Voel je je soms ook schuldig?

Ik voel me deze week best wel schuldig. Ik had/heb vorige week en deze week vakantie. Ik heerlijk samen met mijn dochter. Alleen de zwangerschap is mij behoorlijk aan het klieren deze week. Ik ben zo ongelooflijk moe en futloos en kan me bijna nergens toe verzetten. Z. kijkt daarom deze week ook veel te veel televisie  en daar voel ik me best wel schuldig om..... Hebben jullie dat soms ook weleens?

Jep en ik ben niet eens zwanger. Soms heb ik gewoon echt niet de puf om iets te doen en lig dan half op de bank met een iPad terwijl zoonlief naar Dora, Diego, Peppa Big en Max & Ruby kijkt op Nick jr. De volgende dag compenseer ik het meestal dan weer en zijn we heel de middag op pad. Maar soms heb ik zo'n dag echt gewoon nodig. Vooral met zulk pis weer als de afgelopen dagen.

T. kijkt nu idd ook meer tv dan voorheen. Ik voel me hier ook wel eens schuldig over maar ik moet ook mn rust pakken en het is niet zo dat hij niks anders doet dan tv kijken.

Ik werk nog steeds gewoon, nu 50% wat neer komt op 18,5uur.  Ik ben dus veel meer thuis als normaal, ze vind het heerlijk en ik geef haar dus wel veel meer aandacht! Vandaag ben ik de hele dag vrij en ondernemen we per dagdeel iets wat zij leuk vind. Ze slaapt nog zo´n 2,5 a 3 uur dus dan kan ik ook heerlijk relaxen en chillen.

Eigenlijk vind ik het best fijn om te lezen dat het ook zo bij jullie gaat. Doordat ik nu weer zoveel last van mijn rug heb kan ik ook niet zoveel. Ik voel me daar enorm schuldig over en heb al een paar keer flink moeten huilen

Ik voel me ook schuldig. Mijn zoontje zit vandaag al bijna de hele dag tv te kijken,terwijl ik op de bank ligt te slapen. Nu is hij ook al een aantal dagen ziek, dus korte nachten en daardoor ben ik ook nog eens extra moe. Ik heb sommige dagen gewoon echt geen puf.

Oh gelukkig ben ik niet de enige. Ik voel me soms zo schuldig dat de tranen mij in de ogen staan..... Morgen gaan we een dagje naar mijn ouders en gaan we 's middags naar de Ikea. Zijn we er lekker een dagje tussenuit.

Ja, dat heb ik ook gehad bij de 2e zwangerschap en nu soms nog! Het is gewoon even lekker als zij televisie kijkt & mama kan ook eventjes op de bank zitten of op de laptop.
Maar gelukkig kan ze zichzelf ook steeds beter zelf vermaken.

Ik voel me ook schuldig als Yrsa teveel televisie kijkt. We doen ook wel veel dingen samen en ze speelt ook wel veel, maar op sommige momenten is alles nee en wil ze alleen maar een filmpje of naar de televisie kijken en dan vind ik het wel eens moeilijk om nee te zeggen. Heb het nu net wel gedaan en ook volgehouden en ze is toch gewoon gaan spelen dus ik moet toch vaker voet bij stuk houden. Ik wil de televisie echt afbouwen.

Ik zou me niet schuldig voelen als je kind het naar de zin heeft voor de tv. Snap dat je niet wilt dat een kind hele dag tv kijkt, maar jij komt aan je rust, zij heeft het prima, iedereen blij

Haha ben ik de enige die me niet schuldig voelt! Ze mag best veel tv kijken, ondanks dat we genoeg samen doen. Maar als ik het huishouden ga doen dan maar die tv aan.

Ik voel me ook erg schuldig. Ik probeer altijd zoveel mogelijk leuke dingen met f te doen als ik niet werk. Nu ik zwanger ben voel ik me misselijk en moe. Hij kijkt nu dus best veel tv en speelt vaak met de iPad. Terwijl ik liever met hem  iets leuks doe, maar heb er totaal geen puf voor. Hopelijk hou ik dit niet de hele zwangschap.

Ik kan me voorstellen dat als je zwanger bent en nog een kindje rond hem lopen in huis, dat dat af en toe best even gebeurd. Je moet zelf ook je rust pakken en voor je kindje kan het ook even een rustmomentje zijn.

Onze zoon kijkt thuis haast geen tv, volgens mij bij de gastouder wel regelmatig. Ook omdat er meerdere kindjes zijn.
Ik onderneem ook veel met hem... maar voel mij wel schuldig dat ik zo perfectionistisch ben en gewoon bepaalde dingen soms in het huishouden wil doen, en dat hij dan op sommige momenten wat te kort schiet met betrekking op aandacht.
En dat zijn juist momenten om misschien een tv aan te doen voor hem... maar dat doe ik dan niet... Vind dat hij genoeg speelgoed heeft om zich te vermaken.

Ja ondanks dat mijn zoon nog zo jong is (nog geen 7 maand) voel ik mij weleens schuldig naar hem. Ik werk (helaas) 40 uur in de week maar het kan niet anders. Ik voel mij weleens schuldig dat ik dan in mijn vrije tijd ook nog weleens naar een vriendin ga of iets anders voor mijzelf ga doen (wat ik af en toe gewoon nodig heb) Het liefst zou ik alle tijd die ik hem aan hem besteden maar daarnaast heb ik ook nog een leven. Het schuldig voelen hoeft in jou (en in mijn eigen geval) niet want volgens mij vermaakt ze zich prima! Toch kan ik mij er iets bij voorstellen maar ik denk niet dat ze ook maar iets tekort komt hoor en dat ze de tv zelf geen enkel probleem vind en zich er prima mee vermaakt.

Heel herkenbaar, tijdens de zwangerschap had ik soms ook geen puf om iets te ondernemen, tv stond inderdaad vaker aan als anders.
Ook nu na de bevalling voel ik mij nog wel eens schuldig tegenover de oudste, omdat ik minder/weinig tijd voor hem heb momenteel én omdat hij naast een dag kdv ook nog een dag in de week naar mijn ouders is en soms nog even bij mijn schoonouders/zusjes. Ik maak T en de familie er alleen maar blij mee, maar voor mezelf voelt het alsof ik het anders niet aan kan en alsof ik 'zwak' ben, waar ik me dan weer schuldig om voel..

Deze week wel. Mijn jongste ligt in het ziekenhuis en zo heb ik de oudste al 2 weken nauwelijks gezien. Gelukkig wordt hij opgevangen door familie, maar ik vond het heel moeilijk. Mijn man was woensdagavond thuis en toen moest de oudste huilen omdat hij ons zo weinig zag. Dan voel ik me heel erg schuldig, maar ja konden er ook weinig aan doen.

Luce, ook al kan je er weinig aan doen, het lijkt me wel sneu dat de oudste dan zo moet huilen. 

Ik voel me de afgelopen 3 dagen echt ziek, heb al 3 dagen nonstop migraine en kan niet veel. voel me dan wel erg schuldig naar onze zoon toe, hij probeert lief te zijn maar eigenlijk irriteer ik me dood omdat hij de hele tijd op me klimt om vrolijk te doen.

nu.
we zijn alle vier aan de diarree en spugen. vriend moest werken ivm afspraken, en ik ben thuis met kids. ik lig hele tijd op bank en doe wat voor werk op laptop, j lig ik hele tijd in bed of box, alleen..en l kijkt nu alweer 2 u tv....en we zijn nog niet eens op de helft vd dag. maargoed, is tijdelijk natuurlijk...voel me alleen wel schuldig.

veel zieken! beterschap allemaal.

Ik voel me niet schuldig over de hoeveelheid tv die de kinderen kijken. Volgende week moet Laurens weer naar school, dus dan zal het allemaal veel minder zijn.

Ik voel me wel vanaf de geboorte van Laurens schuldig over het feit, dat ik voor mn gevoel zo weinig 'educatiefs' doe met de kinderen. Het is wat lastig uit te leggen, maar toen ik nog fulltime een kleutergroep had, bedacht ik allemaal leuke activiteiten, werkbladen, boekjes. Maar thuis komt dat er gewoon niet van. Ik voel me dan wat schuldig: waarom kan ik voor andermans kinderen wel leuke dingen bedenken en voor mijn kinderen zo weinig? Waarom kan ik met een kleuterklas wel een uur aan tafel zitten knutselen, maar met mijn kinderen niet?

thuis zijn er alternatieven, op de kleutergroep niet. zo herken ik het tenminste. stel we zijn op vakantie, dan heb ik alle tijd. thuis zie ik een stapeltje was liggen, wat ik even snel wil wassen.

Razz schreef:Jep en ik ben niet eens zwanger. Soms heb ik gewoon echt niet de puf om iets te doen en lig dan half op de bank met een iPad terwijl zoonlief naar Dora, Diego, Peppa Big en Max & Ruby kijkt op Nick jr. De volgende dag compenseer ik het meestal dan weer en zijn we heel de middag op pad. Maar soms heb ik zo'n dag echt gewoon nodig. Vooral met zulk pis weer als de afgelopen dagen.

Haha ik las deze reactie terug, en je was toen al wél zwanger, zonder dat je het wist! Grappig (of althans, misschien was je nog niet echt bevrucht, maar iig toch grappig om te lezen.. 8 weken later..

Ik voel me vaak schuldig als ik R in de box leg om wat in huis te gaan doen. Maar ik kan moeilijk niks aan het huishouden doen natuurlijk.

Ik voelde me eerst wel altijd schuldig maar nu niet meer. Ik weet dat ik ontzettend veel onderneem met mijn zoon als dat mogelijk is. Dus die keren dat hij op de bank zit met een film op en ik nutteloos achter de laptop kruip, maken me niks meer uit en voel ik me niet langer meer schuldig om.