Papa en kinderen

Naar aanleiding van het topic over de rechten van moeders/vaders na een scheiding of uit elkaar gaan, vraag ik me af hoe de rol van papa is binnen jullie gezin. Onderneemt papa veel met de kinderen? In hoeverre is de verzorging verdeeld als jullie beiden thuis zijn? Zou je het graag anders zien, of zijn jullie beiden tevreden met de verdeling zo?

Hier is het wel eerlijk verdeeld. Hij kleed ook de kinderen aan, poets hun tanden, geeft ze eten. Gaat ook alleen met ze op pad. Kookt eten, zorgt voor ze als ze ziek zijn.

-

Parisienne schreef:Ik ben het inmiddels gewend, ik heb er niet veel moeite meer mee. Wel merk ik dat ze geen echte band hebben. N. heeft niet veel met papa. Heel af en toe krijgt hij een knuffel of een kus, maar met moeite. Het komt hun band niet echt ten goede, dat vind ik wel sneu voor mijn vriend.

Sneu voor je vriend? Ik vind het eerder sneu voor je kind! En ik vind je vriend een beetje overkomen als een verwende puber, dat ie niet vroeg op wil staan enzo. Ik zou hier absoluut geen genoegen mee nemen eerlijk gezegd!

Ik kan me goed voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt, P. Ook dat je het sneu vindt voor je vriend, al is het natuurlijk ook wel een beetje het gevolg van zijn eigen keuze om zijn vrije dagen zonder haar door te brengen. Als hij een band met haar wil moet hij daar ook in investeren.

Dion werkt natuurlijk wel meer dan ik, maar hij is ook heel betrokken, veel bij gesprekken met hulpverleners, hij zet zich heel erg in en hij is heel goed met Ezra, hij kan vaak precies de goede toon vinden, heel concreet en duidelijk, precies wat hij nodig heeft. Hij is ook leuk met Yrsa, toch trekt zij wel vaak meer naar mij toe, dat alleen ik dingen voor haar mag doen, dat vind ik wel vervelend.
Als we op een vrije dag hier thuis zijn komt hij meestal niet echt met plannen om iets te gaan doen. Als we op de camping zijn wel meer, dan wil hij altijd het liefst zwemmen.

Ik zou er denk ik ook geen genoegen mee nemen. Vind het best erg om te lezen.
Maar aan de andere kant, als hij een dag vrij is, kind naar de crèche, en wat voor jezelf doen, er zijn zat moeders ook die dat doen. Ik kan me wel voorstellen dat het prettig is om eens wat alleen te doen. Maar niet als iemand alles laat afweten.

Overigens mag ik vrijwel altijd uitslapen in het weekend, hij kan helemaal niet uitslapen, hij is echt een ochtendmens. Soms zit hij al achter een kop koffie als de kinderen nog niet eens wakker zijn, wakker is wakker bij hem en dan kan hij niet meer slapen, dus dan staat hij direct op.

Mijn man is gek op de kinderen en ze hebben ook echt een goede band met hem. Als we samen thuis zijn doen we  meestal wel evenveel alleen moet ik wel vaak dingen vragen omdat hij het dan niet ziet of bedenkt maar dat vind ik niet zo erg, hij doet het dan wel gewoon.
Ik werk 2/3 avonden doordeweeks en dan is hij uit zijn werk dus alleen met ze, hij kookt dan en brengt ze naar bed. Als ik in het weekend werk doet hij ook altijd wel leuke dingen met ze. Dan gaan ze naar de kinderboerderij of een stukje fietsen ofzo. Als we in het weekend samen thuis zijn doet hij ook vaak wat met een van de twee alleen. Nu is dat meestal nog met de oudste, dan gaan ze samen iets klussen of samen de auto tanken dat vind mijn zoontje echt het einde.
Ik ben er wel tevreden mee hoe het gaat.

Manderijn schreef:Ik zou er denk ik ook geen genoegen mee nemen. Vind het best erg om te lezen.
Maar aan de andere kant, als hij een dag vrij is, kind naar de crèche, en wat voor jezelf doen, er zijn zat moeders ook die dat doen. Ik kan me wel voorstellen dat het prettig is om eens wat alleen te doen. Maar niet als iemand alles laat afweten.

Inderdaad, niet als er nooit een dag(deel) met je kind samen tegenover staat.

Mijn vriend is op donderdag en vrijdag samen met Y omdat ik dan werk. Daardoor merk je dat hun band beter is dan die van mij met Y. Ik ben sowieso elke zondag met Y. omdat mijn vriend dan lang op de voetbal is. Om de week moet mijn vriend op zaterdag werken, dus dan ben ik ook heel de dag samen met Y. Eigenlijk zien we Y. beiden net zo vaak/veel, maar toch is hun band beter, behalve als er 'auw' is, want dan ben ik goed  

Mijn vriend is echt een super papa, ontzettend trots op Y. en ze ondernemen samen vaak iets leuks op de dagen dat ik werk, maar kunnen ook gerust de hele dag thuis met de trein spelen of kleuren/tekenen. In het zwembad is Y. net zo gek als zijn papa en gaan ze samen van alle glijbanen af.

Door mijn spierziekte ben ik iets beperkter in de omgang met Y. Ik kan bijvoorbeeld geen wedstrijdje rennen met hem doen doordat ik niet kan rennen. Ik kan moeilijk traplopen waardoor ik hooguit 1x met Y. van een glijbaan ga en daarna niet meer.

Ik vind het fijn dat mijn vriend zo betrokken is bij Y. en ze genoeg leuke dingen doen met elkaar. Oja....en ondanks dat Y. korte haartjes heeft ben ik echt superslecht om daar met gel iets leuks van te maken. Mijn vriend maakt er altijd een sport van  

Ik werk minder, waardoor ik meer tijd door breng met Luuk en logischerwijs ook wat meer met/voor hem doe. Maar als wij samen thuis zijn, doet mijn vriend wel evenveel. Soms zie ik dingen eerder, of zijn er dingen waar mijn vriend niet aan denkt, maar als ik dan vraag of hij het wil doen doet hij dat ook.
Ik vind het ook altijd een beetje stom als ik moet werken en mijn vriend vrij is, want dan gaan ze samen altijd leuke dingen doen waar ik ook graag bij zou zijn!
Mijn vriend heeft wel meer tijd voor zichzelf nodig en heeft ook een hobby die best veel tijd kost, maar dat vind ik niet erg. Vaak doet hij dat 's avonds, of als Luuk tussen de middag slaapt.

Van in het begin neem ik zo goed als de volledige zorg van Louise op mij. Ik sta al van in het begin elke nacht op, sta in de ochtend op, zorg dat ze alles heeft wat ze nodig heeft, ... Ik vraag heel af en toe om een keer de nacht te doen of in de ochtend op te staan als ik echt te moe ben. En tegenwoordig als ik me slecht voel zal hij ook iets sneller bijspringen in de verzorging dan enkele maanden terug. Als we uitstapjes maken (als gezin) komt dat ook altijd van mij uit, dan reik ik hem enkele opties aan (naar de kermis, de zoo, de ardennen, het park, ...) en hij kiest er wel altijd het leukste uit en dan wordt ze ook gelijk rot verwend door hem en is hij er met zijn volle aandacht bij. 

Toen ik nog fulltime werkte (en hij studeerde) kon ik het moeilijker verdragen dat hij zo weinig deed, maar goed, ik blijf nu thuis en vind niet dat hij naast zijn werk ook nog de zorg op hem moet nemen, laat hem maar lekker uitslapen.

Jente schreef:

Parisienne schreef:Ik ben het inmiddels gewend, ik heb er niet veel moeite meer mee. Wel merk ik dat ze geen echte band hebben. N. heeft niet veel met papa. Heel af en toe krijgt hij een knuffel of een kus, maar met moeite. Het komt hun band niet echt ten goede, dat vind ik wel sneu voor mijn vriend.

Sneu voor je vriend? Ik vind het eerder sneu voor je kind! En ik vind je vriend een beetje overkomen als een verwende puber, dat ie niet vroeg op wil staan enzo. Ik zou hier absoluut geen genoegen mee nemen eerlijk gezegd!

Inderdaad sneu voor je kind, dat ze geen echte band hebben ligt meer aan hem.

Ik werk minder dus ben automatisch meer met de zorg voor m. bezig. hij is de woensdag middag en avond thuis. M. Is nu nog te klein om echt dingen te ondernemen maar weet zeker dat hij dat straks wel gaat doen. Als we samen vrij zijn en de avonden zorgen we allebei voor m. Hij doet hierin net zoveel. In het weekend hebben we allebei een uitslaapdag. Als m. S nachts wakker is, hoort mijn man hem vaak eerder, wie m als eerst hoort gaat naar hem toe. Ookal moet man volgende dag werken en ik niet, blijft gelijk.

Ik werk minder, maar uiteindelijk zijn we allebei 50/50 bij de kids. Mijn man is bakker en is daardoor vroeg van huis, maar ook vroeg weer thuis. Ik heb een mama-dag vrijdags, hij zijn papa-dag op zaterdag. Ook zijn we altijd samen vrij op de woens- en zondag. Hij doet alles wat ik doe en andersom ook.

Ik ben veel vaker met hem alleen thuis, maar mijn vriend is ook regelmatig alleen met hem. Dingen zoals kdv reserveren en tasje klaarleggen doe ik en ik zorg natuurlijk voor de voeding. Mijn vriend is 's ochtends vroeg bijna nooit aanspreekbaar, dan trekt hij de deken over zijn hoofd als zoon huilt omdat hij weet dat ik hem toch pak, dat vind ik wel jammer.

Op het moment verzorg ik voornamelijk zoon en hij dochter.

De nachten van zoon komen volledig op mij terecht. Voor de rest gaat het wel gelijk op.
Hij doet daarnaast wel veel meer in het huishouden dan ik.

Mijn man komt thuis van werk en stelt de kids voorop en soms eet hij pas als de jongens op bed liggen. Nu is het wel zo dat hij er meer voor R. Is want die heeft er meer besef van dan J. Nu. We doen dus beide evenveel, ik ben dan altijd wel thuis en zorg voor de kinders als hij werkt maar zodra hij thuis is zorgt hij ook echt voor ze en zou ik zonder zorgen makkelijk een dag weg kunnen.

Qua huishouden vind ik dat hij niks hoeft te doen want hij werkt en ik ben thuis, het enige wat hij wel moet doen is zijn spullen in de vaatwasser, maar hij maakt ook weleens de keuken schoon (op zijn manier dan )

Ik ben vaker met S alleen dan zijn papa maar zijn papa doet het echt heel goed. Als hij vrij is onderneemt hij net zoveel met hem als wat ik doe op mijn vrije dagen. Ook speelt hij veel met S, leest boekjes voor, zingt liedjes etc. Als we samen thuis zijn brengt hij hem ook gerust naar bed. Als meneer gepoept heeft dan is papa opeens even verdwenen, dat dan weer wel:lol:  Ook let ik op etenstijden en maak dan fruit enzo dat doet zijn papa niet zo snel als ik er ben.
Wat hij nooit heeft gedaan is 's nachts eruit. Hij slaapt door alles heen. Toen S kleiner was wou hij er best wel uit voor hem maar dan moest ik hem eerst wakker maken en lag ik vervolgens wakker. Dat werkte helemaal niet.

Ik heb dus helemaal niets te klagen wat dit betreft.  

Mijn vriend en ik nemen evenveel zorg op ons. We werken ook beide evenveel, dus dan is het al logischer. Toen onze dochter nog kleiner was, ging hij er niet op uit. Ik zei hem wel eens dat hij lekker kon gaan wandelen, maar dat zag hij toch niet echt zitten. Hij dacht ook altijd dat het veel te koud was voor dochter buiten  .

Nu gaat hij sneller wat doen. Afgelopen vrijdag vroeg hij mij wat hij zou kunnen gaan doen op zijn vrije dag, dus toen heb ik gezegd dat hij een stuk met dochter kon gaan fietsen, of naar oma kon gaan, of wandelen met de hond, of even langs de kinderboerderij. Kreeg ik vervolgens op mijn werk allemaal appjes met foto's en heeft hij het allemaal gedaan.

Ik vind het ook wel sneu voor je dochter, Parisienne, maar ook voor je vriend. Misschien vond hij het in het begin moeilijk met een klein kind en is het langzaamaan steeds verder gegroeid waardoor hij niet snel meer wat durft te ondernemen, omdat hij ook het idee heeft dat hij haar er geen plezier meer mee doet ofzo? Ik kan me echt wel voorstellen hoor dat je als ouder nul op je rekest krijgt van je kind (bijvoorbeeld in een eenkennigheidsfase) dat het dan moeilijk kan zijn om toch dingen te blijven doen, terwijl je kind alleen maar naar de andere ouder wilt. Om nou gelijk te zeggen dat hij zich gedraagt als een verwende puber... je weet helemaal niet wat er achter zit.

Mijn man werkt meer maar als hij thuis is dan doet hij net zoveel met de kinderen als ik. Ik ga er wel meer op uit met de kinderen maar hij speelt thuis gewoon met ze en verzorgt ze. We doen ze meestal samen in bad en hij gaat er 's nachts net zo vaak uit als ik. Hij heeft elke week 1 hele dag alleen met de kinderen, die dag werk ik. En dan gaat hij er met de kinderen ook op uit.
Op de school van mijn dochter heeft hij nog niet geholpen, hij brengt en haalt haar wel maar ik ga vaak helpen als het nodig is. 
Het komt ook regelmatig voor dat hij de kinderen even mee neemt ergens naar toe zodat ik even tijd voor mezelf heb of dat hij 1 van de kinderen meeneemt zodat we ieder tijd hebben met 1 van de kinderen. (en omgekeerd doe ik dat ook).

Ik ben thuisblijfmoeder. Ik zorg dus elke dag voor onze zoon. Mijn man leest niet graag (kan hij ook niet zo goed) en vraagt dus veel aan mij. Wel merk ik dat hij echt een band met onze zoon begint te krijgen. Hij geeft hem elke avond zijn laatste voeding. In het weekend op zaterdag, geeft hij de 1e voeding, zodat ik wat langer kan blijven liggen. In het weekend geeft hij ook nog wel eens twee van de vier voedingen. Als hij thuiskomt uit zijn werk, speelt en knuffelt hij graag met hem. En sinds gister heb ik de dinsdagavond voor mezelf, anders heb ik nl helemaal geen tijd voor mezelf. Dan doet mijn man hem in bad, geeft hem zijn voeding en brengt hem naar bed.
Goed topic dit, ik zie in dat mijn man heel erg bijdraagt in het voeden en omgaan met onze zoon, erg fijn!

Sanne schreef: Om nou gelijk te zeggen dat hij zich gedraagt als een verwende puber... je weet helemaal niet wat er achter zit.

Nee, ik weet niet wat er achter zit. Maar het komt duidelijk naar voren uit de post dat Parisienne niet blij is met zijn gedrag en dan snap ik niet dat zij daar maar genoegen mee neemt.
Misschien komt dat ook wel omdat ik voor een zo eerlijk mogelijke verdeling ben. Mijn vriend doet nu ook de helft in het huishouden en als we een kind krijgen beginnen we ook maar eens met het zwangerschapsverlof 50/50 te verdelen

Mijn vriend werkt meer maar qua verzorging is het hier goed verdeeld. Als we allebei thuis zijn hoef ik amper een luier te verschonen en hij neemt ook gewoon alle zorgtaken op zich als dat zo uitkomt. Hij toont wel minder initiatief met dingen ondernemen met de kinderen, hij zal niet snel zelf de fiets pakken of naar de speeltuin gaan ofzo. Maar als ik het voorstel doet hij het wel en heeft hij er ook plezier in, hij denkt er alleen niet zo snel aan. Twee van de drie kinderen worden nog veel wakker 's nachts en die willen dan ook vaak papa ipv mama, dus dat doet hij ook veel (niet altijd maar hij is ook sneller wakker dus dan is het makkelijker zo). Ik vind hem alleen niet zo betrokken bij de school, hij is bijv nog nooit ergens bijgeweest, zou best eens vrij kunnen regelen maar daar denkt hij nooit aan. Dat vind ik jammer, maar verder heb ik absoluut niks te klagen. Ja ik moet altijd kledingsetjes maken omdat hij dat niet kan maar we hebben allemaal onze mindere kanten