Vastzitten tussen 2 continenten

Ik weet ook nog niet helemaal waar ik heen wil met dit topic, maar misschien heeft iemand een frisse blik op de situatie.

Ik heb dus familie in het buitenland wonen, die ik sinds een paar jaar heb leren kennen en ook beter wil leren kennen maar er zit los van een taal barrière ook een enorme oceaan tussen. 
Ze zijn vrij 'arm' en zijn dus nooit in staat om naar mij toe te komen (los daarvan spreken ze ook geen Engels).
Het is voor mij ook lastig om uit te leggen dat ik voor Nederlandse maatstaven ook 'arm' ben (ik gebruik dat woord eigenlijk niet voor Nederlanders, want ik ben niet arm, ik heb gewoon bijna geen extra geld om te besteden). Ik ben laatst in New York geweest waar ik 1,5 jaar voor heb gespaard, en als oma niet vrijgevig was geweest met kerstmis, was die reis ook niet mogelijk geweest.
Voor mijn familie is dat natuurlijk een beetje vreemd - ik kan wel naar New York, maar ik kan niet elk jaar naar hun toe komen. 
Ze blijven vragen wanneer ik kom (wat ik natuurlijk snap, ik mis hen ook) en ik blijf me schuldig voelen tegenover hen, maar ook tegenover mezelf.
Ik had voorheen allemaal dromen om de wereld te zien, en sinds ik in NY ben geweest is dat weer helemaal gaan opleven maar ik heb simpelweg geen geld om regelmatig naar mijn familie te gaan en daarnaast ook nog over de globe te trekken. 
Ik voel me dus nogal uitgestrekt over 2 continenten en een grote schaduw over mijn al vrij kleine spaarrekening. 

Ik heb zelfs al getwijfeld om programma's als Love is in the Air aan te schrijven (heb een mail gestuurd maar toen ik een aanmeldingsformulier terug kreeg ben ik toch weer afgehaakt) omdat ik dan weer vind dat ik niet 'zielig' genoeg ben. Ik moet dan wel goed sparen om elke 2/3 jaar naar mijn familie te kunnen, maar het lukt me tenminste nog. Ik heb het idee dat die mensen van dat programma echt niet kunnen/durven/zijn geweest in meer dan 5 jaar. 
Ik weet ook dat als ik van baan zou veranderen ik financieel er op vooruit zou gaan, maar ik heb nu mijn droombaan en ben absoluut niet bereid om dit op te geven. 

Is er iemand die dit herkent of een dergelijke situatie heeft mee gemaakt? Hoe gaan jullie om met familie in het buitenland? 



Oh en ik stop afrosmiley in mijn post omdat ik eigenlijk niet zo van persoonlijke topics hou  en afrosmiley maakt het weer wat luchtiger voor me.

Lastig Zero! 

Helemaal omdat er volgens mij een beetje van hen kant een verwachting ligt en vanuit jouw kant dus een soort schuldgevoel ontstaat als jij andere dingen/uitgaven/reizen doet in plaats van hen bezoeken. Ik denk dat het inderdaad vrij lastig te behappen is dat je wel naar NYC kan gaan, maar niet naar hen toe, maar dat dat voor jou wél een keuze is. 

Ik herken het tot op zekere hoogte in de zin van dat wanneer ik naar Amerika ga, ik eigenlijk áltijd terug ga naar m'n gastgezin. Dat is geen bloedband familie, maar het is wel één van mijn thuisen (dat is geen woord). Ik zou best eens een heel ander deel willen zien, maar als 't puntje bij paaltje komt, ga ik toch weer naar hen toe, omdat ik hen tegen die tijd ook allang weer niet heb gezien en hun graag weer eens wil zien. 

Dat jij daar echt jouw eigen familie hebt zitten, in die bijzondere situatie waarin jij zit, kan ik me dus voorstellen dat dat extra moeilijk is.  

Kan je het aan hen uitleggen dat jij met alle goede wil van de wereld eens in de paar jaar hen kan bezoeken, maar dat je tussendoor ook andere dingen wilt doen? Of is de taalbarrière ook daar al te groot voor? Ik zou proberen dat schuldgevoel tegenover hen los proberen te laten. Jij doet je best om daar zo veel mogelijk heen te gaan, maar dat lukt niet elk jaar en ik zou proberen je niet te belemmerd te voelen dat je je schuldig voelt als je andere dingen gaat doen.

Capt'n Zero schreef:



Oh en ik stop afrosmiley in mijn post omdat ik eigenlijk niet zo van persoonlijke topics hou  en afrosmiley maakt het weer wat luchtiger voor me.

Haha hallo nieuwe quote als onderschrift

Is er een mogelijkheid een bijbaan te doen, naast je werk? Wil je dat? Heb je daar tijd voor, of werk je je al een slag in de ronte? En inderdaad blijven uitleggen aan je familie dat je net je vaste lasten en eten kunt betalen. Dat een grote reis erg duur is, en desnoods aangeven wat een ticket kost, zodat zij naar hun maatstaven ook kunnen begrijpen dat het veel geld kost.

Ze begrijpen me ook wel in ze zin van - ze snappen dat ik dromen heb en dat ik de mogelijkheid kan creëren om meer van de wereld te zien, en ze geven ook aan dat de dat zelf ook graag zouden willen maar dat het voor hun niet mogelijk is. Dat alleen al vind ik erg jammer voor ze (wil het niet zielig noemen, maar ik heb gewoon veel meer kans om wat van de wereld te zien dan zij) maar ze kijken dan ook erg uit naar me als ik kom. Ik merk dat ze het wel snappen, maar dat het voor hun ook gewoon toch een beetje als een soort teleurstelling voelt. 


@ Carrie : Ik heb al een bijbaan, ik heb mezelf ook tot januari gegeven voor deze baan en daarna ga ik op zoek naar een andere bijbaan voor meer uur / salaris. Ik werk me momenteel wel een slag in de ronte en ik ben vrij stessgevoelig, dus ik wil eigenlijk geen 'verantwoordelijke' bijbaan maar aan de andere kant ook niets dat niet in mijn werkveld ligt (want dat is mijn bijbaan nu wel)

Carrie schreef:

Capt'n Zero schreef:



Oh en ik stop afrosmiley in mijn post omdat ik eigenlijk niet zo van persoonlijke topics hou  en afrosmiley maakt het weer wat luchtiger voor me.

Haha hallo nieuwe quote als onderschrift

   everybody loves afrosmiley!

Lastig. Omdat de werelden zo uit elkaar liggen is het moeilijk voor te stellen natuurlijk.
Ik heb familie in het buitenland, maar die hebben ook niet elk jaar geld om hierheen te komen, dus zien we elkaar eens in de zoveel jaar. Maar beide partijen leven in een soortgelijk land, dus snap je waar je geld heen gaat. Nu kom ik af en toe aanbiedingen tegen en dan denk 'oh leuk om er heen te kunnen', maar ja, het kost wel een paar weken (= geen inkomen, voor een paar dagen is de reis te lang) en er is nog zoveel van de wereld dat ik wil zien (en ik ben daar al een jaar geweest)

Overigens denk ik dat je best naar Robert ten Brink kan schrijven hoor! Je zit echt wel gevallen van dan mens elkaar 1 of 2 jaar niet heeft gezien. Overigens kan je ook andersom schrijven. Dat je hun graag Nederland wilt laten zien, maar dat dat niet financieel haalbaar is.
Wie niet waagt wie niet wint!

Snoopy schreef: Overigens kan je ook andersom schrijven. Dat je hun graag Nederland wilt laten zien, maar dat dat niet financieel haalbaar is.
Wie niet waagt wie niet wint!

 Dat vind ik wel een mooie! Dat gaat namelijk waarschijnlijk echt nooit gebeuren, terwijl jij het waarschijnlijk wel voor elkaar kunt krijgen om om de zoveel jaar daar heen te gaan.

Marin schreef:

Snoopy schreef: Overigens kan je ook andersom schrijven. Dat je hun graag Nederland wilt laten zien, maar dat dat niet financieel haalbaar is.
Wie niet waagt wie niet wint!

 Dat vind ik wel een mooie! Dat gaat namelijk waarschijnlijk echt nooit gebeuren, terwijl jij het waarschijnlijk wel voor elkaar kunt krijgen om om de zoveel jaar daar heen te gaan.

Heb ik ook ooit wel eens over nagedacht, maar ik vind dan dat ik eigenlijk 'te veel' vraag. Ik heb veel familie en ik kan de een niet wegcijferen tegen de ander. Het zou om minstens 10 man gaan (en die dan allemaal geen andere taal spreken dus + een tolk), dat durf ik echt niet te vragen aan zo'n programma. 

@ Snoopy ; Dat is wel erg prettig, als de kosten een beetje hetzelfde zijn. Ik heb ook een gastgezin uit hetzelfde land, en zij komen over 2 weken over. Ik kijk hier zo naar uit, zij zijn vergelijkbaar met de 'middenklasse' hier denk ik. Zij kunnen ook reizen als ze goed sparen en komen mij nu dus bezoeken en begrijpen ook dat ik niet elk jaar kan/wil komen. Maar er ligt al een hele kloof tussen hen en mijn familie betreft leefsituatie, mijn familie is wel hoopvol dat de volgende generatie (hun kinderen / mijn neefjes en nichtjes) ooit wel in staat zullen zijn om naar me toe te komen.

Wat een lastig dilemma inderdaad. Jij doet alles wat binnen jouw bereik en mogelijkheden ligt, maar zij hebben zelfs diezelfde mogelijkheden niet. 
Ik vrees dat je toch zal moeten proberen te accepteren dat dit de situatie is en dat je daar niet veel aan kan verbeteren, van allebei de kanten niet. Hoe graag je het ook wil..

Maar ik zou toch wel gewoon dat aanmeldformulier opsturen hoor, want als je het niet vraagt gebeurt het sowieso niet! Dat is aan hen om te bepalen of ze het geld in een mooie aflevering met jouw verhaal willen stoppen, even hard gezegd. 

Offtopic: jouw avatar is Matt Bellamy toch? Echt toffe foto!

Jup thats Matt alright  in een van mijn favoriete clips van hun. 



Deze situatie knaagt ook niet altijd even veel aan me, maar juist nu het vakantietijd is en iedereen overal heen gaat, moet ik mezelf echt terug roepen van 'nee, we gaan niet meer op vakantie, je bent in 2015 weer aan de beurt en zie dan maar hoe veel geld je nog over hebt' . 
Ik zal nog eens nadenken over de aanmelding. Ik geloof niet dat ze mensen naar Nederland halen in dit programma, dus dan is opgeven niet echt nodig en gun ik het andere mensen veel meer.

Capt'n Zero schreef:
Ik zal nog eens nadenken over de aanmelding. Ik geloof niet dat ze mensen naar Nederland halen in dit programma, dus dan is opgeven niet echt nodig en gun ik het andere mensen veel meer.

 Jawel hoor, ik kijk het maar 1 keer per jaar (kerstspecial) en dan hebben ze altijd een hele bus vol!

Marin schreef:

Capt'n Zero schreef:
Ik zal nog eens nadenken over de aanmelding. Ik geloof niet dat ze mensen naar Nederland halen in dit programma, dus dan is opgeven niet echt nodig en gun ik het andere mensen veel meer.

 Jawel hoor, ik kijk het maar 1 keer per jaar (kerstspecial) en dan hebben ze altijd een hele bus vol!

Ja dat is volgens mij bij All you need is Love zo. Love is in the Air is volgens mij om jou naar je familie te brengen.
Nou ja hoe dan ook, dat zie ik tegen die tijd dan wel (volgens mij is er geen oproep voor AYNIL op dit moment)

Oh haha dat andere programma ken ik niet eens, oeps.