Waarom wil iedereen baby's laten eten?

Toen zoon 3 maanden was zei mijn moeder gelijk dat hij nu ook wel toe was aan een fruithap, toch? En vandaag wilde zoon volgens mijn schoonmoeder heel graag een koekje, maar hij moet nog 3 maanden wachten, dan krijgt hij een lange vinger. (Eh nee hoor. Geen haar op mijn hoofd)

Ook bij baby's in de omgeving zie ik het heel vaak dat andere volwassenen dan de ouders het kind graag aan het eten zien. Waarom?

Vroeger was het heel normaal om op die leeftijd al fruit e.d. te krijgen. Ik denk dat veel mensen die zelf niet meer in de kinderen zitten er niet van op de hoogte zijn dat de richtlijnen voor voeding wat (naar boven) zijn bijgesteld. En sommige mensen zien ook gewoon niet zoveel kwaad in suikers....

Misschien omdat het vroeger ook eerder werd gegeven? 
Ik zat net de foto's van mijn man als baby te kijken daar stond ook bij 'eerste keer spinazie 4 maanden oud'

Mijn oma vond een glaasje cava, rauw vlees, ... allemaal kunnen tijdens de zwangerschap, want dat was vroeger ook zo. Baby's laat je uren aan een stuk huilen, ze zullen wel slapen na een tijdje. Op 1 maand stoppen de nachtvoeding en op 3 maand moeten ze groenten en fruit eten. Spenen zijn vies, duimen mag niet, en als ze moeilijk doen leg je ze in een andere kamer om uit te huilen.

Bij je topictitel zag ik heel iets anders voor me!

Robin_ schreef:Vroeger was het heel normaal om op die leeftijd al fruit e.d. te krijgen. Ik denk dat veel mensen die zelf niet meer in de kinderen zitten er niet van op de hoogte zijn dat de richtlijnen voor voeding wat (naar boven) zijn bijgesteld. En sommige mensen zien ook gewoon niet zoveel kwaad in suikers....

Dit ja

Hmm volgens mij vinden ze mij maar vreemd. Heb al eens wat voorzichtig over Rapley gezegd en dat werd gelijk enorm afgekeurd. Nee hoor, dat gesmeer, gewoon voeren is beter hoor.

Jou schoonfamilie klinkt echt best vervelend vind ik.

Dat komt omdat je negatieve dingen eerder op het forum zet dan positieve.

Ik heb echt een hele leuke, lieve en gezellige schoonfamilie. Echt hoor

Wat eten betreft zijn ze hetzelfde als mijn eigen ouders.

Dat vraag ik me ook vaak af.

Ik vraag het me ook af.. Nu ligt de grens bij 4 maanden, een aantal jaren terug bij 6 maanden (fruithap). Het verandert ook continu. Ik ben van mening dat je het vanzelf wel ziet wanneer het kind meer honger krijgt.

R die heeft ontdekt dat hij dingen naar zijn mond kan werken. Niks is meer veilig, knisperboekje, knuffel, boxkleed, papa's arm.. Alles wordt in zijn bekkie geduwd. Lijkt me toch niet omdat hij honger heeft, en al helemaal niet omdat hij zin heeft in een koekje En mijn moeder met haar fruithap, ze was zo verbaasd dat ze dat tegenwoordig niet meer doen.

Mijn oma (98) gaf mijn moeder met drie maanden ook al potjes olvarit, met bruine bonen nota bene. (Blijkbaar bestond dat 60 jaar geleden ook al).

Mijn oma wilde L. Een maand geleden al een lik slagroom geven . Echt ik last mijn kind nooit alleen denk ik, straks gaat iemand 'm zo maar iets voeren!! Ok ik overdrijf, maar mijn oma van 88 wil graag oppassen...ik geloof toch niet dat ik dat wil. Maar goed volgens mij verkijkt ze zich een beetje op haar kunnen want ze wil ook graag helpen in de tuin, met haar twee kunstheupen... Slagroom dus.

Zo zeg, wat een wantrouwen jegens de vrouwen die jullie en jullie moeder hebben opgevoed. Ik vind het vrij bizar, dat blinde geloof in de moderne opvoed/eet/trends...

Misschien een idee om je er wat meer in te verdiepen Kim?

Buiten het 'vroeger ging het ook zo' denk ik dat men het ook doet voor de leuk. Het is ook superschattig om die blije baby gezichtjes te zien bij een hapje eten, al helemaal als je ze ziet smullen bij het proeven van iets zoets of zouts. Of het ten goede komt van het kind zelf, buiten het hele korte geniet-moment van de desbetreffende baby, daar staat men niet altijd bij stil.

Dat heeft niets met wantrouwen te maken. Als je een andere mening hebt dan bv je moeder, wantrouw je haar toch niet. Dat begint pas op het moment dat ze dingen zullen gaan doen die je zelf niet wil.
Onze zoon heeft hele gevoelige darmen, maanden bijna continue gehuild vd pijn. No way dat we hem voor de zes maanden gaan bijvoeden. Ook al zou bv schoonmoeder dat onzin vinden.
Dat is mijn inziens geen wantrouwen, maar je eigen beslissingen nemen.

Caroow schreef:Hmm volgens mij vinden ze mij maar vreemd. Heb al eens wat voorzichtig over Rapley gezegd en dat werd gelijk enorm afgekeurd. Nee hoor, dat gesmeer, gewoon voeren is beter hoor.

Heb jij toevallig dezelfde schoonouders?

S eet ook op de rapley manier en ja dat is wel eens een smeerbende (nou ja eens... hahaha) en mijn schoonvader had en heeft daar altijd commentaar op (gehad). De laatste tijd word het helemaal erg: 'Kan hij nog niet met een lepel eten?' 'Zelfs varkentjes eten schoner'.

En commentaar gehad op het feit dat wij geen potjes gaven. Ons nichtje kreeg alleen maar potjes en dat vinden ze nog steeds dood normaal. Wij vinden dat niet en hoe vaak we hier wel discussies over gehad hebben Ik reageer er nu geen eens meer op.

En idd bij 4 maanden al zeuren dat we echt met bijvoeding moesten gaan beginnen want ja 'naam nichtje' kreeg dat ook al toen.
Ja en... dat is toch een heel ander kind met hele andere ouders

Over dat gesmeer en geknoei met Rapley, dat vind ik dus echt heel erg meevallen. Als ik bij mijn nichtje kijk - die haar kindje geprakt eten geeft met een lepeltje - dan ziet de vloer er misschien nog redelijk uit, maar haar kindje zit helemaal onder! Dus volgens mij kunnen kindjes er zonder Rapley net zo goed een smeerboel van maken  

Ik raap als ze klaar is gewoon de gevallen stukjes van de grond op en veeg haar handjes, mondje en de tafel af. Dan even een doekje over de vloer onder haar stoeltje en klaar (en dat laatste is niet eens altijd nodig). Ik heb niet het idee dat dat meer werk is, want ik heb al het voordeel dat ik haar niet hoef te helpen met eten.

Maar on topic, ik heb geen idee waarom mensen een kindje altijd zo vroeg mogelijk willen laten eten en liefst ook nog meteen de slechtst denkbare dingen...

Ik vind het ook meevallen, maar het scheelt dat wij een hondje hebben.

Wat hier echt een rommel geeft is couscous. En spinazie uit de vriezer want dat zit ook overal aan.

Ik herken 't eigenlijk niet. Mijn ouders en schoonouders(en schoonoma) luisteren juist naar hoe wij dat doen. Laatst was Julian daar met mijn man, en oma had een banaantje geprakt (de helft) en de andere helft heeft ze aan mijn man gegeven, wat ze niet konden voorzien is dat die schrokop van mij wel een hele lust dus toen was banaan op.. Huilen natuurlijk! Enige wat er nog was was een kiwi dus heeft ie smakelijk kiwi zitten eten. Terwijl dat geloof ik nog niet mag. Dus mijn man vertelde mij dat toen ik ze ging halen, en toen heb ik gewoon rustig gezegd: 'Vond ie het lekker? Want dat mag hij nog helemaal niet, hoor' en dan is 't ook goed. Mijn moeder zei weer misschien kunnen we een beetje zout aan zijn groente hapje doen (julian houdt zijn lippen stijf opelkaar als ie groente moet eten, tuft t uit en laatst spuugde hij doordat hij aan t kokhalzen was mij en man helemaal onder) en toen heb ik gezegd: 'Oh nee mam! Wil geen zout hoor, we kunnen wel een beetje appel door zijn groenten doen' en dan vindt ze dat een beter idee idd! Hij gaat heus niet dood van een kiwi en wat zout maar gelukkig kan ik dat gewoon bespreken en ze proberen me zeker niet over te halen. Lukt ze toch nooit haha.

Waar ik dan paar dagen geleden vreselijke bonje om heb gehad is dat we zijn 1ste verjaardag bespraken en mijn man opeens zegt: dan dopen we zijn speen in de bier en mag ie dat, is traditie. Hell to tha no!!!

Natuurlijk doet iedereen het weer op zijn eigen manier en ik begrijp wel dat er inmiddels meer bekend is over verschillende voeding en dat je daarin meegaat als moderne moeder. En natuurlijk hebben je schoonouders en ouders zich aan te passen aan wat jíj wilt voor je kind. Allemaal heel logisch.

Het enige wat ik vreemd vind, is die panische reactie als je kind iets heeft gekregen wat het eigenlijk niet mag (volgens jouw richtlijnen), bijvoorbeeld tijdens het oppassen. Dan denk ik: 'je bent toch zelf ook groot geworden met al die in jouw ogen achterhaalde methodes/gebruiken? En je man/vriend is ook groot geworden, zonder er iets aan overgehouden te hebben, of wat dan ook. Mensen voeden al eeuwenlang kinderen op en het is niet zo dat wanneer ze één keer een e-nummer, of een kiwi binnenkrijgen, of een hapje slagroom, dat ze dan direct doodgaan, ofzoiets. Ik vind het gewoon een overtrokken reactie. Je ouders en schoonouders zijn zélf járenlang behept geweest met de opvoeding en zullen je kind echt niets aandoen. Een béétje vertrouwen in hen mag wel en hebben ze ook wel verdiend, naar mijn bescheiden mening.

KimRosenberg85 schreef:Natuurlijk doet iedereen het weer op zijn eigen manier en ik begrijp wel dat er inmiddels meer bekend is over verschillende voeding en dat je daarin meegaat als moderne moeder. En natuurlijk hebben je schoonouders en ouders zich aan te passen aan wat jíj wilt voor je kind. Allemaal heel logisch.

Het enige wat ik vreemd vind, is die panische reactie als je kind iets heeft gekregen wat het eigenlijk niet mag (volgens jouw richtlijnen), bijvoorbeeld tijdens het oppassen. Dan denk ik: 'je bent toch zelf ook groot geworden met al die in jouw ogen achterhaalde methodes/gebruiken? En je man/vriend is ook groot geworden, zonder er iets aan overgehouden te hebben, of wat dan ook. Mensen voeden al eeuwenlang kinderen op en het is niet zo dat wanneer ze één keer een e-nummer, of een kiwi binnenkrijgen, of een hapje slagroom, dat ze dan direct doodgaan, ofzoiets. Ik vind het gewoon een overtrokken reactie. Je ouders en schoonouders zijn zélf járenlang behept geweest met de opvoeding en zullen je kind echt niets aandoen. Een béétje vertrouwen in hen mag wel en hebben ze ook wel verdiend, naar mijn bescheiden mening.

Ik ben het deels eens met je mening, maar niet met het dikgedrukte.
Mijn schoonmoeder heeft mijn man en zijn broer inderdaad grootgebracht maar je wil niet weten hoe zij dacht over het oppassen op onze dochter. Gevaarlijke medicijnen die gewoon op tafel bleven staan, roken in huis (en boven), dingen doen en geven die toen voor haar gevaarlijk waren (denk aan kleine snoepjes, dingen die ze met een toen nog vermeende allergie niet mocht hebben)... Zo makkelijk is het dus allemaal niet te stellen.
En waarom is het voor sommige ouders/schoonouders/tante's etc moeilijk om de wensen van een ouder te respecteren?? Waarom zouden zij niet mee hoeven te gaan in de wensen van de ouder maar moet de ouder wel mee gaan in de wensen van een opa of oma?

Ik denk dat opa en oma ook omgedraaid wel wat meer vertrouwen mogen hebben in de ouders van de baby en niet voor hun eigen genot moeten gaan. Ruben heeft met 3 maandrn chocolade gekregen van mijn schoonouders toen mijn man en ik er even niet waren. Reken maar dat hij daar last van heeft gekregen. Darmkrampen tot en met de hele nacht. Schoonouders vragen het nu dus eerst voordat zij iets geven omdat zij er heel erg van zijn geschrokken (we sliepen bij hen in huis dus de hele familie is de hele nacht wakker geweest).