Ben jij een zeurmoeder? Of ken je er eentje?

Ik ken overigens wel iemand die alleen maar zeurt over haar kinderen. "Ze zijn zo vervelend, ze zijn zo irritant! Ze halen het bloed onder mijn nagels vandaan." Ze zegt het ook vaak genoeg tegen de kinderen zelf. Ik vind dat altijd heel erg om te horen en mijn hart breekt als ik me in die kinderen verplaats.

Printje schreef:

SDL schreef:Mijn collega en ik klagen ook weleens heerlijk van ons af als ze weer eens slecht hebben gegeten, slecht hebben geslapen of iets dergelijks maar we hebben het juist vaker over de positieve dingen. Ik vind ook dat het wel moet kunnen om zo nu en dan een heerlijk te klagen. Je hebt ook van die uberpositieve moeders en dat vind ik nog veel irritanter overkomen .

Dat vind ik dus ook. Ik geloof er ook echt helemaal niets van. Ik vind 99 % van mijn kinderen ook helemaal geweldig en heb het daar ook het meeste over maar er zijn ook dingen die helemaal niet leuk zijn en ik vind dat je dat ook mag zeggen.

Sorry dat ik het zeg, maar ik vind eigenlijk niks aan mijn dochter niet leuk. Natuurlijk is het niet altijd even gemakkelijk, maar dat weet je wanneer je begint aan kinderen, dat schuif ik dus ook niet af op mijn dochter, is gewoon een deel van het moederschap. Ja, het moederschap is bij vlagen zwaar, maar toch vind ik mijn dochter ten allen tijden leuk! Ik vind het zo jammer wanneer het kind (de kinderen) de dupe worden van het humeur van de ouders. Het zijn ook gewoon (heel jonge) mensen he?

Ik ken 1 iemand die zo is .. Ze vond het maar lastig dat haar dochter er eenmaal was want nu kwam ze niet meer tot rust (waardoor zij met 6 weken al uit logeren werd gedaan) kon niet meer uitgaan (nee idd dat gaat niet altijd of je moet je kind bij iedereen onderbrengen wat vervolgens ook gebeurde)
Je weet eenmaal als je kinderen krijgt dat je ook dingen moet inleveren. Maar zij wou op haar 19de graag zwanger zijn en had nooit bedacht hoeveel werk een baby met zich mee bracht.

Ik ben gelukkig niet zo, dus ik zie mezelf niet zo als zeurmoeder. Ik ben eerder een moeder die het altijd over haar kind heeft  

Oe, neeeee, totaal geen zeurmoeder hier hoor! Ik ben nog steeds verliefd op haar, geniet ook echt van de dagen dat ik thuis ben. Heerlijk meisje  
Nou moet ik zeggen dat wij eigenlijk weinig problemen hebben met haar, tis gewoon een lief meisje. Heeell soms heeft ze een dramdag, maar daar moet ik dan ook alleen maar om lachen. Benoem dat wel naar anderen overigens.

Ik heb ook zo'n negatieveling gekend. Die had 2 hele lieve kindjes, maar  het was allemaal maar zwaar zwaar zwaar. Deed ze s avonds als ze thuiskwam het liefst zo vroeg mogelijk naar bed, zei op een gegeven moment ook tegen haar man- als ik de keus had zou ik 5 dagen gaan werken, ga jij maar lekker thuis zijn... Ik snap(te) dat echt niet... Tuurlijk is het wel eens zwaar, denk zeker met 2, maar pfff... Moet zeggen dat het van nature niet zo'n positief mens was overigens.

Ik vind het raar om zo'n houding aan te nemen dat je de hele tijd negatief praat over je kinderen. Natuurlijk is moeder zijn niet altijd gemakkelijk, maar ik zeur daar echt niet altijd over. Aan de andere kant vind ik dat een keer zeuren/klagen best moet kunnen.

Ja, wat is zeuren... Ik zeur momenteel wel over m'n slaapgebrek. Dat doe ik overigens niet tegen iedereen. Voornamelijk hier, tegen m'n man en m'n moeder.
Maar ik vind het ook gewoon echt heel zwaar nu.

Linda schreef:Ja, wat is zeuren... Ik zeur momenteel wel over m'n slaapgebrek. Dat doe ik overigens niet tegen iedereen. Voornamelijk hier, tegen m'n man en m'n moeder.
Maar ik vind het ook gewoon echt heel zwaar nu.

Ja precies, wat is zeuren....de 1 vindt 1 keer klagen al te veel en de ander kan gewoon meer hebben. Overigens vind ik wel dat jij 'recht tot zeuren' hebt hoor, je hebt het toch gewoon heel zwaar? Daar mag je best over praten vind ik.

Ik denk dat ik een realistische moeder ben. Ik zie veel positieve dingen en benoem die ook. Maar ik zie ook de zware kanten en die benoem ik ook.

Het is nou eenmaal niet zwart-wit, dat geldt zeker voor het moederschap.

Sea of Trees schreef:Ik vind het raar om zo'n houding aan te nemen dat je de hele tijd negatief praat over je kinderen. Natuurlijk is moeder zijn niet altijd gemakkelijk, maar ik zeur daar echt niet altijd over. Aan de andere kant vind ik dat een keer zeuren/klagen best moet kunnen.

Mee eens.
Het is trouwens ook de manier waarop je de mindere kanten van je kinderen/het moederschap verteld.
Ik ben echt totaal geen zeurmoeder. Maar dat komt omdat ik gewoon niet echt iets te klagen heb. Alles loopt lekker.
Verder kom ik er helemaal voor uit dat het geweldig is, maar op het moment ook héél erg druk!
En de kleine dingetjes die erbij horen ( zoals in het begin huilen, krampjes, tandjes enz ) bespreek ik ook met vriendinnen, op een normale manier en dat hoort er ook gewoon bij.

Minneke schreef:Ik denk dat ik een realistische moeder ben. Ik zie veel positieve dingen en benoem die ook. Maar ik zie ook de zware kanten en die benoem ik ook.

Het is nou eenmaal niet zwart-wit, dat geldt zeker voor het moederschap.

Hier sluit ik mij bij aan. Ik zeur best weleens hoor, maar ik kan net zo goed heel trots en verliefd zijn.
Bijv afgelopen maandag gingen we winkelen en toen mijn man schoenen aan het passen was hadden mijn kinderen een pet opgezet en stonden ze vol trots voor de spiegel met zijn tweetjes te dansen en toen kregen we ook van mensen te horen dat ze zo lekker onbevangen zijn en niet verlegen of bang voor andere mensen etc. En dan vertel ik ook vol trots wat een heerlijke kinderen het zijn.

Maar vanmorgen is het wel een ander verhaal, ze waren om 4 uur wakker, nog doodmoe maar vertikten het om nog weer te gaan slapen wat resulteerde in een vreselijke ochtend van 4.30  tot 8 uur alleen maar ruzie gemaakt en herrie geschopt en het beeldscherm van mijn telefoon gesloopt. Ik ben echt blij dat ze even naar de psz zijn want ik was echt strontchagarijnig ervan. Dus toen een vriendin vanmorgen vroeg of we een betere nacht hebben gehad heb ik ook even lekker geklaagd. Twee bakken koffie verkeerd erachter aan en nu zit ik ook weer af te tellen om ze op te halen.

studiebol schreef: Ik vind dat ik eerlijk over mijn kinderen praat. Ik vertel het als het leuk is en ik vertel het ook als ik het ff zat ben als ze een hele tijd achter elkaar heeft gezeurd of als er iets anders was wat ik niet leuk vond. Ik vertel ook gewoon dat ik het soms best zwaar vind en dat niet alles rozengeur en manenschijn is.

Hier kan ik mij wel in vinden. Ik geniet intens van Levi en praat vol trots en liefde over hem. Maar ik vertel ook eerlijk als Levi in een fase zit (zoals de afgelopen periode), dat hij bij het woordje nee al op de grond gaat liggen en met zijn hoofd tegen de muur beukt. Dan maak ik het niet mooier dan het is. Dan is het gewoon zwaar en weet ik mij soms ook geen raad, het is dan fijn om even mijn verhaal kwijt te kunnen en te "klagen".

Ik zit ergens tussenin.
 Ik kan ontzettend hard klagen, maar ook helemaal verliefd gaan vertellen over hoe schattig en lief ze wel niet is...

Coco schreef:

Minneke schreef:Ik denk dat ik een realistische moeder ben. Ik zie veel positieve dingen en benoem die ook. Maar ik zie ook de zware kanten en die benoem ik ook.

Het is nou eenmaal niet zwart-wit, dat geldt zeker voor het moederschap.

Hier sluit ik mij bij aan. Ik zeur best weleens hoor, maar ik kan net zo goed heel trots en verliefd zijn.
Bijv afgelopen maandag gingen we winkelen en toen mijn man schoenen aan het passen was hadden mijn kinderen een pet opgezet en stonden ze vol trots voor de spiegel met zijn tweetjes te dansen en toen kregen we ook van mensen te horen dat ze zo lekker onbevangen zijn en niet verlegen of bang voor andere mensen etc. En dan vertel ik ook vol trots wat een heerlijke kinderen het zijn.

Maar vanmorgen is het wel een ander verhaal, ze waren om 4 uur wakker, nog doodmoe maar vertikten het om nog weer te gaan slapen wat resulteerde in een vreselijke ochtend van 4.30  tot 8 uur alleen maar ruzie gemaakt en herrie geschopt en het beeldscherm van mijn telefoon gesloopt. Ik ben echt blij dat ze even naar de psz zijn want ik was echt strontchagarijnig ervan. Dus toen een vriendin vanmorgen vroeg of we een betere nacht hebben gehad heb ik ook even lekker geklaagd. Twee bakken koffie verkeerd erachter aan en nu zit ik ook weer af te tellen om ze op te halen.

 Zo zo heb je eindelijk eens koffie drinken "geleerd"?   

Pinkel schreef:

 Zo zo heb je eindelijk eens koffie drinken "geleerd"?   

 Haha ja, met die vroege ochtenden wel nodig om wakker te worden. Maar wel met een sloot melk erin.

Ik sluit me eigenlijk ook wel aan bij minneke, ik zeg het (ook tegen haar) als ze fantastisch bezig is, maar ook als ze het bloed onder m'n nagels vandaan haalt. Als ze snachts doorslaapt vind ik het fantastisch, komt ze 1 of 2 keer voor een speen, ook prima dan hoor je me niet, maar is ze van 3 tot 5 snachts aan het klieren dan mag ik best klagen van mezelf.

En ooit komt er een dag dat ze ook alleen maar over ons zeuren hahahaha.

Een vriendin van mij heeft een puberzoon, echt hoe hij over haar kan 'zeuren' nu moet ik er nog om lachen maar als R het gaat doen.

Jeetje mam jij doet echt zoooo idioot. ( toen we iets aan het drinken waren en zij ging ergens op een ander tafeltje koffiemelk lenen)

Toen ik op de middelbare school zat schaamde ik me ook dood voor mijn ouders. Mijn standaard commentaar als ze naar de tafeltjesavond op school gingen was ook: 'Jullie doen toch wel normaal, hè?'

Susan schreef:Toen ik op de middelbare school zat schaamde ik me ook dood voor mijn ouders. Mijn standaard commentaar als ze naar de tafeltjesavond op school gingen was ook: 'Jullie doen toch wel normaal, hè?'

hahhaa dat zei hij ook de hele tijd. Jezus mam doe nou eens gewoon normaal zeg. djeezzzz ( en dan stonden we gewoon op ofzo hahahaha)

Ja en sowieso, er kwamen alleen leraren en andere ouders op zo'n avond, wat kon het me überhaupt schelen. Al gingen ze de lambada dansen.

Ik heb niks te klagen. Ik kan echt niks bedenken. Ik vind het niet zwaar, niet moeilijk, ik ben niet moe.. 

Komt vast nog wel 

Ik ken wel as. zeur moeders. Het enige waar ik over zeur is dat als Y. gewoon een kleine draak is, dan vind ik haar niet lief, maar over het algemeen ben ik volgens mij een hele leuke moeder, en ook vol lof.