moeilijk in slaap komen wat doe ik verkeerd?

onze kleine meid is nu bijna 6 weken en slaapt eigenlijk heel weinig overdag tussen de voedingen.
s qvonds na de laatste voeding heeft ze 2 tot 2,5 uur nodig voor ze slaapt. ik ben dan heel de tijd met haar bezig. fuppy er in valt er weer uit weer er in. aaien over haar hoofdje en dat dus al die tijd door. in mijn armen wil ze vaak wel slapen maar dat is toch echt niet de bedoeling. ze ligt ook bij ons op de kamer want als ik zo lang naast haar wiegje moet zitten in haar kamertje knap ik ook niet van op.
ik wil haar niet laten huilen omdat ze nog zo klein is en daarbij wordt ze helemaal driftig en overstuur.
ze zwaait zichzelf ook steeds wakker met haar armpjes. zit sterk te denken aan inbakeren.

iemand tips? mama raakt door haar energie heen. (papa slaapt op een andere kamer zodat hij uitgerust is voor zij. werk)

alles blijft liggen kan niks doen overdag ben alleen met haar bezig.
wandelen helpt maar negen van de tien keer wordt ze wakker zidra we binnen zijn.

en het frustrerdste gister was ze een dagje bij mijn ouders en sliep ze heel de dag. wat doe ik verkeerd?

L. gaat ook overdag niet echt slapen na de voeding, tenzij ik hem in mijn armen houd. Ik draag hem vaak 1x van voeding tot voeding in de draagdoek en verder laat ik hem vaak bij mij in slaap vallen en leg hem dan weg en dat gaat op zich prima. Maar het scheelt wel dat L. ook gewoon wakker in zijn bedje kan liggen zonder dat hij het op een brullen zet. Wat ook helpt bij L. is heel rustig bij hem gaan zitten en je hand op zijn buikje en je andere hand op zijn hoofdje en dan gewoon vasthouden. Maar dan moet ik wel zelf ook echt ontspannen en even zo blijven zitten. Dat doe ik daarom vaak 's nachts, dan ligt hij in de co-sleeper en dan val ik er zelf vaak bij in slaap (hoe ontspannen kun je zijn). Ook een ommetje maken met de wandelwagen werkt bij hem vaak prima.

Dit is hoe ik het doe, maar ik heb naar mijn idee een vrij makkelijk ventje dus ik heb geen idee of jij wat aan deze dingen hebt!

Oh en ik denk niet dat je wat verkeerd doet hoor, ik denk dat ze gewoon graag dichtbij je is omdat je vertrouwd bent!

T wilde toen ze zo klein was, en nu nog vaak, ook alleen maar bij ons slapen. Na negen maanden in je buik is het voor een kindje heel normaal om dichtbij je te willen zijn. Ik heb besloten daarin mee te gaan, te genieten van dat kleine lijfje tegen me aan (ok, en het soms ook even helemaal zat te zijn). Voor mij was een draagdoek erg behulpzaam. Ik had zo mijn handen vrij, en T kon lekker bij me zijn.

hoezo is het niet de bedoeling dat ze op je arm slaapt? Inbakeren hebben wij nooit gedaan, maar geeft eenzelfde idee als een draagdoek, veel kindjes voelen zich erg geborgen dan,en slapen dan wel goed.

als ze bij me in slaap valt en ik leg haar terug is ze meestal direct of snel erna wakker.

ze kan ook niet zonder te huilen zonder fup in bed box of wat dan ook liggen.

ik snap dat ze graag bij me wil zijn en daar doe ik ook niet moeilijk over het is voor een kindje ook heel wat ineens uit j veilige omgeving. maar het lijkt me niet de bedoeling dat ze heel de dag en nacht in mijn armen ligt. dat hou ik zelf ook niet vol

Tiramisu schreef:T wilde toen ze zo klein was, en nu nog vaak, ook alleen maar bij ons slapen. Na negen maanden in je buik is het voor een kindje heel normaal om dichtbij je te willen zijn. Ik heb besloten daarin mee te gaan, te genieten van dat kleine lijfje tegen me aan (ok, en het soms ook even helemaal zat te zijn). Voor mij was een draagdoek erg behulpzaam. Ik had zo mijn handen vrij, en T kon lekker bij me zijn.

hoezo is het niet de bedoeling dat ze op je arm slaapt? Inbakeren hebben wij nooit gedaan, maar geeft eenzelfde idee als een draagdoek, veel kindjes voelen zich erg geborgen dan,en slapen dan wel goed.

Ja daar ben ik het ook wel een beetje mee eens, zulke kleintjes zoeken gewoon vaak die geborgenheid en ik vind het eigenlijk wel heel mooi dat ik hem dat kan bieden. Ik ga er zelf inderdaad ook in mee en probeer L. zo veel mogelijk bij me te hebben. Maar daarbij kijk ik ook wel een beetje naar mijn eigen behoeften. Ik ben het inderdaad ook wel eens zat, gelukkig is zijn vader thuis en die vind het ook wel fijn om eens even met hem te knuffelen en dan gaat hij ook lekker slapen. Ik vind de draagdoek inderdaad een uitkomst omdat je dan gewoon dingen kunt doen. En wegleggen doe ik dus ook nadat hij in slaap is gevallen, maar dan wel zo dat ik vlakbij ben en als hij dan wakker word dan praat ik altijd even tegen hem of geef ik hem een aai of een zoen zodat hij weet dat ik er nog ben en meestal gaat hij dan gelijk weer slapen.

Mysterious schreef:als ze bij me in slaap valt en ik leg haar terug is ze meestal direct of snel erna wakker.

ze kan ook niet zonder te huilen zonder fup in bed box of wat dan ook liggen.

ik snap dat ze graag bij me wil zijn en daar doe ik ook niet moeilijk over het is voor een kindje ook heel wat ineens uit j veilige omgeving. maar het lijkt me niet de bedoeling dat ze heel de dag en nacht in mijn armen ligt. dat hou ik zelf ook niet vol

Misschien vind ze de overgang van jouw warmte naar een koel bed of box gewoon niet fijn. Je zou het kunnen voorverwarmen met een kruik (en die daarna weghalen) of haar neerleggen maar de aanraking nog niet verbreken (dus je handen om haar heen) en pas als ze rustig ligt te slapen in haar bedje je handen weghalen.
L. heeft trouwens in zijn ledikantje een opgerold badlaken in een U-vorm liggen aan zijn voeteneind zodat hij een beetje in een soort nestje ligt. Ook ligt zijn bedje een beetje schuin.

Als R krampjes heeft dan lig ik met mijn armen door de spijlen van zijn bed, dan voelt hij toch dat ik er ben. En als hij in slaap valt dan kan ik ze voorzichtig weghalen. (Of ik val zelf in slaap en wordt met twee gevoelloze armen weer wakker).

Mysterious schreef:als ze bij me in slaap valt en ik leg haar terug is ze meestal direct of snel erna wakker.

ze kan ook niet zonder te huilen zonder fup in bed box of wat dan ook liggen.

ik snap dat ze graag bij me wil zijn en daar doe ik ook niet moeilijk over het is voor een kindje ook heel wat ineens uit j veilige omgeving. maar het lijkt me niet de bedoeling dat ze heel de dag en nacht in mijn armen ligt. dat hou ik zelf ook niet vol

Waarom zou het niet de bedoeling zijn dag ze dag en nacht in je armen ligt? Voor mezelf merkte ik dat toen ik mijn gedachten wat betreft hoe het zou horen losliet, alles heel veel makkelijker werd. Ik liet haar in de draagdoek slapen en kom dan zelf ook wat doen, of wanneer ik juist even lekker wilde zitten liet ik haar liggend op mijn buik slapen en las dan ondertussen zelf een boek, keek een film of sliep zelf ook wat. Ik geef borstvoeding, en door samen te slapen met onze dochter sliep ze makkelijk in en werd het voeden ook heel erg makkelijk.
Wat ik voor mezelf heb gemerkt is dat het mee gaan in haar behoeftes, zeker toen ze zo klein was, stukken minder energie kost dan proberen haar zo jong al onafhankelijk te maken.

Caroow schreef:Als R krampjes heeft dan lig ik met mijn armen door de spijlen van zijn bed, dan voelt hij toch dat ik er ben. En als hij in slaap valt dan kan ik ze voorzichtig weghalen. (Of ik val zelf in slaap en wordt met twee gevoelloze armen weer wakker).

Ben ik toch blij dat ik van zijn ledikantje (ikea) een co-sleeper heb gemaakt! Vind dat echt superrelaxed, lig vaak half in zijn bedje haha!

Pompoen schreef:

Caroow schreef:Als R krampjes heeft dan lig ik met mijn armen door de spijlen van zijn bed, dan voelt hij toch dat ik er ben. En als hij in slaap valt dan kan ik ze voorzichtig weghalen. (Of ik val zelf in slaap en wordt met twee gevoelloze armen weer wakker).

Ben ik toch blij dat ik van zijn ledikantje (ikea) een co-sleeper heb gemaakt! Vind dat echt superrelaxed, lig vaak half in zijn bedje haha!

Bij een tweede doe ik dat Maar hij slaapt ook vaak heerlijk tussen ons in

@Tiramisu, ik durf echt niet met L. op mijn borst te slapen, hoe doe je dat veilig? Ik geloof dat ik gewoon niet in slaap kom dan... Gelukkig vind L. het prima om een meter verderop in zijn co-sleeper te slapen.

Caroow schreef:

Pompoen schreef:

Caroow schreef:Als R krampjes heeft dan lig ik met mijn armen door de spijlen van zijn bed, dan voelt hij toch dat ik er ben. En als hij in slaap valt dan kan ik ze voorzichtig weghalen. (Of ik val zelf in slaap en wordt met twee gevoelloze armen weer wakker).

Ben ik toch blij dat ik van zijn ledikantje (ikea) een co-sleeper heb gemaakt! Vind dat echt superrelaxed, lig vaak half in zijn bedje haha!

Bij een tweede doe ik dat Maar hij slaapt ook vaak heerlijk tussen ons in

Dat durven wij allebei niet! Veel te bang dat er iets gebeurd!

Wij eerst ook niet hoor.

Waarom we het nu wel durven..
Het is altijd warm bij ons op de slaapkamer, we slapen altijd alleen met onze benen onder het dekbed. Het dekbed komt dus niet in de buurt van R.
Ben je ooit uit bed gevallen? Ben je ooit op je man gaan liggen in je slaap? Wij vertrouwen er op dat we ook niet op zoon gaan liggen.
Ik slaap altijd met mijn knieën onder zijn benen en mijn arm boven zijn hoofd langs, hij kan zo geen kant op. En ik word altijd precies zo weer wakker.

Misschien dat inbakeren helpt?

geef je borstvoeding? misschien wil hij clusteren?

Makkelijker gezegd dan gedaan maar probeer jezelf eraan over te geven. Accepteer dat het zo is, dat maakt het al gemakkelijker. Mijn zoontje sliep nauwelijks op de dag en als hij sliep dan was het max 3 kwartier. Soms 1 keer per dag, soms 3 keer maar soms ook helemaal niet. Geloof me, het gaat vanzelf anders. Ik vond het ook heel vermoeiend om steeds met B. op mijn arm te zitten, pas toen ik het ging accepteren werd het makkelijker. Je kindje is nog zo klein, "wat hoort" zit nog niet in zijn systeem. De oerinstincten zijn er wel en die instincten vertellen de baby dat ze bij je horen te zijn en dat er paniek is als dat niet zo is. De draagdoek vond ik ideaal, op de bank op mijn buik was ook prima. Dan rust je zelf ook nog wat uit. Misschien kun je soms iemand vragen om langs te komen zodat jij even je handen vrij hebt, dat vond ik soms ook wel fijn. Dan vroeg ik een vriendin om met hem op de bank te gaan zitten en kon ik zelf even mijn ding doen. Mijn vriend deed het natuurlijk ook, maar die moest ook werken. Indertijd geloofde ik het niet als mensen stelden dat het vanzelf goed kwam, dat kon toch niet! Nu heb ik een zoontje van 10 maanden oud dat heerlijk zichzelf kan vermaken en rondscharrelt door de kamer. Als het nodig is komt hij bij mij voor zijn portie knuffels en veiligheid. Met recht kan ik zeggen, het komt echt goed. Al kon ik mensen die dat zeiden indertijd wel vermoorden... "Hoort erbij.... Komt allemaal goed...." Yeah right! Maar toch.

Ik snap mysterieus maar al te goed. Ook hier hetzelfde probleem. Terwijl t de eerste 2 weken geen enkel probleem was. En als ze dan niet wil slapen dan huilt ze.. Soms is ze zelfs helemaal hysterisch op de borst. Maar als ze dan een x wel slaapt dan is t meteen voor langere tijd (zoals in t begin)
Gisteren op t cb boekje rust en regelmaat meegekregen, kijken of we daar iets aan hebben. En over inbakeren, maar daar moeten we nog uitleg over krijgen.
Ik heb veel veel voor haar over, maar om gaat weken bij me te hebben en zelf niet eens fatsoenlijk kunnen eten of naar toilet. Mijn gevoel zegt dat we t eerst zo moeten proberen..

Absoluut! Ik snap het heel goed, vele keren heb ik gefrustreerd hier rondgelopen omdat ik gewoon even een kopje koffie wilde drinken. Gewoon even een was aanzetten... Jankend heb ik mijn moeder gebeld omdat ik het niet meer trok. Het is absoluut niet zo dat het rozengeur was hier hoor. Toch hielp accepteren wel, toen kon ik ook de momenten zien dat het wel goed ging. Die 3 minuten in de box met de boxmobiel aan, dat momentje als er een kat voorbij liep en met hem ging kroelen. Hoe onrustiger je zelf bent, hoe meer je dat uitstraalt op je kindje dat merkte ik heel goed. Osteopathie hebben wij ook nog gedaan, inbakeren ook, strenge schema's volgen of juist zijn ritme volgen, zelfs gestopt met de borstvoeding en daarna enkele keren andere voeding proberen, meer water in zijn fles/minder water in zijn fles, andere luiers, andere kleertjes... Snappen doe ik het dus heel goed!

Hier ging het in het begin net zo. De eerste weken had een ik tevreden rustig meisje dat makkelijk insliep, maar vanaf een week of 6 wilde ze steeds meer bij mij zijn en liep ik inderdaad bijna de hele dag met haar rond. Slapen ging moeilijk, als ik haar weglegde begon ze te huilen. Ik zat er op den duur helemaal doorheen. Wat hier hielp, is loslaten. Ik heb geprobeerd haar even te laten huilen, maar dat vond ik niet leuk. En ook al ging het dan na een paar dagen een stuk beter, er kwam altijd wel weer een terugval. Toen ik het maar gewoon heb losgelaten, ging het langzamerhand vanzelf weer beter. Blijkbaar zocht ze gewoon die geborgenheid bij mij en daar heb ik toch aan toegegeven. Mijn dochter clusterde 's avonds enorm. Vanaf 19 uur lag ik met haar op bed. Ze dronk een paar slokjes, viel in slaap, maar zodra ik opstond, begon ze te huilen en wilde ze weer paar slokjes drinken. In het begin duurde dat tot 23:30 uur, daarna nam het langzaam af en rond de leeftijd van 12 weken was het clusteren voorbij en ging mijn dochter rond 19 uur zonder problemen slapen.

Het kan zwaar zijn als je kindje die geborgenheid zo zoekt, maar ik zou er dus wel aan toegeven.

Heel herkenbaar.
Mijn zoontje sliep tot 9 weken overdag en s nachts niet, of alleen heel even bij ons. Uiteindelijk het boekje rust en regelmaat, slaapzak en andere drink speen gaan gebruiken en toen is het uiteindelijk helemaal omgezwaaid, echt een strak schema had hij nodig.
Maar wat waren die eerste 9 weken zwaar, alleen maar gehuil, niks kinnen doen, niet slapen, nog 2 andere kindjes die rondlopen.

Tiramisu schreef:

Mysterious schreef:als ze bij me in slaap valt en ik leg haar terug is ze meestal direct of snel erna wakker.

ze kan ook niet zonder te huilen zonder fup in bed box of wat dan ook liggen.

ik snap dat ze graag bij me wil zijn en daar doe ik ook niet moeilijk over het is voor een kindje ook heel wat ineens uit j veilige omgeving. maar het lijkt me niet de bedoeling dat ze heel de dag en nacht in mijn armen ligt. dat hou ik zelf ook niet vol

Waarom zou het niet de bedoeling zijn dag ze dag en nacht in je armen ligt? Voor mezelf merkte ik dat toen ik mijn gedachten wat betreft hoe het zou horen losliet, alles heel veel makkelijker werd. Ik liet haar in de draagdoek slapen en kom dan zelf ook wat doen, of wanneer ik juist even lekker wilde zitten liet ik haar liggend op mijn buik slapen en las dan ondertussen zelf een boek, keek een film of sliep zelf ook wat. Ik geef borstvoeding, en door samen te slapen met onze dochter sliep ze makkelijk in en werd het voeden ook heel erg makkelijk.
Wat ik voor mezelf heb gemerkt is dat het mee gaan in haar behoeftes, zeker toen ze zo klein was, stukken minder energie kost dan proberen haar zo jong al onafhankelijk te maken.

Mee eens. Ik ben trouwens met onze dochter naar een osteopaat geweest, en sindsdien is ze beter gaan slapen. Ook gewoon in de wandelwagen. Ze had heel veel spanning in haar lijfje. Verder had ik haar heel erg veel bij me in de draagdoek. Ze had gewoon erg veel behoefte om dicht bij me te zijn, en ik vind het geen probleem. Vind het heerlijk om haar die geborgenheid te kunnen geven.

pff vervelend. Ik had dit ook toen ze rond de 5/6 weken was. Op een gegeven moment heb ik haar 5-10 minuten laten huilen, lipe dan terug, speen in dr mond en liep weer weg. Vaak zag ik dan gelijk die oogjes kleiner worden en sliep ze. Nu gaat het goed. Maar in het begin kon ik haar ook totaal niet laten huilen, sliep ze in de kinderwagen tijdens het wandelen of in mijn armen.
Ik ben blij dat het nu goed gaat. Dan maar even laten huilen maar dat ze dan wel slaapt dan niet slapen.
En anders misschien langs een osteopaat. Daar hoor ik ook goede verhalen over.
sterkte!
ohja wij hebben haar ook rond de 10 weken ingebakerd met de pacco. Dit werk erg goed en ze slaapt er een stuk langer door. Ik was erg tegen inbakeren omdat ik het het zo zielig eruit vind zien...maar het werkt wel.

Wat vervelend zeg. Ik herken het niet echt eigenlijk, maar ik klop het even af.
Kindjes maken rond de 5,6 weken hun eerste sprongetje. Dat kan bepaald gedrag vertonen, daarnaast zitten ze rond de 7,8 weken aan de top van hun krampjes, rond die tijd maken ze ook hun tweede sprongetje.

Overdag slaapt mijn dochter ook niet of nauwelijks of alleen op mijn borst.Ze huilt alleen niet echt heel veel. Ze kan zich tot nu toe prima 1,5 uur alleen vermaken in de wandelwagen. Dat ze overdag dus niet echt veel slaapt, is voor mij niet echt een probleem.

's Avonds hebben wij wel echt een uitgebreid slaapritueel. Ze gaat rond een uur of 22:30 naar boven waar mijn man haar uitgebreid in bad doet. Lekker warm, muziekje erbij. Daarna krijgt ze rond 23:00 haar laatste fles in de Puckababy en slaapt ze door tot een uur of 6:00/6:30 soms 7:00/7:30

Dit doen we sinds dat ze een week is en sinds 2 weken slaapt ze ook zo lang door.

Betrek echt het cb hierbij. Zij kunnen je echt helpen...
Sterkte!!

fijn dat het zo herkenbaar is, ik begon zo aan mezelf te twijfelen! doe ik nu iets verkeerd?
Ze krijgt trouwens flesvoeding dus ik weet wel wat er ingaat en dat ze dus "genoeg" heeft.
Ik leg haar ook wel bij mij in bed en dan met een kussen achter haar en de dekens terug geslagen maar helemaal gerust ben ik er niet op. dan ben ik toch bang dat ik in mijn slaap de dekens over haar trek of wat dan ook. Ik wordt s ochtends steeds in de zelfde houding wakker, durf niet om te draaien maar ben bang dat het toch een keer gaat gebeuren.
Ik heb nu ook inbaker doeken gekocht. volgende week ga ik even naar het inloopspreekuur van het cb om ze het voor te laten doen ( heb net al met een pop geoefend ) misschien dat dat nog helpt voor de onrust.
Ik ga morgen ook naar babymassage.
En ik denk dat ik het inderdaad maar gewoon moet accepteren dat ze zo veel bij me wil zijn. Ik had alleen zo iets van: in haar bedje is toch veel beter voor haar rug en nekje? Ben dan weer bang dat ze iets krijgt, en dan denk ik weer aan de rust en regelmaat die ze altijd aangeven voor baby's. Krijgt ze dan niet te veel prikkels enzo
Ik laat haar ook absoluut niet huilen dat vind ik zielig. Dat komt wel als ze wat groter is en dingen begint te begrijpen.
Vind het best lastig het is ook ons eerste kindje dus alles is nieuw.
Ik ben wel blij om te lezen dat het bij jullie uiteindelijk goed is gekomen. Dat weet ik wel maar het is toch fijn om dat te horen zeker als je zo moe bent en het even nodig hebt om positieve berichten te lezen.
Mijn ouders gaan nu af en toe smiddags met haar wandelen en mijn man komt af en toe iets eerder naar huis zodat ik kan slapen en ik moet zeggen: als ik dan weer even geslapen heb dan kan ik er weer tegen aan.
tis een heerlijk meisje en ze doet het verder zo goed met eten en alles, ben echt trots op haar. Hopelijk gaat het slapen ook wat beter, ook voor haarzelf.

Ik kan me je onzekerheid goed voorstellen. Het is allemaal nog heel erg nieuw. Ik hoop dat het goed lukt met inbakeren. Krijg je zelf ook weer wat meer rust.