Wat zouden je ouders anders moeten hebben gedaan?

Nu je 'oud' en 'wijs' bent en waarschijnlijk op een andere manier naar je opvoeding kan kijken.. Wat vind jij dat je ouders vroeger anders hadden moeten doen? Of vind jij dat je ouders je prima hebben opgevoed?

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 2 was en door máándenlang inpraten heb ik op mijn 3e/4e tegen mijn moeder gezegd; ik wil bij pappa wonen. (Daar mocht ik elke dag MacD eten en gingen we elke dag zwemmen, zo zei hij....) Achteraf stom dat m'n moeder me heeft laten gaan, ik vind nu echt, dat ze dat nooit had moeten doen... Verder denk ik dat mijn vader me meer had moeten loslaten (ik ben echt idioot strikt opgevoed) en meer vertrouwen in me had moeten hebben.

Verder ben ik blij met de manier waarop mijn moeder me heeft opgevoed

Niks, eigenlijk.

Op dat moment vond ik van alles stom, dat ik niet tot heel laat uit mocht en dat ik sowieso veel minder mocht dan een vriendinnetje van me, en mijn ouders snapten natuurlijk níks van me, vond ik. Maar achteraf snapten ze me eigenlijk donders goed, en ze hadden ook precies door wat ik deed als ik met mijn toenmalige vriendje boven in mijn kamer was (en ik dacht serieus tot een maand of 3 geleden dat ze van niks wisten, mijn vader hielp me even hardhandig uit die droom ) en ze hebben het eigenlijk ook heel erg goed gedaan. Ik mocht lang niet alles, ze waren erg consequent, maakten nooit ruzie waar ik bij was, leerden me karaktertrekken die ik nog steeds erg waardeer en ik kon altijd op ze bouwen. Dus eigenlijk zijn ze met vlag en wimpel geslaagd

Er zijn ook heel veel dingen die ik met mijn kinderen doe, die ik heb afgekeken van mijn ouders. En soms hoor ik mijn moeder doorklinken in wat ik zelf zeg. Maar ik zou het als het even kan net zo doen als zij.

Ik vind dat ze altijd open, eerlijk en realistisch hadden moeten zijn.
Ik vind dat ze meer rekening hadden moeten houden met de verschillen tussen mijn broers,zus en mij. De één heeft/had een andere benadering nodig dan de ander.
Ik vind dat er meer ruimte had moeten zijn voor emoties.
Ik vind dat ze geen tikken hadden moeten uitdelen uit machteloosheid.

Eigenlijk niks..
Volgens mij hebben mijn ouders het best goed gedaan met mij en mijn broers. Ik had echt wel regels, maar werd ook vrij gelaten. Ze wisten dat dat kon en gunden het mij ook. Heb eigenlijk niet echt iets te klagen dus!

*

Niets. Zij hebben destijds in de overtuiging gehandeld dat ze hun dochters op de best mogelijke manier hebben willen opvoeden. Natuurlijk denk ik wel eens dat ik bepaalde aspecten anders zou doen als ik zelf kinderen zou hebben, maar ik verwijt mijn ouders daarin niets en zie het ook niet alsof zij ergens in gebreke zijn gebleven.

RYW schreef:Niks, eigenlijk.

Bij mij ook niks. Ik heb een kutleven gehad. Maar sinds ik zelf controle heb over mijn leven en keuzes, heb ik toch mijn eigen keuzes gemaakt en ervoor gekozen om dit pad in te slaan. Mijn pad is echt het tegenovergestelde als dat van mijn ouders. Ook al was ik al wel op weg om dezelfde kant op te gaan. Maar toen werd ik 18 en kreeg mijn eigen leven in handen

Mijn moeder vooral had en zou me meer los moeten/mogen laten.

Mijn ouders hadden achter mijn keuze om naar het buitenland te gaan voor stage moeten staan. Ik was 19 (en ja, dat is jong), en wilde op stage naar Curacao. Ze vonden het maar niets, want dat kostte teveel geld waar ik zo lang voor had gespaard, en waar ik beter een autootje voor kon kopen (?!).
Ik ben toch gegaan, en het was zo goed voor me. Toen ze eenmaal wisten dat ik toch wel ging, gingen ze er wel meer achter staan hoor, maar dat hadden ze vanaf het begin moeten doen. Ook al was ik jong, een beetje naiëf en nog nooit langer dan een week alleen weggeweest.

Mijn vader had z`n lul niet achterna moeten lopen en m`n moeder had die lul moeten laten lopen..

Maarja.. Het zwakke geslacht he..

Mijn ouders zijn ook gesheiden toen ik 7 was. Ik was elk weekend bij mijn vader en mijn moeder en vader gingen altijd normaal en gemoedelijk met elkaar om. Wat dat betreft vind ik ook dat zij dat heel goed hebben aangepakt.

Voor de rest heb ik niet echt punten waarvan ik vind dat ze het beter hadden moeten aanpakken. Ik ben nooit iets tekort gekomen en heb me altijd veilig gevoelt en zorgeloos

Mijn moeder is consultatiebureau-verpleegkundige en werkt in de opvoedwinkel en mijn vader was toen der tijd docent. En soms denk ik dat ze te bewust bezig waren met de opvoeding. Met alle goede bedoelingen van de wereld natuurlijk, maar soms denk ik dat ze dingen wel iets minder verantwoord hadden mogen doen. Zo vond ik meestal een stuk wortel of een appel in mijn broodtrommel als tussendoortje terwijl mijn vriendinnen allemaal liga bij zich hadden, kleine dingen maar op die leeftijd vond ik die wortel echt niet stoer. Nu begrijp ik het wel!

Mijn moeder heeft ook weleens gezegd dat mijn broer iets meer strak gehouden moest worden dan ik en dat ze het moeilijk vond om daar een balans in te vinden zodat mijn broer niet het idee had dat ze voor hem veel strenger waren, maar dat was dan naar mij toe niet altijd helemaal fair.

voor ik allerlei dingen ga opsommen die ze anders hadden mogen doen, wil ik even kwijt dat ik een hele goede band met mn ouders heb, ik hou heel veel van ze en kan me geen lievere ouders wensen! maar, daar dacht ik jaren geleden toen ik thuis woonde anders over!

door mijn man ben ik gaan inzien dat ze het ook heel vaak niet makkelijk gehad hebben met ons, (oudste zus en mij) er was heel veel verdriet (mijn 1 na oudste zus is overleden) en dat werd doodgezwegen, ik had daar graag meer over gepraat met ze in de tijd dat hun het daar moeilijk mee hadden (en nog steeds hebben)

nu ik samenwoon met mijn man, zelf een kindje verwacht, begint mijn moeder ineens te praten en kom ik er pas achter hoeveel verdriet ze nog hebben! daardoor realiseer ik me weer dat ze ons dat toen wij jonger waren gewoon heeft willen besparen.

wat ik wel graag anders had willen zien is dat mijn ouders heel erg preuts zijn, mijn moeder kleed zich bijvoorbeeld niet om waar ik bij ben, mijn vader al helemaal niet. daarnaast had ik graag gezien dat ze meer praten, ze zijn heel erg gesloten en ik moet echt sommige dingen uit ze trekken... hun vinden dat ik niet degene moet zijn waar hun met problemen terecht kunnen, maar ik wil er wel voor hun zijn!! met ze huilen, met ze lachen, herinneringen ophalen, terug kijken naar hoe het leven verlopen is enz..

waar ik bij mijn ouders dan weer héél erg blij om ben, is dat ze niet moeilijk zijn en tevreden zijn met minder! geld is voor hun niet belangrijk, ze kijken bijv nog steeds op een tv'tje van 10 jaar geleden tv, hebben nog altijd een videorecorder, de eetkamerset hebben ze al vanaf het begin dat ze in dat huis wonen (lees 24 jaar)
mijn schoonouders zijn wat dat betreft echt het tegenovergestelde! die willen van alles het nieuwste hebben en zullen dan ook na 2 jaar een nieuwe laptop kopen, een nieuwe flatscreen enz.

Veel. Ze hadden veel en veel opener moeten zijn over hun scheiding, het hertrouwen van mijn moeder en de praktische gevolgen die dat voor ons allemaal zou hebben. Later het hertrouwen van mijn vader. En ik had heel graag gezien dat ze mij niet allebei voor een groot deel in de steek zouden hebben gelaten emotioneel gezien, alleen om de lieve vrede met hun nieuwe partners te bewaren.

Nouja, ze houden wel van mij en zien hun fouten ook wel in. Dus hoewel het af en toe nog best wel pijn doet als ik eraan terugdenk, is het voor mij nu wel af en focus ik op de band die ik nu met ze heb (die is gelukkig toch een heel stuk beter dan ik een jaar of 10 geleden dacht dat hij zou zijn).

Niets, ik ben heel vrij (tot aan een bepaalde grens uiteraard) en liefdevol opgevoed.

Er zijn heel veel dingen die ander hadden gemoeten/gekunt, maar dat is voornamelijk psychies dus wat moet je daar mee? Ik kan wel zeggen, mijn vader had niet depressief moeten worden en m'n moeder niet overspannen, maar dat is té onrealisties.

Verder zou ik wel willen dat m'n ouders iets meer voor ons hadden betaald, wij moeten al vanaf ons 16e alles zelf betalen. Omdat we in een dorp wonen zonder OV moesten we wel meteen met ons 18e een auto nemen, ik vind het heel vervelend dat ik me op zo'n jonge leeftijd al zorgen om geld moet maken, zo veel moet werken en iedere maand maar weer moet zien hoe ik rondkom.
Maar ook dat is waarschijnlijk geen bewuste keuze geweest, ze konden/kunnen niet anders.

Op die twee dingen na, ben ik heel fijn en vrij opgevoed. In princiepe kan en mag hier veel, zolang het maar besproken wordt. Wij praten erg open over heel veel dingen en hoe ouder ik word, hoe meer ik ook met mijn ouders kan bespreken.

Vooral toen ik nog jonger was, onder de 16, viel het verschil mij heel erg op. Vriendinnetjes móesten om 12 uur thuis zijn en waren ze een minuut later, dan hadden ze een groot probleem. Over dat soort dingen werd bij ons thuis nooit moeilijk gedaan.

Alles?

* heb t toch weer weggehaald, ook al ben ik niet echt een bekende forummer, toch ben ik bang dat iemand het herkent ofzo..:S

Mijn moeder had op een andere manier uit haar huwelijk moeten stappen. Met een zelfmoord poging omdat je geen uitweg meer ziet beschadig je je omgeving zoveel meer..

Mijn vader had mij meer vrijheid moeten geven. Ik ben erg streng opgevoed.

Mijn ouders hadden mij en mijn broertje nooit mogen vragen of wij het een goed idee vonden om een eigen bedrijf te beginnen. Hoe vaak ik wel niet heb aan moeten horen dat ze het allemaal voor ons deden..

Mijn vader had nooit van mijn broertje en mij mogen verwachten dat wij dag in dag uit zouden meewerken in ons bedrijf.

Mijn vader had nooit zo mogen uitweiden over het verleden van mijn moeder (seksueel misbruik). Dit horen kinderen niet te weten.

Mijn moeder had nooit mogen zeggen dat mijn vader eigenlijk geen kinderen wilde.

Mijn moeder had nooit recht in mijn gezicht mogen zeggen dat ze liever dood wilde.

Mijn vader had mij erkenning moeten geven, over het feit dat toen mijn moeder wegviel, ik er altijd ben geweest. Hoe zwaar het ook was, ik deed zo vreselijk veel.. Het enige wat ik te horen kreeg was dat hij ook veel voor mij deed, dus het was blijkbaar normaal voor hem dat ik de taken van mijn moeder op me droeg.

Mijn vader had nooit zo, financieel en emotioneel, op mij mogen 'leunen'.


Ik weet niet of ik het laat staan. Voor nu lucht het wel op, maar misschien wil het nog wel eens weghalen.

Darcy schreef:Brennuss: dikke knuffel meis

dankje.

Brennus, wat hebben jij en je broertje veel voor jullie kiezen gehad

Mijn ouders hadden wel wat dingen anders kunnen doen, maar ik verwijt ze niet dat ze dat niet hebben gedaan.

Voorbeelden zijn boos het huis uit stormen als kinderen uit de buurt rottigheid uithaalden. En dan soms onschuldige dingen, als een sneeuwbal naar een eend gooien of in een boom klimmen waardoor er een tak afbrak. Een hart voor de natuur, prima. Maar vervolgens werden mijn broertje en ik behoorlijk gepest. Ik mocht ook niet meer met een vriendin in onze gemaakte hut spelen, omdat we een keer met een mesje wat in de stam van een struik hadden gekrast.

Doordat mijn vader best streng was op dat soort dingen en dan uit zijn slof kon schieten liep ik altijd op mijn tenen om maar niet die teleurstelling te voelen. Nu vind ik het goed dat ze voor hun eigen standpunt stonden en schijt hadden aan de rest, maar voor het imago van mij en mijn broertje was dat geen daverend succes.

Op de middelbare school werd ik ook korter gehouden dan de rest, waardoor ik niet helemaal mee kwam met de klas (iedereen mocht uit, ik moest om 11h thuis zijn).

Ik denk dat ik later wel meer naar het belang van mijn kinderen zou kijken. Maar ik vond het toen vooral heel jammer en denk dat het ook anders had gekund. Ik voelde me onzichtbaar en onbelangrijk, wat ik vond deed er niet toe.