Hoe is de band met jouw vader?

Ik heb een fantastische band met mijn vader. Dat is ook niet zo moeilijk want hij is één van de meest bijzondere mensen die ik ken. We gaan regelmatig samen bier drinken, of wijntjes en dan luisteren we naar concerten van klassieke muziek waar we allebei van houden en bespreken we filosofische kwesties en allerlei levenswijsheden. Mijn vader is van onschatbare waarde in mijn leven.

*

Heel goed. De band met mijn vader is altijd 'gewoon goed' geweest, gewoon een papa. Maar sinds ik ziek ben geweest is deze band wel een stuk sterker geworden. Hij heeft in die periode zijn emoties kunnen uiten, geleerd om te huilen en geleerd om over lastige dingen te praten. Dat kan hij nu nog beter en daarom gaan onze gesprekken ook verder. Hij is er altijd en ik kan alles aan hem vragen en met hem bespreken, alleen gaat het gewoon iets minder ver als met mijn moeder omdat mijn vader toch vrij nuchter is van origine.

Ik ben echt een papa's meisje. Ik doe/deed zoveel met mijn vader. De laatste tijd een stuk minder omdat ik ging werken maar voorheen gingen we gewoon samen een dag naar Londen of iets anders geks doen.

Ik merk wel steeds meer dat ik mezelf wat aan het afzetten ben. Hij wil het liefste alles voor mij regelen en dat ik op 5 minuten afstand woon (wat ik nu toevallig ook doe haha) zodat de communicatie makkelijk verloopt en als er problemen zijn we elkaar snel kunnen vinden. Maar ik heb steeds vaker de behoefte om samen met mijn vriend weg te gaan en echt ons eigen leven te leiden zonder dat ik het gevoel heb dat ik mijzelf moet verantwoorden (dit is misschien meer mijn eigen fout hoor. Want ze vragen dat niet aan mij).

Heel goed, ik herken veel in het stuk wat Caro schrijft.
Knuffel voor jou meis, het lijkt me verschrikkelijk om hem te moeten missen

De band met mijn vader was altijd super goed. Ik kon altijd heel fijn met hem praten. We hebben regelmatig hele nachten diepgaande gesprekken gevoerd. Als er iets was, dan belde ik altijd eerst hem.
Helaas is hij 3 jaar geleden uit het niets knal psychotisch geworden. En nu is hij niet meer de man die mijn vader was. Ik mis hem enorm.
Het klinkt vreselijk, maar soms zou ik willen dat hij er niet meer was. Dat zou voor iedereen beter zijn... Ook voor hem... Het leven wat hij nu leeft gun je niemand.

Niet quoten aub.

Heftig om te lezen, Linda en Caro. Dikke voor jullie!

Ik ben een echt papa's kindje. Vroeger was mijn moeder aan het werk en was hij altijd thuis. Omdat ik enig kind ben, was hij de enige waarmee ik dingen kon ondernemen en dat hebben wij veel gedaan! Hij stond en staat ook altijd voor mij klaar, of ik nu midden in de nacht bel of een groot probleem heb waar ik mij voor schaam. Het maakt allemaal niet uit, hij zorgt voor een oplossing of helpt mij er een te vinden. Ik kan echt nooit meer zonder mijn lieve papa

Ik kijk met dubbele gevoelens terug op de band met mijn vader tijdens mijn kindertijd. Mijn vader was een complexe man, we wisten nooit in wat voor bui hij uit zijn werk kwam. Hierdoor moesten we regelmatig op onze tenen lopen, want ook zijn reacties waren vrij onvoorspelbaar. Soms was hij ontzettend gezellig, alles kon, alles mag en altijd grappen en grollen. Hij kon ook buien hebben dat we niks goed konden doen.

Tijdens mijn puberteit botsten we regelmatig, twee dezelfde karakters onder één dak, dat ging regelmatig mis. We hadden allebei onze problemen en hadden geen oog voor de problemen van een ander. Toen ik het huis uit ging is de band veel beter geworden. Helaas is hij niet lang daarna overleden. Gelukkig heb ik in de tijd dat hij ziek was een goede band met hem opgebouwd. We begrepen elkaar beter en doordat we niet meer onder één dak woonden, ging het prima.

Ik kan gerust zeggen dat de maanden dat hij ziek was, de beste maanden waren voor ons als vader-dochter.

Geen band... Het is voor mij alleen biologisch gezien iets, maar absoluut geen vader!

Linda & Caro

*

Mijn vader is (naast mijn man) mijn beste vriend en ik kan me echt geen betere vader wensen. Hij is naast mijn man, zoon en moeder echt mijn alles!

De band met mijn vader is echt goed. Hij is niet zo'n prater soms, maar als er iets is, kan ik altijd bij hem terecht. Daarnaast hebben we dezelfde platte, simpele humor. Wij kunnen echt tijden in een deuk liggen samen terwijl iemand anders erbij zit en zich afvraagt wat nou toch zo grappig is

Gewoon...super!

Mijn vader is m'n alles en ik zou echt niet weten wat ik zonder hem moet. Hij is er altijd wanneer ik hem nodig heb. Ik mag hem altijd bellen en hij is echt een geweldige opa. Mijn zoons zijn echt dol op hem.

De band met mijn vader is goed. We zijn twee druppels water en dat kan nogal een keer botsen. Al moet ik zeggen dat hoe ouder wij beiden worden, hoe beter dat gaat. Ik kan op een vrij crue manier dingen zeggen en dat kan hij ook. Onlangs heb ik hem gebeld, omdat sommige dingen mij dwars bleven zitten en zijn antwoord was:"Maar je weet toch wel dat ik het gewoon goed bedoel en al helemaal niet zoals jij het opvat" en dan is het ook weer goed. Ik moet gewoon een vertaalslag maken in mijn hoofd. Hij zegt iets cru, maar bedoelt het goed. Net zoals ik dat ook doe.

De band met mijn vader is ook super goed. Alleen zal ik niet alles wat ik met mijn moeder bespreek ook met hem bespreken.

Goed! De band met mijn vader is nooit echt heel sterk geweest, maar dit weekend viel het me op dat m'n vader me over veel dingen toch wel fijne tips en adviezen gaf. Kleine dingen, dat wel, maar het voelde wel heel fijn. Alsof hij tederder is geworden ofzo.

Die was altijd al goed en na het overlijden van mijn moeder is die alleen maar beter geworden. Waar ik voorheen meer met mijn moeder praatte, doe ik dat nu met mijn vader. De band is wel anders als die met mijn moeder, maar ik vind het super fijn zo.

Helaas niet zo als ik zou willen...
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 7 was heb mijn vader daarna 8 jaar niet gezien, alleen op mijn verjaardag kwam hij wel altijd aan de deur .
Ik wilden toen niet naar mijn vader , weet eigenlijk niet eens meer waarom,was nog zo jong.
Na een paar jaar ben ik er toch naar toe gegaan en hebben we wel contact maar toch voelt het best wel afstandelijk, kan het niet goed uitleggen.

Niet zo heel goed. Hij heeft me het huis uitgezet toen ik zwanger bleek te zijn en heeft in die tijd juist mee helpen verhuizen, dat was het. Sinds ik weet dat papa ons helemaal niet moest hebben na de scheiding met mama, ben ik eigenlijk best pissig op hem.

Ik ga er eens in de zoveel tijd langs, maar het is vaak een beetje een vreemd.

Met mijn vader heb ik ook een goede band, maar ik ben met hem iets minder close dan met mijn moeder. Hij werkte vroeger heel veel en was niet vaak thuis. We deden in het weekend en tijdens vakanties wel leuke dingen samen, maar hij was geen vader die ons 's avonds kwam instoppen of nog een verhaaltje voorlas. Wat dat betreft waren de rollen bij ons vroeger traditioneel verdeeld Er was altijd meer afstand tussen mijn vader en mij dan tussen mijn moeder en mij. Met zijn kleinkinderen is hij nu overigens wel heel close, hij gaat echt voor ze door het vuur en is voortdurend met ze bezig als ze er zijn, ik vind het geweldig om hem zo met ze te zien
Toen ik net op de middelbare zat, kreeg mijn vader hartproblemen en moest hij stoppen met werken. Sindsdien is ons contact hechter geworden en had hij voor mijn gevoel pas echt aandacht voor ons. Ik kan hem altijd bellen voor hulp of goede raad en hij staat altijd klaar voor mij en mijn gezin. Helaas kampt hij voortdurend met gezondheidsproblemen. Buiten de hartproblemen die hij zo'n 20 jaar geleden kreeg, heeft hij cystenieren en dialyseert hij al bijna zeven jaar drie keer per week. Zes jaar geleden is hij aan een aneurysma in zijn buikholte geopereerd. Verder heeft hij zo'n vijf jaar geleden prostaatkanker gehad en vorig jaar is een hersentumor bij hem geconstateerd. Die is inmiddels dankzij bestralingen stabiel, maar niet helemaal verdwenen. En ik vergeet vast nog het een en ander Ik ben ondanks alles heel dankbaar dat hij er überhaupt nog is en dat hij zijn kleinkinderen mag zien opgroeien.

Ook heel goed. Ik zie m'n vader ongeveer 2/3 keer per week en spreek hem soms in een smsje. M'n ouders hebben een camper en m'n vader vindt het leuk als m'n vriend en ik een dagje komen op een camping of een nachtje komen slapen. Wij doen dat regelmatig. Ik ben blij dat m'n vriend het ook goed met mijn vader (en moeder) kan vinden.

Mijn vader is nu bijna 4 jaar overleden en ik heb nooit echt een vaderband gevoelt bij hem. Hij was door zijn foute keuzes geen ideale vader en heeft dingen gedaan waar ik lang boos om ben geweest. Nu hij er niet meer is mis ik ondanks alles mijn vader heel erg. Er waren ook zeldzame mooie grappige momenten en die wil ik gewoon niet vergeten. Mijn moeder heeft nu een nieuwe vriend, aardige man maar dat is ook alles. Ik wil heel graag kinderen en ooit trouwen. Het is jammer dat mijn vader dit nooit meer zal meemaken.

Ik ben opgegroeit met rock muziek zoals Queen, ACDC, Rolling stones, Jimi Hendrix. Dat had ik graag met hem willen delen en een keer samen een festival willen bezoeken. Helemaal omdat ik vroeger deze muziek afschuwelijk vond en nu helemaal geweldig.

Cimic

Mijn vader is een perfectionist en een driftkikker. Hij kan erg snel kwaad/geïrriteerd worden, maar meestal is dit snel weer over. Helaas heb ik die eigenschappen van hem geërfd ....we hebben in de puberteit veel ruzie en onenigheid gehad, maar hij zal er wel altijd voor mij zijn en laat zijn liefde vooral blijken door dingen voor mij te doen, zoals mijn fiets maken of me wegbrengen ergens heen.

Ik heb een hele goede band met mijn vader. Beter zelfs dan met mijn moeder, maar dat ligt er ook aan dat het tussen mij en mijn moeder niet altijd evengoed klikt.
Mijn vader staat altijd voor me klaar! Mijn moeder ook, maar op een andere manier.