Snelle bevalling tweede heftig?

Ik probeer me een voorstelling te maken, maar het lukt me niet (lastig ook). Volgens VK 'valt' deze baby er gewoon uit zometeen, niet letterlijk, maar gaat het veel sneller. Nu hoor ik de horrorverhalen van een tweede waarbij alles misging maar ook dat een tweede bevalling 'heftig' zou zijn juist omdat het zo snel gaat.
Op de horror zit ik zo vlak voor de bevalling niet te wachten, maar wat is er zo heftig aan een (te) snelle bevalling? Heb je dan geen tijd je mentaal voor te bereiden? Krijg je ineens een weeenstorm? Totaalrupturen? Zit je na een uurtje weeen ineens met een baby ipv na uuuuuren weeen en is dat heftig?

Wat is de heftigheid van een 'snelle' bevalling?

Ik vind het wel wat voorbarig dat ze dat nu al zo zegt, ik bedoel, oké, het gaat vaak sneller bij de tweede, maar dat wil toch niet zeggen dat je dat al zeker kunt weten? Straks stel je je helemaal in op een snelle bevalling en voelt het daardoor juist als een heel lange bevalling.

De tweede keer ging bij mij wel sneller en makkelijker dan de eerste, maar ook weer niet supersnel, ik vond het gewoon prima zo. Ik heb wel een aantal uur weeën gehad die heel goed te doen waren, ik heb maar relatief kort echt veel pijn gehad.

Daar ben ik me van bewust, in die zin, dat dit ook een moeilijke, lange, zware bevalling kan worden. Maar ik was zo bang de eerste keer, dat wil ik niet meer. Dus óf horror en dat zie ik dan wel of snel en daar kan ik me dan niks bij voorstellen als 'nadeel'.

Over het algemeen gaat een tweede of volgende bevalling sneller dan de eerste maar dit hoeft ook helemaal niet zo te zijn hoor!

Je verloskundige hoort je juist wat gerust te stellen maar op deze manier lijkt me dat niet echt te werken..

Louise is geboren na een inleiding. Om 8u vliezen gebroken en om 10u41 was ze er. Ik vond het best heftig omdat er dus echt wel meteen een weeënstorm kwam en een uurtje later kreeg ik al persweeën (bij 6 cm). Ik wist niet wat me overkwam. 

Ik ben best bang voor nu, maar lijkt me sterk dat ik meteen zomaar plots uit het niets een weeënstorm krijg...

Ik vind t ook apart dat je vk dat zegt. Het is over het algemeen zo dat de uitdrijvingsfase sneller en makkelijker gaat omdat de weg al eens vrijgemaakt is. Laat je niet bang maken en luister goed naar je lichaam als de bevalling begonnen is.

Ik ga deze keer trouwens echt totaal niet op de tijd letten. Dat is wat me de vorige keer het meeste dwarszat (het niet weten hoelang het nog ging duren enz).

Supertalentje schreef:Ik probeer me een voorstelling te maken, maar het lukt me niet (lastig ook). Volgens VK 'valt' deze baby er gewoon uit zometeen, niet letterlijk, maar gaat het veel sneller. Nu hoor ik de horrorverhalen van een tweede waarbij alles misging maar ook dat een tweede bevalling 'heftig' zou zijn juist omdat het zo snel gaat.
Op de horror zit ik zo vlak voor de bevalling niet te wachten, maar wat is er zo heftig aan een (te) snelle bevalling? Heb je dan geen tijd je mentaal voor te bereiden? Krijg je ineens een weeenstorm? Totaalrupturen? Zit je na een uurtje weeen ineens met een baby ipv na uuuuuren weeen en is dat heftig?

Wat is de heftigheid van een 'snelle' bevalling?

Ik vind het ook vrij voorbarig dat ze daar per direct al van uit gaat. Een bevallig is van te voren nooit te bepalen, of het nou je 1e, 3e of 11e is.

Ik vond mijn snelle bevalling (al was het dan wel de 1e) inderdaad heftig. En precies om de punten zoals je ze hierboven hebt benoemd.

Oh zo bedoel je, wat ik begrepen heb van moeders in mn omgeving die een snelle bevalling hadden waren de nadelen dat ze niet eens echt in de gaten hadden dat de bevalling begonnen was en dat de baby er al was, dat t mentaal heel raar was en moeilijk te beseffen.

Teddyaapje schreef:Oh zo bedoel je, wat ik begrepen heb van moeders in mn omgeving die een snelle bevalling hadden waren de nadelen dat ze niet eens echt in de gaten hadden dat de bevalling begonnen was en dat de baby er al was, dat t mentaal heel raar was en moeilijk te beseffen.

Dat had ik dan weer niet ingeschat, je weet dat er een baby komt en ik hoop dat er toch iets meer tijd dan 5 min zit tussen een eerste wee en de baby op mijn buik ipv erin Maar goed om te beseffen, als ik dit bij mezelf merk dan weet ik dat het erbij hoort/normaal is (in het begin dan, niet na een half jaar )

@Slaatje; nee, je kunt het nooit weten. Heb jij pijnbestrijding gehad? Ik moet me daar dan toch maar even in verdiepen voor de zekerheid, mocht zich een weeenstorm voordoen, just in case.

Ik had een hele snelle bevalling van de tweede (uur nadat ik wakker werd 's nachts lag ze op mijn buik, na twintig minuten weeën en bijna een uur gebroken vliezen). Mijn eerste bevalling ging niet zo snel en ik had er geen rekening mee gehouden dat dit nu wel zo zou zijn. Ik heb alleen de persweeen als lichamelijk heftig ervaren, de rest viel me heel erg mee. Daardoor had ik niet in de gaten dat het zo snel zou gaan en werd ik heel erg overvallen door de persdrang, raakte ik in paniek en na de bevalling was ik in een soort van shock de eerste uren, ik weet alleen nog dat ik heel vaak heb geroepen "hoe kan dit nou" en verder kan ik me weinig meer herinneren. Ik heb het nog lang moeilijk gehad met de bevalling, ik was inderdaad mentaal niet voorbereid en had het idee "zomaar" een kind te hebben gekregen zonder er iets voor gedaan te hebben. En wat ik ook vervelend vond was dat ik dat graag kwijt wilde, maar heel veel mensen riepen al meteen "oh wat fijn zo'n snelle bevalling, doe mij dat ook maar!" en dan was het moeilijk om nog te vertellen hoe ik het echt ervaren had.

Overigens ging mijn derde bevalling ook snel, maar hier wist ik het van tevoren en dat scheelde een hele hoop. Ik denk als je, zoals jij nu, er rekening mee houdt dat het snel gaat, je er al heel anders instaat.

Maar wat hierboven ook al wordt gezegd, ik vind het raar dat je vk er zo over doet. Je er bewust van maken dat je snel moet bellen ok, maar dit vind ik een beetje overkomen als bangmakerij.

Hoewel ik het een beetje vreemd vind dat je verloskundige het zo zegt, is het wel goed dat je er nu al op voorbereid bent dat het snel kan gaan. Dan zal de mentale 'klap' straks vast meevallen. Mijn tweede bevalling duurde nog geen 2 uur, maar ik heb het daar nooit moeilijk mee gehad. Scheelde wel dat ik bij de tweede al bijna 2 weken over tijd liep en er al een datum was gepland om in te leiden. Ik was vooral heel blij dat de bevalling toch uit zichzelf op gang was gekomen.

Ik heb meer pijn ervaren, maar wel maar heel kort. Alsof je door de langere weeën vooraf (zoals bij de eerste) de pijn op een gegeven moment niet meer zo erg voelt, je er min of meer voor kunt afsluiten. Dus in die zin was de tweede bevalling wel heftiger. En het was ook wel even wennen om ineens met een baby op schoot te zitten. Om twaalf uur haalde ik de oudste nog van school, rond 13.00 uur begon het, 13.30 uur reden we naar het ziekenhuis en om 15.00 uur was ze er al. Om 17.00 uur zaten we al met de kraamvisite aan de beschuit met muisjes, ik voelde me kiplekker, maar het was wel onwerkelijk.

Mijn 2e was snel, tussen het eerste lijntje en de bevalling zat maar 1 uur en 30 minuten en ik heb het tegen moeten houden omdat mijn man er niet was.

Maar ik heb het wel als heftig ervaren, kon geen spullen meer pakken, als overkop alles achter laten, niet maar de wc mogen omdat we anders het zh niet zouden halen, stress of man er wel of niet bij zou zijn, ik had direct pers weeen en mijn manneke ademde niet omdat hij de snelheid niet aan kon.

Toen ik was bevallen besefte ik het niet, immers 15 minuten voordat het begon had de vk geconcludeerd dat er niks bezig was.

Mijn 1 bevalling duurde ong 8 uurtjes waarvan ik de laatste 3 uurtjes redelijk zwaar vond maar op zich prima te doen.

De tweede bevalling was idd én sneller..én vond ik heftiger als in, dat ik geen tijd had om spullen te pakken. We moesten snel naar t ziekenhuis want anders zou t laat zijn, mijn dochter wás iets te vroeg.
Maar ik had nooit verwacht dat ik zeg maar niet meer in staat was om mn eigen spullen te pakken, daa had ik me gewoon niet op voorbereid.

De weeen vond ik ook absoluut veel en véél pijnlijker. Die kan ik echt als heftig bestempelen. Waar ik bij de eerste niet aan pijnbestrijding dacht, wilde ik dit nu echt hebben. Maargoed dat ging niet ondat t zo snel ging.

Daarná voelde ik mij wel heel snel weer kiplekker en snel weer op de been. 
Beetje alsof ik 10 km hard had gelopen...

Mijn 2e bevalling was niet enorm snel, maar wel vlotter dan de 1e. Bij de eerste deed ik er 12 uur over, bij de 2e ongeveer 5 (denk ik, maar waarschijnlijk heb ik in mijn slaap al weeën gehad). Bij mij was alleen het laatste deel heel snel. Heb de hele morgen weeën om de 8 minuten of meer gehad. Ineens had ik 2 weeën om de 3 minuten en toen al persweeën. Dit ging zo snel dat de verloskundige nog niet eens gebeld was, gelukkig was mijn man wel al thuis. Ik ben dus bevallen met alleen mijn man erbij. 

Heb het niet als heel heftig ervaren, vond mijn 1e bevalling vele malen heftiger. Achteraf heb ik een prachtige bevalling gehad, die ik zo weer over zou doen.

Wat ik wel vond:
De weeën tijdens mijn 2e bevalling waren heel sterk, maar omdat ze om de 8 minuten kwamen, had ik daar minder last van, als van de "lichtere" weeën die heel snel na elkaar kwamen bij de 1e.
Het was heel onwerkelijk dat het op het laatst ineens zo snel ging, daar was ik echt niet op voorbereid (bij de eerste heb ik een uur geperst) en daardoor had ik het gevoel ineens een baby te hebben.
Het was heftig en hectisch, maar ook super mooi om het écht samen te doen (vooral achteraf, op het moment zelf maakte ik me wel zorgen, al had ik daar weinig tijd voor)
Ik heb behoorlijk last gehad van naweeën en die waren heel vervelend.

Bij een eventuele volgende ga ik de verloskundige bij de eerste wee al bellen denk ik. Maar je weet gewoon nooit hoe een bevalling gaat lopen. Dat geldt dus ook voor jou, je weet niet hoe het zal gaan en misschien is dat wel het belangrijkste om in je achterhoofd te houden.

Ik had me er op ingesteld dat de tweede bevalling sneller zou gaan. Hier duurde hij 5x langer dan de eerste, die was in 4,5 uur gepiept.

probeer er niet teveel vanuit te gaan dat de bevalling sneller zal gaan, dat kan ook erg tegenvallen.

bij de oudste had ik in 3 uur tijd volledige ontsluiting, toen ik bij de 2e na 2uur een halve cm ontsluiting erbij had viel dit echt heel erg tegen!
ik heb voor mijn gevoel de 2e bevalling best wel onderschat, waardoor ik deze (op dat moment) een stuk zwaarder heb ervaren,
ook al is de totale duur van beide bevallingen ongeveer gelijk.

Ik vond het bij de tweede wel heftig dat het vrij snel ging. De bevalling duurde ongeveer net zolang als bij de oudste (die in 4 uur, de 2e in 3,5 uur), maar bij de oudste heb ik vrijwel de hele tijd hele pijnlijke weeën gehad en bij mijn zoon heb ik nauwelijks pijnlijke weeën gehad. Daardoor voelde het bij hem alsof ik opeens mocht gaan persen en toen was hij er al na een half uur. Ik kon dat toen nog niet helemaal bevatten.

Bij mij ging de eerste in 4 uur, de tweede in 1, 5.

Ik vond de tweede bevalling hemels...voor een bevalling dan. Om 7 uur de eerste wee, om 8 uur in het ziekenhuis en om half 9 lag hij op mijn buik. Volgens mij waren we rond 11 uur weer thuis. Bij de tweede hoefde ik ook niet gehecht te worden, dat vond ik bij de oudste zo verschrikkelijk! En dan was de jongste nog wel 56cm en 4250 gram.

Bij de tweede heb ik wel mee naweeën gehad, maar verder was het een ideale bevalling denk ik.

Ik heb bij beide kids een makkelijke bevalling gehad. Bij de jongste heb ik een half uurtje pijn gehad, geen hechtingen en geen naweeën.
Volgens het papier van de vk duurde hij 3 uur, maar van die 3uur heb ik 2,5 uur harde buiken gehad die niet pijnlijk waren.

Als ik beide bevallingen vergelijk, is bij mij de eerste heftig. Die bevalling zou ik echt nooit meer over willen doen na de tweede ervaring. Van 24 naar 12 uur en van bijna 2 uur naar 2 min persen.

Als ik vergelijk met de eerste bevalling was het idd sneller en heftiger, maar enorm pijnlijk viel grotendeels wel mee. Ik had geen scheurtje of niets, ik heb er niets van geleden en was meteen weer op de been.

Bij N duurde het 5 uurtjes, achteraf gezien de 'prettigste' bevalling. Ik denk omdat ik de tijd kreeg om aan de pijn te wennen, het bouwde zich op.

Bij J duurde het 2,5 uur. Ik vond de weeën best heftig en vond het ook best snel gaan. Vooral de laatste 5cmter.

Bij T had ik wat harde buiken en krampjes in de ochtend,  maar kon de was nog doen, bed verschonen,  we hebben nog een rondje gewandeld... toch bleek ik al 5cm te hebben.  Nadat ze mijn vliezen brak,  lag hij binnen 15 min op mijn buik. 2 helse ontsluitingsweeen en 2 nog helsere persweeën waren ervoor nodig. Dit vond ik echt héél heftig!

Bedankt voor alle reacties! Zoals ik het lees zit de heftigheid vooral in de (kortdurende) maar hevige pijn en toch ook in het ongeloof dat het zo snel kon gaan. Mijn tas ga ik iig asap neerzetten en de vk kan 60 keer voor niks komen, ik bel gewoon

Ik vind de opmerking van de vk trouwens geen bangmakerij, ik werd er niet bang van iig. Kon me er alleen niks bij voorstellen. Bij zoon kreeg ik om 14.00 uur harde buiken, om 19.00 naar het zkh omdat ze toch wel zeer begonnen te doen en om 22.30 is ie geboren, dus 3,5 uur vanaf de eerste pijnlijke wee tot de bevalling, waarbij ik 40 min geperst heb.

Mijn vk heeft toen ook gezegd dat de 2e sneller zou gaan. Bij de 1e van begin (toen mijn vliezen braken en erna weeen kreeg) tot geboorte was 5.5h. 20min geperst omdat ik niet te hard durfde te persen omdat ik bang was voor uitschuren.
En nu van weer mijn vliezen gebroken, weeen tot geboorte, een krappe 4h. 3e perswee geboren. Was de 1e die ik mee mocht persen van ze.

Supertalentje schreef:

Teddyaapje schreef:Oh zo bedoel je, wat ik begrepen heb van moeders in mn omgeving die een snelle bevalling hadden waren de nadelen dat ze niet eens echt in de gaten hadden dat de bevalling begonnen was en dat de baby er al was, dat t mentaal heel raar was en moeilijk te beseffen.

Dat had ik dan weer niet ingeschat, je weet dat er een baby komt en ik hoop dat er toch iets meer tijd dan 5 min zit tussen een eerste wee en de baby op mijn buik ipv erin ;)Maar goed om te beseffen, als ik dit bij mezelf merk dan weet ik dat het erbij hoort/normaal is (in het begin dan, niet na een half jaar )

@Slaatje; nee, je kunt het nooit weten. Heb jij pijnbestrijding gehad? Ik moet me daar dan toch maar even in verdiepen voor de zekerheid, mocht zich een weeenstorm voordoen, just in case.

 Nee, die heb ik niet gehad. Ik wilde wel heeeeeeel graag. Ik was 's ochtens om 11 uur in het ziekenhuis geweest voor een ctg en een uitstrijkje met de eendenbek omdat ik dacht vruchtwater te verliezen. Bij de eendenbek controle was nog helemaal geen cm ontsluiting te zien. Om 11.30 stonden we weer buiten. Om 13.15 dacht ik dat ik mijn vruchtwater verloren was en belde ik de vk. Zij was er zo ron 13.45. Om 13.30 kwam ik opeens out of the bleu in een hele heftige weeenstorm terecht. Weeen waar nog geen paar seconden tussen zaten en die meer dan een minuut aanhielden. Bij het toucheren om 13.45, had ik opeens al 4 cm ontsluiting. Ongeveer een half uur later, in het ziekenhuis, zat ik al op 6 cm. De vk is toen gaan overleggen met de gyn over pijnbestrijding. Na een kwartier kwam ze terug en moest me weer toucheren omdat het zo snel ging, toen zat ik al op 9 cm, en mocht dus niet. Om 15.45 zat ik op 10 cm en mocht ik gaan persen, om 16.43 is hij geboren.
Ik vind het nog steeds best moeilijk dat ik er zo weinig van mee heb gekregen. Het ging zo snel allemaal. Ik kan me niet eens meer herinneren dat ik in de rolstoel zat en mijn man me naar de verloskamer reed. Ik weet nog wel dat daar mijn vliezen braken. En dat mijn man me steeds slokjes water gaf. Hoe ik tegen hem deed weet ik niet meer. Wel dat het heeeeel veel pijn deed en dan het moment dat de vk zei, kijk eens wat ik in mijn armen heb....

 Edit, ik heb er ook een totaal ruptuur aan overgehouden. Ik heb er qua pijn weinig last van gehad. Maar loop nu nog bij de fysio. O.a mijn bekkenbodemspier is ernstig verslapt.