Weinig leeftijdsverschil tussen kinderen, belangrijk?

Nee, ik vind het niet zo belangrijk. Na de derde wil ik minimaal nog 3 jaar wachten en eerst genieten. Ik was 24 toen ik zwanger was van de tweeling en ik wil tot maximaal 40 doorgaan, dus het zou zomaar kunnen dat er uiteindelijk 16 jaar verschil zit tussen de oudste 2 en de jongste.

Ella schreef:Ik vind een leeftijdsverschil van 2-4 jaar ideaal. Voor zover je het natuurlijk voor het zeggen heb.

Ik ook zoiets. Onder de 2 vind ik veel te snel op elkaar en na de 4 vind ik er weer teveel leeftijdsverschil er tussen zitten.
Maar je hebt het niet voor het kiezen.

Ella schreef:Ik vind een leeftijdsverschil van 2-4 jaar ideaal. Voor zover je het natuurlijk voor het zeggen heb.

+1, hier zit er zodadelijk 3 jr en 2 mnd tussen en daar ben ik achteraf erg blij mee, hij kan gelukkig al veel zelf.

kwebbeltje schreef:Wij hebben een zoontje die deze week 7 is geworden en eind sept ben ik uitgerekend van nummer 2. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit super leuk zo vind. Zoon beleeft het echt allemaal is meegeweest naar de echo afgelopen week. Heeft van zn eigen centjes een babypakje gekocht voor de baby. Zoon gaat straks weeer naar school en ik kan dan lekker met de baby aanrommelen. In ons gezin ideaal!

 Dit lijkt mij ook echt ideaal. Ook op vakanties. Als de jongste dan een jaar of 2 is is de oudste alweer 9 en die kan zich dan lekker vermaken met andere kinderen zonder dat je daar 100% op moet zitten. Die van 2 kun je dan weer wat meer vermaken.

Als ze veel ouder zijn en de oudste is uit huis dan kan de jongere gewoon een vriend/vriendin meenemen op vakanties voor de gezelligheid.

Verder lijkt het mij zoveel prettiger als het eerste kind zindelijk is en goed kan praten. Dan zit je ook niet met twee gefrustreerde kinderen die beide nog niet duidelijk kunnen zijn in wat ze willen. (bijvoorbeeld huilen op hetzelfde moment en niet kunnen zeggen wat ze willen). Ik zou daar echt helemaal gek van worden.

hahaha. Ik klink nu al gefrustreerd volgens mij. Gelukkig wil mijn vriend ook een groter leeftijdsverschil  (of maar 1 kindje)

Hier zit er nog net geen 2 jaar tussen en zelf vinden we dit erg leuk! Het eerste jaar was wel pittig zo nu en dan met twee hele kleintjes. We gaan nu voor een derde kindje en mocht het ons dan weer snel gegund zijn dan zit er tussen nr 2 en 3 weer 2 jaar.

Hier 18 maanden verschil en dat vind ik heel prettig. Ze kunnen en mogen dezelfde dingen, kunnen heel goed samen spelen en sliepen tot vorige maand samen op 1 kamer, zonder problemen. En ze zijn nu heel zelfstandig en ik heb mijn handen weer vrij.

Maar het maakt toch geen klap uit? Je krijgt een kind als je eraan toe bent, en als zwanger worden lukt, en bij de een is dat na 1 jaar en bij de ander na 6 jaar en alles heeft z'n voor en nadelen.

Ik had altijd 2 jaar in mijn hoofd, maar toen was ik er echt nog niet aan toe. En dat vond ik toch het belangrijkste.

Wij dachten aan iets van 2 jaar leeftijdsverschil, ik werd alleen wat eerder zwanger en beviel eerder dan gepland en nu is het 18 maanden verschil. In het begin vond ik het echt heel pittig, mijn oudste kon net lopen, ik moest met de jongste veel naar het ziekenhuis en dan moest de oudste ook mee, maar nu gaat het heel goed. Ik denk dat er voor ieder verschil wel voor- en nadelen zijn.

Ik heb nog geen kinderen. Maar zoals ik er nu naar kijk zou ik het liefst een klein leeftijdsverschil willen. Ik scheel met mijn broer nog geen twee jaar en met mijn broertje 15 maanden en dat heb ik altijd heel leuk gevonden. Ik vraag me weleens af hoe druk het vroeger voor mijn moeder moet zijn geweest met drie kinderen onder de vier jaar....

Het maakt mij helemaal niets uit. We krijgen nu drie kinderen vrij vlak op elkaar, maar dat is omdat er snel weer een kinderwens was. Niet omdat het leeftijdsverschil voor ons ook telde. Ik zou misschien best wel een vierde willen maar dan pas als de andere drie op de basisschool zitten. Een echt nakomertje dus, maar ook daar zie ik wel voordelen in.

Mijn broer en ik schelen ook best wat jaren maar kunnen het prima met elkaar vinden.

Ik twijfel hier altijd over wat me fijn zou lijken, zie aan beide kanten voor- en nadelen, en je hebt het toch voor een deel niet voor het zeggen natuurlijk.
Als ze dicht op elkaar zitten qua leeftijd, lijkt het me sneller grote chaos, wat Punk'd ook zei met twee kids die nog niet zo veel kunnen/zelfstandig zijn. Maar als ze meer uit elkaar zitten qua leeftijd, dan ben ik zo bang dat je net blij bent uit de luiers te zijn en het allemaal weer opnieuw kan doen.
In elk geval ben ik de oudste, drie jaar later kwam m'n zusje en drie jaar daarop m'n broertje en dat vond ik altijd super leuk qua leeftijdsverschil en nog steeds.

Het enige wat mij tegenhoudt om niet gelijk voor een tweede te gaan is de oppas. Mijn schoonmoeder past om de week op op een avond dat wij beide werken en ik wil haar niet opzadelen met 2 hele jonge kinderen.

(Ja, en de gyn heeft gezegd dat ik binnen het jaar beter niet zwanger moet worden ivm ks)

Mijn man wilde het liefst 3 jaar ertussen, ik 4/5. 3 Is het niet geworden, afgelopen najaar was het wat hectisch bij ons, dus dat ging hem niet worden... 
Mij leek het vooral fijn dat L al wat meer zelf kan. Ik ben lang bang geweest dat L anders erop "acheruit" zou gaan en veel erop meost inleveren als ze een broertje/zusje zou krijgen. Ik zag niet voor me hoe ik dat zou moeten bolwerken...  Ik vind het gewoon fijn dat als L nu een broertje/zusje zou krijgen ze gewoon wat zelfstandiger is, dat ik ook gewoon alle aandacht voor haar heb kunnen hebben tijdens het leren praten, lopen etc. Voor mijn gevoel had ik dat niet gekund als ik er dan nog een hummel naast had gehad. Nu is ze toch zelfstandiger en is op afstand ook vaak gewoon goed.

Hier wilden we graag niet teveel leeftijdsverschil. Dit leek ons leuk ook voor de kids. Wel bewust gewacht tot T 1 jaar was, want van T was ik gelijk in eerste ronde zwanger en wilde zo snel nog niet weer zwanger zijn. Vervolgens duurde het 10 md voor ik weer zwanger was, maar dit werd een mk. Wat was ik teleurgesteld dat het leeftijdsverschil alleen maar groter werd. Gelukkig werd ik snel weer zwanger en zal er straks bijn 3 jaar leeftijdsverschil tussen zitten. En nu vind ik het ook wel lekker. T slaapt ook nog tussen de middag, maar kan ook al zoveel helpen en snapt nu ook echt dat er een baby bij gaat komen. Dat vind ik ook wel weer leuk en na een jaar gaat T naar school en heb ik ook weer tijd voor ons tweede kleintje. Dus vind het nu prima zo.

Ruben zal 2,5 zijn als de kleine wordt geboren. Dat is ook het leeftijdsverschil dat we graag wilde. Ik heb zelf een behoorlijk verschil met mijn broer en zus en dat wilde ik niet. Mijn man heeft een klein verschil en heel veel met zijn broertje en zusjes.

Ik denk dat alles voor- en nadelen heeft en dat je je eigen voordelen 'zoekt'.
Wij hebben een tweeling en dat vind echt heerlijk! Ze doen alles tegelijkertijd. Ze hebben hetzelfde ritme en het wordt nu in 1x veel makkelijker, nu ze wat ouder worden.
Als ik geen tweeling zou hebben, dan zou ik ze ook liever sneller na elkaar hebben, omdat je dan toch al in de drukte zit.
Verder zitten er natuurlijk ook wel nadelen aan, zoals dat je in het begin vooral beperkt bent. Hier zeker het eerste jaar.

Nou ja en bij ons ging het trouwens ook niet heel makkelijk, het kindjes krijgen, dus eigenlijk had het me ook weer geen bal uitgemaakt .