Iemand zegt iets onaardigs tegen je kind, wat doe jij?

Ik was afgelopen woensdag in de supermarkt, en daar hebben ze van die karretjes met een auto ervoor. Wij zijn klaar, en ik zeg dat karretje terug waar hij hoort, en zeg tegen D dat ze uit moet stappen, omdat er een ander kindje in wil. D komt uit de auto en loopt naar mij toe, maar blijft achterom kijken naar dat andere kindje wat in die autokar stapt.
Komt er een vrouw aan met ook zo een karretje, rijdt ze bijna D omver (ze reed best hard), dus D staat haar echt zo aan te kijken , van wat gebeurt hier.
zegt die vrouw heel hard en echt op zo een snauw stand tegen D: Ja aan de kant nu, want ik heb haast!!! (D stond echt nog geen 10 seconden naar die vrouw dus gebeurde allemaal heel snel, en die vrouw stond echt niet te wachten op haar ofzo, ze zei het gewoon eigenlijk direct)

Toen heb ik gezegd: hallo wil jij even normaal doen, schreeuwen doe je maar tegen je eigen kind, maar niet tegen die van mij! en keek ik haar best boos aan. Staat ze me echt zo aan te kijken van, wat moet je nou?
Dus eigenlijk wilde ik er nog wat op zeggen, maar toen heb ik maar tot 10 geteld omdat D er dus ook nog bij stond, en ik vond dat ik mezelf al wel duidelijk genoeg gemaakt had. Maar toch was ik best boos.


Jullie ook wel eens zo een situatie mee gemaakt? en hoe heb je toen gereageerd?

Nee nog nooit meegemaakt. Maar ik zou er ook iets van zeggen. Op dat vlak ben ik best een bitch, niemand hoeft te snauwen of commanderen daar heb ik zo hekel aan!

Ik had denk ik hetzelfde gedaan als jij. Asociaal misschien, maar als ze tegen mijn kind beginnen ben ik net een leeuwin. En ik ben geloof ik niet de enige. Kom nou zeg..

Bitchslappen.

Nee, ik zou gevraagd hebben of het ook wat minder kon.

Dan wordt ik ook onaardig. Als iemand tegen mij onaardig is zeg ik meestal niks maar bij m'n kinderen wel.

Ik had laatst zoiets, die jongen zei niks maar was wel onaardig. Een jongen in de AH reed met zo'n waterstofzuiger heel hard en geirriteerd door de winkel. Mijn zoontje stond daar en hij reed gewoon over z'n voeten met dat ding. Toen keek hij heel geirriteerd naar m'n zoontje, zuchtte diep en reed verder. Toen heb ik naar hem geroepen dat hij misschien eens even uit z'n doppen moest kijken als hij langs een klein kind reed (zoiets weet niet meer precies wat ik zei). Hij keek me aan en liep gewoon verder. Geen idee of hij door had dat ik z'n moeder was want ik stond aan de andere kant van het pad maar ik was echt boos.

Ik zou ook vriendelijk gevraagd hebben aan haar of ze normaal kan doen.

Een tijdje terug liep ik met Y. over straat, er kwam toen jongen (jaar of 17) aanfietsen die net deed of hij tegen haar aan ging rijden (dus vlak voor haar toch nog in een bochtje om haar heen en hard lachen). Ik heb toen ook gevraagd of hij even normaal kon doen want dat dat geen leuke grap is bij een kind van 3 jaar.

Ik vind het altijd zo sneu als mijn zoon iets verteld aan iemand en dan negeren ze hem gewoon keihard. Dan zeg ik altijd: kom maar N. Die mensen zijn gewoon niet zo aardig. Wat is het nou voor moeite om ff antwoord terug te geven als je toch zit te wachten ofzo.

yvonne schreef:Ik vind het altijd zo sneu als mijn zoon iets verteld aan iemand en dan negeren ze hem gewoon keihard. Dan zeg ik altijd: kom maar N. Die mensen zijn gewoon niet zo aardig. Wat is het nou voor moeite om ff antwoord terug te geven als je toch zit te wachten ofzo.

Ja maar je weet ook niet altijd wat er in het hoofd van die mensen omgaat. Misschien zijn ze wel ziek, is er iets ergs gebeurd of staat hun hoofd er gewoon écht niet naar. Dan ben je niet gelijk niet aardig omdat je niet tegen een onbekend kind (terug) praat, dat kan gebeuren, je kan niet altijd gezellig met iemand praten.

Ik zou precies hetzelfde reageren hoor.

Ik maak hier regelmatig zulke dingen mee helaas, blijkbaar veel mensen die zichzelf duidelijk belangrijker vinden.

Wat een naar mens zeg! Goed dat je er gelijk wat van hebt gezegd. Normaal ben ik niet zo assertief, aar als het om m'n kind gaat kan ik echt een kenau zijn. Kom op zeg, het is een kind. Doe niet zo onaardig!

Ik zou haar helemaal in elkaar geramd hebben.


Nee, ik denk dat ik te stomverbaasd zou zijn geweest om te reageren. Wat asociaal.

Ik vind de reactie met 'hallo wil jij even normaal doen' eigenlijk ook best aso. En tegen een kind zeggen dat ie aan de kant moet gaan is toch niet zo'n drama? Tenzij ze echt schreeuwt. Maar loslopende kinderen in de supermarkt kunnen ook bloedirritant zijn als ze niet bij hun moeder blijven.
Maar een vreemde aanspreken met 'hallo wil jij even normaal doen' vind ik ook raar.

Dat kan best beleefd, zelfs al is de ander onbeleefd.

Ik heb nog niet mee gemaakt dat iemand echt vervelend heeft gedaan tegen een van mijn kinderen. Maar mezelf kennende denk ik dat ik dan niet zo lief blijf.

Dat is toch raar? Omdat je boos bent dat iemand zich aso gedraagt ga je je aso gedragen om dat duidelijk te maken? Wat voor voorbeeld geef je daarmee zeg...

Ik kan me niet heugen dat ik ern 'loslopend kind' irritant gevonden heb. Sowieso vind ik het onzin dat een kind als een mak schaap bij zijn moeder moet blijven. Kinderen zijn toch ook onderdeel van de maatschappij en horen er toch net zo goed bij? Mijn kinderen helpen bijvoorbeeld graag bij het boodschappen doen en daarbij mag de oudste ook zelf dingen gaan halen. Zal vast eens gebeuren dat hij onbedoeld iemand voor zijn voeten loopt, zo'n erg is dat toch niet?

Nou ja, daar vind ik wel een verschil in zitten. Ik vind dezelfde gedragingen niet in alle situaties verkeerd. Als ik kijk naar het voorbeeld in de beginpost: de één snauwt een onschuldig kind af. De ander snauwt iemand af die zich ongepast gedraagt. Met het laatste zou ik weinig problemen hebben eigenlijk.

maiadebij schreef:Ik kan me niet heugen dat ik ern 'loslopend kind' irritant gevonden heb. Sowieso vind ik het onzin dat een kind als een mak schaap bij zijn moeder moet blijven. Kinderen zijn toch ook onderdeel van de maatschappij en horen er toch net zo goed bij? Mijn kinderen helpen bijvoorbeeld graag bij het boodschappen doen en daarbij mag de oudste ook zelf dingen gaan halen. Zal vast eens gebeuren dat hij onbedoeld iemand voor zijn voeten loopt, zo'n erg is dat toch niet?

Eens. Altijd dat gezeur over dat kinderen irritant zijn..

Daarnaast, je kan een kind wel irritant vinden, maar dat geeft je niet het recht om zo uit te vallen lijkt me.

maiadebij schreef:Ik kan me niet heugen dat ik ern 'loslopend kind' irritant gevonden heb. Sowieso vind ik het onzin dat een kind als een mak schaap bij zijn moeder moet blijven. Kinderen zijn toch ook onderdeel van de maatschappij en horen er toch net zo goed bij? Mijn kinderen helpen bijvoorbeeld graag bij het boodschappen doen en daarbij mag de oudste ook zelf dingen gaan halen. Zal vast eens gebeuren dat hij onbedoeld iemand voor zijn voeten loopt, zo'n erg is dat toch niet?

Natuurlijk is dat geen ramp, maar een kind dat zelfstandig met een karretje door een winkel crosst bijvoorbeeld, zonder dat een moeder zegt dat hij niet mag rennen vind ik anders bloedirritant. Meestal vind ik kinderen leuk en aardig, en een peuter met driftbui vind ik ook geen ramp, maar ouders die hun kind gewoon loslaten onder het motto 'het zijn toch kinderen' vind ik bloedirritant en diens kinderen meestal ook. En ja, ik vind wel dat mijn kinderen bij mij moeten blijven in de supermarkt, deden ze dat niet toen ze klein waren,dan gingen ze in de kar.

Twellie schreef:Nou ja, daar vind ik wel een verschil in zitten. Ik vind dezelfde gedragingen niet in alle situaties verkeerd. Als ik kijk naar het voorbeeld in de beginpost: de één snauwt een onschuldig kind af. De ander snauwt iemand af die zich ongepast gedraagt. Met het laatste zou ik weinig problemen hebben eigenlijk.

Snauwen is of fout, of niet. En als het fout is is het in beide situaties fout. Wat wil je je kind leren? Dat je mag snauwen als je in je recht staat? Dat dacht die vrouw misschien ook, dat ze daar het recht toe had.

Ik denk dat ik A. dan bij me zou pakken en op een zeer beleefde manier toch onprettig duidelijk maken dat ik daar niet van gediend ben als iemand mijn kind afsnauwt. Zoiets in de trant van: Kom maar A, niet alle mensen hebben het geluk goede manieren te bezitten en netjes te vragen of je even opzij wil gaan, gelukkig weten wij beter

Tenzij ik echt heel erg pissig zou zijn, dan zou ik misschien wel terugschreeuwen. Maar meestal is dat niet zo mijn stijl, en ik wil ook eigenlijk proberen een goed voorbeeld te geven naar A. toe. Maar kan me indenken dat als je echt boos bent, je dan meteen reageert vanuit die emotie en niet eerst gaat overdenken wat slim is om te zeggen.

Luce schreef:

maiadebij schreef:Ik kan me niet heugen dat ik ern 'loslopend kind' irritant gevonden heb. Sowieso vind ik het onzin dat een kind als een mak schaap bij zijn moeder moet blijven. Kinderen zijn toch ook onderdeel van de maatschappij en horen er toch net zo goed bij? Mijn kinderen helpen bijvoorbeeld graag bij het boodschappen doen en daarbij mag de oudste ook zelf dingen gaan halen. Zal vast eens gebeuren dat hij onbedoeld iemand voor zijn voeten loopt, zo'n erg is dat toch niet?

Eens. Altijd dat gezeur over dat kinderen irritant zijn..

Daarnaast, je kan een kind wel irritant vinden, maar dat geeft je niet het recht om zo uit te vallen lijkt me.

Dat zeg ik niet, dat 'kinderen irritant zijn'. Kinderen die alles mogen en die niet aangesproken worden zijn wel irritant.
Snauwen is nooit goed, die vrouw zat fout, net als Aagje, want die snauwde terug.

Overigens mag mijn oudste ook weleens iets pakken in de winkel, maar die is 7, dat is wat anders dan een 3 jarige, die heb ik inmiddels wel zo opgevoed dat ze weet dat je in winkels niet rent, schreeuwt, dat je oplet en rekening houdt met anderen. Van een 3-jarige kun je dat bijv, niet verwachten, dus die hou je gewoon bij je, zodat anderen er geen last van hebben.

En ik vind kinderen heus lief, en een peuter die me een keer voor mijn voeten loopt is geen ramp, dat kan gebeuren en is normaal. Maar er zijn ook heus irritante kinderen.

PapillonRose schreef:Ik denk dat ik A. dan bij me zou pakken en op een zeer beleefde manier toch onprettig duidelijk maken dat ik daar niet van gediend ben als iemand mijn kind afsnauwt. Zoiets in de trant van: Kom maar A, niet alle mensen hebben het geluk goede manieren te bezitten en netjes te vragen of je even opzij wil gaan, gelukkig weten wij beter

Tenzij ik echt heel erg pissig zou zijn, dan zou ik misschien wel terugschreeuwen. Maar meestal is dat niet zo mijn stijl, en ik wil ook eigenlijk proberen een goed voorbeeld te geven naar A. toe. Maar kan me indenken dat als je echt boos bent, je dan meteen reageert vanuit die emotie en niet eerst gaat overdenken wat slim is om te zeggen.

Wat jij doet is toch ook niet het goede voorbeeld geven? Zo passief agressief een boodschap proberen duidelijk te maken?

Wat is er mis met gewoon rechtstreeks en op normale toon zeggen dat je er niet van gediend bent dat ze zo tegen je kind praat?

Dan blijf je beleefd, je spreekt iemand rechtstreeks aan en je bent duidelijk. Maar tegen een vreemde volwassene zeggen ' doe jij eens normaal' vind ik echt onbeleefd.

Artemis schreef:

Twellie schreef:Nou ja, daar vind ik wel een verschil in zitten. Ik vind dezelfde gedragingen niet in alle situaties verkeerd. Als ik kijk naar het voorbeeld in de beginpost: de één snauwt een onschuldig kind af. De ander snauwt iemand af die zich ongepast gedraagt. Met het laatste zou ik weinig problemen hebben eigenlijk.

Snauwen is of fout, of niet. En als het fout is is het in beide situaties fout. Wat wil je je kind leren? Dat je mag snauwen als je in je recht staat? Dat dacht die vrouw misschien ook, dat ze daar het recht toe had.

Je brengt je eerste zin als een feit maar dat is het niet, het is jouw persoonlijke mening. Ik wil mijn dochters bijbrengen dat ze gerust van zich mogen afbijten als iemand ze onrechtvaardig behandeld.

En je je kunt niet voorkomen dat ze soms in de weg lopen, die van mij hebben de neiging gehad om direct de lift in te willen rennen als die openging. En als er dan mensen uit moesten hadden die daar last van, want je laat normaal eerst iedereen uitstappen en dan stap je in. Dus tja, die van mij deden het ook verkeerd, maar daar zei ik dan wat van, of ik trok ze de lift weer uit en liet ze wachten, of ik gaf ze op hun kop dat dat niet netjes was. Dan lopen ze dus nog steeds in de weg, maar ze moeten het nou eenmaal leren, en het maakt voor mij persoonlijk nogal uit of een kind iets irritants doet en de ouder zegt er iets van,want dan is het onderdeel van de op opvoeding, of een kind doet iets irritants en de ouder zegt 'ach, het zijn kinderen, hoort erbij'. De laatste categorie is irritant. De eerste niet, die leren gewoon met vallen en opstaan.

Twellie schreef:

Artemis schreef:

Twellie schreef:Nou ja, daar vind ik wel een verschil in zitten. Ik vind dezelfde gedragingen niet in alle situaties verkeerd. Als ik kijk naar het voorbeeld in de beginpost: de één snauwt een onschuldig kind af. De ander snauwt iemand af die zich ongepast gedraagt. Met het laatste zou ik weinig problemen hebben eigenlijk.

Snauwen is of fout, of niet. En als het fout is is het in beide situaties fout. Wat wil je je kind leren? Dat je mag snauwen als je in je recht staat? Dat dacht die vrouw misschien ook, dat ze daar het recht toe had.

Je brengt je eerste zin als een feit maar dat is het niet, het is jouw persoonlijke mening. Ik wil mijn dochters bijbrengen dat ze gerust van zich mogen afbijten als iemand ze onrechtvaardig behandeld.

Dat kan ook beleefd en zonder snauwen. Voor jezelf opkomen kan ook netjes, en werkt beter.