Nieuwsgierige mensen

Wat Artemis zegt... Al ben ik zelf wel een ster geworden in flauwe antwoorden geven. Daarna schakel ik dan ook over nareist anders...

Wat een belachelijke opmerking Minoes. . Bij mij komen de opmerkingen voornamelijk van familie. Mijn familie is erg leuk, maar soms zitten ze teveel op je lip. Vrienden vragen het de laatste tijd ook maar dat komt omdat ik gestopt ben met roken.

Artemis schreef:

Lady Starstruck schreef:

Artemis schreef:Maakt het wat uit dan, dat mensen dat denken? Je kunt ook te moeilijk doen...
Wat is er mis met 'voorlopig niet' of 'geen idee' en van onderwerp wisselen?

Nee dat maakt niks uit. Maar ik vind het wel storend dat mensen zich blijkbaar gaan willen bemoeien met mijn leven.

Dat doen mensen nou eenmaal.
Als je nog vrijgezel bent over wanneer je een relatie krijgt, als je werkloos bent over vacatures, als je gaat trouwen beginnen ze over kinderen, wij zijn zelf jarenlang gevraagd wanneer we nou eens gingen verhuizen, mensen 'bemoeien' zich nou eenmaal met elkaar. Het kan ze heus niets schelen of je wel of niet een kind wilt, (moeders en schoonmoeders misschien daargelaten) en ze vinden heus niet dat je 'moet', dus waarom zou je er zo moeilijk over doen?
Meestal is het een onhandige manier van interesse tonen. Kun je je over opwinden, en je kunt mensen gaan afkatten, maar je zult zelf ook weleens iets doen wat mensen storend vinden, en ik neem aan dat jij ook liever niet afgekat wordt als je met de beste bedoelingen iets zegt of vraagt? Doe dat dan ook niet bij een ander. Gewoon duidelijk zijn dat dat nog niet in de planning zit is voldoende. Je hebt andere mensen nou eenmaal niet in de hand.

Helemaal mee eens! Ik heb bv MS en ik wil geen kinderen en ben werkloos (door mijn ziekte) en ben al 30. Over mij wordt ook genoeg gekletst, vooral door de buurvrouw die gepensioneerd is. Niks van aantrekken, ieder leeft zijn eigen leven. Als mensen erover vragen is het vaak inderdaad een manier van interesse tonen.

Dat het soms irritant is snap ik ook wel hoor, dat heb ik ook weleens. Maar ik ga meestal maar uit van de goede bedoelingen van de ander.
Ik wil best heel graag nog een kind, dat gaat niet gebeuren en dat vind ik soms best heel moeilijk. En ik krijg ook opmerkingen over nog een kind, laatst vroeg iemand me of ik zwanger was (mijn vader nota bent) omdat ik misselijk was en geen alcohol dronk. Of mensen zeggen 'oh, twee is ook meer dan genoeg, logisch dat je er niet meer wilt' zonder dat ik dat zelf heb gezegd. We krijgen nu een huis met véél meer ruimte, en de toespelingen beginnen hier ook weer volop.
Terwijl mijn kinderen al 5 en 7 zijn.

Ik ben meestal gewoon eerlijk: ik zou graag willen, maar het zit er niet in. Of ik lach maar wat mee en zeg ' nee inderdaad, twee is meer dan zat' als ik geen zin heb om mensen wijzer te maken dan ze zijn. Ik vind dat best lastig soms, maar dat komt niet door de ander, dat komt omdat ik het zelf al lastig vind.

Misschien bij jou omdat je zelf twijfelt over wel of geen kinderen en het daardoor ervaart als druk? In voorgaande jaren, waarin ik echt niet aan een kind moest denken deden dezelfde opmerkingen me niets. Nu opeens wel, dus het ligt niet aan de ander.

Artemis schreef:Dat het soms irritant is snap ik ook wel hoor, dat heb ik ook weleens. Maar ik ga meestal maar uit van de goede bedoelingen van de ander.
Ik wil best heel graag nog een kind, dat gaat niet gebeuren en dat vind ik soms best heel moeilijk. En ik krijg ook opmerkingen over nog een kind, laatst vroeg iemand me of ik zwanger was (mijn vader nota bent) omdat ik misselijk was en geen alcohol dronk. Of mensen zeggen 'oh, twee is ook meer dan genoeg, logisch dat je er niet meer wilt' zonder dat ik dat zelf heb gezegd. We krijgen nu een huis met véél meer ruimte, en de toespelingen beginnen hier ook weer volop.
Terwijl mijn kinderen al 5 en 7 zijn.

Ik ben meestal gewoon eerlijk: ik zou graag willen, maar het zit er niet in. Of ik lach maar wat mee en zeg ' nee inderdaad, twee is meer dan zat' als ik geen zin heb om mensen wijzer te maken dan ze zijn. Ik vind dat best lastig soms, maar dat komt niet door de ander, dat komt omdat ik het zelf al lastig vind.

Misschien bij jou omdat je zelf twijfelt over wel of geen kinderen en het daardoor ervaart als druk? In voorgaande jaren, waarin ik echt niet aan een kind moest denken deden dezelfde opmerkingen me niets. Nu opeens wel, dus het ligt niet aan de ander.

Twijfelen doe ik niet. Sterker nog ik weet zeker dat ik ze wil. Heb wel jarenlang getwijfeld. En dat van die druk klopt. Hoe vaker ze het vragen hoe meer de druk bij mij zelf omhoog gaat. Heel vervelend. Ik kan het ze wel gaan uitleggen wat het met mij doet zulke vragen. Misschien dat het dan aankomt. Ik hoop het. Zoals Minoes al aangaf dat ze niet vaak over dit soort vragen valt. Ik normaal gesproken ook niet. Ik vind interesse van mensen uit juist vaak leuk. Ze mogen mij ook altijd alles vragen. Maar niet 50 keer (nouja dit is overdreven natuurlijk) in de week. Dan komt het mij wel de neus uit.

Als het steeds dezelfde personen zijn zou ik het gewoon zeggen, wat het met je doet.
Mijn verhaal is meer van toepassing om random opmerkingen van mensen die je voortdurend tegenkomt, dan een collega, daarna een vriendin dan een schoonmoeder, en zo kun je best vaak die vraag krijgen, en daar zou ik me niet aan storen. Maar één iemand of een paar personen die dat steeds doen, elke keer weer, daar zou ik wat van zeggen.