verdrietig

ik ben dus zondag jarig, dit word dus mijn eerste verjaardag dat mijn paps er niet meer is, vorig jaar was hij ook niet op mijn verjaardag maar konden we nog ff bellen, maar nu dit jaar dus niet, word echt rare verjaardag, ga het wel vieren zateradg met vrienden en family, maar voel me hele week al raar eronder, moet steeds aan mijn paps denken, normaal ook wel maar deze week toch meer

Dat is inderdaad heel erg raar! Mijn ervaring is dat gedurende de jaren het minder raar wordt, maar het blijft hoe dan ook vreemd, er zal altijd iemand ontbreken. Het wordt alleen iets minder beladen na verloop van tijd.
Goed dat je toch je verjaardag gaat vieren met de mensen die je dierbaar zijn! Het is fijn om op zulke dagen bij elkaar te zijn.

Sterkte en toch 'n fijne verjaardag gewenst!

ja ik heb ervaring mee dat het anders word, mijn moeder is nu tien jaar overleden, maar dit gewoon het eerste jaar dat ik zowel mijn paps als mams er niet meer zijn. ja gelukkig gaat ik het vieren met allemaal liever vrienden en family dat verzacht de pijn toch wel hoop ik!!

Oh dat is helemaal heftig dan! Je verjaardag vieren zonder één van je ouders is al raar, nu voor het eerst zonder je beide ouders moet helemaal vreemd zijn! Heb je nog broers of zussen?

Je hebt in ieder geval mensen om je heen waarmee je je verdriet kunt delen. En wellicht verzacht het de pijn dan inderdaad ook.

Ik weet niet hoe het is om een verjaardag te vieren zonder (een van) mn ouders, maar kan me wel voorstellen dat het heel erg moeilijk voor je is.
Wens je hoe dan ook een fijne verjaardag, hoop dat je ergens toch voelt dat ze er bij zijn, of dat je de warmte die je van hen kreeg nu van anderen zal krijgen.

sterkte en toch een hele fijne verjaardag toegewenst ondanks het grote gemis

Alles wat je voor de eerste keer doet of meemaakt zonder (één van) je ouders, is heel raar en verdrietig. Mijn ervaring is dat die eerste keer het moeilijkst is, daarna wordt het anders. Niet dat het dan níet meer verdrietig is, maar op je volgende verjaardag ben je alweer een jaar verder en ben je er alweer een jaar langer aan gewend dat je paps er niet meer is.

Ik ben over 2 weken jarig en mams is bijna 6 jaar geleden overleden. Het is nu dus alweer 6 jaar geleden dat ze voor het laatst op mijn verjaardag was. En ik mis haar nog steeds, op mijn verjaardag nog meer dan anders. Maar het verdriet is wel gesleten in vergelijking met een paar jaar geleden.

Dikke knuffel voor jou want dit wordt voor het eerst dat je beide ouders moet missen en dat maakt het nóg moeilijker. Probeer er toch van te genieten met de mensen die op je verjaardag komen en die dicht bij je staan. Ik denk aan je.