Morgen wil hij het weer proberen...logeren...

Onze R wil morgen bij opa en oma logeren, de laatste keren was het een groot drama dus ben benieuwd. Hij hoeft van mij niet te blijven wanneer hij dit niet wil maar nu wil man en schoonouders tegen R zeggen dat papa en mama niet thuis zijn en dat hij wel moet.

Hier wil ik dus niet in meegaan want ik wil niet dat hij daar overstuur naar bed moet met het idee dat hij niet naar huis kan. Man denkt dat hij zo door die spiraal zal raken em wel daar zal slapen. Maar mij is het dat niet waard wanneer mijn kind daar overstuur van wordt.

Wat vinden jullie, stel ik me aan?

Ik zou dat ook niet willen. Het gevoel is een beetje moeilijk te omschrijven, maar ik wil dat mijn dochters weten dat ik voor ze klaar sta en niet dat als ze zich bang of alleen voelen ik foetsie zou zijn.

Is het anders geen optie dat jij/jullie dan ook een keer blijven slapen. Dan zijn jullie toch in de buurt. Misschien komt het 'vertrouwen' op die manier.
En anders zijn zusje mee.

Waarom moet ie door die 'spiraal' heen dan?

Nee dat zou ik ook niet willen. Als ze echt niet meer willen ga ik ze halen, ook al is het midden in de nacht.

Twellie schreef:Ik zou dat ook niet willen. Het gevoel is een beetje moeilijk te omschrijven, maar ik wil dat mijn dochters weten dat ik voor ze klaar sta en niet dat als ze zich bang of alleen voelen ik foetsie zou zijn.

Nou precies dit dus...ik wil echt niet dat hij daar overstuur in dat bedje om mij ligt te huilen.



Rejoy: omdat we R ook wel kennen en weten hoe hij in elkaar steekt. Soms moet hij even een stapje geholpen worden om iets te durven/ doen etc en daarna weet hij van geen ophouden meer.

Ik zou het niet nodig vinden om hem daarvoor een nacht angstig/eenzaam/verdrietig voor te laten wezen. Zeker niet voor zoiets als logeren.. komt vanzelf wel denk ik dan.

Ik weet nog wel dat ik vroeger als klein meisje ging logeren bij mijn beppe of oom en tante. Als ik naar huis wilde, wilde ik ook écht heel graag naar huis. Ik denk niet dat ik fijn had gevonden als mijn ouders hadden gezegd dat ik naar huis kon. Heimwee is echt niet leuk dus ik begrijp je gevoel wel hoor Printje! Dit is natuurlijk wel van de andere kant bekeken, die situatie die ik omschrijf, maar in mijn ogen moet logeren gewoon leuk zijn

Rejoy. schreef:Ik zou het niet nodig vinden om hem daarvoor een nacht angstig/eenzaam/verdrietig voor te laten wezen. Zeker niet voor zoiets als logeren.. komt vanzelf wel denk ik dan.

Dt vind ik dus ook. Ik ga dat morgen ook nog even zeer duidelijk richting oma melden... Of het nu ligt aan dat gebeuren met die twee broertjes maar ik zat net huilend op de bank en man moest beloven dat we hem gingen halen wanneer hij naar huis zou willen

Het is wat twellie zei, gewoon een gevoel dat hij altijd op mij moet kunnen rekenen.

Je kunt toch gewoon juist vanuit de andere kant benaderen dat je het superstoer vind dat hij het weer wil proberen?
En ik denk dat het misschien juist een geruststellende en helpende gedachte is dat hij als hij het écht niet leuk vind naar huis kan. Of dat jullie afspreken dat hij met jullie mag bellen als hij het niet leuk vind.

En verder zou ik met oma en hem een ritueel afspreken voor het naar bed gaan. Iets vertrouwds wat zij dan ook precies zo doen en dat hij weet wat hij kan verwachten.

Pompoen, we benaderen het ook positief maar oma zei dus ja maar we gaan hem niet zomaar naar huis brengen, we willen wel doorzetten en niet zomaar hem terug brengen.. Euh dat denk ik dus wel.

Ik was vroeger ook zo, probeerde het logeren regelmatig, maar uiteindelijk wilde ik toch liever naar huis. Dat kon ook altijd, en ik denk ook niet dat ik het fijn gevonden had als dit niet zo was. Zie er daarom zelf nu al tegenop dat A. binnenkort gaat logeren omdat mijn vriend me een weekendje weg cadeau heeft gedaan.. Stel dat ze echt naar huis wil, dan ben ik in staat meteen naar huis te rijden.

Toen ik voor het eerst bij een vriendin ging logeren had ik enorme heimwee,.die moeder liet mij toen geloven dat ik echt niet naar huis kan, dat mijn ouders niet thuis zouden zijn etc. nou dat gevoel wil ik mijn kind echt niet aandoen. Dus ik zou daar inderdaad niet in mee gaan, iets vertrouwds mee, benoemen dat hij zo"n super stoere jongen is, ervan uitgaan dat het goed gaat, en daar ook zo over praten. Ik zou persoonlijk ook niet benoemen dat hij ten alle tijden naar huis kan, dat zal hij vast wel weten, want dan uit je naar hem al uit dat het vast niet zou gaan lukken.

Wat stoer van hem dat hij zo snel al weer wil gaan logeren. En ik ben het helemaal met jou eens en zou hem lekker naar huis halen als hij toch niet wil.

Maar Oma wil toch ook niet dat het logeren zo'n negatieve ervaring wordt dat hij nooit meer wil?

Maar ik zou m dan wel zelf halen of mijn man hem laten halen. Ik zal nooit van ouders of schoonouders verwachten dat ze hem terug brengen midden in de nacht..

Ik kan me nog wel herinneren hoe ik me als kind voelde als ik naar huis wilde. Dat was 30 minuten rijden om me op te halen maar als ik belde haalde mijn ouders me op.
Mijn meiden lijken totaal niet op mijn en gaan zo logeren.
Ik zou er ook zeker niet meer akkoord gaan!!

Ik zou dat ook niet doen! Wel zou ik hem zelf halen.

Sun88 schreef:Maar ik zou m dan wel zelf halen of mijn man hem laten halen. Ik zal nooit van ouders of schoonouders verwachten dat ze hem terug brengen midden in de nacht..

Ow maar dat maakt me niets uit, al moet ik lopend als hij naar huis wil ga ik hem halen.

Ik zou dat ook echt niet doen.

Ik had vroeger hele erge heimwee maar ging wel altijd mee op Kamp van de kerk. Ik wist dat het ver was en als het echt niet ging mijn ouders me zouden Halen.Dat gaf mij al een veel rustiger gevoel.

Nou hij is inmiddels daar en schoonmoeder begon meteen met, je kunt niet naar huis hoor want opa mag sávonds niet in de auto rijden. Aangezien ik toch al niet zo lekker in mijn vel zit heb ik toch wel even laten weten dat dat dus echt niet zo gaat gebeuren en dat als hij echt wil hij naar huis mag (uiteraard toen R het niet hoorde)

Ben erg benieuwd.... het is in ieder geval wel zo saai rustig hier... N slaapt, Man kijkt tv en ik ben ondertussen flink aan de gang voor mijn oudergesprekken.

Ach jeetje. Lastig.
Maar ik zou ook mijn kind gaan halen als hij niet wil. Idd zeker niet zeggen dat hij niet naar huis kan of mag. Komt vanzelf wel.

Ik zou R ook gewoon ophalen hoor. Stoer dat hij het wil proberen, en als hij er verdriet door heeft lekker ophalen. Waarom zou je hem daar overstuur laten liggen als je hem wel gewoon kan ophalen? Als je man en jij nou nachtdiensten moesten werken en hij het echt moet leren is het wat anders, maar ik denk niet dat jij binnenkort midden in de nacht je kleuters les gaat geven

Stoer dat hij het nog eens wilt proberen!

Hoe deden jullie het vorige keer? Misschien is het gewoon het moment dat jullie weggaan dat hem angstig maakt, maar dat het na een kwartiertje bij oma spelen weer oké is... Misschien dus afspreken dat jullie zonder hem naar huis gaan en dat als hij na een halfuurtje bij oma echt niet wilt, je hem terug gaat halen?

(Ooh, ik lees net dat hij er ondertussen al is)


En hoe gaat het?

Slakje; het is overdag geen probleem, dan vindt hij het allemaal helemaal leuk. Ze zijn al naar treinen en vliegtuigen gaan kijken en hebben de diertjes in de kinderboerderij al gevoerd. Het probleem begint bij het naar bed moeten..