Hoe voed ik hem op?

Een topictitel met een knipoog hoor, want mijn vriend is echt wel goed opgevoed. Het enige probleem is het huishoden. Mijn vriend was een nakomertje thuis en zijn moeder werkte vrij weinig, dus die deed alles voor hem. Zolang als hij thuis heeft gewoond heeft zijn moeder zijn kleren gewassen en gestreken, zijn kamer opgeruimd en zijn bed verschoont. Belangrijke papieren bewaarde zij voor hem en zelfs zijn zorgverzekering ging van haar rekening af (hij betaalde het wel terug, maar de administratie werd door zijn moeder gedaan).

Nu wij samenwonen merk ik dat dit best wel invloed heeft. Ik eet minimaal één dag in de week bij mijn moeder, en op die dag eet mijn vriend dus standaard een kant en klaar maaltijd, omdat hij niet (echt) kan koken. Hij kan wel iets opwarmen, maar zelf macaroni maken (bijvoorbeeld) gaat hem niet lukken. Wasjes draaien kan hij ook niet, en als ik het hem uitleg blijft het niet echt hangen. Hij ziet ook echt niet dat het af en toe een troep is in huis, en gaat het dus ook niet uit zichzelf opruimen. In het begin deed ik dus alles, maar toen was ik nog aan het studeren en heel veel thuis. Inmiddels werk ik alweer een jaar fulltime, maar de rolverdeling is nog niet echt veranderd en ik ben er eigenlijk een beetje klaar mee. Natuurlijk doet hij wel iets, hij verschoont trouw elke week de kattenbak, en af en toe krijgt hij ineens de kolder in zijn kop en gaat hij heel uitgebreid opruimen, maar de dagelijkse dingetjes blijven liggen als ik hem daar niet op attendeer. Ik neem het hem niet echt kwalijk verder en het is ook geen enorme issue, maar het zou zo fijn zijn als hij wat 'zelfstandiger' was en als ik hem niet de hele tijd moest vragen om dingen te doen.

Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Het makkelijkste is om me er niet druk over te maken en om het gewoon zelf te doen, maar het voelt zo scheef. Ik heb ook al geprobeerd om zijn was die hij laat slingeren gewoon te laten liggen, maar daar heb ik uiteindelijk ook alleen mezelf mee, want als zijn sokken op zijn zit ineens de hele wasmand vol en daar word ik ook een beetje chagerijnig van.

Iemand tips?

Ik heb helaas weinig tips. Mijn vriend deed weinig in huis, omdat hij bij zijn ouders at en zijn moeder de was deed. Ze poetste ook wel eens in zijn huis. Nu we samenwonen wil hij het koken graag leren en helpt mee als ik kook. Is hij eerder thuis van het werk, dan kookt hij en nee, geen magnetronmaaltijd o.i.d.

De was doe ik meestal omdat ik momenteel niet fulltime werk, maar soms helpt hij mee als hij ziet dat het klaar is. Poetsen doe ik voor een deel als ik thuis ben en een deel doen we samen in het weekend.

Hij had niet echt alles opgeruimd voordat ik hier woonde (in twee van de drie slaapkamers stonden maar gewoon spullen opgestapeld...), maar dat hebben we eerst doorgespit en nu vindt hij het wel fijn dat alles opgeruimd is, dat de kamers ingericht zijn en dat alles z'n vaste plaats heeft. Hij houdt zich er ook aan en ruimt nu ook op.

Dingen zoals koken en de was doen kan hij gewoon echt wel leren. Het is onzin dat hij dat weer zou vergeten, dan moet hij het vaker oefenen. Dat kan je denk ik het beste oefenen terwijl jij er wél bent, dus gewoon er naast gaan staan. Qua was: Laat hem stap voor stap de was doen, maar blijf er bij staan om te controleren of het goed gaat en hang desnoods een briefje op de wasmachine voor welke programma's handig zijn en hoeveel wasmiddel ie moet gebruiken. Dat lijkt me allemaal toch wel te doen
.
Qua koken: Laat hem gewoon eens oefenen met koken op een dag dat je er wel bent, bijvoorbeeld lekker in het weekend. Ga niet beginnen met ingewikkelde dingen, maar laat hem eens pasta koken en een tomatensaus maken. Desnoods uit een pakje, maar liever gewoon wat groenten van de markt kopen, snijden, en bakken samen met wat gehakt (rullen). Nou, dat kan ie ook vast wel. Blijf er gewoon bij staan, maar leg het hem uit, ipv het zelf te gaan doen. En oefen meerdere keren. Niet na 1 x denken dat ie nu wel kan koken, maar gewoon meerdere keren hetzelfde gerecht oefenen, en uiteindelijk meerdere gerechten oefenen. Ik kan me er niks bij voorstellen dat iemand niet kan koken, maar anderzijds is het gewoon iets wat je moet leren, dus begin bij het begin.

Ik zou het dus in elk geval niet dan maar zelf gaan doen, want zo leert ie het nooit natuurlijk. Hij hoeft echt geen huishoudelijk wonder te worden, maar een paar basis dingen moet ie toch wel kunnen lijkt me. Niet boos of gefrustreerd raken als ie iets super simpels niet snapt, maar leg het hem gewoon uit. Jij hebt het toch ook ooit geleerd? Ja misschien wat makkelijker, maar uiteindelijk moet iedereen ergens beginnen.

Ik herken me in mijn vriend, ik heb thuis ook nooit veel hoeven doen en was dus ook niet echt een groot talent op huishoudelijk gebied. Ik heb al die dingen gewoon geleerd, maar niet binnen een maand. Ik was vroeger ook heel rommelig en heb op een gegeven moment die knop omgezet, maar dat ging ook niet binnen een maand. Ik zou hem gewoon op dingen blijven wijzen en vooral niet laten blijken dat je vindt dat hij er niks van bakt in het huishouden. Gewoon voor blijven doen die was, gewoon blijven zeggen wat er moet gebeuren en dat hoeft echt niet op een moederlijke manier. Desnoods maak je een schoonmaakrooster, als je dat rooster voor allebei maakt en niet alleen voor hem (desnoods leg je het bij jezelf en zeg je dat jij het ook moeilijk vindt om aan de dingen toe te komen zonder schema, dan voelt het voor hem niet zo bemoederend).

Wat hij eet als je niet thuis bent zou ik lekker aan hem overlaten. Ik kan prima koken maar ik kan soms ook echt trek hebben in een magnetronmaaltijd. Misschien vindt hij dat gewoon lekker ontspannen zo. Jij kookt die avond ook niet zelf, waarom zou hij dat van jou wel moeten? Laat hem lekker.

Mijn vriend is juist tegenovergesteld opgevoed, die is gewend te rennen en te pleasen, dus ook mij.

Maar wat bij ons heel erg hield is dat we het echt gewoon verdeeld hebben. Ik kook nooit, mijn vriend altijd. Boodschappen doen we samen. Ik doe alle was en maak schoon in onze studio. Mijn vriend doet het vuilnis en de afwas. Werkt als een tierelier. Ik was, maak schoon wanneer dit moet en hou de boel netjes en mijn vriend kookt elke dag lunch en diner en wast daarna af. Voor ons is dit 50/50. Is zoiets niet af te spreken? Dat jij de dingen doet waar jij goed in bent en hij de dingen waar hij goed in is?

Goeie tips Marin! Ik moet waarschijnlijk ook wat meer geduld hebben. Meestal blijf ik het nu gewoon zelf doen en dan ineens barst bij mij de bom en dan word ik heel boos op hem, terwijl dat natuurlijk ook ontzettend onredelijk is. Hij kan het ook niet helpen dat hij nooit geleerd heeft om dat allemaal zelf te doen.

Susan, dat rooster is ook een handig idee. Overigens maakt het mij verder ook niks uit wat hij eet als ik er niet ben hoor, dat moet hij inderdaad lekker zelf weten. Het staat een beetje onhandig in mijn post maar het was meer om aan te geven dat hij het gewoon echt niet kan. Verder moet ik toegeven dat ik inderdaad heel bemoederend kan zijn, als hij stofzuigt bijvoorbeeld dan zeg ik altijd: vergeet je niet de bank ook te doen (ofzo). Slecht van mij, want zo behandel ik hem natuurlijk ook een beetje als een klein kind en dat is echt niet nodig.

Marsy, 50/50 verdelen probeer ik wel, maar vaak gaat dat een week goed en daarna niet meer. Maar als ik het op zo'n rooster zet als Susan noemt, kan het misschien wel blijven werken.

Mijn vriend is een ster in 'de Franse slag'. Overal even een doekje over, even opruimen, stofzuigen en klaar. De was aandoen, doet hij ook nog wel, maar daar is alles wel mee gezegd. Ik vind het soms vervelend, maar ik denk ook echt dat hij niet ziet dat de vriezer een keer ontdooit moet worden, de filter van de wasmachine er een keer uit moet en dat het onder de kastjes en banken ook niet vanzelf schoon wordt.. Het 'echte' schoonmaakwerk doe ik dan ook.

Koken en wassen kan je prima leren, als je kan lezen dan kan je een recept volgen. Het zal best een keer fout gaan, maar goed zo leert iedereen het.

Mijn man heeft van een vriend leren wassen. Ik heb er vreselijk om moeten lachen. De uitleg was namelijk dat dezelfde kleuren bij elkaar moeten en alles waar tieten in gaan mag niet warmer dan 30 graden of in de droogtrommel (met andere woorden, bovenkleding, bh's enz). Vanaf toen gaat het altijd goed. Het is natuurlijk geen werk om even een briefje op te hangen bij de wasmachine op welke temperatuur of wel programma je een bepaalde was doet, dan kan hij dat zien en prima de was doen.

Meestal vraag ik aan mijn man of hij even wil stofzuigen bijvoorbeeld want zijn standaard is nou eenmaal anders dan de mijne en hij zou uit zichzelf pas de stofzuiger pakken als het veel viezer is, maar als ik het vraag doet hij het ook gewoon. Wij hebben de afspraak meteen de afwasmachine in te ruimen na het eten en een doekje door de keuken te halen, dat doen we altijd samen even als we van tafel gaan.

Kunnen jullie geen afspraken maken onderling wie wat doet, eventueel een lijstje maken wie wat wanneer doet. Dan hoef je het ook niet elke keer te vragen!

Edit: Ik had Susans antwoord nog niet gezien, maar inderdaad een rooster.

Briefje ophangen bij de wasmachine met gemakkelijke gebruiksaanwijzing, oersimpele recepten uitprinten en in schriftje bewaren.. Een huishouddagdeel invoeren en samen aan de gang gaan; stofzuigen moet-ie kunnen... En als je 't samen doet, krijg je geen scheve gezichten en betrek je 'm er meer bij.

En gewoon met 'm praten, kijken wat zijn oplossingen zijn en of ie openstaat voor een schema of een schriftje met uitleg en aanwijzingen en verder volhouden met vragen (eisen?) of ie iets wilt doen, tot 't in zijn schema/ritme wordt opgenomen.

Ik denk dat je inderdaad moet waken voor dat bemoederen, dat lijkt me niet echt goed. Ook denk ik dat je misschien van te voren af kunt spreken wat hij allemaal doet als hij stoftzuigt, maar dat je inderdaad niet hem gaat herinneren aan 'onder de bank nog!'. Stel dat je om de week stoftzuigt en hij vergeet het een keertje of hij is er wat minder rigoreus in dan jij, nou dan doe jij het de week er na weer, is dat dan zo erg?

Sommige dingen kan je hem gewoon leren, zoals koken en de was doen, en verder zou ik gewoon beetje duidelijk zijn over afspraken, kijken of je inderdaad om de beurt kunt schoonmaken, of de één het ene vertrek en de ander het andere vertrek. Zo doen m'n vriend en ik dat eigenlijk meestal. Hij heeft een hekel aan de wc schoonmaken, ik vind dat niet zo erg, nou dan doe ik dat. Hij kan heel slecht tegen de antikal lucht, en mijn longen kunnen dat prima aan, nou dan doe ik dat. Andersom doet hij weer de slaapkamer schoonhouden en doet het aanrecht en de keukenvloer (want ik heb weer een hekel aan dweilen). Prima opgelost. Zo doet ieder wat. Helemaal handig om dat tegelijkertijd te doen want zo loop je elkaar niet in de weg, en ben je toch samen bezig en voelt het eerlijk.

We hebben ook eigenlijk nooit problemen met het huishouden, maar dat komt ook omdat we er allebei hetzelfde in staan, rommeltje mag best. Laatst had ik ineens de kriebels dat ik de woonkamer netjes wilde hebben, maar hij had écht geen zin, dus toen heb ik gewoon alles zelf opgeruimd (tja, ik wilde opruimen..) en al zijn spullen op de eettafel gezet en gezegd van: Goed, dit is allemaal van jou, kijk maar wanneer je het opruimt, het hoeft écht niet nu, maar hier, dit is van jou dus ga ik niet opruimen want dan ben je alles kwijt. Afijn, uiteindelijk heeft hij het dus ook opgeruimd. Prima.

Maar nog over jouw vriend, ja, ik zou hem gewoon wat dingetjes leren. Kan niks kwaad als ie wat zelfstandiger is in dat soort dingen. Wat Susan zegt: natuurlijk mag ie een magnetron maaltijd eten als ie alleen is, als hij dat lekker vindt. Maar het is wel fijn als ie meer zou kunnen. Voor hetzelfde geldt moet ie later wel eten koken voor jullie kindje als jij een avondje weg bent, dan is het toch alleen maar handig dat ie zoiets al beetje geoefend heeft. Koken kun je echt wel leren.

Of je wijst 'm op een krantenwijk in de buurt; kan je een schoonmaakster inhuren.

En dan zeg je gewoon, "Sja liefje, leven is keuzes maken.."

Bazinga schreef:Of je wijst 'm op een krantenwijk in de buurt; kan je een schoonmaakster inhuren.

En dan zeg je gewoon, "Sja liefje, leven is keuzes maken.."

Marin, zoals jij dat doet met opruimen doe ik het ook wel vaak. Ik heb nu eenmaal een iets hogere standaard dan hij, ik kan niet zo heel goed tegen rommel en krijg er al snel de kriebels van, terwijl het hem niet zo erg boeit dat er vieze glazen op de salontafel staan ofzo. Meestal ruim ik dan gewoon op en gooi ik al zijn spullen op zijn helft van het bed. Dan moet hij het wel opruimen voordat hij gaat slapen, en anders legt hij het op de grond aan zijn kant van het bed en dan heb ik er ook geen last meer van.

Ik vind het altijd zo apart dan mannen/vrouwen dat niet kunnen.

Ik heb thuis nooit hoeven wassen en koken en toen ik op mijzelf ging wonen kon ik het gewoon. Ik vind het zo makkelijk om te zeggen 'Ik kan niet wassen'.. Hoezo ik kan niet wassen? Pak het boekje van de wasmachine, kijk hoe het apparaat werkt en voila. Schone was.

Met koken hetzelfde. Iedereen kan toch wel lezen wat er op een pakje macaroni staat. Of je zoekt een paar keer een receptje op.

Sorry dat ik misschien niet zo aardig klinkt maar ik snap het gewoon echt niet. Mijn vriend hoefde vroeger ook nooit iets te doen in huis (ja tafel dekken en afwasmachine inruimen) en die wast evenveel en kookt zelfs nog vaker dan ik dat doe.

Volgens mij is het gewoon een kwestie van doen en niet zeuren/verschuilen achter het 'Kan ik niet'.

Hier ook zo'n huishoudramp. Ik heb me erbij neergelegd. Ik vond het héél lang héél vervelend en het zorgde meermaals voor ruzies. Het is niet dat hij het niet kan, hij doet het gewoon niet (graag). Ik heb geen zin in eeuwige ruzies hierom, dus vanaf dat ik weer werk komt er een schoonmaakster in huis.

Punk'd, het is ook niet dat ie het niet kan, of tenminste, hij kan het nu inderdaad niet maar hij kan het heus wel leren. Wat mij het meeste irriteert is dat hij het niet ZIET. Ik moet hem altijd 'opdrachten' geven, omdat hij echt niet doorheeft dat er plukken kattenharen door de kamer zwermen.

Verder ben ik het helemaal met je eens hoor, hij kan het echt wel leren als hij er een beetje zijn best voor zou doen.

Mijn vriend is juist iets opgeruimder dan ik, maar 'kon' ook niet alles. Inmiddels kan hij prima de was doen en hij strijkt ook zijn eigen overhemden. Het is gewoon een kwestie van oefenen.

Ik ben niet echt opgeruimd en hij wel. Wat bij mij werkt is als we bijvoorbeeld afspreken dat ik de was doe en hij stofzuigt. Dan zijn we tegelijk bezig en kunnen we daarna ook samen wat anders gaan doen. Wat ook werkt is dat mijn vriend wel eens serieus tegen mij zegt dat hij het vervelend vindt als ik rommel maak. Dan komt dat binnen en doe ik weer een paar weken mijn best om het huis netjes te houden. Je zou het ook een beetje vrijblijvend aan hem kunnen vragen, zo van 'wil jij dit weekend stofzuigen?' Dan kan hij zelf bepalen wanneer hij dit doet, maar is er toch een soort tijdframe gezet. En als ie zegt dat ie daar geen zin in heeft zou ik daar niet een te groot probleem van maken.
Wat mijn vriend en ik ook samen doen is tijdens het eten alvast bedenken wat we de komende dagen gaan eten. Dat bedenken we samen en dan kijken we ook gelijk welke boodschappen we daarvoor nodig hebben. Misschien kun je dat ook doen en dan voorstellen dat je vriend 1 keer kiest en eten maakt? Eventueel kun je samen een makkelijk recept opzoeken wat hij ziet zitten.

Qua was doen, was mijn vriend ook heel slecht. Nu is het gewoon de regel dat als hij iets niet in de wasmand gooit, het ook niet gewassen wordt. Dus als hij dan zonder sokken zit is dat niet mij probleem en ga ik niet direct zijn sokken wassen. Ook heb ik gezegd dat hij zn shirts binnenstebuiten moet doen. Dat wilde eerst niet, maar sinds er een print van zijn shirt kapot is gegaan, doet hij het altijd. Jammer van dat shirt, maar daardoor heeft ie t nu wel door.

Ik heb van alles geprobeerd maar niks werkt.. Heb me er nu maar bij neergelegd.. Enigste irritante is dat als ik een paar dagen achter elkaar werk hij wel zeurt dat er nodig iemand moet stofzuigen.. Grr of terwijl dan is het vaak ruzie..
Maar ben zelf redelijk precies dus ik red me verder prima..

Het klinkt echt als mijn vriend. 'Gelukkig' konden wij nog niet gaan samenwonen en wilde hij wel het huis uit op 27 jarige leeftijd. Nu woont hij dus op zichzelf en leert hij om alles zelf te doen. Af en toe komt zijn moeder nog wel eens de was strijken en wekelijks eet hij 2 keer bij zijn ouders, maar goed, hij leert het nu wel. Sterker nog...hij begint het leuk te vinden (dus ik blijf hem enorm stimuleren :p ).

Is het ook een idee om koken een aantal keren samen met hem te doen? Dan weet hij misschien iets beter wat hij moet koken en hoe.
En over schoonmaken e.d. zou je met hem misschien vaste afspraken kunnen maken dat hij wekelijks/dagelijks iets schoonmaakt. Dan zou jij de dingen kunnen doen die hij niet 'ziet', maar hebben jullie wel beide een aandeel in het huishouden.

Ik vind het trouwens wel erg om te lezen dat er meiden zijn die zich er bij neer leggen dat hun vriend nou eenmaal niks kan. Hij zou zich er toch ook niet bij neerleggen als jij niks zou doen? Zolang je allebei evenveel werkt vind ik het belachelijk als de 1 meer in het huishouden moet doen omdat de ander er nou eenmaal geen zin in heeft of doet alsof hij het niet kan. Tenzij het huishouden je hobby is natuurlijk, maar daar ga ik niet vanuit.

Ik kon het op zich ook uiteindelijk wel, de moeite zat 'm meer in het overzicht houden op het huishouden. Het was voor mij echt een ondefinieerbare massa werk waarvan ik niet wist waar ik moest beginnen.

Daarbij is er voor iedereen wel een zwak punt dat voor het gros van de mensen een makkie is. Vrijwel niemand kan alles goed.

En ook echt een goede tip die al eerder genoemd is; doe allebei de dingen die je leuk vindt of waar je goed in bent.
Ik haat stofzuigen, dus dat doet mijn vriend eigenlijk altijd. Hij vindt het niet leuk om de was te doen, dus dat doe ik. En we houden allebei niet van strijken, dus we strijken allebei onze eigen kleren.

Vind het wel grappig om dit te lezen, omdat ik net een paar weken terug voor het eerst bij een vriendinnetje thuis was. In de woonkamer had zij een roostertje hangen, met per week gewoon een aantal activiteiten mét en zonder kruisje... Ze had dus gewoon een tabel met allemaal dingen die wekelijks gedaan moeten worden (was, afstoffen, stofzuigen, badkamer, keuken, verzinwatleuks) en een vinkje erachter als zij of vriend het gedaan had. Zo kon vriend gewoon af en toe naar dat lijstje kijken en zien dat de badkamer nog niet gedaan was of dat er een keer was gedaan moest worden. En dan kon hij zien dat en wat er nog gedaan moest worden. Vond dat wel een slimme, want haar vriend zag dus ook niet van "goh er mag wel weer eens afgestoft worden", maar hij zag wel "hey, afstoffen heeft nog geen vinkje, dat kan ik zo wel even doen". En dan is het ook minder van "JIJ ZOU deze week de badkamer doen"..

Koken zou ik inderdaad vaker samen doen dan en hopen dat hij daar iets van opsteekt..

Ik denk dat je vooral moet waken dat je het dan maar niet even snel voor hem gaat doen. Dus dan maar zelf alles doen. Sommige dingen kan ie echt heus zelf wel, ook al is het niet leuk. Wel denk ik ook dat je bij jezelf kan vragen: Moet dat echt persé nu? Als hij echt met iets anders bezig is op dat moment, kan je dan niet afspreken dat hij het later doet? (moet hij het wel doen dan natuurlijk, dat is een belofte die hij dan moet kunnen nagaan). Op die manier hoef je dan hopelijk niet zo over hem te moederen. Geef aan wat je graag wilt zien van hem, maar geef hem ook de kans dat zelf te doen en hem niet op te jagen. Het is echt niet erg als dat een dag later gebeurd, of als hij het op zijn manier doet ipv jouw manier. Je moet misschien niet jouw manier als de standaard zien, maar gewoon ieder z'n eigen standaard laten hebben, zo lang het maar tot op zekere hoogte gebeurt. De één ziet gewoon echt meer in het huishouden dan de ander, heeft een andere standaard. Ik loop ook gerust tien keer langs een stofvlok voordat ik er aan denk om 'm op te pakken.

Niet meer hopen dat hij het vanzelf ziet, dat heb ik bij mijn vriend ook grotendeels opgegeven. En onze standaard is ook anders, ik zie dingen, hij ook, maar vindt ze niet erg genoeg om op te ruimen, tot het 'erger' is. Ik wil mijn standaard niet aan hem opleggen, want dat referentiekader kan voor iedereen weer anders zijn. Dat is stap 1, scheelt een hoop irritatie

Verder hebben wij gewoon een taakverdeling. Degene die kookt hoeft niet af te ruimen en de vaatwasser te vullen.
Stofzuigen doen we zo'n beetje om en om, of ik ga stofzuigen en hij dweilen. De was doe ik, kattenbak verschonen doet hij, bed verschonen om en om, badkamer doe ik wel vaker dan hij, hij doet de vuilniszakken verschonen en wegbrengen, enz, enz.

Wat ook helpt is als ik van te voren vraag 'wil jij zaterdag dweilen en de keuken schoonmaken, dan ga ik -dit en dat- doen'. Dus het op tijd aangeven, en niet verwachten dat hij nú iets gaat opruimen, daar hou ik zelf ook niet van.

En vraag hem gewoon om te koken, gewoon doen en proberen, kan hij best. Ik had voor ik op mezelf ging ook nog nooit gekookt en het ging meteen prima. Gewoon lezen wat er staat, en Google is your friend.

Antibes schreef:Vind het wel grappig om dit te lezen, omdat ik net een paar weken terug voor het eerst bij een vriendinnetje thuis was. In de woonkamer had zij een roostertje hangen, met per week gewoon een aantal activiteiten mét en zonder kruisje... Ze had dus gewoon een tabel met allemaal dingen die wekelijks gedaan moeten worden (was, afstoffen, stofzuigen, badkamer, keuken, verzinwatleuks) en een vinkje erachter als zij of vriend het gedaan had. Zo kon vriend gewoon af en toe naar dat lijstje kijken en zien dat de badkamer nog niet gedaan was of dat er een keer was gedaan moest worden. En dan kon hij zien dat en wat er nog gedaan moest worden. Vond dat wel een slimme, want haar vriend zag dus ook niet van "goh er mag wel weer eens afgestoft worden", maar hij zag wel "hey, afstoffen heeft nog geen vinkje, dat kan ik zo wel even doen". En dan is het ook minder van "JIJ ZOU deze week de badkamer doen"..

Haha dat werkt een stuk visueler voor een man denk ik inderdaad.