N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Gast ma 21 feb 2011 - 1:11

'was ik er maar nooit aan begonnen' of 'ik gooi hem/haar van de trap?'

Kan goed zijn dat je dat nooit gedacht hebt hoor, maar voor de moeders die hun kind even helemaal zat waren: wanneer dacht jij dat? In welke situatie?

Thunder ma 21 feb 2011 - 1:15

Bij de oudste is dat nu vooral wanneer hij heel erg vervelend is of totaal niet luistert en grote mond geeft. Bij de jongste is wel eens als ik er voor tigste uit moet 's nachts.

Mamsie ma 21 feb 2011 - 1:18

Bij mijn oudste heb ik het nooit gehad. Nu nog niet eigenlijk.
Bij de tweede maar al te vaak, ook op de momenten dat hij weer niet sliep en ik er voor de tigste x uit moest. Nu kan ik soms nog zó boos op hem zijn. Hij kan echt heel stout zijn en dan voel ik me ook echt boos en denk ik jeeeeeetj wat een rotjong!!! Bij de oudste heb ik dat nooit omdat die gewoon niet zo stout doet.
Nou en de derde dat is wel duidelijk geloof ik.

sandra ma 21 feb 2011 - 1:27

Bij de oudtse nooit eigenlijk, bij de jongste VAAK! Wanneer.. vanaf dat hij ongeveer 3 weken was heeft hij zo vreselijk veel gehuild, dag en nacht.. ik heb zo vaak gedacht "waar ben ik aan begonnen, kon ik niet tevreden zijn met 1 kindje?!"

Het gaat hier nu eindelijk wat beter, maar ik moet zeggen dat het zo'n knauw heeft gegeven, dat ik gewoon echt nog steeds 'moeite' heb soms met de jongste.. als hij huilt ben ik hem bijna meteen zat, terwijl dat nu niet eerlijk is, hij huilt echt minder en soms is er gewoon echt wat aan de hand.. Maar doordat hij zo'n beetje het hele 1e jaar zoveel heeft gehuild om "niets' (boosheid, dwarsheid, frustratie enz) denk ik nu als hij huilt; wat nu weer?!?!

Ik heb me er vreselijk voor geschaamd en me er heel akelig door gevoeld, maar het was nu eenmaal zo.. Het was gewoon een zwaar k*t eerste jaar..

Gast ma 21 feb 2011 - 1:30

Ik heb die gedachte nog nooit gehad en ik vind het ook geen normale gedachte. Ik las in mamsie haar topic haar verhaal en de reacties van anderen en ik sta er verbaasd van te kijken dat zoveel moeders deze gedachtes delen. Al is het maar voor heel kort maar dat je er uberhaupt aan denkt, dat vind ik heel erg.

Ik heb een dochtertje van bijna 2,5 en een zoontje van 10 weken. Mijn dochtertje was ook een draak wat slapen betreft maar sinds ze een peuterbedje heeft, gaat het goed. En mijn zoontje slaapt (heel logisch) ook nog niet door en hij komt zo'n 2x per nacht.

En natuurlijk heb ik ook wel eens een zware dag en vind ik het best pittig maar iets wat me zo lief is, kan ik niet verafschuwen, hoe kort dat ook is.

Ik hoop ook nooit die gedachtes te krijgen.

(en mamsie, het lijkt me wel heel erg heftig voor jou, je man en jullie zoontjes. Er zal vast een reden zijn waarom hij zo huilt en ik hoop dat jullie er snel achter komen wat die reden is. Misschien dat het minder wordt als hij vaste voeding krijgt. Sterkte!)

Filoria ma 21 feb 2011 - 1:33

Toen hij een baby was heb ik dat een aantal keer gedacht. Sindsdien niet meer gelukkig, hij is nu heel lief.

Maar toen hij een maand of drie oud was heeft hij een tijd gehad dat hij maar van één ding rustig werd: rondgedragen worden. Tomas wilde dan niet in de wagen, niet op schoot, niet naar bed, niet in de box, niet drinken, niet spelen, helemaal niks. Alleen maar rondgedragen worden. Dan liep ik soms een uur lang met hem door het huis, doodmoe en huilend.
Het is goedgekomen hoor. Ik realiseerde me op een gegeven moment dat Tomas veel meer heeft aan een energieke en vrolijke moeder, dus ik ben wat minder gaan toegeven aan zijn gehuil en wat beter voor mezelf gaan zorgen. Toen ging het beter met ons allebei.

Natuurlijk heel naar voor de andere mama's dat zij dit soort momenten ook hebben gehad, maar wel weer geruststellend om te lezen dat ik niet de enige ben.
Tilima: ik vind het zelf ook een hele erge gedachte, maar het overkomt je.

VeryCherry ma 21 feb 2011 - 1:34

Oh ja hoor, vooral als ik zijn kamer aan het opruimen ben en wéér vanalles tegenkom wat hij gesloopt heeft. En hij sloopt niet om het slopen, maar hij wil van alles weten hoe het precies in elkaar zit.
Maar op die momenten zou ik hem met liefde in de berging parkeren...

Gast ma 21 feb 2011 - 1:36

Vooral in het begin, toen ze zo vreselijk veel huilde en niet sliep overdag. Toen heb ik me wel eens afgevraagd waar we aan begonnen waren. Nu ze wat vrolijker is, minder huilt en beter slaapt heb ik die gedachte nooit meer, verrassend hoe snel je zo'n periode kunt 'vergeten'.

Gast ma 21 feb 2011 - 1:38

Filoria schreef:Toen hij een baby was heb ik dat een aantal keer gedacht. Sindsdien niet meer gelukkig, hij is nu heel lief.

Maar toen hij een maand of drie oud was heeft hij een tijd gehad dat hij maar van één ding rustig werd: rondgedragen worden. Tomas wilde dan niet in de wagen, niet op schoot, niet naar bed, niet in de box, niet drinken, niet spelen, helemaal niks. Alleen maar rondgedragen worden. Dan liep ik soms een uur lang met hem door het huis, doodmoe en huilend.
Het is goedgekomen hoor. Ik realiseerde me op een gegeven moment dat Tomas veel meer heeft aan een energieke en vrolijke moeder, dus ik ben wat minder gaan toegeven aan zijn gehuil en wat beter voor mezelf gaan zorgen. Toen ging het beter met ons allebei.

Natuurlijk heel naar voor de andere mama's dat zij dit soort momenten ook hebben gehad, maar wel weer geruststellend om te lezen dat ik niet de enige ben.
Tilima: ik vind het zelf ook een hele erge gedachte, maar het overkomt je.

Ja, uiteraard kies je daar niet voor maar op het moment dat je dat soort dingen denkt, vind ik wel dat je bij jezelf na moet gaan hoe je je voelt. Een postnatale depressie of iets dergelijks ligt misschien op dat moment op de loer.

sandra ma 21 feb 2011 - 1:38

@ Tilima, als je makkelijke kinderen hebt kan ik me voorstellen dat je die gedachten nooit hebt, ik heb het bij de oudste ook nooit gehad.. Maar echt, als je kind weken/maanden of nog langer huilt/krijst zonder aanwijsbare reden.. Nou, ik denk dat er geen mens is die in zo'n situatie die gedachten niet hebben. Nu is denken gelukkig wel heel anders als doen he! smile

Gast ma 21 feb 2011 - 1:41

Lijkt me niet meer dan logisch dat als je een uberlieve baby hebt, die de hele dag door slaapt,drinkt en alleen huilt als er een vieze luier is maar verder een hele blije baby is dat je dan niet kunt begrijpen dat sommige moeders hun kroost zat kunnen zijn. Wat is daar mis mee? Dat het je kind is, betekend toch niet dat jij geen mens bent? Ik kan me dus echt voorstellen dat je er na een tijd doorheen zit, en TILMA, de meeste moeders schamen zich ook voor de gedachte maar he, als jij een baby hebt die al 6maanden lang alleen maar huilt, tegen zijn slaap vecht en je niets meer kunt doen omdat de baby zo 'dwars' is dan lijkt me dit echt niet vreemd. Ik zou dat ook hebben,weet ik nu al.. en je hebt het heus niet als je baby 1 mindere week heeft, maar stel je voor 6mnd lang, elke dag gehuil en gedoe.. haha, dan ben je zowat onmenselijk als je dat niet erg vindt.

Lindsya ma 21 feb 2011 - 1:42

Ik heb het eigenlijk nooit gedacht. Hij was als baby heel makkelijk, sliep goed en at heel goed en was weinig ziek. Nu is die alweer 4 jaar en hij is nog steeds makkelijk met slapen, eten en speel ook lief alleen of met andere kinderen. Hij heeft heust wel dagen dat die niet luister of vervelend is maar dan nog denk ik het niet.

Gast ma 21 feb 2011 - 1:42

sandra schreef:@ Tilima, als je makkelijke kinderen hebt kan ik me voorstellen dat je die gedachten nooit hebt, ik heb het bij de oudste ook nooit gehad.. Maar echt, als je kind weken/maanden of nog langer huilt/krijst zonder aanwijsbare reden.. Nou, ik denk dat er geen mens is die in zo'n situatie die gedachten niet hebben. Nu is denken gelukkig wel heel anders als doen he!

Ik vind dit zo'n typische reactie, "als je makkelijke kinderen hebt". Mijn dochtertje was ook écht geen typerend makkelijk kind in de zin van doorslapen, goed eten en weinig huilen. Ze huilde ook veel en heeft nachten wakker gelegen, en wij dus ook, at bijna niets en had ook echt wel haar buien en uiteraard vind je het dan zwaar maar gedachtes van "ik gooi je van de trap en dan ben ik er van af" die horen daar toch echt niet bij. Maar goed, ieder mens is anders en denkt daar anders over maar op het moment dat ik dat soort gedachtes heb, zal ik mezelf wel afvragen of ik daar iets mee moet doen.

Filoria ma 21 feb 2011 - 1:43

CherrieLola schreef:En hij sloopt niet om het slopen, maar hij wil van alles weten hoe het precies in elkaar zit.

Das voor jou natuurlijk heel lastig, maar ik vind het wel ontzettend schattig Very Happy

Die wordt later werktuigbouwkundige ofzo Very Happy

Sandra: ik denk niet dat het persé met lastige/makkelijke kinderen te maken heeft, maar meer met hoe je zelf in elkaar zit. Wat dat betreft heeft Tilima gelijk: je moet wel even stilstaan bij zo'n gedachte en bedenken hoe het komt dat je het denkt.

In mijn geval was het geen (naderende) postnatale depressie. Ik heb al heel lang moeite met omgaan met stressvolle situaties. Maar ik word er steeds beter in!

Tania ma 21 feb 2011 - 1:44

Ik had me een tijdje geleden voorgenomen om J. niet bij ons in bed te laten slapen die nacht. Toen ik voor de 20ste keer m'n bed uit ging (echt ik heb geteld) bedacht ik me hoe fijn het was toen ik nog normaal kon slapen 'snachts en dat als hij er niet was geweest ik heerlijk slapend in m'n bed zou kunnen blijven liggen en niet zo vreselijk moe zou zijn. Die gedachte duurde tot ik in z'n kamertje stond en m'n kleine hummeltje heel verdrietig zag liggen, toen bedacht ik me dat ik liever elke nacht zo vaak m'n uit zou gaan dan m'n kleine ventje te moeten missen.

VeryCherry ma 21 feb 2011 - 1:45

Ja, dat maakt het ook zo moeilijk om er een gepaste reactie op te geven. Want hij geeft wel een reden waarom hij het doet zeg maar. Maar als ik dan de kapotte garage zie die hij als 2-jarige van mijn ouders heeft gekregen moet ik wel even slikken en tot tien tellen...

Gast ma 21 feb 2011 - 1:45

Ik heb dat eerst eigenlijk nooit gedacht bij de oudste, maar nu de jongste er is wel. Ze is soms zo verschrikkelijk jaloers op hem. En ik begrijp het ook wel; hij heeft best veel aandacht nodig en hoe je het ook wendt of keert, dat gaat ten koste van haar. Hij drinkt om de 2,5 uur aan de borst en daar kan zij niet goed mee omgaan. Ook als ik hem troost wanneer hij huilt. Dan kan ze echt woest worden op hem. Ik denk dat er de laatste vier maanden geen dag voorbij is gegaan dat ze niet geprobeerd heeft om hem een mep te geven. (En dat is in sommige gevallen zelfs zo erg dat ze bijvoorbeeld met een blok/trein/bord op zijn hoofd wil timmereren Sad

).

Daar word ik heel verdrietig van. Ik herken haar op die momenten ook niet terug eigenlijk. Maar dan denk ik dus weleens; waar ben ik aan begonnen?!
Gelukkig merk ik op andere momenten ook wel dat ze stiekem best gek is op haar broertje. Maar dat ik hem echt in bescherming moet nemen tegen haar, dat vind ik moeilijk. Dan zou ik haar best weleens een mep terug willen geven.

Maar ja, zij heeft natuurlijk ook niet voor deze situatie gekozen. Ik kan haar eigenlijk niks kwalijk nemen, maar soms doe ik dat (ongewild) dus wel.

Gast ma 21 feb 2011 - 1:50

Zoals ik in het andere topic al aangaf heb ik die geachte redelijk vaak (zeker wekelijks) en dan meer in de zin van onmacht en onzekerhied voor de toekomst voor iedereen. Niet wetende of je gezin er over 5 jaar nog hetzelfde zal uitzien etc. Natuurlijk kies je voor een kind met al zijn gebreken en je houd er zeker niet minder van, alleen maar meer maar het breekt je vaak wel op en dan komen die gedachten wel naar voren al zou ik haar nooit iets aandoen, ze is mijn alles. Bij de oudste heb ik deze gedachten eigenlijk nooit gehad, nu nog niet.

Gast ma 21 feb 2011 - 1:52

Tilima, ik denk dat 't allemaal met grenzen te maken heeft. Misschien is jouw 'ik gooi 'm van de trap'-grens wel dusdanig hoog dat hij bijna niet te bereiken valt, en is die grens bij Mamsie en Sandra bijvoorbeeld een stuk lager. Maar is dat erg? Als je je gedachten niet laat doorschemeren in je doen en laten en je houding richting je kindje, denk ik op zich dat er met de gedachte alleen niets mis is.
Jij vindt het erg dat moeders zulke gedachten kunnen hebben, ik vind het bijvoorbeeld weer erg om meteen aan een postnatale depressie te denken. Ik kan me namelijk maar al te goed voorstellen, als je kindje bijvoorbeeld onophoudelijk huilt, dag in dag uit, overdag en 's nachts, en er is niets wat hem of haar stil krijgt, dat er geen enkele moeder zal zijn die die gedachten níét heeft. Dus misschien ben jij wel gewoon een moeder zoals uit de reclames, zo'n ideale moeder die in alle situaties reageert met een stralende tandpastalach. Dat kan ook. Maar dat betekent nog niet dat iedereen dat kan.

Gast ma 21 feb 2011 - 1:56

CherrieLola schreef:Ja, dat maakt het ook zo moeilijk om er een gepaste reactie op te geven. Want hij geeft wel een reden waarom hij het doet zeg maar. Maar als ik dan de kapotte garage zie die hij als 2-jarige van mijn ouders heeft gekregen moet ik wel even slikken en tot tien tellen...

Dit deed mijn broertje ook!
Wees gerust, het houdt op een dag op en dan heb jij een heel handig en wijs zoontje die alles in een handomdraai voor je doet!

VeryCherry ma 21 feb 2011 - 1:57

En als je het nou is omdraait als je een *puber*kind hebt, denk je dan niet dat je kind die gedachtes over zijn/haar ouders zou hebben. Maakt dat dan dat je een slecht kind hebt? Dacht het niet.

VeryCherry ma 21 feb 2011 - 1:57

CKC schreef:
CherrieLola schreef:Ja, dat maakt het ook zo moeilijk om er een gepaste reactie op te geven. Want hij geeft wel een reden waarom hij het doet zeg maar. Maar als ik dan de kapotte garage zie die hij als 2-jarige van mijn ouders heeft gekregen moet ik wel even slikken en tot tien tellen...

Dit deed mijn broertje ook!
Wees gerust, het houdt op een dag op en dan heb jij een heel handig en wijs zoontje die alles in een handomdraai voor je doet!

Oeh wat een heerlijk vooruitzicht Hoe oud was je broertje toen hij er mee stopte?

Gast ma 21 feb 2011 - 1:59

Ik denk het soms wel. Vooral als hij wéér echt totaal niet luistert, vind ik dat soms zo vermoeiend. Het is vaak echt een lieverd en hij is meestal heel gezellig maar soms ook zó druk.. Dan vind ik het even zwaar dat ik de opvoeding altijd al alleen moet doen. Maar tegelijkertijd bedenk ik me gewoon dat het zo heeft moeten zijn..omdat ik destijds wel de morning after pil heb geslikt.

Gast ma 21 feb 2011 - 1:59

CherrieLola schreef:
CKC schreef:
CherrieLola schreef:Ja, dat maakt het ook zo moeilijk om er een gepaste reactie op te geven. Want hij geeft wel een reden waarom hij het doet zeg maar. Maar als ik dan de kapotte garage zie die hij als 2-jarige van mijn ouders heeft gekregen moet ik wel even slikken en tot tien tellen...

Dit deed mijn broertje ook!
Wees gerust, het houdt op een dag op en dan heb jij een heel handig en wijs zoontje die alles in een handomdraai voor je doet!

Oeh wat een heerlijk vooruitzicht Hoe oud was je broertje toen hij er mee stopte?

mmm.. hij sloopte gisteren nog even de zaklantaarn omdat het lampje kapot was, maar na 3 minuten deed ie het weer want hij wist het lampje te vervangen dus het is nog niet helemaal over maar ook niet meer zo erg dat mijn cd speler het moest ontgelden omdat hij wel ff wilde weten waar het muziek dan uitkwam.. N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij.. 394967

N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij.. 394967

Hij was toen 6.
Hij is nu 25.

VeryCherry ma 21 feb 2011 - 2:04

CKC schreef:
CherrieLola schreef:
CKC schreef:
CherrieLola schreef:Ja, dat maakt het ook zo moeilijk om er een gepaste reactie op te geven. Want hij geeft wel een reden waarom hij het doet zeg maar. Maar als ik dan de kapotte garage zie die hij als 2-jarige van mijn ouders heeft gekregen moet ik wel even slikken en tot tien tellen...

Dit deed mijn broertje ook!
Wees gerust, het houdt op een dag op en dan heb jij een heel handig en wijs zoontje die alles in een handomdraai voor je doet!

Oeh wat een heerlijk vooruitzicht Hoe oud was je broertje toen hij er mee stopte?

mmm.. hij sloopte gisteren nog even de zaklantaarn omdat het lampje kapot was, maar na 3 minuten deed ie het weer want hij wist het lampje te vervangen dus het is nog niet helemaal over maar ook niet meer zo erg dat mijn cd speler het moest ontgelden omdat hij wel ff wilde weten waar het muziek dan uitkwam.. Hij was toen 6.
Hij is nu 25.

Whahahaha briljant

Gesponsorde inhoud

N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..

Re: N.a.v. mamsie's topic: wanneer dacht jij..