Re: Weleens iemand zien sterven?

Gast ma 21 feb 2011 - 4:16

_Donnaa schreef:
CKC schreef:
_Donnaa schreef:Ik vind het altijd zo akelig als mensen het overleden familielid in huis hebben liggen.. Maar dat ligt waarschijnlijk ook aan je band met die persoon..

Ik heb het er met m`n moeder ook wel over gehad, wat als m`n vader komt te overlijden. Als ik nog thuis zou wonen dan ga ik ergens anders heen, want ik kan m`n gang niet gaan als m`n vader dood in een kist in de kamer ligt..

Misschien ervaar je dat tzt anders.
Dan dan woon ik hopelijk niet meer thuis.. Maar nee, ik hoef mijn vader echt niet dagenlang in een kist te aanschouwen. 1x kijken of het echt zo is en dan kan het boek gesloten worden. Een nieuw begin voor m`n moeder..

Niet een hele goede relatie met je pa? Ik had dat ook niet maar nu ik hem niet meer dagelijks meemaak, ik zou het toch wel heel erg vinden als mijn vader komt te overlijden. Maar ik snap je wel, een lijk is toch eng. Of het nou je pa is of je buurman.

Gast ma 21 feb 2011 - 4:18

Ik heb absoluut geen goede band met m`n vader en die gaat er ook niet komen. En ik vind lijken niet eng, heb er inmiddels genoeg gezien, maar van m`n vader, nee dankje Neutral

Gast ma 21 feb 2011 - 4:19

Storm schreef:Oh my...

+1... Dat is echt niet best!! Neutral

Gast ma 21 feb 2011 - 4:23

Mijn ex en tevens goeie vriend heeft zijn eigen vader zien verongelukken doordat hij vast stond op het spoor en de trein hem geschept heeft. Sad

xxjojootjexx ma 21 feb 2011 - 4:40

Ja. De vader van mijn ex. Op mijn 15e. Hij lag op intensive en is daar overleden terwijl wij daar met ons allen bij waren.
Verschrikkelijk. Nu 10 jaar later denk ik er nog regelmatig aan en ik zal het nooit vergeten.

Gast ma 21 feb 2011 - 4:42

Ik heb wel de laatste minuten van de oma van mijn man meegemaakt. Heel eventjes maar. We zijn even binnen geweest, maar mijn man had het te moeilijk. Vijf minuutjes later was ze weg.

minoessepoes ma 21 feb 2011 - 4:47

Nee nog nooit gezien, ik hoop toch ooit, als de situatie zo is dat ik dan mijn ouders op hun laatste moment bij kan staan en dus ook bij hun overlijden ben.

Ik heb al wel vaker dode mensen gezien. Vooral mijn oma vond ik heel akelig, ze was al heel lang dement en ze at al heel lang vloeibaar, ze had dus nooit meer haar gebit in en zo had ik haar dus ook al heel lang niet meer gezien, haar kaak was ook ingevallen natuurlijk. En toen ze opgebaard lag hadden ze haar gebit ingedaan,dat zag er heel naar uit.
Mijn ouders waren erbij toen ze overleed en ze vertelde dat ze ook glimlachte en toen met een glimlach op haar gezicht overleed, bij het overlijden zijn was voor mij beide ouders "fijn".

Ik heb ook mijn neef opgebaard zien liggen, die zag er heel mooi en gaaf uit en als een gezonde jongen, bij hem had ik echt het gevoel dat hij elk moment kon opstaan en mee naar de kroeg kon gaan.

Gast ma 21 feb 2011 - 4:48

Ik heb meerdere keren gezien dat iemand voor de trein liep, dat.. Zal ik nooit vergeten. Slachtofferhulp heeft goed z'n best gedaan, maar zoiets is best wel iets dat je levenlang op je netvlies blijft staan. Verder heb ik een ongeluk gezien, een scooter die tegen een boom reed. De bestuurder, een jongen, lag bebloed in de bosjes maar leefde nog en een meisje dat achterop zat, zonder helm, lag een stuk verderop op de straat met een kapot hoofd. (geen helm op) Ogen en mond wijd open. Ook iets dat niet van 't netvlies weg wil gaan.

Dat laatste ongeluk is (gelukkig) al een hele tijd geleden, die treinspringers paar jaar terug en meest recente en ook 't meest enge is een jaar of 4 geleden, toen zat ik nog in Alkmaar op school en ging elke dag met de trein naar school.. Zo ook die dag.. Ik stond te wachten op een klasgenoot, toen ik opeens een schot hoorde en toen ik omkeek zag ik een meisje omvallen.. Dát was echt eng en afschuwelijk, omdat 't gewoon een moord was..

BJA ma 21 feb 2011 - 4:50

Ik heb nog nooit iemand zien sterven.
Het lijkt mij best heftig en ik denk dat ik er wel een tijdje mee bezig zal blijven.

Tania ma 21 feb 2011 - 5:08

Ik heb mijn opa dood zien gaan. Dat vond ik heel heftig.

Juul ma 21 feb 2011 - 5:17

Ik ben bij het overlijden van mijn vader geweest. Het was heftig, maar het klinkt heel gek, ik had het niet willen missen.
Het gevoel dat je de laatste paar minuten van zijn leven er nog voor hem kon zijn. Dat gaf me ook weer kracht om het allemaal te verwerken.
Het gaf mij rust dat ik juist er bij was. Nu was mijn vader wel ernstig ziek. Dat zal dank ik ook nog wel een verschil zijn. (voor mij persoonlijk dan)

Gast ma 21 feb 2011 - 5:29

Ik krijg helemaal kippenvel van alle verhalen die ik hier lees. Ik heb het nog nooit gezien, sowieso een dood iemand niet.

nina ma 21 feb 2011 - 5:34

Isabella schreef:Ik krijg helemaal kippenvel van alle verhalen die ik hier lees. Ik heb het nog nooit gezien, sowieso een dood iemand niet.

nou inderdaad... brr...

sanne-84 ma 21 feb 2011 - 5:44

ik heb er al 3 zien overlijden; mn oma, opa en een bewoonster. was bij hun allen diezelfde dag aan te zien komen, dus in die zin geen verassing (goddank dat het dezelfde dag was, iemand zo een paar dagen zien lijden lijkt me verschrikkelijker)
wel 'grappig' (misschien is interessant een beter woord) om te zien hoe verschillende het allemaal kan zijn. een andere oma is ineens in elkaar geklapt tijdens het eten. toen wij kwamen nadat we gebeld waren zat ze dus nog in een gewone stoel, leunend met haar hoofd tegen een kast.
de eerder beschreven 3 leken te wachten op iedereen van de familie. heb ook wel eens een verhaal gehoord dat ze op 1 familielid zaten te wachten, die zagen ze buiten lopen en zeiden dus; ow daar is ze, waarop degene ook meteen overleed (en die ander dus toch nog te laat was)
terwijl daarentegen mn schoonvader juist ging toen er niemand was. schoonmoeder heeft heel de nacht gewaakt (alleen zij, omdat nog niet zeker was of hij zou gaan), viel 5 min in slaap en in die 5 min heeft hij zn laatste adem uitgeblazen..

ik heb wel al die mensen mee afgelegd. vind ik persoonlijk erg fijn om te doen, dat allerlaatste. en inderdaad, er gewoon nog tegen praten, of mn horloge afdoen; bang om ze 'pijn' te doen..

Lady4 ma 21 feb 2011 - 5:57

Voornamelijk in mijn werk, daar heb ik veel mensen zien sterven of gezien nadat ze gestorven waren. Ook het afleggen hoort bij mijn werk, ik vind dit een heel mooi stukje zorg om te geven. Zoals al eerder gezegd, praat ik ook gewoon tegen overleden mensen.

Gast ma 21 feb 2011 - 6:02

Lady4 schreef:Voornamelijk in mijn werk, daar heb ik veel mensen zien sterven of gezien nadat ze gestorven waren. Ook het afleggen hoort bij mijn werk, ik vind dit een heel mooi stukje zorg om te geven. Zoals al eerder gezegd, praat ik ook gewoon tegen overleden mensen.

Vind je het niet moeilijk?

Gast ma 21 feb 2011 - 6:05

Mijn oma en dat beeld zal ook niet zo snel meer weggaan.

Edit: Is al zo'n 9 jaar geleden

Flip Fluitketel ma 21 feb 2011 - 6:12

Mijn vader heb ik zien sterven........heb hem nog met mijn zus gereanimeerd, maar dit mocht niet meer baten helaas.

In mijn werk(gezondheidszorg) zie ik ook regelmatig iemand sterven. Zeker als iemand alleen, zonder familie overlijdt en je het ziet aankomen. Wij leggen ook af en dan praten we ook altijd tegen de overledene.

samantjuh89 ma 21 feb 2011 - 6:18

Ik ben afgelopen jaar (2010) voor het eerst "echt" met de dood geconfronteerd.
Mijn moeder overleed in Januari aan kanker. Heel onverwachts, daar wij dachten dat de chemo's aansloegen en zij zich "goed" voelde. Ik was 20 en moest een crematie regelen. Ik heb hier echt, zeker in het begin, heel moeilijk mee gehad.

Ik ben die week dat ze is overleden 2x wezen kijken. In het ziekenhuis waar ze is overleden heb ik wel 4 of 5 keer afscheid genomen.. En toen alleen nog op de dag van de crematie in het uitvaartcentrum met het dichtdoen van de kist. Ik was vol ongeloof.. dat het niet waar was..

In November 2010 is mijn opa overleden aan kanker. (de vader van mijn moeder.) Ik ben bij mijn opa ook 2 keer "op visite" (weet niet hoe het anders moet zeggen) geweest. Hij lag thuis opgebaard en kwam daar ook op m'n oma te helpen en te steunen. Die had een week voor mijn opa's overlijden een operatie ondergaan aan haar schouder dus zij kon eigenlijk niets... Vond dit wel eng.. dat hij daar zo lag...

Lady4 ma 21 feb 2011 - 6:36

Isabella schreef:
Lady4 schreef:Voornamelijk in mijn werk, daar heb ik veel mensen zien sterven of gezien nadat ze gestorven waren. Ook het afleggen hoort bij mijn werk, ik vind dit een heel mooi stukje zorg om te geven. Zoals al eerder gezegd, praat ik ook gewoon tegen overleden mensen.

Vind je het niet moeilijk?

Nee, integendeel. Het is het mooiste stukje zorg wat je kunt geven vind ik. Ervoor zorgen dat iemand zo waardig mogelijk en zonder pijn kan sterven, het begeleiden van de familie en na het overlijden zorgen dat de overledene er mooi bij ligt. Het is het laatste wat je voor iemand kunt betekenen en dat vind ik bijzonder.

Gast ma 21 feb 2011 - 6:41

Ik heb het moment zelf net niet meegemaakt, we zijn net dat half uur er niet bij geweest. Ik vond het wel een heel verschil in hoe iemand verandert in zo'n korte tijd, gewoon omdat er geen leven meer in zit.

Gast ma 21 feb 2011 - 6:51

Ik heb inmiddels wel een aantal personen gezien die overleden waren, maar ik ben er nog nooit bij geweest op het moment zelf. Ik mocht ook absoluut niet mee naar mijn opa bijvoorbeeld terwijl ik dat heel graag wilde, vorig jaar bij mijn oom precies hetzelfde. Mijn ouders gingen gewoon alleen ne achteraf bleek dat veel nichten/neven er ook bij waren geweest.

Wat ik me trouwens wel altijd afgevraagd heb: hoelang duurt het ongeveer tot iemand afgekoeld is?
Mijn opa is namelijk gevonden en toen was hij nog een warm. Iedereen vroeg zich daarna af of hij dan misschien net was overleden toen ze hem vonden.

samantjuh89 ma 21 feb 2011 - 6:53

Birgit schreef:Wat ik me trouwens wel altijd afgevraagd heb: hoelang duurt het ongeveer tot iemand afgekoeld is?
Mijn opa is namelijk gevonden en toen was hij nog een warm. Iedereen vroeg zich daarna af of hij dan misschien net was overleden toen ze hem vonden.

Ik heb geen idee.. Mijn moeder was na haar overlijden snel koud.. althans ze voelde koud aan.

Daya25 ma 21 feb 2011 - 6:56

Mijn moeder. En ik wil dat ook nooit meer zien, heb er ook spijt van dat ik toen aan haar bed zat...

Bruintje Beer ma 21 feb 2011 - 6:57

Ik heb veel mensen zien sterven. Werk in de ouderenzorg.

Maar heb ook mijn eigen vader zien vechten voor zijn leven terwijl wij (zijn dochters) vochten voor zijn leven..... Uiteindelijk moesten we stoppen met de reanimatie en is hij gestorven. Dit alles was zeer plotseling en was binnen een half uur gebeurd.

Dat beeld krijg je nooit meer uit je hoofd!!

Gesponsorde inhoud