Je schamen voor je kind

Darius schreef:Laurens heeft 1 keer keihard bij de kassa gebruld dat hij een 'pieuwer'' (waterpistool) wilde hebben. O, ik dacht echt heel oneerbiedig: 'Hou ff je kop dicht!'

hahhaa ow erg he. Ik moet dan altijd denken aan die reclame waarbij die moeder naast het kind gaat liggen gillen, volgens mij werkt het wel.

Printje schreef:

Darius schreef:Laurens heeft 1 keer keihard bij de kassa gebruld dat hij een 'pieuwer'' (waterpistool) wilde hebben. O, ik dacht echt heel oneerbiedig: 'Hou ff je kop dicht!'

hahhaa ow erg he. Ik moet dan altijd denken aan die reclame waarbij die moeder naast het kind gaat liggen gillen, volgens mij werkt het wel.

O, heerlijk, dat wil ik ook nog een keertje gaan doen! (dan neem ik eerst wel een flinke borrel, haha!)

Darius schreef:

Printje schreef:

Darius schreef:Laurens heeft 1 keer keihard bij de kassa gebruld dat hij een 'pieuwer'' (waterpistool) wilde hebben. O, ik dacht echt heel oneerbiedig: 'Hou ff je kop dicht!'

hahhaa ow erg he. Ik moet dan altijd denken aan die reclame waarbij die moeder naast het kind gaat liggen gillen, volgens mij werkt het wel.

O, heerlijk, dat wil ik ook nog een keertje gaan doen! (dan neem ik eerst wel een flinke borrel, haha!)

hahaha ik ook, ook inclusief die borrel anders durf ik het niet hahaha.

Echt diep schamen niet, maar wel regelmatig wat oh-neeeeeee-momentjes.

Ik heb meerdere vriendinnen die bewust kinderloos zijn omdat ze niet zoveel met kinderen hebben maar toch doen ze echt hun best voor mijn kinderen, wat ik enorm waardeer. Laatst kreeg ze van een vriendin een bellenblaas als cadeautje, zegt ze: 'Nee daar vind ik niks aan hoor, die mag je wel houden.' Gelukkig werd het niet hoog opgevat.

Verder heeft mijn oudste een enorm levendige fantasie en ze kan (volgens mij) dromen en werkelijkheid niet uit elkaar houden. Soms is ze er heilig van overtuigd dat iets gebeurd is, terwijl dat niet zo is. Soms wel grappig zoals gisteren: 'Wel mama, zwanen kunnen wel praten hoor! Want weet je nog van die keer dat we gingen zwemmen in de zee en toen met twee zwanen hebben gepraat over de trampoline? Zusje was toen ook mee en die ging onder water zwemmen.'

En soms wat minder leuk, ze verteld nu aan iedereen die het wil horen dat ze met papa op vakantie is geweest en dat die haar autostoelgordel niet had vast gemaakt en dat ze toen uit een rijdende auto is gevallen. Deed heel zeer en na die tijd moest er een Nijntje-pleister op haar knie.

Teddyaapje schreef:Echt schamen doe ik niet zo snel, ik weet dat hij normaal gedrag voor zijn leeftijd vertoont en dat elke ouder er wel eens mee te maken heeft gehad of nog krijgt. Wel heb ik wel eens een 'oh nee, moet dat nét nu??' gevoel.

Mn vriend daar in tegen schaamt zich al als T. een driftbuitje oid heeft. Hij heeft echt geen geduld en is dan ook vaak alleen maar bezig met wat anderen er wel niet van zullen denken...helpt ook niet echt om T. weer rustig te krijgen...

Exact dit. Alleen vind mijn man het nu ook niet leuk meer om met hem in het openbaar te moeten..  

Steep schreef:

Teddyaapje schreef:Echt schamen doe ik niet zo snel, ik weet dat hij normaal gedrag voor zijn leeftijd vertoont en dat elke ouder er wel eens mee te maken heeft gehad of nog krijgt. Wel heb ik wel eens een 'oh nee, moet dat nét nu??' gevoel.

Mn vriend daar in tegen schaamt zich al als T. een driftbuitje oid heeft. Hij heeft echt geen geduld en is dan ook vaak alleen maar bezig met wat anderen er wel niet van zullen denken...helpt ook niet echt om T. weer rustig te krijgen...

Exact dit. Alleen vind mijn man het nu ook niet leuk meer om met hem in het openbaar te moeten..  

Wow, daar schrik ik van. Is het serieus zo erg?

Ik schaam me soms een beetje als hij een hele drukke onvoorzichtige bui heeft. Heb me één keer geschaamd tijdens een angstaanval, maar dat is nu niet meer. Hij kan er niks aan doen en ik ben dan alleen bezig met hem steunen en het boeit me gelukkig niet meer wat anderen daarvan vinden.

Wat wel vervelend is, de laatste week heeft hij het ineens veel over dingen en personen haten.

Elodie schreef:

Steep schreef:

Teddyaapje schreef:Echt schamen doe ik niet zo snel, ik weet dat hij normaal gedrag voor zijn leeftijd vertoont en dat elke ouder er wel eens mee te maken heeft gehad of nog krijgt. Wel heb ik wel eens een 'oh nee, moet dat nét nu??' gevoel.

Mn vriend daar in tegen schaamt zich al als T. een driftbuitje oid heeft. Hij heeft echt geen geduld en is dan ook vaak alleen maar bezig met wat anderen er wel niet van zullen denken...helpt ook niet echt om T. weer rustig te krijgen...

Exact dit. Alleen vind mijn man het nu ook niet leuk meer om met hem in het openbaar te moeten..  

Wow, daar schrik ik van. Is het serieus zo erg?

Als Ruben nee hoort dan gilt hij de longen bijna uit zijn lijf. Gooit zichzelf op de grond en beukt net zijn hoofd ergens tegenaan. Al liggend slaat hij en schopt hij om zichzelf heen. Voor een deel ligt het bij mijn man, maar ik begrijp hem wel want mij staat op zo'n moment het huilen echt nader dan het lachen. En dit is gewoon een rotperiode waarin we alle 3 nog zoekende zijn hoe we ermee moeten omgaan.

Misschien denk ik te simpel hoor.. Maar negeren, oppakken, in de buggy zetten..dat heeft allemaal geen effect?
Wel lastig. Maar probeer je er niet door te laten weerhouden.

Ik heb mij wel trouwens eens geschaamd, in een zwembad. Christian was echt panisch voor water en heeft daar de hele boel bij elkaar gekrijst. Toen schaamde ik mij uiteindelijk wel. Maar verder kan ik niets bedenken.

l zit in een periode dat zijn" pieletje" interessant is. vooral ook nu hij zindelijk is en op kdv moet plassen, en andere kindjes in de buurt zijn.
laatst stond hij in winkelcentrum, ik liep met j iets vooruit. kijk ik achterom...staat hij met zijn broek op de knieën " kijk mama....wow grooooooowte pieletju!!". toen dacht ik wel "ownee, doe dat ding in de broek!"

en soms als we op visite zijn en hij krijgt een driftbui. Maar dat doet mij steeds minder...

Flower_L schreef:l zit in een periode dat zijn" pieletje" interessant is. vooral ook nu hij zindelijk is en op kdv moet plassen, en andere kindjes in de buurt zijn.
laatst stond hij in winkelcentrum, ik liep met j iets vooruit. kijk ik achterom...staat hij met zijn broek op de knieën " kijk mama....wow grooooooowte pieletju!!". toen dacht ik wel "ownee, doe dat ding in de broek!"

en soms als we op visite zijn en hij krijgt een driftbui. Maar dat doet mij steeds minder...

Haha, sorry, ik ga echt stuk hier!

Zelden, soms zijn ze iets te eerlijk, dus als er dan een vreemd iemand langsloopt kan de jongste heel onschuldig zeggen ' kijk, wat een rare mevrouw!'  en dat is genant. En driftbuien zijn ook irritant en genant, maar die komen zelden meer voor omdat ze groter zijn.

Ik heb het eerder andersom, dat als we met een groep mensen zijn ik mijn kinderen gewoon eigenlijk het minst irritant vind. Kinderen die vertikken iets te eten en ouders die dat doodnormaal vinden, of die rondrennen met eten en irritant zijn, of speelgoed afpakken en ouders die dat schattig vinden... ik stoor me de laatste tijd best regelmatig omdat ik me niet kan voorstellen dat je dat als ouders pikt.

Afgelopen weekend zaten mijn kinderen netjes met z'n tweeen aan tafel hun bord leeg te eten, terwijl de rest van de aanwezige kinderen (dat waren er een stuk of 7) rondrende en lastig deed over het eten, jengelde en moeilijk deed. Niet allemaal even erg, maar die ouders waren echt meer bezig met of ze het zelf leuk hadden dan met of hun kinderen zich gedroegen. Ik ben dan volgens mij superstreng geweest toen ze kleiner waren, maar echt niet dat ze zich zo mogen gedragen.

Maar goed, kinderen blijven kinderen, dus ze zijn heus soms lastig, maar ik blijf er wel bij dat het grootste deel van het echt lastige gedrag gewoon te voorkomen is (niet altijd, maar wel op lange termijn)

Ja Artemis, dat herken ik ook. Ik erger mij ook heel erg aan kinderen van anderen, en ik vraag mij dan ook vaker af of ik dan zo streng ben. Maar kinderen van 7 die nog met hun mond wagen wijd open zitten te eten, en beginnen te krijsen als ze na het eten niet van tafel mogen vind ik gewoon raar en ik zou daar als ouder niet rustig naast kunnen zitten. Ik heb dan wel plaatsvervangende schaamte, telt dat ook?

Haha, gaan we die discussie weer voeren?!

Als mijn dochter in 1 ruimte zit met 8 andere kinderen. Dan is ze sowieso meer hyperdepieper dan wanneer ze alleen (of met haar broertje) thuis is. Regels zijn dan wat moeilijker te hanteren. En ik vind dat regels er zijn om af en toe verbroken te worden.

smakken wil niet per se zeggen dat ze onopgevoed zijn, soms heeft dat ook met een afwijkende mondmotoriek te maken (waar een leek meestal geen zicht op heeft).

En ik vind het ook een beetje raar om daar op zo'n manier commentaar op te leveren. Misschien gedragen die kinderen zich thuis wel prima, maar zijn ze door de drukte en alles wat anders is helemaal hyper. Weet jij veel... Dan is het lekker makkelijk om commentaar te leveren.

Oh en on-topic: nee, ik schaam me niet zo snel voor mijn dochter. Als ze op een bepaald moment niet gewenst gedrag vertoont dan is daar meestal een rede voor (teveel prikkels, te moe oid), dus daar heb ik dan wat meer begrip voor en leg ik het uit aan de mensen waar we op dat moment zijn.

Vixen schreef:En ik vind het ook een beetje raar om daar op zo'n manier commentaar op te leveren. Misschien gedragen die kinderen zich thuis wel prima, maar zijn ze door de drukte en alles wat anders is helemaal hyper. Weet jij veel... Dan is het lekker makkelijk om commentaar te leveren.

Ja eens.
Ik denk dat alle ouders zich wel een ergeren aan andere kinderen en hun ouders maar dat wil nog niet zeggen dat je het zelf beter doet. Hooguit dat je het anders doet.

Zelf erger je je natuurlijk het minste aan je eigen kinderen, die van anderen zijn altijd vervelender/irritanter/brutaler

Het enige wat ik nu nogal voor schut vind, maar niemand vindt het een probleem geloof ik, is dat zoonlief tegen iedere man die we tegenkomen 'papa' zegt. Hij zei ook 'mama' tegen andere vrouwen, maar daar was ik zelf bij. Nu voelt het alsof hij niet weet wie zijn vader is ofzo, terwijl andere mannen 'papa' zijn en hij mijn man 'mijnpapa' noemt.

Elodie schreef:Misschien denk ik te simpel hoor.. Maar negeren, oppakken, in de buggy zetten..dat heeft allemaal geen effect?
Wel lastig. Maar probeer je er niet door te laten weerhouden.

Dat doen we idd. Heeft geen effect. Ik laat me er ook niet door weerhouden, Ruben gaat zijn gang maar. Ik vind het alleen bloedje irritant als mensen zich ermee gaan bemoeien. En mijn man die vindbhet moeilijk dat mensen dan naar hem kijken en commentaar geven. Dat snap ik wel.

Vixen schreef:smakken wil niet per se zeggen dat ze onopgevoed zijn, soms heeft dat ook met een afwijkende mondmotoriek te maken (waar een leek meestal geen zicht op heeft).

En ik vind het ook een beetje raar om daar op zo'n manier commentaar op te leveren. Misschien gedragen die kinderen zich thuis wel prima, maar zijn ze door de drukte en alles wat anders is helemaal hyper. Weet jij veel... Dan is het lekker makkelijk om commentaar te leveren.

 Tja, het gaat bij mij om kinderen die ik al hun hele leven ken, die ik zeer regelmatig meemaak, zowel thuis en als ergens anders en waarvan ik de ouders ook ken. En waarvan ik ook zie dat de ouders dingen normaal vinden die ik zelf echt niet normaal vind. Een kind wat nooit aan tafel hoeft te zitten omdat hij ' toch niet eet', die speelgoed van zijn broers mag afpakken, en dus ook van andere kinderen. Een kind wat zo'n beetje een luchtalarm is, en die je overal doorheen hoort, alles onderbreekt en de ouders die dat doodnormaal vinden. Kinderen die overal aan mogen zitten, waar de ouders niet op ingrijpen (bij een ander thuis), die rond mogen lopen met eten en drinken en er zo een bende van maken (bij een ander thuis), die in restaurants rond mogen rennen en herrie mogen maken...
Dat zijn allemaal dingen waar ik me dood voor zou schamen, als mijn kind zich zo zou gedragen, en waar ik dus op ingrijp. Niet dat mijn kinderen bovenstaande dingen nooit zou doen of gedaan hebben, maar als we ze het wel doen grijp ik in, als ik het zie. Dat levert weleens driftbuien of een irritant kind op, en dat hoort er gewoon bij, maar dat is in mijn ogen wel gedrag waar ik op in moet springen als ouder omdat ze moeten leren dat dat niet normaal is.  
Het gaat niet eens zozeer om het gedrag van het kind, die kan er niets aan doen, maar vooral dat de ouders er nooit op lijken in te grijpen.

Ik heb soms ook het idee dat ouders in het openbaar niet meer durven ingrijpen. Ik heb het ook niet over alle leeftijd en zo, en driftbuien al helemaal niet. Dat hoort gewoon bij kinderen, die hebben ze allemaal wel eens. Maar bij kinderen van een bepaalde leeftijd mag je wel een bepaald gedrag verwachten. Dochter van een vriendin is qua gedrag soms net een peuter, zij eet ook met haar mond open, half op een stoel, liefst achterstevoren en zet constant de sirene aan. Haar moeder vind het vervelend, maar het "is nou eenmaal haar gedrag". Christian heeft toen we samen aten afgelopen week gevraagd of dat meisje alsjeblieft met haar mond dicht kon eten, want hij werd er misselijk van.
Ook in winkels, hoe vaak zie ik kinderen door de winkel rennen, dingen pakken, bij het afrekenen degene voor zich aan de kant duwen, geen ruimte geven bij het betalen, of pinnen, klimmen etc. Ik ben waarschijnlijk erg streng, maar dat mag Christian allemaal niet.

Eigenlijk zou je je nooit hoeven te schamen voor je kind, tenzij het gedrag wat ze vertonen gewoon abnormaal is, maar dan zou ik er als ouder alles aandoen dat gedrag af te leren. Zoals de zwemangst van Christian, dat was abnormale angst en daar heb ik mij wel voor geschaamd op dat moment in het zwembad toen iedereen keek waar die sirene vandaan kwam.

.

Ik heb me nog nooit écht geschaamd. Natuurlijk ook zo wel wat mindere momenten gehad, zoals driftbuien in het openbaar..

Laatst had ik wel het schaamrood op mijn kaken staan toen we uit eten waren in een restaurant en het was toen erg warm. Opeens moest haar jurk uit, was ze niet vanaf te brengen. Nou, vooruit dan, het was warm en ze had nog een luier aan.. Totdat ze er op stond dat de luier ook uitging  Dat toch maar geweigerd en heel hard mijn best gedaan haar af te leiden. Maar ik vond het eerder hilarisch dan dat ik me echt schaamde.

Ik verwacht overigens nog wel dat er ongetwijfeld momenten gaan komen waarop ik me misschien wel schaam. Zo heeft ze ontdekt dat mijn vriend een 'piemel' heeft en soms praat ze daarover. Prima, maar gesprekken over wie wel en geen piemel hebben hoeven van mij bijvoorbeeld niet met Jan en allemaal te worden gevoerd 

Vixen schreef:Als mijn kind in een restaurant naast de tafel gaat spelen, begrijp ik dat ik me daar dus eigenlijk voor zou moeten schamen, terwijl ik dat nog nooit een seconde heb gedaan.

Juist de keren dat we uit eten gaan met T erbij ben ik makkelijker in het van tafel gaan,
als we gewoon met zijn 3en aan tafel zitten moet hij blijven zitten totdat we allemaal klaar zijn,
maar als we mensen hebben die mee eten of als we elders eten zitten we vaak langer aan tafel.waarom het van mij niet hoeft.
Dat hij dan van tafel mag betekend niet dat hij het hele restaurant op stelten zet!