Televisie(-'probleem')

Ik word zo onrustig in m'n hoofd van een televisie die op de achtergrond aan staat en er dus niet actief gekeken wordt naar een programma. Thuis kijk ik niet veel televisie en als ik 'm aanzet, is dat dus echt om te kijken. Bij anderen is dat lang niet altijd zo en na een uurtje wil ik het liefst uit de ruimte en helemaal als het beeldscherm erg groot is. Ik lijk wel een oud wijf! Met muziek heb ik dit niet (achtergrond) maar wel als het clips op tv zijn. Vind het zo idioot, dus vroeg me af of iemand hier een tip voor heeft? Ik ga niet bij vrienden/familie vragen of ze de ruimte ff willen aanpassen aan mij. Dat vind ik te ver gaan...

Ik heb dat ook heel erg. Ik kan me dan ook echt niet meer concentreren op het gesprek, op de een of andere manier wordt m'n aandacht dan naar de tv getrokken. Heel erg lastig inderdaad!
Ik benoem het meestal gewoon luchtig; "(sorry), ik word erg afgeleid door de tv." De meeste van mijn familie en vrienden pikken die hint wel op en zetten het geluid een stuk zachter of de tv zelfs uit als er toch niet naar gekeken wordt. 
Soms vraag ik ook gewoon of de tv uit mag/geluid zachter. Des te prettiger gezelschap ben ik, want dan heb ik tenminste mijn aandacht erbij.

Ik heb precies hetzelfde en eigenlijk heeft alleen mijn moeder de tv aan als er bezoek is. Ik heb haar al vaak aangegeven dat dit afleidend werkt voo rmij, maar na 3x vergeet ze het weer. Ik doe zelf ook de tv uit als er bezoek is en muziek (achtergrond) aan.

Ik vind het eigenlijk geen grote aanpassing die de gastheer/-vrouw zou kunnen maken om je te helpen. Het is niet of je vraagt of ze hun meubilair feng shui kunnen neerzetten ofzo haha. Als het je echt stoort, waarom zou je het dan niet vragen?

Herkenbaar, ik raak daar ook heel erg door afgeleid en heb thuis ook nooit de tv op de achtergrond aan. Meestal hebben de mensen waar ik naar toe ga de tv niet aan staan. Ik vind wel dat je het kunt benoemen en aan kunt geven dat je afgeleid raakt.

Ik voel me er zelf onprettig bij dat ik het zou vragen, want ik vind het zo gek van mezelf dat ik hierdoor onrustig word en bijvoorbeeld niet in een kamer vol mensen die door elkaar heen aan het praten zijn (verjaardag). In serieuze gesprekken is het nog niet gebeurd dat de tv aan stond. Meer als ik een avondje vrienden/familie ga.

Ik vind het sowieso niet netjes om de tv aan te laten als je bezoek hebt (dit bedoel ik dus niet aan jou maar aan degene bij wie je op bezoek bent). Tenzij je echt samen tv kijkt, dan kan het natuurlijk wel.

Ik word daar ook heel onrustig van, als er gesprekken worden gevoerd en de tv staat (te hard) aan. Mijn gehoor is al niet fantastisch dus ik versta er ook nog eens niets van, en ik kan gewoon niet twee dingen tegelijk horen, dat is te veel input.

Daarentegen vind ik het wél heerlijk als ik zelf typ om wat geluid aan te hebben (klassieke muziek tijdens het werk en de tv op de achtergrond aan tijdens internet ontspanning zoals nu). DAN kan ik het wel. Maar gewoon niet met een tweede gesprek er bij.

Herkenbaar! Hoewel ik de tv wel altijd aan heb staan, omdat 't ook m'n radio is en die staat fulltime aan zo'n beetje  

Ik vind 't niet vreemd en zou 't gewoon zeggen, als je er echt last van hebt. Als men een serieus gesprek met je wilt, kunnen ze kiezen; tv uit of praten met iemand die er niet helemaal bij is. (Dus. Als je hier bent en ik wil een discussie winnen, dan zet ik de tv aan, MUHA!)

Ik heb het met de autoradio. Vriendinnen zetten dat ding knalhard om er vervolgens hard over heen te tetteren. Helemaal als je achterin zit versta je er geen drol van. 
Nooit begrepen, dat soort 'gewoontes'.

Ik heb de tv nooit aan staan met visite. Ik vind ook dat het enorm afleidt en op en duur doet het gewoon zeer aan mijn oren. Dit heb ik ook vaak in de auto.

Ik heb niets met m'n gehoor dat niet goed functioneert, dus daar ligt het voor mij niet aan. Het lijkt wel of ik teveel prikkels krijg ofzo als ik een groot bewegend scherm zie terwijl ik in gesprek ben. Bij serieuze gesprekken is het nooit voorgekomen dat de televisie op de achtergrond nog aan stond, maar wel gewoon als ik ff ging borrelen/eten/bijkletsen bij mensen.

Bazinga, ik zou toch geen discussie met jou willen!!!

Oh, dat voorbeeld met de autoradio heeft mijn moeder ook en daar heb ik totaal geen last van. Lijkt me ook vervelend, want ik vind in de auto zitten als snel saai zonder muziekje...

Dat mensen gewoon lekker zichzelf zijn als ik langskom, vind ik eigenlijk alleen maar fijn en niet zozeer onbeleefd. Ik zou me juist bezwaard voelen als de omgeving wordt aangepast aan mijn vage televisie-probleempje.

Als je visite krijgt is het misschien niet zo netjes de tv aan te laten, maar mijn vriendinnen zie ik niet echt als visite. Meer mijn oma ofzo, iets iets zakelijks. Dan gaat de tv inderdaad netjes uit. Ik heb de tv ook vaak aanstaan als vriendinnen langskomen, inderdaad als achtergrond en om af en toe tussen de gesprekken door naar te kijken.

Ik zou het vervelend vinden als ze vragen of 'ie uit mag, maar dat is dan weer een tic van mezelf

Carrie schreef:Als je visite krijgt is het misschien niet zo netjes de tv aan te laten, maar mijn vriendinnen zie ik niet echt als visite. Meer mijn oma ofzo, iets iets zakelijks. Dan gaat de tv inderdaad netjes uit. Ik heb de tv ook vaak aanstaan als vriendinnen langskomen, inderdaad als achtergrond en om af en toe tussen de gesprekken door naar te kijken.

Ik zou het vervelend vinden als ze vragen of 'ie uit mag, maar dat is dan weer een tic van mezelf

Idd, voor mij heeft visite ook een andere betekenis. Waar ik op doelde is een avondje met vrienden, wat voor mij niet als op visite gaan voelt. Als er hier een vriend(in) is, staat de tv niet aan, maar wel regelmatig een muziekje op de achtergrond. Wat zou jij er vervelend aan vinden als een vriendin van jou dit zou vragen?

Ik vind het óók bij vriendinnen niet zo heel netjes, ongeacht of je je er nou helemaal thuis voelt of niet. Als je echt samen tv kijkt is het een ander verhaal, maar zo op de achtergrond vind ik wel vervelend, zeker als diegene toch niet tv kijkt en je een gesprek probeert te voeren. Inderdaad te veel prikkels, gewoon of beweging. Ik raak daar enorm van afgeleid. Eén ding tegelijk graag.

M'n stiefvader heeft daar ook een handje van. Sport op tv keihard aan zetten, 5 minuten kijken, en vervolgens weglopen en dan staat die tv nog te bleren in de woonkamer. Ik zet 'm dan altijd uit, zo irritant is dat, zeker als je tóch niet kijkt.

Maar het gaat er toch niet om of het al dan niet netjes is? Ik probeer een manier te vinden dat ik minder geprikkeld raak, zonder dat ik aan een ander hoef te vragen de ruimte naar mijn wensen in te richten/zich naar mij te schikken.

Guattari schreef:

Carrie schreef:Als je visite krijgt is het misschien niet zo netjes de tv aan te laten, maar mijn vriendinnen zie ik niet echt als visite. Meer mijn oma ofzo, iets iets zakelijks. Dan gaat de tv inderdaad netjes uit. Ik heb de tv ook vaak aanstaan als vriendinnen langskomen, inderdaad als achtergrond en om af en toe tussen de gesprekken door naar te kijken.

Ik zou het vervelend vinden als ze vragen of 'ie uit mag, maar dat is dan weer een tic van mezelf

Idd, voor mij heeft visite ook een andere betekenis. Waar ik op doelde is een avondje met vrienden, wat voor mij niet als op visite gaan voelt. Als er hier een vriend(in) is, staat de tv niet aan, maar wel regelmatig een muziekje op de achtergrond. Wat zou jij er vervelend aan vinden als een vriendin van jou dit zou vragen?

Goede vraag. Ik zou het vervelend vinden, niet van haar, maar voor mezelf omdat ik niet goed tegen stiltes kan. Of dat je echt op elkaar aangewezen bent en geen 'afleider' van de tv hebt. RAAAAAR he? Het verschilt ook per vriendin. Bij de ene vriendin gaan we meteen samen aan de eettafel zitten met wijntjes en wat lekkers, en bij de andere vind ik soms dat het een beetje awkward kan zijn zonder iets op de achtergrond.

Ik heb bijvoorbeeld een nieuwe vriendin. De eerste keer dat ik bij haar kwam stond er housemuziek op, en aan de eettafel stonden hapjes en wijn. Maar ik voel me dan zo ongemakkelijk, moest haar nog leren kennen en dan word ik meteen recht tegenover haar gezet zonder afleiding. Ik voelde me heel ongemakkelijk. Bleef ook maar praten om het praten. Snap je een beetje wat ik bedoel?

Carrie, ja ik snap waar je op doelt. In volledige stilte (in mijn geval dus zonder muziekje) met iemand praten, link ik zelf aan serieuze gesprekken (moeten) voeren en dan vind ik het nog wel ok. In andere gevallen hoor ik ook graag wat ruis.

Marin, sorry als ik wellicht niet zo aardig reageer, maar ik vind het mijn probleem en wil geen waardeoordeel over vrienden/familie uitspreken, want ik ben juist 'blij' dat ik niet word beschouwd als visite. Omgekeerd voel ik dat ook niet zo.

Guattari schreef:Maar het gaat er toch niet om of het al dan niet netjes is? Ik probeer een manier te vinden dat ik minder geprikkeld raak, zonder dat ik aan een ander hoef te vragen de ruimte naar mijn wensen in te richten/zich naar mij te schikken.

Bij mij staat de tv bijvoorbeeld helemaal niet hard. Kun je misschien vragen de tv zachter te zetten? En anders gewoon vragen of 'ie uit mag, dat moet toch ook kunnen bij een goede vriendin? Stel je voor dat ze een gezellig muziekje opzet

Guattari schreef:Carrie, ja ik snap waar je op doelt. In volledige stilte (in mijn geval dus zonder muziekje) met iemand praten, link ik zelf aan serieuze gesprekken (moeten) voeren en dan vind ik het nog wel ok. In andere gevallen hoor ik ook graag wat ruis.

Ja ruis! Dat woord zocht ik. Ik heb ruis 'nodig' liefst van beeld

Ideaal voor nieuwe dates heb ik ontdekt. Als ik wel eens aan het daten was en hij kwam bij me thuis zette ik een concert op. Kun je prima doorheen kletsen, hoef je niet de hele tijd naar te kijken, en als er ongemakkelijke stiles vallen kun je naar de tv kijken.

Carrie schreef:

Guattari schreef:Carrie, ja ik snap waar je op doelt. In volledige stilte (in mijn geval dus zonder muziekje) met iemand praten, link ik zelf aan serieuze gesprekken (moeten) voeren en dan vind ik het nog wel ok. In andere gevallen hoor ik ook graag wat ruis.

Ja ruis! Dat woord zocht ik. Ik heb ruis 'nodig' liefst van beeld

Ideaal voor nieuwe dates heb ik ontdekt. Als ik wel eens aan het daten was en hij kwam bij me thuis zette ik een concert op. Kun je prima doorheen kletsen, hoef je niet de hele tijd naar te kijken, en als er ongemakkelijke stiles vallen kun je naar de tv kijken.

Jaaaaa, concert vind ik wel leuk. Heb hier een live concert op dvd van Alicia Keys. Daar raak ik niet door afgeleid, mits ze niet te lang erdoorheen kletst. Was lief, in december had ik een date en ipv een concert opzetten, ging hij voor me zingen met gitaar. Zelf geschreven nummer. Dat vond ik ook leuk!!

Marin schreef:Ik vind het óók bij vriendinnen niet zo heel netjes, ongeacht of je je er nou helemaal thuis voelt of niet. Als je echt samen tv kijkt is het een ander verhaal, maar zo op de achtergrond vind ik wel vervelend, zeker als diegene toch niet tv kijkt en je een gesprek probeert te voeren. Inderdaad te veel prikkels, gewoon of beweging. Ik raak daar enorm van afgeleid. Eén ding tegelijk graag.

M'n stiefvader heeft daar ook een handje van. Sport op tv keihard aan zetten, 5 minuten kijken, en vervolgens weglopen en dan staat die tv nog te bleren in de woonkamer. Ik zet 'm dan altijd uit, zo irritant is dat, zeker als je tóch niet kijkt.

Bij mij staat de tv zeker niet keihard hoor Ik word altijd gewoon kriebelig van mensen 'met teveel prikkels' maar nogmaals, dat ligt ook bij mezelf dat ik daar kriebelig van word.

Ik denk dat 'niet netjes' in dit geval ook een verkeerde woordkeuze is. Ik vind er namelijk niks niet-netjes aan, maar jij vindt het gewoon storend en kunt je dan dus slechter concentreren.

Het maakt mij nooit zo uit, ik kan me wel afsluiten voor de televisie en andere geluiden. Gelukkig wel, anders zou ik helemaal gek worden, Ezra bekijkt soms op YouTube dertig keer achter elkaar hetzelfde fragment van 10 seconden. Maar goed, het maakt mij dus niet uit, ik vind het alleen vervelend als je de televisie aanstaat en je mag er niet doorheen praten.

Guattari ik snap eigenlijk niet zo goed waarom je dat persé niet aan je vrienden wilt vragen. Zeker als je je zo op je gemak voelt bij hen. Het is toch niet iets ontzettend zeurderigs om te vragen als je er blijkbaar last van hebt?
Ik heb geen idee hoe je die prikkels kunt omzeilen, behalve vragen of de tv uit mag. Ik vind dat echt niet zo'n rare vraag, ook bij vrienden niet, los van de discussie wie of wat je als visite en wie niet beschouwd want dat lijkt me totaal irrelevant en zo bedoelde ik dat niet. Je bent hoe dan ook bij iemand anders thuis, dus ik vind dat netjes om dan de tv uit te zetten, bij wie je ook bent, en zeker als je er last van hebt zou ik dat gewoon vragen. Een andere oplossing om van die prikkels af te komen weet ik niet dus daarom geef ik dit als tip. Dit zou ik doen namelijk, ik zou dat wél vragen.

Omdat ik het als mijn probleem beschouw en er zit ook geen logica in, omdat ik in een drukke ruimte niet teveel prikkels voel. Dan zijn het zelfs dus mensen die fysiek aanwezig zijn, dus het slaat in die zin nergens op van mezelf.

Susan, ja dat probeer ik nu te vinden - afsluiten ervan. Weet alleen nog niet zo goed hoe.

Ok duidelijk. Ik zou het zelf als vriendin zijnde totaal niet erg vinden als iemand dat vroeg. Ik zou het echt niet zien alszijnde dat jij er dan mijn probleem van zou maken. Dan gaat die tv toch uit? Je moet t niet groter maken dan het is denk ik, het is maar een kleine vraag. Raar dat je er in andere situaties geen last van hebt (ik wel, maar komt meer door m'n slechte gehoor en omdat ik sowieso al slecht kan multitasken) maar dat zou voor mij geen reden zijn om het dan maar als mijn probleem te zien en het zelf te willen oplossen als er zo'n simpele oplossing voor handen is.
Maar succes, hoop dat je iets vindt wat werkt voor je, ik heb daar helaas geen tips voor.

Ik begrijp uit je berichten dat het meer gaat om het beeld dat jou stoort of afleidt, dan het geluid. Misschien kan je met je rug naar de tv gaan zitten voortaan, of in elk geval zo dat je blik niet recht op de tv is gericht. Dan is het wat makkelijker te negeren.

Ik ben het wel met Marin eens dat ik het niet netjes vind om de tv aan te laten staan tijdens een bezoek, behalve als je er gericht samen naar kijkt. Maar ik denk dat dat maar net is wat je van huis uit gewend bent in hoeverre je het uitzetten van de tv beschouwd als goed fatsoen of niet.
Ik vind bijvoorbeeld een radio continu aan ook storend, vooral als ik ondertussen ook een gesprek voer. Ik ben van huis uit deze prikkel niet gewend en ik denk dat dat er mede voor zorgt dat ik er niet tegen kan en uit m'n concentratie word gehaald. 

Ik lees hier in dit topic pas voor het eerst dat men de tv of radio dan aan heeft om stiltes tegen te gaan, of minder pijnlijk te laten zijn. Van dit 'doel' had ik nog niet gehoord of over nagedacht. Ik dacht altijd dat het gewoon een gewoonte is van mensen en dat het dus om het even is of die uit of aan staat. Dat maakt het voor mij ook makkelijker om aan te geven dat ik er last van heb en te vragen of het anders kan.