overleden ouder/s

ik vraag me af er zijn er hier heel wat waar van de vader/moeder of allebei zijn overleden, hebben jullie je vader/moeder zelf verzorgd na het overlijden, en wat is gevoel daarbij geweest?

dat mijn moeder overleed is er nooit de vraag geweest of wij er bij wilden zijn of het zelf wilden doen om haar te wassen en aan te kleden.
toen mijn vader overleed, kwam de vraag of wij dat als family zelf wilden doen, eerst wilde ik het niet, maar gelukkig heb ik het met mijn nichtjes en zus en schoonzussen samen gedaan.
in het begin was het wel eng, maar later voelde het toch een soort van fijn zeg maar, ik heb hem geschoren, gewassen, aangekleden en met een takel in de kist gelegd.
alleen een nadeel, vond het erg stinken, heb die geur nog weken in mijn neus gehad

Oh jij bent allebei je ouders al kwijt, heftig...

Toen mijn moeder overleed is ons wel gevraagd of wij mee wilden helpen maar zowel mijn vader als mijn broertje als ikzelf hadden daar geen behoefte aan. We hebben haar kleren uitgezocht en d'r make-up meegegeven (lippenstift en wat oogschaduw geloof ik), de uitvaartonderneming heeft haar toen aangekleed.

Ik kan me wel voorstellen dat het op de een of andere manier een fijne ervaring is.

Ik ben mijn vader verloren aan zelfmoord, ik was toen 6. Dus echt advies kan ik je niet geven, ik heb het niet bewust meegemaakt destijds. Maar de laatste jaren heb ik het er zwaar mee.

Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen

Nee,na het overlijden hebben wij(zusje en ik ) niet meegeholpen. We hebben haar wel 7 jaar lang,tot de dag waarop ze stierf verzorgd. Geholpen met wassen,aankleden,eten koken enz.
Had het wel fijn gevonden denk ik,als we ook hadden mogen helpen met afleggen. Maar mijn moeder moest nog onderzocht worden door een arts en bijbehorende officier van justitie en een obductie. Dus ik weet ook niet precies waar en wanneer ze dat gedaan hebben.

Ik was 7 toen mijn vader overleed en ik was 8 toen mijn stiefvader overleed. Voor mij is dat een zwart gat.

Ik was 13 toen mijn vader overleed. Aanvankelijk wilde ik hem niet eens meer zien, omdat ik het eng vond. Uiteindelijk heb ik toch nog even gekeken toen hij al een paar dagen dood was, en dat had ik beter niet kunnen doen. Ik vond het vreselijk. Dat was mijn vader niet meer. Het leek iemand anders.
Ik heb hem dus niet verzorgd. Pas tijdens mijn tweede stage in een verpleeghuis heb ik ervaren dat dode mensen er ook heel mooi bij kunnen liggen en ben ik over mijn angst om ze te zien heen gekomen. Als er nu een naaste zou overlijden, zou ik diegene wel willen verzorgen. Ik hoop alleen dat het lang duurt voordat dat aan de orde is.

.

Mijn vader is plotseling overleden aan een hartstilstand.
Wel hebben mijn zus en ik hem nog gereanimeerd. Vind ik ook een beetje zorgen alleen is het dan heel plotseling dat je dan ineens voor je vader zijn leven staat te knokken. Helaas heeft het niet mogen baten en is hij binnen anderhalf uur overleden.

Moet er niet aandenken om ook mijn moeder zo jong te verliezen. Maar als mijn moeder een hartstilstand krijgt zou ik hetzelfde weer doen. Heeft ze een langdurig ziekbed zou ik haar ook verzorgen ook al woon ik nu 140 km verder.

Ik was 19 toen mijn vader overleed. Ik heb niet echt helpen verzorgen, hij is heel erg maar ook kort ziek geweest. Dus is vanaf het ontdekt werd in het ziekenhuis en verpleeghuis verbleven. Mijn moeder leeft nog wel maar is al jaren ziek, vlak na het overlijden van mijn vader eigenlijk. Nu heeft ze een redelijk periode en heeft dus niet veel zorg nodig, dat is wel eens anders geweest en dan help ik haar natuurlijk. Gelukkig woon ik op 5 min afstand. Ik moet er niet aan denken haar ook te verliezen.

Mijn moeder overleed toen ik 18 was.. en heb al van te voren gezegd dat ik haar dan graag wilde aankleden en ook op de crematie wat wilde voorlezen.

Mijn opa (vader van mn moeder) zei toen nog kind doe dat niet dat is veel te zwaar voor je..
Maar ben blij dat ik gedaan heb.. Uiteindelijk toen mn vader belde dat ze overleden was heeft mn tante (zus van mn moeder) me opgehaald thuis en zijn we naar het ziekenhuis gegaan.

Daar zag ik mn moeder liggen en vond het best een beetje vreemd en eng omdat ze nu echt niet meer leefde, het leek nog net of ze sliep..
Toen zei mn tante van zal ik je helpen?? En dat vond ik toch wel fijn zo samen te doen..
De verpleegkundige heeft eerst haar dingen gedaan zeg maar en wij hebben haar toen aangekleed en opgemaakt enz.. was wel fijn en heb geen spijt dat ik het gedaan heb.

Het voorlezen van mijn stukje heb ik gelijk in t begin gedaan en ging goed alleen aan het eind moest ik wel huilen maar ben ook blij dat ik dat heb gedaan..

mijn vader is na een ziek bed van ruim 3 jaar in een hospice overleden,op het moment dat hij overleed waren we er allemaal bij,heel toevallig eigenlijk want niemand had verwacht dat hij zo snel zou overlijden,hij was er net een paar dagen.ze hebben toen wel gevraagd of wij hem wilde wassen ect,maar niemand van ons had daar behoefte aan.mijn vader wilde ook alleen maar dat me moeder hem hielp.wel zijn mijn broer en ik overal bij geweest.we wilde in eerste instantie een open kist bij het condoleren,maar omdat zijn conditie achteruit ging,moest de kist dicht,daar zijn we bij geweest.dat vond en vind ik wel fijn.

Mijn vader is aan epilepsie overleden.. Nooit wat gehad en dan opeens een dag dat die een aanval krijgt met zuurstofgebrek en daarbij een hersenbloeding kreeg.
In totaal is hij een jaar ziek geweest.. en in dat jaar is die 3 weken in totaal thuis geweest.
Ooit zou die in een aanval stikken hadden de doktoren gezegd.. en ja dat gebeurde!
Ik was toen 11 en had mijn vader heel hard nodig.. Nu merk ik dat nog heel erg!!

Mijn ouders zijn er beide nog, maar mocht één van hen komen te overlijden, dan wil ik zéker meehelpen in de nazorg.

Wat een heftige verhalen... Het lijkt me een nachtmerrie om een (of beide) ouders te verliezen. Helemaal op 'jonge' leeftijd...

Ik was nog een peuter toen mijn vader overleed dus van verzorgen enzo heb ik niks meegekregen, maar ik kan me nog wel heel goed herinneren dat ik het eerste schepje zand op de kist mocht gooien. Een hele bijzondere herinnering, helemaal omdat ik nog zo jong was.

Mijn vader is 5jr geleden overleden na een hartstilstand. Ik heb hem samen met mijn zusje gereanimeerd totdat het ambulancepersoneel kwam. Helaas mocht het allemaal niet baten en is hij overleden. Zelf werk ik in de verpleging en geef ik regelmatig de laatste zorg aan een overledene. Maar bij mijn vader stond ik er eigenlijk niet eens bij stil om het te doen. Ik denk dat ik op dat moment zo in shock was door het hele plotselinge gebeuren e.d.. Ik zou het op zich wel heel mooi hebben gevonden, maar zoals ik al zei was op dat moment zo in shock om het realiseren.