Ben ik nou onredelijk?

Sinds de geboorte van haar kindje (zo'n 1,5 jaar geleden) zit mijn beste vriendin heel slecht in haar vel. Ze is depressief en heeft last van angst- en paniekaanvallen. Ik vind dat echt verschrikkelijk voor haar, maar heb tegelijkertijd ook heel veel bewondering voor hoe ze er mee omgaat en hoe sterk ze is.

Ze heeft al die tijd gewoon gewerkt (wel wat minder dan eerst, aangepaste tijden). Als ze werkt, passen haar schoonouders een dag op en de andere dag past haar moeder op haar kindje. Haar man werkt fulltime.

Sinds een tijdje gaat ze naar groepstherapie. Dit is op mijn enige vrije dag en omdat ze omhoog zat met oppas (haar moeder werkt al op die dag en ze wil haar schoonouders niet meer belasten) heb ik aangeboden om die dag op haar kindje te passen. Ik doe dat echt voor haar, omdat ik wil dat ze beter wordt en hoop dat die therapie haar helpt.
Ik vind haar kindje een schatje, maar het is wel een handenbindertje. Ik ben er best druk mee en het ontneemt me op m'n vrije dag toch wel een beetje m'n vrijheid. Mijn eigen dochter is die dag ook thuis en met 2 kleine kindjes ga je toch minder snel even de stad in ofzo en het huishouden schiet ook niet echt op.

Mijn vriendin heeft vorige week te horen gekregen dat haar contract niet verlengd wordt. Per 1 mei heeft ze dus geen werk meer.
Ik vroeg haar gisteren of haar schoonouders dan niet op 'mijn' dag op haar kindje konden gaan passen. Ik heb uitgelegd dat ik het graag voor haar over heb, maar dat het voor mij wel makkelijk is als ik op mijn vrije dag weer wat andere dingen kan doen. Ik heb er wel gelijk bij gezegd dat ik echt wel bereid ben om op te passen als haar schoonouders een keer niet kunnen.

Ze was eigenlijk heel verbaasd dat ik het vroeg, want ze wilde het eigenlijk zo houden zoals het nu is, zodat ze nog wat tijd voor zichzelf heeft en ze was er eigenlijk vanuit gegaan dat ik wel wilde blijven oppassen.
Ik heb haar verteld dat ik het met liefde doe, maar dat ik het ook wel fijn vind om weer wat tijd voor mezelf en mijn dochter te hebben.

Ze reageerde daarna heel kort en stuurde later nog een whatsapp dat ze eigenlijk wel teleurgesteld was en dacht dat ik het leuk vond om te doen.

Het is toch niet zo raar dat ik dit vraag?

Nee natuurlijk is dat niet raar!
Ik heb het idee dat zij zich niet zo goed in jou kan verplaatsen. Zij wil wel tijd voor zichzelf maar jij 'mag' dat op deze manier niet hebben.
Maar als haar schoonouders op jouw dag op haar kind passen heeft zij toch nog steeds die tijd voor haarzelf?

Ik vind het eerlijk gezegd vooral heel erg lief dat jij al die tijd al op haar kindje past op je enige vrije dag! Als ik in haar schoenen stond, zou ik dat echt niet langer van jou verlangen nu de situatie verandert.

Ik vind je dus verre van onredelijk en vind haar wel heel ondankbaar reageren...

Nee degene die onredelijk is lijkt mij je vriendin. Ik vind het al heel wat dat je haar zo geholpen hebt. Hopelijk gaat je vriendin dat ook inzien.

Ik vind het echt heel lief van jou dat je dit gedaan hebt. Ik heb ook maar een dag in de week alleen met mijn dochter en die dag is me echt heilig. Ik merk dat iedereen om mij heen dat eigenlijk wel begrijpt. Ik vind het van jouw vriendin niet echt dankbaar en de opmerking dat ze dacht dat je het leuk vond om te doen ook nog eens een ongepaste sneer.

Ik denk dat zij óf onredelijk is, óf door haar depressie/gemoedstoestand misschien niet goed overdenkt wat dit voor jou betekent. In ieder geval ben jij niet onredelijk in deze situatie.

Ik snap dat ze, omdat ze zich zo rot voelt, ook tijd voor zichzelf nodig heeft. Maar die therapie is ook tijd voor haarzelf lijkt me.
Ik vind het wel lastig dat zij nu blijkbaar pissig op mij is. Ik heb het echt uit liefde voorjaar aangeboden, maar ik baal er van dat het nu misschien tussen ons in komt te staan. Dat wil ik helemaal niet!

Pritt schreef:Ik snap dat ze, omdat ze zich zo rot voelt, ook tijd voor zichzelf nodig heeft. Maar die therapie is ook tijd voor haarzelf lijkt me.

Dit is wel een beetje kort door de bocht hoor. Ik was in het begin toen ik bij de psych liep echt compleet kapot als ik thuis kwam en zag dit ook echt niet als tijd voor mezelf.

Ik snap je punt wel en vind haar in dat opzicht ook onredelijk, maar de therapie moet je echt niet als tijd voor jezelf zien.

Ik vind je niet onredelijk, haar wel, maar ik snap haar ergens ook wel. Misschien voelt het voor haar toch een beetje als een afwijzing, misschien juist mede omdat ze af en toe nog niet zo lekker in haar vel zit.

Ik vind je zeer zeker niet onredelijk en begrijp jouw kant van het verhaal heel erg goed. Dat je nu aangeeft of het niet verandert wil worden zegt in mij ogen ook niet dat je het niet graag hebt gedaan voor haar!
Als ik jouw vriendin was zou ik me sowieso al erg bezwaard voelen om dit van je te vragen op je enige vrije dag en als het dan niet meer écht noodzakelijk is dan zou ik het dus ook niet van je vragen. Wellicht geeft dit ook wel aan dat ze nog niet goed in haar vel zit..?
Had jij laatst ook een topic over haar/jullie vriendschap? Kan me zoiets herinneren en dat het toen ook vooral van jou uit moest komen. Maar misschien verwar ik je nu met iemand anders!

Verder ben ik het wel met Minx eens dat je haar therapie niet als tijd voor haarzelf moet zien want mijn ervaring is ook dat dat je compleet sloopt en het lijkt me heel zwaar om direct na je therapiesessie weer de zorg voor je kind op te moeten pakken. Maar dat wil niet zeggen dat jij dan dus maar jouw vrije dag moet 'opofferen'. Feitelijk gezien is het haar probleem, het is fijn dat je haar al die tijd hebt willen helpen maar nu zal ze een andere oplossing moeten zoeken.

Daarnaast; nu heeft ze 3 dagen opvang nodig en 3 mensen die oppassen. Dadelijk heeft ze nog maar één dag noodzakelijk opvang nodig (als zij therapie heeft) en ze wil graag een tweede dag voor wat tijd voor zichzelf. Als haar schoonmoeder van dag kan verwisselen en haar moeder blijft gewoon oppassen dan is er toch ook geen probleem? Of wil één van die twee ook stoppen?

@Angela: dat was ik inderdaad.

Mijn vraag was ook inderdaad of haar schoonouders op haar 'therapiedag' kunnen gaan oppassen. Dan kan ze als ze klaar is met die therapie nog even de tijd voor haarzelf nemen voordat ze haar kindje weer ophaalt. Dat doet ze nu ook bij mij.

Overigens snap ik heel goed dat die therapie veel energie kost, maar ik bedoelde meer dat ze zich op die dag totaal op zichzelf en haar herstel kan focussen. Dat was ook mijn reden dat ik het oppassen heb aangeboden; dat ze zich daar geen zorgen over hoeft te maken en gewoon naar therapie kan gaan.

Lastige situatie Pritt! Ik denk dat dit heel duidelijk aangeeft dat zij nog niet goed in haar vel zit. Het is alleen wel jammer dat ze dat zelf blijkbaar niet zo ziet. Ik heb ook een tijd therapie gehad en niet goed in m'n vel gezeten maar ik wist van mezelf dat ik dan niet altijd reeel reageerde en gaf dat dan ook aan.

Het is echt super dat je dit hebt aangeboden en het lijkt alsof je haar situatie heel goed begrijpt en er graag voor haar bent! Heel jammer dat zij dat niet zo ziet! Heel cliché maar waar; het ligt niet aan jou maar aan haar... Je kunt er alleen zo weinig mee want je hebt geen invloed op hoe zij reageert en hoe zij jouw boodschap interpreteert.

Kan het zijn dat zulke onverwachtse veranderingen voor haar nu heel lastig zijn om mee om te gaan? Ik kan me dat zo voorstellen, dat ze nu behoefte heeft aan structuur en heftiger kan reageren op veranderingen hierin. Ik vind het je goed recht om aan te geven dat je de situatie graag zou veranderen, maar ik probeer me ook even in haar te verplaatsen. Ik denk dat de kortste klap is om haar op te zoeken dit niet via berichtjes te gaan bespreken.

@Lady4: ik heb dit gisteren ook face to face tegen haar gezegd hoor. Zij ging alleen nog whatsappen toen ik weer naar huis was. Ik zeg er nu ook even niets meer over, misschien moet ze het even laten bezinken.

Ik snap ook best dat dit voor haar misschien lastig is, maar het is niet zo dat ik haar nu met een probleem laat zitten: haar schoonouders kunnen ook oppassen.

Het is ook niet zo dat ik er per direct mee wil stoppen, maar over een tijdje wel.
Ik vind het gewoon heel jammer dat zij nu denkt dat ik het niet leuk vind om te doen, want dat is het echt niet!
Ze vergeet alleen wat de achterliggende gedachte was: namelijk haar helpen omdat er een oppasprobleem was.

Ik heb door eenzelfde probleem ruzie gekregen met mijn beste vriendin. Ik snap jou heel goed, en de redenen die jij aangeeft waren ook de dingen die ik tegen haar zei. Met 2 kinderen ben je veel meer aan huis gebonden, vooral ik, want ik ben dat helemaal niet gewend 2 kinderen. En haar dochtertje moest je echt de hele dag in de gaten houden. Maar mijn vriendin was zo kwaad toen ik een keer vroeg of er op een specifieke dag iemand anders misschien kon oppassen zodat ik met C. en mijn ouders kon gaan zwemmen. Dochtertje mocht van mij ook mee, maar ze hadden al aangegeven dat ze dat niet wilden. Maar zij was daar zo boos over dat ze het contact verbroken heeft. Kortom, ik vind dat jij gewoon in je recht staat, je hebt zelf ook een vrije dag nodig, en als je vriendin het anders kan oplossen is er toch geen probleem lijkt me.

Angela_1986 schreef:Lastige situatie Pritt! Ik denk dat dit heel duidelijk aangeeft dat zij nog niet goed in haar vel zit. Het is alleen wel jammer dat ze dat zelf blijkbaar niet zo ziet. Ik heb ook een tijd therapie gehad en niet goed in m'n vel gezeten maar ik wist van mezelf dat ik dan niet altijd reeel reageerde en gaf dat dan ook aan.

Het is echt super dat je dit hebt aangeboden en het lijkt alsof je haar situatie heel goed begrijpt en er graag voor haar bent! Heel jammer dat zij dat niet zo ziet! Heel cliché maar waar; het ligt niet aan jou maar aan haar... Je kunt er alleen zo weinig mee want je hebt geen invloed op hoe zij reageert en hoe zij jouw boodschap interpreteert.

Jee Pritt, wat een ongewenst vervelend gedoe! En dat terwijl je eigenlijk alleen maar heel
goed doet en hebt gedaan!
Ik sluit me eigenlijk helemaal aan bij de quote van hierboven...!

Bah Pritt, wat rot. Het zou me een rotgevoel bezorgen en dat is eigenlijk helemaal niet eerlijk. Je hebt heel erg je best gedaan om haar te helpen en zij kan zich nu niet inleven in jou.

Is ze heel onzeker? Zou het niet zo kunnen zijn dat ze heel graag wil dat iedereen het geweldig vindt om op haar kindje te 'mogen' passen en dat ze daarbij dan even over het hoofd ziet hoeveel tijd en energie dat ook kan kosten? Ik vind in ieder geval niet dat de fout bij jou ligt. Hopelijk ziet je vriendin dat in als ze er nog een paar dagen rustig over na kan denken.

En bij het verhaal van Bolleke viel mijn mond ook echt open.

Bolleke, nou ja zeg! Dat is echt heel rot!

Ik heb niets meer van haar gehoord, maar ga er vanuit dat ik deze week wel gewoon oppas. Dan hebben we het er nog wel over.
Ik vind het lastig om me in haar gevoel te verplaatsen. Ik kan me gewoon niet voorstellen wat ze denkt en hoe haar gedachten werken op dit moment. Dat vind ik erg.

Ja Pritt, dat was echt heel erg toen. Ik pastte altijd op, vanaf de geboorte van haar dochtertje, heb zelfs dingen van school afgezegd om op te kunnen passen als ze echt niemand anders had. Maar toen ik een keer iets duidelijker voor mijzelf opkwam was het voor haar klaar.
Ze vind haar dochter zo leuk dat ze denkt dat het een privilege is om op te mogen passen, nou sorry, maar ik vind mijn vrije dagen ook fijn alleen met C. Dus ik snap jou ontzettend goed, alleen hoop ik dat jullie er wel over kunnen praten.