Onzekerheid op relatiegebied

Goedemiddag allemaal,

Ik ben een vrouw van 27 jaar, ik ben single, woon sinds dik 3 jaar op mezelf, heb een vaste baan, auto, kortom ik heb mn leven aardig op de rit.

Ik heb nog nooit een vaste relatie gehad en ik twijfel soms ook of ik daar wel zin in heb. Ik merk dat ik na vier jaar op mezelf wonen, best wel zelfstandig ben geworden en mijn eigen boontjes prima kan doppen. Ik vind het raar dat ik niet zoveel zin heb in een relatie, is dit herkenbaar bij jullie? Of verdwijnt dit gevoel zodra dat witte paard met die prins voorbij komt?

Maar ik ben wel gek op kinderen en daar heb je toch echt een partner voor nodig. Het kan tegenwoordig ook alleen, maar dat zie ik niet zitten. Ik begin dan gelijk te twijfelen of ik wel een kind zou kunnen verzorgen en opvoeden. Er mankeert op verstandelijk als lichamelijk gebied niets met me, maar zijn deze twijfels herkenbaar?
Daarnaast vind ik nu al dat mijn biologische klok harder begint te tikken, in september wordt ik namelijk 28 jaar.

Zijn er mensen die dit bekend voorkomt, of zit ik gewoon ten onrechte te mokken?

Maar wat is nou precies je punt? Je hebt weinig behoefte aan een relatie, dat lijkt me geen probleem. Je hebt (op enige termijn) wél behoefte aan een kindje, dat hoeft ook niet echt een probleem te zijn.

Is je kinderwens sterker dan je gebrek aan behoefte aan een relatie? Of zou je een relatie willen om maar met kinderen te kunnen starten?

Vlinder26, ik herken wel een beetje wat jij zegt.

Ik ben 24, word in oktober 25 en ben nu nog single. Zelf ben ik het single zijn dan wel een beetje zat. Alleen ik vind het heerlijk om alleen te wonen. Ik woon nu bijna driekwart jaar op mezelf. Ik zie mezelf niet binnen nu en 2 a 3 jaar samenwonen.

Ik denk eigenlijk dat dat gevoel wel verdwijnt als je prins op het witte paard voorbij komt. Waarschijnlijk wil je dan wel graag samenwonen, ook al zul je er even aan moeten wennen.

Je bent hém gewoon nog niet tegengekomen. En wat heeft je zelfstandigheid te maken met wel of geen relatie hebben/willen? Ook in een relatie kun je gewoon je leventje voortzetten zoals je het nu gewend bent. Latten is ook een optie.

Ik ben 29, heb af en toe was losse flodders maar heb geen behoefte aan een vaste relatie en totaal geen behoefte om te gaan samenwonen. Ik vind het wel prima zo :-)
Kan best zijn dat het allemaal veranderd omdat ik gewoon nog niemand ben tegengekomen die ik leuk genoeg vind (of andersom).
Met kinderen precies zo, ik wil best kinderen maar als ik niet op tijd een leuke man daarvoor heb dan zijn er wel andere manieren.

Ik herken het ook. Ben net 28 geworden, mijn laatste relatie ging zo'n 5 jaar geleden uit en daarna heb ik niet eens meer een date gehad. Totaal geen behoefte aan. Gelukkig heb ik ook geen kinderwens dus ik hoef niet bang te zijn dat er iets gaat tikken!
Wat mij betreft blijf ik de rest van mijn leven alleen, ik hoef niet zo nodig een relatie

Ik geloof nooit zo in mensen die zeggen 'van mij hoeft het niet zo', zodra ze namelijk een leuke vent tegenkomen en verliefd raken, dan denken ze er ineens totaal anders over. Vaak zijn de vrouwen die het hardst schreeuwen dat ze absoluut geen relatie willen, degenen die het snelst gaan samenwonen/trouwen/kinderen krijgen als ze uiteindelijk wél iemand ontmoeten die hen interesseert.

KimRosenberg85 schreef:Ik geloof nooit zo in mensen die zeggen 'van mij hoeft het niet zo', zodra ze namelijk een leuke vent tegenkomen en verliefd raken, dan denken ze er ineens totaal anders over. Vaak zijn de vrouwen die het hardst schreeuwen dat ze absoluut geen relatie willen, degenen die het snelst gaan samenwonen/trouwen/kinderen krijgen als ze uiteindelijk wél iemand ontmoeten die hen interesseert.

Anders generaliseer je ff... Ik ken genoeg vrouwen die dit "schreeuwden" en dus niet meteen zijn gaan samenwonen + de rest.

Je kunt prima zelfstandig blijven in een relatie, maar over het algemeen heb je ook een leven samen waarin je elkaar tot op zekere hoogte ook tegemoet komt en daarin compromissen sluit en dus rekening met elkaar moet houden om niet volledig langs elkaar heen te gaan leven, toch?

Ik zeg ook niet dat ik sowieso geen relatie meer wil. Als het komt is het misschien wel heel leuk maar als het niet komt heb ik daar ook geen probleem mee. Ik kan prima alleen zijn.

Sorella schreef:Ik zeg ook niet dat ik sowieso geen relatie meer wil. Als het komt is het misschien wel heel leuk maar als het niet komt heb ik daar ook geen probleem mee. Ik kan prima alleen zijn.

precies

Guattari schreef:

KimRosenberg85 schreef:Ik geloof nooit zo in mensen die zeggen 'van mij hoeft het niet zo', zodra ze namelijk een leuke vent tegenkomen en verliefd raken, dan denken ze er ineens totaal anders over. Vaak zijn de vrouwen die het hardst schreeuwen dat ze absoluut geen relatie willen, degenen die het snelst gaan samenwonen/trouwen/kinderen krijgen als ze uiteindelijk wél iemand ontmoeten die hen interesseert.

Anders generaliseer je ff... Ik ken genoeg vrouwen die dit "schreeuwden" en dus niet meteen zijn gaan samenwonen + de rest.

Je kunt prima zelfstandig blijven in een relatie, maar over het algemeen heb je ook een leven samen waarin je elkaar tot op zekere hoogte ook tegemoet komt en daarin compromissen sluit en dus rekening met elkaar moet houden om niet volledig langs elkaar heen te gaan leven, toch?

Nee, niet iedereen natuurlijk, ik zeg ook 'vaak'. Ik vind het gewoon opvallend dat veel singles zo hard schreeuwen hoe zelfstandig en gelukkig ze zijn, en hoezeer ze géén relatie willen, maar als ze verliefd worden dan is het ineens een heel ander verhaal. Logisch hoor, maar ik vind het van weinig zelfkennis getuigen als je zo hard van de toren blaast wanneer je single bent. Je hebt namelijk geen idee welke impact het op je leven zal hebben wanneer je wél een leuke man/vrouw tegenkomt.

Dat wil toch niet zeggen dat degene die het alleen prima vinden niet erg gelukkig zijn als ze wel iemand tegen komen. Maar alleen dat ze zonder net zo gelukkig zijn. En dat een partner een mooie aanvulling is in hun leven, maar geen invulling zoals dat bij sommige wel is.

KimRosenberg85 schreef:

Guattari schreef:

KimRosenberg85 schreef:Ik geloof nooit zo in mensen die zeggen 'van mij hoeft het niet zo', zodra ze namelijk een leuke vent tegenkomen en verliefd raken, dan denken ze er ineens totaal anders over. Vaak zijn de vrouwen die het hardst schreeuwen dat ze absoluut geen relatie willen, degenen die het snelst gaan samenwonen/trouwen/kinderen krijgen als ze uiteindelijk wél iemand ontmoeten die hen interesseert.

Anders generaliseer je ff... Ik ken genoeg vrouwen die dit "schreeuwden" en dus niet meteen zijn gaan samenwonen + de rest.

Je kunt prima zelfstandig blijven in een relatie, maar over het algemeen heb je ook een leven samen waarin je elkaar tot op zekere hoogte ook tegemoet komt en daarin compromissen sluit en dus rekening met elkaar moet houden om niet volledig langs elkaar heen te gaan leven, toch?

Nee, niet iedereen natuurlijk, ik zeg ook 'vaak'. Ik vind het gewoon opvallend dat veel singles zo hard schreeuwen hoe zelfstandig en gelukkig ze zijn, en hoezeer ze géén relatie willen, maar als ze verliefd worden dan is het ineens een heel ander verhaal. Logisch hoor, maar ik vind het van weinig zelfkennis getuigen als je zo hard van de toren blaast wanneer je single bent. Je hebt namelijk geen idee welke impact het op je leven zal hebben wanneer je wél een leuke man/vrouw tegenkomt.

Ik sluit me aan bij JustMeDaan en vind vooral je laatste zin nogal invullen voor singles die zo hard schreeuwen dat ze geen relatie willen. Soms past een relatie gewoon niet in een bepaalde levensfase en weten deze singles ook best wel hoe fijn een relatie kan zijn, omdat ze dit wel hebben (mogen) ervaren in het verleden. Waarom zo zwart-wit redeneren? Dat volg ik niet.

Wanneer is een partner een aanvulling en wanneer een invulling?

Als ik mezelf als voorbeeld neem: voordat ik mijn man ontmoette was ik zeer gelukkig, ik had een groep leuke vrienden, ik studeerde en had daarnaast werk dat me plezier deed, goede band met de familie, veel verre reizen, hobby's waar ik mijn ei helemaal in kwijt kon... allemaal zaken die mij erg gelukkig maakte. Toen ontmoette ik mijn man en nu - vijf jaar later - heb ik al die voorgenoemde dingen nog steeds in mijn leven (al ben ik nu afgestudeerd en heb ik werk gevonden dat bij mij past). Toch maakt mijn man me nog een stuk gelukkiger dan ik was als single. Ik vind hem dus niet alleen een aanvulling op mijn leven, we zijn ook (deels) elkaars invulling. Ja toch? Hij is zooooooo'n belangrijk deel van mijn leven dat het toch echt wel een invulling is, maar dat wil niet zeggen dat ik de rest van de zaken die mij als single gelukkig maakten heb verwaarloosd.

KimRosenberg85 schreef:Wanneer is een partner een aanvulling en wanneer een invulling?

Als ik mezelf als voorbeeld neem: voordat ik mijn man ontmoette was ik zeer gelukkig, ik had een groep leuke vrienden, ik studeerde en had daarnaast werk dat me plezier deed, goede band met de familie, veel verre reizen, hobby's waar ik mijn ei helemaal in kwijt kon... allemaal zaken die mij erg gelukkig maakte. Toen ontmoette ik mijn man en nu - vijf jaar later - heb ik al die voorgenoemde dingen nog steeds in mijn leven (al ben ik nu afgestudeerd en heb ik werk gevonden dat bij mij past). Toch maakt mijn man me nog een stuk gelukkiger dan ik was als single. Ik vind hem dus niet alleen een aanvulling op mijn leven, we zijn ook (deels) elkaars invulling. Ja toch? Hij is zooooooo'n belangrijk deel van mijn leven dat het toch echt wel een invulling is, maar dat wil niet zeggen dat ik de rest van de zaken die mij als single gelukkig maakten heb verwaarloosd.

Ik denk inderdaad dat een relatie uiteindelijk wel een invulling is maar ik vind persoonlijk wel dat het in de eerste instantie een aanvulling moet zijn. Je moet eerst gelukkig met jezelf zijn voor je écht een relatie aan kunt gaan die werkt is mijn persoonlijke mening.

Ontopic: Ik ben getrouwd geweest en nu als single weer heel gelukkig maar voor een relatie sta ik (nog) niet open. Ik heb het wel geprobeerd maar ik merk dat ik nu toch nog liever alleen ben.

Guattari schreef:
Ik sluit me aan bij JustMeDaan en vind vooral je laatste zin nogal invullen voor singles die zo hard schreeuwen dat ze geen relatie willen. Soms past een relatie gewoon niet in een bepaalde levensfase en weten deze singles ook best wel hoe fijn een relatie kan zijn, omdat ze dit wel hebben (mogen) ervaren in het verleden. Waarom zo zwart-wit redeneren? Dat volg ik niet.

Is roepen dat je geen relatie wil niet eigenlijk net zo zwart wit?

Zus schreef:

Guattari schreef:
Ik sluit me aan bij JustMeDaan en vind vooral je laatste zin nogal invullen voor singles die zo hard schreeuwen dat ze geen relatie willen. Soms past een relatie gewoon niet in een bepaalde levensfase en weten deze singles ook best wel hoe fijn een relatie kan zijn, omdat ze dit wel hebben (mogen) ervaren in het verleden. Waarom zo zwart-wit redeneren? Dat volg ik niet.

Is roepen dat je geen relatie wil niet eigenlijk net zo zwart wit?

Persoonlijk heb ik dit singles nooit 'zomaar' horen zeggen en werd het veelal gekoppeld aan een bepaalde levensfase en/of gemoedstoestand waarin diegene zich bevond. Ook ken ik geen enkele single die dit rond loopt te bazuinen, maar hooguit als antwoord op een vraag geeft. Ik vind het voor mezelf niet zwart-wit, want als ik dit zou aangeven stel ik me er ook niet voor open op dat moment, omdat iets anders in mijn leven dan voor zou gaan. Maar goed, dit is hoe ik erin zou staan.