Iemand zegt iets onaardigs tegen je kind, wat doe jij?

Nee dat is inderdaad niet helemaal het goede voorbeeld geven zoals ik het beschreef. Maar dan blijf ik wel 'vriendelijk' waar A. bij staat, hoef ik niet te schreeuwen en ook niet tegen een onbekende te zeggen 'doe eens normaal'. Maar ik denk dat ik wel net iets te boos zou zijn om volledig politiek correct te reageren. In elk geval zou ik het liever zo oplossen als ik had bedacht, dan schreeuwen of ruzie zoeken. En dat er dan onder de vriendelijke toon een minder vriendelijke boodschap schuilt, daar ben ik dan toch mijn frustratie mee kwijt. Als een ander dat zou doen tegen mijn kind, op een onvriendelijke manier, dan doe ik dat ook rustig en nog op beleefde toon ook

Als ik alleen een beetje geïrriteerd ben en niet boos, dan zou ik het wel gewoon op een doorsnee manier aanpakken en iemand er netjes op aanspreken. Ligt echt aan de situatie, en als je aan mijn kind komt, kom je al snel aan mij. Verder ben ik zelden boos, heb zelden ruzie en los bijna alles politiek correct op. Dus die ene keer dat ik dan niet gepast zou reageren, so be it denk ik dan maar.

Ik heb het ook nog nooit meegemaakt, als iemand al wat zei was het gewoon terecht eigenlijk en op een normale manier. En een beetje irritatie vind ik ook geen ramp, kinderen mogen toch ook best merken dat wat ze doen soms irritatie opwekt en dat ze dat niet meer moeten doen?

In het geval van Aagje deed het kind niet zoveel verkeerd, maar in gevallen waar dat wel zo is bedoel ik.

Artemis schreef:

Twellie schreef:

Artemis schreef:

Twellie schreef:Nou ja, daar vind ik wel een verschil in zitten. Ik vind dezelfde gedragingen niet in alle situaties verkeerd. Als ik kijk naar het voorbeeld in de beginpost: de één snauwt een onschuldig kind af. De ander snauwt iemand af die zich ongepast gedraagt. Met het laatste zou ik weinig problemen hebben eigenlijk.

Snauwen is of fout, of niet. En als het fout is is het in beide situaties fout. Wat wil je je kind leren? Dat je mag snauwen als je in je recht staat? Dat dacht die vrouw misschien ook, dat ze daar het recht toe had.

Je brengt je eerste zin als een feit maar dat is het niet, het is jouw persoonlijke mening. Ik wil mijn dochters bijbrengen dat ze gerust van zich mogen afbijten als iemand ze onrechtvaardig behandeld.

Dat kan ook beleefd en zonder snauwen. Voor jezelf opkomen kan ook netjes, en werkt beter.

Mwah, bij mensen die zonder reden kinderen af lopen te snauwen vergaat mijn behoefte tot het geven van constructieve kritiek wel. Ik zou niet meteen overgaan tot een scheldkanonnade , maar na een doe-even-normaal-tegen-mijn-kind zou ik er wel klaar mee zijn.

Kinderen aanspreken zou ik zelf niet gauw doen. Ik zou me eerder in stilte ergeren (als ik me al erger), of anders misschien wel iets zeggen, maar beleefd. Bijvoorbeeld in het geval van Aagje vriendelijk vragen aan haar dochtertje of ze even aan de kant zou willen gaan. Op zo'n manier zou ik het als ouder best kunnen hebben. Maar als een ander vervelend gaat doen tegen mijn kind, dan ben ik ook minder geneigd zelf wel helemaal correct te blijven. Al zal ik echt niet snel uit mijn dak gaan tegen wie dan ook. En zeker als het binnen te perken blijft, mag A. best weten dat ook volwassenen wel eens boos zijn op elkaar.

Artemis schreef:

Twellie schreef:

Artemis schreef:

Twellie schreef:Nou ja, daar vind ik wel een verschil in zitten. Ik vind dezelfde gedragingen niet in alle situaties verkeerd. Als ik kijk naar het voorbeeld in de beginpost: de één snauwt een onschuldig kind af. De ander snauwt iemand af die zich ongepast gedraagt. Met het laatste zou ik weinig problemen hebben eigenlijk.

Snauwen is of fout, of niet. En als het fout is is het in beide situaties fout. Wat wil je je kind leren? Dat je mag snauwen als je in je recht staat? Dat dacht die vrouw misschien ook, dat ze daar het recht toe had.

Je brengt je eerste zin als een feit maar dat is het niet, het is jouw persoonlijke mening. Ik wil mijn dochters bijbrengen dat ze gerust van zich mogen afbijten als iemand ze onrechtvaardig behandeld.

Dat kan ook beleefd en zonder snauwen. Voor jezelf opkomen kan ook netjes, en werkt beter.

Want, dat doe jij ook?

Ik zou waarschijnlijk ongeveer hetzelfde hebben gezegd. Als mijn kind nou ontzettend vervelend was en al even in de weg stond zou ik waarschijnlijk nog mijn excuses hebben aangeboden maar als het, zoals jij beschrijft, in een paar seconden gebeurd, dan zou ik ook iets hebben gezegd in de trant van snauw je eigen kinderen maar af maar niet die van mij (liever ook niet natuurlijk maar die van mij al helemaal niet (don't touch my baby, child, kid)

Artemis schreef:

In het geval van Aagje deed het kind niet zoveel verkeerd, maar in gevallen waar dat wel zo is bedoel ik.

Mijn dochter deed helemaal niets verkeerd, ze stond alleen maar stil. Het is niet zo dat ze 10 meter bij mij vandaan was. Ze mag nooit rennen/springen/huppelen in de winkels maar ik kan haar moeilijk tegen mijn been plakken, ze is 3 en gaan 1. Ze wil zelf lopen en niet vast gehouden worden.

Ik heb niet gesnauwd trouwens, ik heb het gezegt zonder mijn toon te verheffen maar keek er wel boos bij. Ik ben express weg gelopen omdat ik niet wilde gaan snauwen omdat D erbij stond. Ik vind dus absoluut niet dat ik een verkeerd voorbeeld gaf.

Maar goed het was niet mijn bedoeling om hier een hele discussie over te starten, alleen hoe jullie zouden reageren .

Een familielid deed best gemeen tegen onze zoon. Hij moest met sinterklaas zijn schoen zetten bij die mensen. Dit wilde hij gewoon echt niet. Zei ze op een hele gemene manier dat zijn neefje dan wél heeeel erg veel cadeautjes van sinterklaas krijgt, en onze zoon krijgt dan he-le-maal níks Ze bleef maar drammen dat hij zijn schoen daar moest zetten. Ik zag aan mijn zoontje dat hij zich er duidelijk heel onprettig bij voelde. Dus heb ik tegen onze zoon gezegd dat het helemaal niet erg is als hij zijn schoen daar niet wilde zetten. Dan zet hij zijn schoen thuis maar, en brengt sinterklaas de cadeautjes wel naar ons huis.

Hier kreeg ik laatst commentaar in een Hema koffieshop toen N wat begon te huilen toen ze honger had. De best man vond dat ik haar thuis had moeten laten en hij zat daar voor zijn rust.

Ik negeer dat soort mensen, ga daar geen energie insteken.

R loopt trouwens altijd zelf met een karretje echt al eet ik hoelang. Vanaf het begin duidelijk afgesproken, niet rennen, uitkijken etc etc. Dit gaat heel goed, als het niet goed gaat spreek ik hem erop aan en luister hij da nog niet is het karretje van mij, na twee keer viel het kwartje en nu gaat het goed. Ik verwacht zeker dat hij wel eens in de weg zal lopen maar goed dat kan ook met gewone karretjes, kinderwagen etc.

Ik heb hem wel geleerd om wanneer hij ergens langs wil wat niet meteen gaat hij even pardon moet zeggen.... Dit doe hij keurig alleen dus de hele tijd haha

Pardon mevrouw ik moet erdoor, pardon pardon haha

Pluto wat stom zeg, daar heb ik ook een hekel aan, als mensen hem gaan dwingen.

Ik weet niet wat ik op zo'n moment zou zeggen. Misschien wel helemaal niksen sta ik zo te kijken. Achteraf bedenkend wat ik allemaal had kunnen zeggen

Waar ik soms tegenaan loop wat betreft opmerkingen over/naar T. zijn de opmerkingen over zn rode haar. Vaak positief maar t wordt ook (vooral door mannen) als iets 'negatiefs' gezien. Van de ene kant wil ik er niet teveel over zeggen omdat ik t geen 'ding' wil maken, maar van de andere kant slaat t echt zó nergens op.

Wat stom dat jij opmerkingen krijgt over zijn rode haar Teddyaapje, dat heb ik nog nooit gehoord over Y. gelukkig.

Y ara had deze week met een vriendinnetje afgesproken, maar wilde alleen bij ons thuis afspreken, dat ging alleen niet omdat K. ziek was. Ze wilde niet naar dat meisje toe (vond ze spannend) en dus is Y. weer mee naar huis gegaan met mij. Het vriendinnetje moest toen huilen en die moeder kwam nog naar Y. toe en zei heel nadrukkelijk 'kijk eens, nu moet ze heel hard huilen omdat jij niet mee wilt om te spelen'.
Dat vond ik heel vervelend om te horen en ook echt stom dat ze dat zei tegen Y., ik heb daar niks op terug gezegd want was te verbaasd.

Teddyaapje schreef:

Waar ik soms tegenaan loop wat betreft opmerkingen over/naar T. zijn de opmerkingen over zn rode haar. Vaak positief maar t wordt ook (vooral door mannen) als iets 'negatiefs' gezien. Van de ene kant wil ik er niet teveel over zeggen omdat ik t geen 'ding' wil maken, maar van de andere kant slaat t echt zó nergens op.

oh ja dat krijg ik ook!! Vaak zijn het wel leuke reacties, en vinden ze het heel mooi (ze heeft allemaal verschillende kleuren rood. donker en licht.) Maar 1 x heeft een man tegen haar gezegt:

oh jij word later vast gepest met je rode haar. Toen stond ik ook verbaasd naar hem te kijken en heb ik er alleen nog maar weten uit te persen: ik denk dat dat wel mee valt.

Ik hoor vaak vrouwen zeggen dat ze t zo onwijs schattig vinden en dat ze zelf ook hopen/hoopten op een kindje met rood haar. Maar mannen zijn hier toch duidelijk anders in. Ook zo'n soort opmerkingen over pesten enz. Mn vriend zei zelfs voordat T. geboren was dat hij hoopte dat hij geen rood haar zou hebben want dan zou hij gepest gaan worden (net als een roodharig jongetje wat vroeger bij hem in de klas zat). Ook zei ik laatst dat ik me afvroeg wat voor type jongen T. zou zijn als hij 16was: een muurbloempje of een player. Zegt mn vriend 'nee joh, geen player, hij heeft rood haar'.
Vrienden van hem zeggen wel eens dat mn vriend 'roest in zn pijp heeft' en dat soort dingen. Echt belachelijk!
Mn broertje en ik hebben beide rood haar en zijn hier eigenlijk nooit mee gepest. Heel af en toe zei een kindje wel eens 'vuurtoren' of 'spring eens op groen' maar dat was ook alles.