Doe jij het zoals je dacht dat je het zou doen?

Nou de titel zegt het al: Voed jij je kinderen op zoals je dacht dat je het zou doen?

Ik totaaaal niet

Ik dacht dat ik veel makkelijker zou zijn met hem bij anderen laten, maar sinds hij er is ben ik twee keer een uurtje weggeweest en wil ik terug naar hem. En dat ik hem wel kon laten huilen, maar als hij een beetje jengelt ga ik hem al pakken.
Ook was ik totaal tegen potjes, en nu blijkt dat meneer niet vers wil eten en potjes erin gaan als koek, krijgt hij ze toch.

Hoe gaat dat bij jullie?

Tot nu toe doe ik het aardig zoals ik al had gedacht, maar ik denk dat de echte uitdagingen nog gaan komen. Ben benieuwd of ik dan inderdaad zo zal handelen als ik vantevoren gedacht had, vast niet altijd!

Over het algemeen wel ja. Natuurlijk kom je wel is dingetjes tegen dat je denkt hmm dat had ik vroeger anders bedacht.

Wel merk ik dat het per kind verschillend is. Maar goed het ene kind is het andere ook niet.
Ook doe ik soms nu dingen wel of juist niet die ik dan voorheen wel/niet deed.

Ik doe ook veel anders dan ik vantevoren gedacht had. Ik dacht dat ik haar wel makkelijk naar de oppas weg zou kunnen brengen, dat ik wilde dat ze snel naar haar eigen kamertje ging, niet bij ons in bed liggen etcetera.

Nu ze er is, merk ik dat ik haar eigenlijk helemaal niet goed kan missen en dat het heel belangrijk is om je gevoel te volgen wat je kind betreft. Ik troost haar altijd als ze verdrietig is, als ze ziek is ligt ze tussen ons in etcetera.

Ik had vantevoren ook gedacht dat ik heel consequent zou zijn en dat ben ik in de praktijk ook, dat is dus wel uitgekomen.

Ik dacht dat ik makkelijker zou zijn. Maar N was een erg onrustige baby, snel overprikkeld en sliep slecht dus daar heb ik naar gehandeld. Ik ging liever niet 's avonds met hem op pad om de regelmaat erin te houden en liet hem ook niet graag bij anderen omdat hij erg eenkennig was. Nu hij 2 is gaat dat allemaal natuurlijk veel beter hoor en J is een veel makkelijkere baby dus sta ik er nu weer anders in als met N.

Ik had gedacht dat ik het met zijn 2en zou doen, ipv alleen. Maar verder denk ik wel dat ik het zo doe zoals ik het van te voren voor mij zag. Soms ben ik alleen iets ongeduldiger als dat ik zelf zou willen.

Ik denk dat ik het (tot nu toe) zo doe zoals ik het me had voorgesteld van te voren, misschien nog wel beter. Ik blijk nóg meer geduld te hebben als ik dacht en blijf heel rustig als er iets aan de hand is (weet niet of dat ook zo zou zijn als T. een huilbaby was geweest). Ik ben trots op mezelf! :-)

Niet echt, want het leven met kinderen loopt anders dan ik had voorzien. Sommige dingen doe ik wel zoals ik ze in mijn hoofd had, voor sommige dingen heb ik (nog) niet de gelegenheid.

Susan schreef:Niet echt, want het leven met kinderen loopt anders dan ik had voorzien. Sommige dingen doe ik wel zoals ik ze in mijn hoofd had, voor sommige dingen heb ik (nog) niet de gelegenheid.

Dit is precies wat ik had kunnen typen. Ik grote lijnen denk ik wel dat het gaat zoals ik had gedacht maar het zijn vaak de kleine dingen waar ik makkelijker over dacht die nu toch moeilijk blijken te zijn en andersom.

Ja ik doe het eigenlijk wel zo als ik voor die tijd gedacht had. Kan wel merken dat als ik moe ben of veel dingen aan mn hoofd heb dat ik minder geduldig ben en me minder aan mn regeltjes hou soms..

Er zijn natuurlijk altijd dingen die in de praktijk anders blijken te zijn, maar in grote lijnen doe ik het wel zo ongeveer zoals ik het voorzien had.

Dromertje schreef:Er zijn natuurlijk altijd dingen die in de praktijk anders blijken te zijn, maar in grote lijnen doe ik het wel zo ongeveer zoals ik het voorzien had.

Ik ook.

Mamsie schreef:Wel merk ik dat het per kind verschillend is. Maar goed het ene kind is het andere ook niet.
Ook doe ik soms nu dingen wel of juist niet die ik dan voorheen wel/niet deed.

Ik ben nu al heel anders dan toen mijn dochtertje net geboren was. Ook ben ik zelf wel veranderd en zoals mamsie het zegt, het is ook per kind verschillend.

Onze dochter heeft echt nooit een speentje gehad daar waren we ook echt tegen, en onze zoon krijgt hem nu wel hij heeft die gewoon echt nodig omdat hij een sterke zuigbehoefte heeft en om in slaap te kunnen vallen.

Ook geef ik af en toe wel eens een potje terwijl ik eerst besloot om echt alleen vers te geven.

Ik zelf ben makkelijker geworden met mijn dochtertje wegbrengen naar de oppas, ik dacht eerst dat ik haar nooit los zou kunnen laten, maar nu ik zie dat ze het zelf leuk vind om naar het kdv of oma te gaan en vind ik het dus ook niet erg om haar daarheen te laten gaan. Al merk ik wel dat ik er nu al enorm tegenop zie om mijn schoonmoeder dadelijk op onze zoon te laten passen of hem naar het kdv te brengen, hij is nog zo klein!

Ik ben van sommige dingen wel teruggekomen. Vroeger zei ik altijd dat ik mijn kinderen zo min mogelijk televisie zou laten kijken. Nu de tweede er is, blijkt de televisie zo af en toe mijn grootste vriend . Borstvoeding geven is anders soms niet te doen met een stuiterende peuter om je heen (zeker nu Thije zo snel afgeleid is dat voeden eigenlijk alleen maar echt goed te doen is als het stil en donker is).

Verder had ik verwacht dat ik strenger/consequenter zou zijn. In de praktijk blijkt dat ik vaak per situatie bekijk hoe ik ermee omga. Dat lijkt hier toch beter te werken dan starre rechtlijnigheid.

Aan de andere kant wist ik vantevoren niet dat ik beschik over veel (VEEL!) geduld. Dat valt me dan weer erg mee van mezelf.