ouder worden

Derpy schreef:Ik heb juist veel meer energie en ben onbezorgder dan vroeger. Ik doe alleen nog maar dingen voor mezelf en niet meer omdat mijn omgeving ze van me verwacht en dat is zo bevrijdend.

+1 Tenminste daar ben ik mee bezig en het gaat mij steeds beter af:D

Toet schreef:Ik herken het nu al en ik ben pas 22

Dat heb ik eigenlijk ook wel..

Ik heb dit al sinds mijn 17e ofzo. Ik kan me herinneren dat toen ik een jaar of 16 was ik me aan het klaar maken was om te gaan stappen. Een vriend van mijn ouders bleef toen bij ons eten. Hij zei toen dat ik heel goed moest genieten van deze periode want die zou voorbij gaan vliegen. Hij had inderdaad gelijk. Toen ik 20 zat ik in de auto en toen was ik aan het bedenken hoeveel jaar ik nog ieder weekend kon stappen. Ik moet er niet eens meer aan denken.

Ouder worden zelf tja, dat is jammer. Lichamelijk verval vind ik wel erg.

Ik ben 28 en merk ook echt wel dat minder energiek ben dan vroeger. Ik ben sneller moe na een lange werkweek en een druk weekend erachter aan, dan kun je me week erop opvegen. De rimpels kan ik wel mee leven. Waar ik nu vooral "last" van heb, is dat ik nog alleen ben. En dat begint steeds meer te vreten. Wil ik mijn hele leven alleen zijn, ik wil dat niet, ik kan het denk ik wel. Dat soort vragen spelen een grotere rol op dit moment.

Man, praat me er niet van! Ik word eind september 30 en het houdt me heel erg bezig de laatste tijd. Ik heb het gevoel nog niks bereikt te hebben en voel me nogal gestrest en opgejaagd omdat ik van alles 'moet' voor m'n gevoel. Een man, trouwen, kinderen etc. Maar ik heb nog niet eens een geschikte man gevonden en ik weet nog niet eens of ik wel kinderen wil! Echt geen fijn gevoel dit en ik vraag me af of ik het nog een beetje los kan laten, of dat het alleen maar erger wordt de komende jaren.

Ik word meestal wel jonger geschat trouwens, dus dat is mooi en daarnaast vind ik het eigenlijk helemaal niet erg om rimpels te krijgen. Hoort er nou eenmaal bij. Als ik uitga, doe ik dat nu meestal op vrijdag, zodat ik twee dagen bij kan komen en af en toe voel ik me lichamelijk wel 80, maar je leert ermee leven

Bij mij is 't niet echt erg dat in ouder word lichamelijk want ik vind dat mooi, ik hoop dat ik gracieus oud word, maar sinds ik moeder ben ben ik bang om
ziek te worden en Julian niet ouder te zien worden. Laatst vertelde mijn moeder (haar zus is overleden en liet 2 jonge kindjes achter) dat mijn tante voor ze overleed dr dochter van 8 alles had verteld, dat ze op een geven moment ongesteld zou worden en dat soort dingen. Ze heeft maar 5 en 8 jaar van haar kinderen mogen genieten en sinds ik dat verhaal heb gehoord, wil ik de tijd stilzetten. Mijn nicht van toen 8 is nu 36, heeft haar moeder langer niet dan wel gekend en ze belde mijn moeder laatst omdat ze bang is de stem van haar moeder te vergeten.   

Julian kan nog niet zonder ons en elke dag dat hij ouder wordt word ik dat ook en niemand weet wat er morgen zal gebeuren. Bah. Zet de tijd stil..