Dagje weg met kind(eren)

studiebol schreef: Parisienne en misschien Twellie ook wel, als jullie dan zo'n lang dineren, wordt je dan niet moe dat je steeds allerlei trucjes uit de kast moet halen om je dochter netjes en rustig aan tafel te laten zitten.
Ik merk dat ik dat gewoon op een gegeven moment zat ben, steeds iets bedenken waar door ze weer even afgeleid zijn, op die manier kom ik in mijn ogen niet toe aan kletsen met het gezelschap.

Jawel, toen N. de leeftijd had van jouw dochters was het ook iets lastiger. Dan gingen we niet snel 4 uur lang dineren. Maar het laatste half jaar valt het mee. Thuis gaat het ook vaak zo, moet ik ook om de paar minuten met haar praten of weer nieuwe dingen uit de kast halen. Ze heeft erg veel moeite met zichzelf vermaken, ben het dus eigenlijk gewend. Natuurlijk vind ik het wel wat fijner als ik ongestoord kan eten en praten, maar N. moest mee (op verzoek van vriend's oma), dus dan maken we er het beste van. Daarnaast ben ik niet alleen. Als ik even geen zin heb neemt vriend het even over of zijn er genoeg anderen die met haar gaan kletsen. N. kletst gewoon mee, het is af en toe net een volwassenen in haar denken en praten, dus dat scheelt ook wel wat  

Naar een etentje met vrienden neem ik haar overigens niet mee. Dan mis ik teveel. Maar naar etentjes met familie gaat ze eigenlijk altijd wel mee.

Bij etentjes naar familie hoort ze er gewoon bij, en vind ik het soms helemaal niet erg dat ze ervoor zorgt dat ik geen deel kan nemen aan het diner.

Voor de rest denken we bij alles wat we doen aan haar, maar als we willen shoppen gaat ze net zo hard mee. Verjaardagen van vrienden enzo doen we niet, dan gaat er een van ons, hun zijn dan veel te luidruchtig en roken en drinken te veel, dat ik vind dat we haar slaap niet ten koste moeten laten gaan van ons plezier.

Echte uitjes doen we sowieso niet zo vaak, maar als we gaan is het op haar gericht.
Op vakantie gaan we dit jaar een midweek Roompot, financieel zat er sowieso niet meer in, en dit is nog kindvriendelijk ook.

Ik hou wel rekening met de kinderen, ik heb het zelf ook meer naar mijn zin als de kinderen ook veel plezier hebben.

Wij zijn toevallig afgelopen weekend een weekend met familie naar de caravan van mijn ouders geweest. Dat doen we eigenlijk ieder jaar maar dit was het eerste jaar met 3 kinderen erbij. Normaal sliepen we met zijn zessen in de caravan van mijn ouders maar dat ging nu met 9 echt niet meer passen. Mijn ouders hadden dus 2 chalets voor ons geboekt. Mijn zus met haar gezin in een chalet en wij met zijn drietjes in een chalet. 

Overdag brachten we door in de caravan van mijn ouders en 's avonds brachten we door bij 1 van de chalets. Die stonden vrijwel naast elkaar dus de kids konden gewoon slapen terwijl wij een heerlijke avond hadden.

Het hele weekend stond voor ons in het teken van de kids. Alles planden we om slaapjes heen, eten paste we aan en dat beviel ons allemaal prima. De kids genoten volop van het mooie weer, het strandje, het zand, de trampolines, de speeltuin... Dus wij genoten ook!

Pink! schreef:Ik hou wel rekening met de kinderen, ik heb het zelf ook meer naar mijn zin als de kinderen ook veel plezier hebben.

Hier sluit ik mij bij aan..
Wij doen eigenlijk altijd alles alleen maar voor de kinderen, haha, als wij echt uit eten willen komen opa en oma oppassen.

Parisienne schreef:Naar aanleiding van het topic 'ouderschap soms saai' vraag ik me af in hoeverre jullie bij dagjes weggaan of bij activiteiten ondernemen rekening houden met het feit dat je een kind hebt. Doe je nog genoeg 'volwassen' dingen met je kind erbij? Of staat zo'n uitje bijna geheel in het teken van kinderactiviteiten? Waarom wel/waarom niet? En geniet je er zelf van? Mis je bepaalde dingen? Zou je dingen graag anders zien?

 Wij houden altijd rekening met onze zoon. Onze uitstapjes zijn afgestemd op hem. Even een uurtje winkelen kan hij wel volhouden maar verder zijn alle dingen gericht op wat hij kan en leuk vind. 
Uiteten zou ik graag gaan maar dat gaat niet me hem er bij. Hij kan niet langer dan 10 minuten aan tafel zitten, dan is hij klaar en wil hij echt uit zijn stoel. 
Ik geniet meer van een uitje als hij het naar zijn zin heeft. Heeft hij het niet meer leuk (moe, honger, geen zin meer, weet ik veel wat) dan gaan we ook weer weg.

studiebol schreef: Parisienne en misschien Twellie ook wel, als jullie dan zo'n lang dineren, wordt je dan niet moe dat je steeds allerlei trucjes uit de kast moet halen om je dochter netjes en rustig aan tafel te laten zitten.
Ik merk dat ik dat gewoon op een gegeven moment zat ben, steeds iets bedenken waar door ze weer even afgeleid zijn, op die manier kom ik in mijn ogen niet toe aan kletsen met het gezelschap.

Op de leeftijd van jouw kinderen en mijn jongste dus zou ik er ook niet aan moeten denken. Maar nu kan ik ook wat andere trucjes uit kast halen dan toen. Want met de leeftijd van anderhalf leid je even af en acht seconden later is er alweer een nieuwe truc nodig  .

Nu kan ik gewoon aan mijn dochter vragen hoeveel mensen er aan tafel zitten en hoeveel er jongens zijn en hoeveel meisjes. Of als ze een huis bouwt van de servetringen kan ik vragen of ze ook een boom kan bouwen. Dan is ze ook echt weer even bezig.

En verder wat hierboven ook al gezegd werd: ze praat / luistert gewoon mee aan tafel, dus daar vermaakt ze zich ook mee.

Denk dat je kinderen nu ook wel een 'moeilijke' leeftijd hebben voor uitstapjes. Ze vliegen dan nog alle kanten op en zijn nog niet zo heel lang te vermaken met één ding. Dat wordt wel vanzelf veeeel makkelijker weer.