen, maar nu bij de derde denk ik dat ik ook weer sneller dingen ga ondernemen. Word je toch makkelijker in, is mijn ervaring. Ik zou dan alleen niet samen met mijn vriend gaan maar met een vriendin zodat de baby bij mijn vriend kan blijven. Oppas moet ik persoonlijk de eerste tijd ook nog niet aan denken.

Ja dat zou ook zomaar kunnen, dat geloof ik wel dat je er makkelijker in wordt. Dit is dus haar eerste kindje. Ik vond het zo snel haha.