Hoe belangrijk is de factor intelligentie voor jou?

Ik heb echt super veel respect voor het pad wat jij volgt. Vervelend dat je je in het verleden zo hebt gevoeld. Ik herken het hoor, nooit goed genoeg en altijd het gevoel dat je toch niet mee kunt praten. In mijn geval ging het om m'n vader en de hele medische familie. Dan ben ik nog zo slim, maar wat voelde ik me dom en wilde ik graag bewijzen dat ik óók slim was, alleen dan op een andere manier/gebied.

In mijn geval was het ook mijn vader die dit soort dingen riep. Ook bij mijn vorige baan waren er mannelijke collega's die riepen dat iets niet haalbaar voor mij was, uiteindelijk heb ik het toch voor elkaar gekregen. Een nadeel is dat de onzekerheid ook vaak doorgeschoten is in extreem gedrag. Ik legde de lat vaak zo hoog dat als iets niet lukte ik vaak erg teleurgesteld was en mezelf dan erg dom vond. De opleiding die ik nu volg gaat me makkelijk af. Ik zal alleen moeten waken dat ik niet meer opnieuw ga doorslaan.

Ja volgens mij herinner ik me dat nog wel van een tijdje geleden, dat je ook beetje je draai moest vinden in die opleiding omdat je de stof niet heel uitdagend vond toch en je ingewikkeldere vragen stelde dan je klasgenootjes toch?
Laat je niet gek maken door anderen, maar focus op je doel: Je kennis vergroten, dat diploma halen en je eigen interesses en passies. Zo heb ik het ook gedaan. Ik moest en zou me bewijzen tegenover m'n vader dat ik ook wel slim was, maar dat sloeg verkeerd door naar de verkeerde kant. Pas toen ik écht ging studeren voor mezelf kwam de passie er ook echt uit.

Kowalski schreef:Tsja, wat is intelligentie? Zoals anderen ook aangeven is dat voor mij niet hetzelfde als opleidingsniveau. Ik merk dat ik meer vrienden heb die HBO of universiteit doen of hebben gedaan, maar dat komt vooral omdat ik daar dus de opleiding heb gedaan en mensen daarvan ken. Maar ik heb ook vrienden die MBO hebben gedaan en die zijn net zo 'intelligent'. Iedereen is intelligent of hun manier, ik bedoel, ik doe universiteit, maar er zijn genoeg dingen waar ik geen kaas van gegeten heb en daar kunnen anderen mij weer leuk over vertellen. Ik vind het gewoon heerlijk om over alles te kunnen praten, ik word blij van een gesprek over goedkope nieuwe mascara, maar ook over een gesprek over de psychologie van overtraining. Ik vind het wel belangrijker om op een bepaald niveau te kunnen communiceren met vrienden, maar dat ze het allemaal op een andere manier doen vind ik geen probleem. Ik weet bij wie ik met bepaalde dingen terecht kan en ik vind het prima!

Ik snap wel hoe het bedoeld wordt, maar toch kan ik niet achter opmerkingen staan zoals 'iedereen is intelligent op hun manier'. Er zijn nou eenmaal mensen die zijn intelligenter dan anderen, net zoals er mensen mooier zijn dan anderen. Intelligentie heeft niet echt wat te maken met kennis van een specifiek onderwerp, want natuurlijk hebben verschillende mensen kennis over verschillende dingen. Intelligentie vind ik meer het kunnen leggen van bepaalde verbanden, logisch kunnen redeneren met een zeker abstractieniveau, probleem oplossend vermogen, het snel oppikken van nieuwe kennis. Daar zit gewoon verschil in tussen mensen.

Over IQ versus opleidingsniveau: Natuurlijk is opleidingsniveau niet de beste graadbeter van intelligentie, maar door sommige mensen wordt gedaan alsof het los van elkaar staat, iets als IQ en schoenmaat. Er is een behoorlijke correlatie tussen intelligentie en opleidingsniveau. Er kunnen allerlei omstandigheden zijn waardoor iemand met een hoge intelligentie geen hoog opleidingsniveau heeft, maar andersom vind ik het minder waarschijnlijk. Als je een benedengemiddeld IQ hebt, denk ik niet dat je het gaat redden op de universiteit.

Tenslotte vind ik het verschil niet zozeer zitten in de gespreksonderwerpen. Natuurlijk kunnen mensen met een lager opleidingsniveau over meer praten dan make-up en jongens, en mensen van een hoger opleidingsniveau houden niet alleen filosofische discussies. Maar ook al is het onderwerp van een gesprek hetzelfde, zo'n gesprek verloopt toch vaak anders.

@Supergrover: helemaal mee eens

KimRosenberg85 schreef:@Supergrover: helemaal mee eens

Ik ook. Ik merk dat MIJN vriendinnen die lageropgeleid zijn vaak veel meer redeneren vanuit emotie en dat eigenlijk nooit los kunnen koppelen. Met hen kan ik eigenlijk nooit een gesprek voeren dat over feiten gaat en ik vind het vermoeiend om te discussiëren met mensen die gevoelloos zijn voor fatsoenlijke argumenten en maar blijven steken in 'dat vind ik wel en ik geloof niet in wat die rare professoren zeggen of hoge heren in Den Haag doen'. Ik hoef het niet met iedereen eens te zijn, maar ik vind het wel fijn als mensen in ieder geval begrijpen wat ik zeg en dat ik begrijp wat zij zeggen.

Goed gesproken Supje. Ik ben blij dat je hier weer bent maar ben ook nog steeds heel erg benieuwd naar je grote avontuur

Ondanks dat ik bovengemiddeld intelligent ben (kijkend naar de feiten), voel ik me toch af en toe toch behoorlijk dom trouwens. Mijn algemene kennis is om te janken namelijk! Dat wil zeggen, de basiskennis bezit ik wel, maar vrienden van me hadden laatst bijvoorbeeld een heel gesprek over de economie in allerlei landen. Ik begon notabene zelf over de crisis, maar het gesprek nam een wending die ik niet had voorzien en ik kon er werkelijk geen touw meer aan vast knopen Nu is de één ook econome en de ander is gewoon hyperintelligent, hij is natuurkundige en vorig jaar gepromoveerd, maar toch. Ik voelde me echt dom!
Edit: het gesprek boeide me trouwens ook voor geen meter

Mijn vriendgroep is erg gevarieerd. Van geen opleiding tot een universitaire opleiding. Ik merk wel dat ik met de een betere gesprekken kan voeren dan met de ander. Met de ander kan ik dan juist weer leuk shoppen of uitgaan bijvoorbeeld, meer de doe-dingen. Ik vind het wel fijn zo!
Moet trouwens wel zeggen dat ik totaal niks heb met hoogopgeleide mensen die denken dat ze het daarom helemaal zijn (en die zitten er wel in mijn vakgebied helaas). Die zal ik nooit als vriend gaan zien.

Mijn algemene kennis is ook echt heel erg slecht. Terwijl ik als kind ook echt wel naar het jeugdjournaal keek enzo. Ook weet ik bijvoorbeeld vrijwel niets van de Tweede Wereldoorlog en andere belangrijke geschiedkundige dingen. Best slecht. Ik ben typisch zo iemand die pas echt slim is in haar eigen werkveld, niet zozeer algemene kennis. Komt nog bij dat ik enorm slecht scoor op IQ testen vanwege m'n dyscalculie, dus volgens mij ben ik heel slim en passioneel, maar niet zozeer hoog intelligent ofzo. Wel ben ik heel goed in verbanden zien, maar dat heb ik pas op de universiteit ontwikkeld, op de middelbare school had ik dit vermogen echt nog niet.

Mooi gesproken, SG.

Ik merk het verschil tussen lager- en hogeropgeleiden veelal m.b.t. woordenschat en interesse in bepaalde materie. Het is dus voor mij niet echt intelligentie als losstaand iets bij bijvoorbeeld gespreksonderwerpen die gaan over actualiteiten en/of discussies. Het onderwerp an sich kan ik met iedereen bespreken in mijn omgeving, maar de inhoud verschilt wezenlijk. Ook is woordkeuze of zinsopbouw veelal anders, wat ik zelf heb gemerkt. Ik heb er alleen geen enkel probleem mee, want ik hoef zelf geen heel hoogdravende gesprekken te voeren met vrienden. Ik vermijd het ook niet, maar als er een balans is ben ik allang tevreden en blij.

Marin schreef:Mijn algemene kennis is ook echt heel erg slecht. Terwijl ik als kind ook echt wel naar het jeugdjournaal keek enzo. Ook weet ik bijvoorbeeld vrijwel niets van de Tweede Wereldoorlog en andere belangrijke geschiedkundige dingen. Best slecht. Ik ben typisch zo iemand die pas echt slim is in haar eigen werkveld, niet zozeer algemene kennis. Komt nog bij dat ik enorm slecht scoor op IQ testen vanwege m'n dyscalculie, dus volgens mij ben ik heel slim en passioneel, maar niet zozeer hoog intelligent ofzo. Wel ben ik heel goed in verbanden zien, maar dat heb ik pas op de universiteit ontwikkeld, op de middelbare school had ik dit vermogen echt nog niet.

Bij mij is het eigenlijk net andersom. Mijn basiskennis is redelijk, ik weet van heel veel dingen een beetje (mede door mijn werk natuurlijk), maar niet van één ding heel veel. Op IQ-testen en andere quizzen scoor ik juist altijd erg goed, maar ik kan niet echt ergens heel diep op ingaan voor m'n gevoel. Het blijft redelijk basic en op zich heb ik daar nog niet eens zoveel last van, behalve dus als mensen een vet diepzinnig gesprek aan het voeren zijn en ik halverwege afhaak.

Mijn vrienden zijn zonder uitzondering universitair opgeleid én ik vind ze intelligent. Dat laatste is wel relevant voor de vriendschap, dat eerste niet (ik denk dat dat toeval is). Ik weet alleen niet goed hoe ik intelligentie onder woorden moet brengen. Het zijn bepaalde interesses en een bepaalde nieuwsgierigheid denk ik, dat zich uit in bepaalde gesprekken maar ook een bepaald gevoel voor humor. Moeilijk uit te leggen....ik heb net een stuk geschreven om het in woorden te vatten, maar het werd een onzinnig stuk met voorbeelden, dus heb dat weer verwijderd. Wel een interessante vraag!

SuperGrover schreef:

Kowalski schreef:Tsja, wat is intelligentie? Zoals anderen ook aangeven is dat voor mij niet hetzelfde als opleidingsniveau. Ik merk dat ik meer vrienden heb die HBO of universiteit doen of hebben gedaan, maar dat komt vooral omdat ik daar dus de opleiding heb gedaan en mensen daarvan ken. Maar ik heb ook vrienden die MBO hebben gedaan en die zijn net zo 'intelligent'. Iedereen is intelligent of hun manier, ik bedoel, ik doe universiteit, maar er zijn genoeg dingen waar ik geen kaas van gegeten heb en daar kunnen anderen mij weer leuk over vertellen. Ik vind het gewoon heerlijk om over alles te kunnen praten, ik word blij van een gesprek over goedkope nieuwe mascara, maar ook over een gesprek over de psychologie van overtraining. Ik vind het wel belangrijker om op een bepaald niveau te kunnen communiceren met vrienden, maar dat ze het allemaal op een andere manier doen vind ik geen probleem. Ik weet bij wie ik met bepaalde dingen terecht kan en ik vind het prima!

Ik snap wel hoe het bedoeld wordt, maar toch kan ik niet achter opmerkingen staan zoals 'iedereen is intelligent op hun manier'. Er zijn nou eenmaal mensen die zijn intelligenter dan anderen, net zoals er mensen mooier zijn dan anderen. Intelligentie heeft niet echt wat te maken met kennis van een specifiek onderwerp, want natuurlijk hebben verschillende mensen kennis over verschillende dingen. Intelligentie vind ik meer het kunnen leggen van bepaalde verbanden, logisch kunnen redeneren met een zeker abstractieniveau, probleem oplossend vermogen, het snel oppikken van nieuwe kennis. Daar zit gewoon verschil in tussen mensen.

Over IQ versus opleidingsniveau: Natuurlijk is opleidingsniveau niet de beste graadbeter van intelligentie, maar door sommige mensen wordt gedaan alsof het los van elkaar staat, iets als IQ en schoenmaat. Er is een behoorlijke correlatie tussen intelligentie en opleidingsniveau. Er kunnen allerlei omstandigheden zijn waardoor iemand met een hoge intelligentie geen hoog opleidingsniveau heeft, maar andersom vind ik het minder waarschijnlijk. Als je een benedengemiddeld IQ hebt, denk ik niet dat je het gaat redden op de universiteit.

Tenslotte vind ik het verschil niet zozeer zitten in de gespreksonderwerpen. Natuurlijk kunnen mensen met een lager opleidingsniveau over meer praten dan make-up en jongens, en mensen van een hoger opleidingsniveau houden niet alleen filosofische discussies. Maar ook al is het onderwerp van een gesprek hetzelfde, zo'n gesprek verloopt toch vaak anders.

Jij bent dus vet intelligent! Ik ben het met je eens, had het zelf nooit zo kunnen verwoorden. Amen.

Haha zo wat een bijval! Dank je Koko

Marin, ik ga je PM'en over mijn avontuur, maar nu ga ik eerst slapen, want mijn ogen vallen eruit!

Ook eens met SG.

Mijn man had daar eerder zo'n handje van: bij wijze van zeggen dat iedereen wel een universitaire opleiding kon doen en dat kinderen op het vwo gewoon goed kunnen leren. Ik zei altijd: er is wel meer mee te doen dan goed kunnen leren.

Toen ik aan mijn universitaire opleiding begon en hij mijn studieboeken zag is hij wel bijgedraaid en geeft nu ook toe dat niet iedereen dat kan.

Helemaal eens met SG!

Ik bedacht me net dat ik het nog wel een verschil vind of het een vriendin is die laag opgeleid is, of mijn partner. Mijn vriendinnen zie ik niet dagelijks, de meeste ook niet wekelijks trouwens, een partner zie je wel vaak en dan kun je je er sneller aan irriteren. Mijn ex had een lage intelligentie. Over het algemeen stoorde ik mij er niet aan, maar op den duur kwamen er toch irritaties. Zo kwam bij zijn familie thuis het gesprek een keer op het percentage alcohol in bier. Hij en zijn familie (allemaal speciaal onderwijs) wilden er maar niet aan dat als in 1 biertje 5% alcohol zit, er in 2 biertjes nog steeds 5% zit. Dat zou dan volgens hen dus 10% moeten zijn. Natuurlijk heb ik een poging gedaan het uit te leggen ("een percentage een deel van een groter geheel, bla bla bla) maar ik kreeg als reactie dat ik wel heel eigenwijs was dat ik beweerde dat het zo was, terwijl zij allemaal zeiden dat het anders was. En dit was dan nog niet eens zo'n heel moeilijk vraagstuk (aangezien je dit op de middelbare school al leert), lijkt me. Maar goed, mede door dit soort dingetjes stapelden de irritaties zich op en was hij het toch niet voor mij.

@Lookie: Herkenbaar, dat soort dingen gaan op den duur inderdaad irriteren. Ik heb dat ook gehad met een ex, de relatie heeft al met al drie maanden geduurd, daarna was ik het gewoon zat. Het zit 'm in de kleine dingen. Zo had hij bijvoorbeeld weinig algemene kennis. Nu is mijn eigen algemene kennis niet indrukwekkend, maar hij wist veel - voor mij héél vanzelfsprekende dingen - echt niet... toch wel een afknapper.

Voor mij zit het verschil hem in intelligentie en opleidingsniveau.
Ik ken ook iemand die ontzettend intelligent is maar zijn opleidingen verknalt heeft met het programmeren van websites. Heeft een prima baan maar is volgens mij nooit verder gekomen dan 2e klas Havo ofzo.

Nee, ik geloof dat het mij geen ruk boeit.

Happinaz schreef:Voor mij zit het verschil hem in intelligentie en opleidingsniveau.
Ik ken ook iemand die ontzettend intelligent is maar zijn opleidingen verknalt heeft met het programmeren van websites. Heeft een prima baan maar is volgens mij nooit verder gekomen dan 2e klas Havo ofzo.

Nee, ik geloof dat het mij geen ruk boeit.

Ik ben zo iemand. Begonnen op het gymnasium en door omstandigheden uiteindelijk nooit een middelbare school diploma gehaald.
Nu heb ik er natuurlijk spijt van, maar kan ik alsnog gaan studeren. En door hard te werken, heb ik wel een goede baan nu!

Opleidingsniveau zegt dus niet altijd iets over iemands intelligentie en ik trek me daar dus niets vandaan als ik iemand leer kennen.

Joh, zolang ik er lol mee heb kan het me echt niets schelen. Het is ook niet iets wat ik vraag "wat is jouw iq?" of "wat is jouw hoogst behaalde graad?" Ik kan soms ook dom uit de hoek komen en dan kijken heel wat mensen op dat ik gewoon twee universitaire masters op mijn naam heb staan. Dus nee, ik kijk daar niet naar.