Dingen die mensen over je denken en die niet kloppen

Poubelle schreef:Hahaha Ragazza superfunny!

Mensen schijnen van mij te denken dat ik niet aardig ben ofzo, of arrogant.
Er is weleens tegen me gezegd 'Oh, je bent eigenlijk gewoon aardig!'

q

Jij bent echt niet arrogant! Ik vond je stoer en lief tijdens de meeting in Utrecht.

Gisteren op mijn werk stond het foute uur op en toevallig werd DJ Paul Elstak gedraaid. Een manager kwam binnen lopen en zei iets over die muziek. Dat ik daar toch niet naar kon luisteren? Vond hij mij helemaal geen type voor.
Hij schrok er volgens mij van dat ik juist fan ben van die muziek, hij dacht altijd dat ik van handen omhoog en inhaken was.
Helemaal verbaasd toen ik zei dat ik dat ook leuk vind maar toch voor de happy hardcore ga als ik moest kiezen .

Dat ik onaardig ben. Maar ik ben echt lief. Ik zou mezelf zeg maar nog net niet willen betitelen als sweetest person alive in real life. In 't echte leven dus, hier kom
ik nogal vaak als een trut over.. Wat wel een btje klopt.

Oh Paper Crown, dat vind ik echt niet hoor, dat je als een trut over komt. Ik vind je juist superleuk en vooral heel eerlijk op een goede manier

Nou ja, wat een gek verhaal!

Als je me dit 2 maanden geleden had gevraagd had ik gezegd: nee, gelukkig niet. Maar helaas ben ik 2 maanden geleden verkeerd ingeschat en dat heeft hele nare gevolgen voor mijn vriend. F. heeft hier veel vrienden en gaat ook om met vrienden van zijn broer (die hier niet meer woont). Zoals sommigen wel weten is mijn vriend schrijver en hij was samen met een vriend van zijn broer (M.) een verhaal aan het schrijven. Toen ik M. voor het eerst ontmoette, zat hij ongeinteresseerd, kauwgom kauwend een beetje naar me te staren. Ik heb geprobeerd wat vragen te stellen en geinteresseerd te zijn maar nee, hij had schijnbaar een slecht zin. Ik heb mijn vriend er nog naar gevraagd en die zei dat M. door een moeilijke periode ging omdat hij zijn beste vriend net had verloren. Oh ok, nou ja. Ik mijn vriend aansporen M. wat vaker te spreken omdat ik het zo sneu voor hem vond. Maar elke keer als we elkaar zagen, zat hij een beetje me af te zeiken. Het voelde gewoon niet lekker. En ook merkte ik dat hij een doordrammer was en vreselijk arrogant. Maar goed, hij was samen met mijn vriend een boek aan het schrijven, dus ik hield me in.

Totdat wij op een avond de laatste bus gemist hadden. Niemand kon ons ophalen dus hebben we M. gebeld. In de auto deed hij heel vijandig tegen me, heel naar. Hij had een idee over het boek dat mijn vriend niks vond. Hij werd echt enorm kwaad en zei dat dan de samenwerking maar over moest zijn. Dus ik me er voorzichtig in mengen (ik wilde de ruzie wat sussen) en zei dat ze vast een gulden middenweg konden vinden. Uiteindelijk met naar gevoel afgezet thuis. Ik zei nog tegen mijn vriend: wedden dat ik hier de schuld van krijg?

4 weken liet M. niks horen, reageerde niet op smsjes of facebookberichten. Uiteindelijk kreeg mijn vriend een email. Dat ik zijn leven overnam, ik had hem onder de duim, hij was heel anders nu ik er was en ik was onbeschoft en arrogant. Hij had het er even met gezamenlijke vrienden over gehad en die waren ook geschrokken van hoe ik was uit de verhalen van M. En als mijn vriend met mij doorging, hij al zijn vrienden zou verliezen. Nou, ik heb behoorlijk wat tranen gelaten. Hoe fout kan iemand zitten?? Ik ben nog gesprek met hem aangegaan maar hij wilde niks van me weten. Hij had zijn mening klaar en daar bleef hij bij. Punt. Hij zat namelijk nooit fout met de eerste indruk van mensen. Gelukkig zijn meeste van mijn vriends vrienden bijgedraaid, ik ben namelijk het tegenovergestelde van wat geschetst wordt. Mijn vriend heb ik echt ook nog nooit zo kwaad gezien. Hij doet nu heel schijnheilig aardig tegen me op verjaardagen, zodat iedereen ziet hoe erg HIJ zijn best doet, maar als ik hem vraag of hij iets wil drinken, krijg ik een vuile blik. Het is niet te geloven hoe iemand zo in elkaar kan zitten. Intussen, na vele tranen, kan ik het wat laten zitten en weet ik dat het aan hem ligt, gelukkig zien ook steeds meer vrienden hoe koppig en vervelend hij is de laatste tijd, maar man, ik had niet verwacht op mijn 30ste nog eens zo behandeld te worden.

(shit, sorry voor lange verhaal)

Pas zei mijn baas dat hij mij in het refo-hokje vond passen. Ik was te stomverbaasd om er tegenin te gaan. Vond het echt niet leuk, want naar mijn idee ben ik veel te vrijdenkend voor een refo. Ik heb wel eens tegen 'm gezegd dat ik het Urker Mannenkoor fantastisch vind. Sindsdien zit ik blijkbaar in dat hokje.

Ik heb het idee dat mensen mij als een kleine meid zien.
Ik ben 30 maar weet zelf ook wel dat ik er jonger uitzie.
Als iemand die mij niet kent hoort dat ik een dochter heb staan ze altijd raar te kijken maar behandelen ze me ineens wel meestal als een volwassene.

Mensen die me kennen maar geen echte vrienden zijn zoals mijn buurvrouw denken volgens mij dat ik erg onzeker ben. Dit komt dat denk ik omdat ik soms ervaringen of tips vraag of graag krijg. Dit vind ik eigenlijk gewoon fijn om zo eens te kunnen zien hoe andere mensen dingen aanpakken. Dat vindt ik meer interessant dan dat ik het nodig heb voor mijn eigen gemoedsrust. Maar mensen zien het volgens mij meer als onzekerheid.

Mensen denken echt vaak dat ik nog een jong kind ben krijg ik de indruk.

Er wordt op mijn werk (dat is dan wel een weekendbaan, want ik studeer nog) standaard gevraagd of ik een stagiaire ben en of ik het wel leuk vind want het is toch een pittige opleiding 'zeker in het begin'. Er wordt ook eigenlijk altijd van uit gegaan dat ik niveau 2 ben en dus eigenlijk de huishoudelijke taken van het kleinschalig wonen op me moet nemen. Maar wel wordt er altijd van uit gegaan dat ik niet weet hoe ik moet koken of een was moet draaien. Oh en medicatie delen, nee dat kan zo'n jong meisje vast nog niet! Die zit nog in het begin van haar opleiding! 'Hoe oud was je trouwens? Een jaar of 16?'. Et cetera. Zelfs de ouderen die ik verzorg, zélfs de demente ouderen die ik verzorg vragen of dit wel écht mijn werk is. En of ik wel kan koken en was kan draaien. Oh soms is het zelfs zo erg dat ze mijn medicatie niet aannemen omdat ze het niet vertrouwen van zo'n jonkie. Zeker als ik mijn invalwerk doe.

Ik heb invalwerk gedaan waarbij ik de verantwoordelijke niveau 3 diensten op me neem. Ik ben 21, en studeer niveau 5. Vandaar dat ik dat allemaal mag en kan. Wassen en koken kan ik ook wel al een tijdje. Oh en auto rijden trouwens ook!
Oh ja, en ik heb ervaring met revalidatie, somatiek, dubbelzorg, niet-aangeboren hersenaandoeningen/korsakov, psycho geriatrie, low cure ziekenhuis en gehandicaptenzorg. Mensen geloven het overigens niet als ik zeg dat ik dat allemaal al heb gedaan.

Nouja kortom, ik wordt veel jonger en hulpelozer ingeschat dan dat ik ben. Zo erg zelfs dat vriendinnen van mijn moeder me vragen of 'mama' thuis is.

Oh en laatst kreeg ik aan de kassa in de Lidl een zakje pepernootjes, want alle kindjes die met hun moeder boodschappen gingen doen kregen dat.

Ik krijg heel vaak te horen achteraf dat ik stug overkom, of nors. Terwijl ik dat verre van ben.
Mijn gezichtsuitdrukking is gewoon niet zo vrolijk blijkbaar, en voor mijn gevoel reageer ik echt wel vrolijk of open naar mensen toe. Maar blijkbaar kom ik toch anders over dan hoe ik me voel en over wil komen.

Wat wel in mijn nadeel werkt soms, want als ik ga solliciteren wordt ik afgewezen omdat ik niet spontaan over kom en als mensen me voor het eerst spreken of zien hebben ze meteen een ander beeld.

Lissa schreef:Oh en laatst kreeg ik aan de kassa in de Lidl een zakje pepernootjes, want alle kindjes die met hun moeder boodschappen gingen doen kregen dat.

Haha!!! Dat is dan wel weer heel erg!
Maar wel lekker toch dat je ze kreeg? ;-)

Chelle schreef:

Lissa schreef:Oh en laatst kreeg ik aan de kassa in de Lidl een zakje pepernootjes, want alle kindjes die met hun moeder boodschappen gingen doen kregen dat.

Haha!!! Dat is dan wel weer heel erg!
Maar wel lekker toch dat je ze kreeg? ;-)

Haha, ja ik heb ze lekker opgegeten hoor! Maar ik stond wel even met mijn mond vol tanden op dat moment... Ja, ik was inderdaad boodschappen met mijn moeder aan het doen, maar zo oud dat ik nog in sinterklaas zou geloven lijk ik volgens mij toch écht niet...

Volgens mij denken ze van alles over mij, maar vooral dat ik arrogant ben. Dat komt door de houding die ik mezelf heb aangemeten. Het is me weleens overkomen dat mensen, die een bepaalde mening over mij hadden, na een gesprek, toegaven dat ze dachten dat ik arrogant was, maar dat het tegendeel waar bleek te zijn. Vergissen is menselijk.

Zelf ben ik erachter gekomen dat ik mensen continu verkeerd inschat. Degene die ik als soft en aardig bestempel, zijn dat meestal helemaal niet. En mensen waarvan ik denk dat ze absoluut niet aardig zijn en over lijken kunnen gaan, blijken juist soft en heel aardig te zijn. Snap nog steeds niet hoe het kan dat ik er steeds zo verschrikkelijk naast zit.

Ik word vaak geschat als een bitch. Hoor dan altijd 'Goh, ik had jou echt heel bitchy verwacht, maar dat ben je helemaal niet'.

Jeanette schreef:Ik word vaak geschat als een bitch. Hoor dan altijd 'Goh, ik had jou echt heel bitchy verwacht, maar dat ben je helemaal niet'.

Ik ook! Mijn ex dacht dit ook van me, hij 'kende' me van de uni, maar er gingen verhalen dat ik een bitch was. Hij wilde daar zelf wel eens over oordelen en sprak me aan in de kroeg een keer op stap. Toen bleek ik juist kei leuk

Toen we nog niet zo lang samen waren, ben ik eens naar een wedstrijd van hem gaan kijken. De tribune zat stampvol en ze hadden commentaar op mijn ex, hij stond een beetje te prutsen. Toen maakte iemand in het publiek de opmerking 'wisten jullie al dat hij sinds kort een vriendin heeft?'. Een aantal anderen reageerden uitgelaten en wilden weten hoe en wat. Maar die kerel wist niet zoveel 'ik weet alleen dat ze ouder is dan hij en het schijnt nogal een bitch te zijn'. Ik durfde op dat moment niet op te staan met 'ow ja dat ben ik, leuk je te leren kennen!' , maar ik heb hem later wel in de kantine aangesproken met 'ik wilde me even komen voorstellen, ik ben de bitch van ....'.

Ik word ook vaak gezien als arrogant/boordevol zelfvertrouwen en een bitch. Uiteindelijk valt het altijd mee geloof ik, dus dat is dan weer fijn. Dat ik veel zelfvertrouwen heb, blijven mensen vaak wel denken. Ik zou willen dat het echt zo was!

te="June"]Ik word ook vaak gezien als arrogant/boordevol zelfvertrouwen en een bitch. Uiteindelijk valt het altijd mee geloof ik, dus dat is dan weer fijn. Dat ik veel zelfvertrouwen heb, blijven mensen vaak wel denken. Ik zou willen dat het echt zo was![/quote]

En opdringerig

Reva schreef:
En opdringerig

Opdringerig zou ik niet willen zijn .

Haha Artemis, ik vind het wel een goed verhaal.

Het grootste vooroordeel over mij is dat ik altijd met mijn neus in de boeken zit, nooit uit ga, buitengewoon veel tijd besteed aan mijn studie en weinig tot niet drink. Het braafste meisje van de klas zeg maar. Ik snap het wel, want ik haal inderdaad wel de cijfers die bij dat gedrag horen. Maar de meeste mensen geloven niet dat ik gemiddeld 15 uur per week besteed aan mijn studie, dat ik bijna elke avond op pad ben en daarbij best regelmatig iets teveel drink.

Sowieso hebben mensen vaak de eerste indruk van mij dat ik heel rustig ben, wat dan weer zo tegenvalt als ze me beter leren kennen, haha.

En ik word vaak als jong en schattig gezien, maar dat ben ik natuurlijk ook

Dat ik niet trouw ben aan mijn man, ja als ik op stap ben dans ik graag met mannen maar dat zijn wel al jaren mijn vrienden en zo doen we altijd al.. Betekend niet dat ik ook wat met die jongens heb.. Krijg vaak de vraag: jij hebt toch een man? Ja dus..

Ik moet jou toch eens zoeken op Facebook supergrover

Trouwens, laatst geloofden een aantal mensen niet dat ik getrouwd was en kinderen had. Vooral dat kinderen geloven ze vaak niet. Ik hoorde van een vriend dat er wat mensen niet geloofden dat ik 30 was, met twee kinderen, en dat ze mijn gegevens erbij zijn gaan zoeken ter bevestiging

En ik zie er echt niet heel jong uit ofzo.

Ik krijg vaak te horen dat ik leuker en grappiger ben dan mensen in eerste instantie hadden verwacht. Ik ben vrij rustig, verlegen en introvert. Maar ben altijd wel erg open en ruimdenkend. En vaak vinden mensen me minder aardig dan ze op het eerste blik hadden verwacht omdat ik vrij hard kan zijn.

RioolSpook schreef:Ik krijg vaak te horen dat ik leuker en grappiger ben dan mensen in eerste instantie hadden verwacht. Ik ben vrij rustig, verlegen en introvert. Maar ben altijd wel erg open en ruimdenkend. En vaak vinden mensen me minder aardig dan ze op het eerste blik hadden verwacht omdat ik vrij hard kan zijn.

Hoe is het nu met je vriend en jou?

Apart hè, om soms te horen hoe mensen een compleet ander beeld van je hebben.

Laatst vertelde een collega ook aan mij hoe veel mensen naar mij kijken;
dat ik het heel goed voor elkaar heb. Jong en dan zo een baan, zo een functie, erg goed in mijn werk, intelligent, aardig, net een mooi huis gekocht, een fijne vriend en zie er nog leuk uit ook (ook fijn om te weten ).

De werkelijkheid is iets minder mooi. Ik denk dat niemand met mij zou willen ruilen als ze alles weten. Eigenlijk staat mijn hele leven op zijn kop.
Wel leuk om te horen hoe anderen naar mijn functioneren op het werk kijken, want daar doe ik ook hard mijn best voor.

Mensen denken dat ik onwijs arrogant ben en een harde tante, terwijl ik een onzeker zachtgekookt ei ben.

Ook denken mensen dat mijn ouders inderdaad alles voor ons betalen.

Mensen denken dat ik thuis de broek aan heb, maar dat is echt niet zo

Parel schreef:Mensen denken dat ik onwijs arrogant ben en een harde tante, terwijl ik een onzeker zachtgekookt ei ben.

Ook denken mensen dat mijn ouders inderdaad alles voor ons betalen.

Mensen denken dat ik thuis de broek aan heb, maar dat is echt niet zo

zo vind/vond ik je wel overkomen niet echt arrogant maar pittig/harde tante en niet een onzeker zachtgekookt ei. sorry