Wel kind(eren), geen partner

Zou jij daar bewust aan beginnen? Of ben je daar aan begonnen? Waarom zou je dat wel/niet doen?

Ik ben dit aan het overwegen maar krijg erg negatieve reacties uit mijn omgeving helaas.. Het is absoluut niet mijn uitgangspunt maar mocht ik over 3 jaar nog single zijn dan ga ik dit zeker overwegen

Ik denk het wel, mits ik een goede backup heb in mijn omgeving. Anders lijkt het me verdomd zwaar.

Zelf zou ik het niet willen, maar ik denk dat sommige vrouwen hier wel geschikt voor zijn. Ik ben zelf met maar 1 ouder (vader overleden) opgegroeid en ik heb niks gemist.

Ik was het op oudere leeftijd zonder partner zeker gaan overwegen.

Ik had dat gedaan als ik geen vriend had gehad. Mijn kinderwens was groot en ik denk dat een kind met één ouder ook een goede opvoeding kan krijgen.

Is dit iets dat je zelf overweegt Discordia?

Mijn kinderwens was te groot om af te laten hangen van een partner.
Ik had op latere leeftijd zeker nagegaan wat mijn mogelijkheden waren.

Parel schreef:Mijn kinderwens was te groot om af te laten hangen van een partner.
Ik had op latere leeftijd zeker nagegaan wat mijn mogelijkheden waren.

+1

Ik zou het zelf namelijk nooit willen. Ik wil geen kinderen omdat ik kinderen wil. Ik wil graag kinderen omdat ik dat samen met iemand zou willen aangaan, die verantwoordelijkheid, die ervaring. Ik zou veel te zwaar vinden, alleen.

Ik ben daar aan begonnen, al is het niet helemaal te vergelijken met bijvoorbeeld een BAM-moeder. Ik kwam erachter dat ik zwanger was, relatie was meteen voorbij, en dus moest ik kiezen. Ik koos voor mijn kindje

Maar ook nu ben ik het aan het overwegen om eventueel een tweede kindje te proberen te krijgen zonder partner. Mijn kinderwens is te groot om het van een eventuele partner te laten afhangen. Wel vind ik zonder partner 2 kinderen echt het maximum voor mij, met partner wellicht meer (maar nooit meer dan 4).

Dus ja, ik zou dat zeker overwegen, en ben dat momenteel ook nog aan het doen. Al zal het best nog even duren voordat ik er eventueel echt ervoor ga, wil eerst mijn diploma op zak hebben (nog een paar maanden!) en nog wat andere dingen goed uitzoeken en dan mag ik van mezelf.

PapillonRose schreef:Ik ben daar aan begonnen, al is het niet helemaal te vergelijken met bijvoorbeeld een BAM-moeder. Ik kwam erachter dat ik zwanger was, relatie was meteen voorbij, en dus moest ik kiezen. Ik koos voor mijn kindje

Maar ook nu ben ik het aan het overwegen om eventueel een tweede kindje te proberen te krijgen zonder partner. Mijn kinderwens is te groot om het van een eventuele partner te laten afhangen. Wel vind ik zonder partner 2 kinderen echt het maximum voor mij, met partner wellicht meer (maar nooit meer dan 4).

Dus ja, ik zou dat zeker overwegen, en ben dat momenteel ook nog aan het doen. Al zal het best nog even duren voordat ik er eventueel echt ervoor ga, wil eerst mijn diploma op zak hebben (nog een paar maanden!) en nog wat andere dingen goed uitzoeken en dan mag ik van mezelf.

Daar heb ik echt respect voor, het in je eentje opvoeden van je kind. En ook de keuze durven maken voor een tweede te gaan zonder partner. Heb je in je omgeving genoeg mensen die je kunnen helpen? En zou het voor jou iets uitmaken als er mensen in je omgeving op tegen zijn?

Nee ik zou daar niet voor kiezen. Omdat ik het zelf niet zie zitten maar ook mede door mijn omgeving, ik weet dat ik geen steun zou hebben, het lijkt me daardoor te zwaar en voor mij onmogelijk om alleen een kind op te voeden.

slaatje schreef:

PapillonRose schreef:Ik ben daar aan begonnen, al is het niet helemaal te vergelijken met bijvoorbeeld een BAM-moeder. Ik kwam erachter dat ik zwanger was, relatie was meteen voorbij, en dus moest ik kiezen. Ik koos voor mijn kindje

Maar ook nu ben ik het aan het overwegen om eventueel een tweede kindje te proberen te krijgen zonder partner. Mijn kinderwens is te groot om het van een eventuele partner te laten afhangen. Wel vind ik zonder partner 2 kinderen echt het maximum voor mij, met partner wellicht meer (maar nooit meer dan 4).

Dus ja, ik zou dat zeker overwegen, en ben dat momenteel ook nog aan het doen. Al zal het best nog even duren voordat ik er eventueel echt ervoor ga, wil eerst mijn diploma op zak hebben (nog een paar maanden!) en nog wat andere dingen goed uitzoeken en dan mag ik van mezelf.

Daar heb ik echt respect voor, het in je eentje opvoeden van je kind. En ook de keuze durven maken voor een tweede te gaan zonder partner. Heb je in je omgeving genoeg mensen die je kunnen helpen? En zou het voor jou iets uitmaken als er mensen in je omgeving op tegen zijn?

Ja, ik heb in mijn omgeving gelukkig genoeg mensen waar ik op terug kan vallen als het nodig is. Al is dat op het moment niet heel vaak nodig, maar wel fijn dat het kan. Het zou voor mij dan ook wel uitmaken als mijn omgeving er op tegen zou zijn, want het is toch mijn omgeving die ik nodig heb wanneer ik bijvoorbeeld een keer goed ziek ben. Dan wil ik ze straks niet met een extra kindje 'opzadelen' omdat ik dat zo nodig wilde en zij eigenlijk niet. Natuurlijk is het wel mijn wens en mijn leven, maar ik zal het zeker goed met mijn omgeving bespreken als ik straks besluit ervoor te willen gaan. En ik weet gelukkig ook al dat ze er tot dusver wel open voor zouden staan.

Parisienne schreef:

Parel schreef:Mijn kinderwens was te groot om af te laten hangen van een partner.
Ik had op latere leeftijd zeker nagegaan wat mijn mogelijkheden waren.

+1

+2.

En PR, respect! Wat stoer en spannend dat je een tweede kindje overweegt!

Luce schreef:Ik denk het wel, mits ik een goede backup heb in mijn omgeving. Anders lijkt het me verdomd zwaar.

+1

Parisienne schreef:

Parel schreef:Mijn kinderwens was te groot om af te laten hangen van een partner.
Ik had op latere leeftijd zeker nagegaan wat mijn mogelijkheden waren.

+1

Hier hetzelfde

Ik ga dat zeker doen als over een aantal jaren mijn situatie nog steeds hetzelfde is als nu. Mijn omgeving weet daar al een hele tijd vanaf en zullen mij ook steunen mocht ik die beslissing gaan nemen. Mijn kinderwens is te groot en te sterk om die opzij te schuiven. Wel zou het dan waarschijnlijk bij twee kindjes blijven.

Ik weet het niet... Ik heb nooit zo'n extreem heftige kinderwens gehad. Dus mijn gevoel gaat uit naar nee, maar misschien dat ik er heel anders in zou staan als die situatie echt op mij van toepassing zou zijn.

Ja ik zou dat wel gedaan hebben als ik op een bepaalde leeftijd geen vriend/man zou hebben. Dan was het waarschijnlijk wel bij 1 kindje gebleven.

Tania schreef:Ja ik zou dat wel gedaan hebben als ik op een bepaalde leeftijd geen vriend/man zou hebben. Dan was het waarschijnlijk wel bij 1 kindje gebleven.

+1

Ik zat in dezelfde situatie als PR. En dat ging prima alleen was ik toen geen 2e kindje aan het overwegen. Want dat wil ik toch graag meemaken samen met een partner. Als ik over 10jaar nog geen kinderen gehad zou hebben, dan zou ik er misschien wel bewust alleen voor gaan. Maar ik was nog jong en de kans is dan heel groot dat je nog een partner tegenkomt, en dat is ook gebeurd.

@ PappillonRose: aan wat voor een traject zit je te denken om zonder partner moeder te worden? (Als je het erover wilt hebben).

Twellie schreef:@ PappillonRose: aan wat voor een traject zit je te denken om zonder partner moeder te worden? (Als je het erover wilt hebben).

Er zit in Brabant een kliniek (G.eertgen) en als alleenstaande kun je daar ook terecht, voor donorinseminatie. In eerste instantie lijkt mij dit dan de beste optie, het meest betrouwbaar. Al heb ik het er met de huisarts laatst eens over gehad (omdat ik de mogelijkheden vast wil onderzoeken, mocht het straks nodig zijn) en die zegt dat je ook net zo goed iemand kunt zoeken in je omgeving of via internet. Is ook wat voor te zeggen, niet zoveel geregel en reisafstand, maar mogelijk niet zo betrouwbaar als de persoon in kwestie dingen verzwijgt.

Ik hoop trouwens ook nog dat ik 'gewoon' een kindje mag krijgen met een partner. Maar mocht dit niet gaan gebeuren, dan wil ik toch over niet al te lange tijd hier serieus mee aan de slag.

Ik zou dat zeker overwegen als ik op mijn 35ste bijvoorbeeld nog in de verste verte niemand had gevonden. Inderdaad wel met steun van netwerk, maar dat 'heb' ik wel voor elkaar.
Toch ook wel weer een dillemma, want hoe leg je weer uit dat je kind van een donor is? Dan toch liever een papa die uit beeld is geraakt, als je een alleenstaande moeder bent. Gevoelsmatig hoor.