Opgroeien - stad vs. dorp

Ik bedoelde in mijn eerste reactie over boerenhulp trouwens niet helpen in het boerenbedrijf waar je zelf woont. Maar gewoon als dorpsjeugd helpen bij een boer (buiten het dorp). 2 vrienden van m`n vriend zijn ook 'weekend' boer. Zij melken in het weekend, dus dan staan ze 6 uur bij de boer en kan de boer uitslapen en tijd doorbrengen met de kinderen.

Dat bedoel ik met boerenhulp zijn.

Ik woon dan in een dorp, maar heb een paar maanden in een stad gewoond. Ik vond het namelijk zo dat iedereen in de stad erg opzichzelf was. Er kon amper een goedendag vanaf, woonde in een appartementen complex. Dat heeft me ontzettend afgeschrokken, werkelijkwaar, mijn naaste buren zeiden nooit gedag!
Nu ik weer in het dorp woon wil ik echt niet meer in een stad wonen. Ik heb altijd het gevoel dat het in een dorp gemoedelijker gaat.
Mijn zus woont in een wijk van een stad, maar ik merk wel dat haar kinderen op een iet wat vrijere manier worden opgevoed dan wanneer een kind op het platteland word opgevoed.
Op mijn 15de had ik ook een bijbaantje en in de vakanties had ik zelf meerdere baantjes. ik zat nooit thuis, moetst er niet aan denken, en nu nog niet.

KimRosenberg85 schreef:Het is gewoon totaal anders. Als ik terugdenk aan mijn jeugd, die speelde zich af in het dorp en het naastgelegen (iets grotere) dorp. Misschien een aardig groot gebied, maar het waren voornamelijk weilanden, een paar winkels, scholen, en nog wat basic voorzieningen en dat was het dan. De sociale controle was óntzettend allesomvattend. Je kon niet zomaar iets uithalen, want iedereen wist 'van wie jij er eentje was'. Ik fietste dan wel 7 km naar school op mijn 11e, maar dat stelde weinig voor, omdat we door de weilanden fietste, met een vertrouwde groep kinderen. En op mijn 13e had ik een krantenwijk, maar dat gewoon in mijn dorp en ik kende haast alle adressen waar ik langs moest! Dat heeft mij echt niet eerder zelfstandig gemaakt ofzo! Ik ben pas echt zelfstandig geworden toen ik op mijn 18e naar de grote stad verhuisde.

Ik denk dat jongeren die opgroeien in de stad, een stuk minder sociale controle om zich heen hebben en juist meer zelfstandigheid ontwikkelen. Doordat de samenstelling van mensen in de stad gevarieerder is, zullen ze juist eerder in contact komen met andere culturen/stromingen, dit maakt hen minder wereldvreemd.

Ik begrijp je betoog gewoon absoluut niet...? Mij lijkt het dus eerder andersom!

Het is hoe ik het ervaar en ik sta juist open voor de meningen/ervaringen van anderen (mits beargumenteerd, maar dat spreekt voor zich lijkt me)
Wat is er zo moeilijk aan te begrijpen dat ik het anders ervaar? Ik vind het ook niet moeilijk te begrijpen dat het voor jou andersom is, dat lees ik nu in meer reacties. Natuurlijk is dorp vs. stad te kortzichtig om er echt conclusies uit te trekken. Er spelen veel meer factoren mee, dat snappen we toch allemaal? Dat doet er toch verder niet aan af wat de intentie van dit topic is en dat het gewoon 'leuk' is die verschillen op te sommen. Je pakt het allemaal iets te serieus op denk ik, zoals ik al zei, we zijn niet met een wetenschappelijk onderzoek bezig.

Ik vind het wel mooi dat Kim weer haar versie zelfstandigheid komt prediken.

Maar Marin, als ik eerlijk ben denk ik dat het dorp waar jij bent opgegroeid ook wel een iets ander verhaal is. Ik kan me voorstellen dat er bij jou weinig kinderen van 13 en 14 gingen bollen pellen of lelies koppen, terwijl dat bij ons vrij normaal was. Hier zie je al het enorme verschil tussen dorpen inderdaad. Het maakt volgens mij een enorm verschil of je opgroeit op Ameland of een minidorpje in Zeeuws-Vlaanderen of in een soort suburb-dorp enkele kilometers van een grote stad. Die verschillen hebben te maken met het aantal inwoners, een dorp met 15.000 inwoners is gewoon anders dan een dorp met 200 inwoners, maar ook met het sociale milieu (als ik jouw dorp vergelijk met een dorp hier in de omgeving wat bekend staat als inteelt-tuigdorp) en hoe dicht bij grote steden zijn.

De ene stad is de andere niet en het ene dorp is de andere niet. Het breedste wereldbeeld krijg je denk ik als je zowel in de stad als op het platteland hebt gewoond. En over de zelfstandigheid, het ligt denk ik aan hoe je het bekijkt. In een dorp is het vaak veiliger, waardoor kinderen sneller alleen weg mogen. Aan de andere kant, zonder sociale controle moet je meer op eigen benen staan als je daadwerkelijk alleen bent.

Op dit moment ben ik als dorpsmeisje zelfstandiger dan mijn vriendinnen die in de stad zijn opgegroeid, omdat ik 150 kilometer van mijn ouderlijk huis vandaan zit. Als ik een probleem heb, kan ik niet mijn moeder bellen om het te komen fixen, wat mijn stadsvriendinnen wel kunnen. Vooral het ver van mijn ouderlijk huis wonen, maakt me zo zelfstandig nu. Ook al ga je wel op kamers, als je ouders een paar kilometer van je vandaan wonen, vertrouw je denk ik toch meer op je ouders voor het oplossen van problemen.

SuperGrover schreef:Maar Marin, als ik eerlijk ben denk ik dat het dorp waar jij bent opgegroeid ook wel een iets ander verhaal is. Ik kan me voorstellen dat er bij jou weinig kinderen van 13 en 14 gingen bollen pellen of lelies koppen, terwijl dat bij ons vrij normaal was. Hier zie je al het enorme verschil tussen dorpen inderdaad. Het maakt volgens mij een enorm verschil of je opgroeit op Ameland of een minidorpje in Zeeuws-Vlaanderen of in een soort suburb-dorp enkele kilometers van een grote stad. Die verschillen hebben te maken met het aantal inwoners, een dorp met 15.000 inwoners is gewoon anders dan een dorp met 200 inwoners, maar ook met het sociale milieu (als ik jouw dorp vergelijk met een dorp hier in de omgeving wat bekend staat als inteelt-tuigdorp) en hoe dicht bij grote steden zijn.

Ja dat denk ik ook hoor, dat zei ik volgens mij al in het begin van het topic, dat het echt een groot dorp bij een stad was. En dat het daardoor toch een soort andere mentaliteit is. Of zoals Harrison het zo leuk zei: Een rijke mensen dorp.
Maar daarom herken ik me ook gewoon niet zo in dat dorpse sfeertje wat hier omschreven wordt, hoewel dat beeld wat ik er van heb misschien ook best stereotyperend is. Daarom is het denk ik ook zo lastig vergelijken: Het ene dorp is het andere niet, en de ene stad het andere niet. Ik 'schrok' zelf toen ik in Amsterdam ging wonen, omdat ik overal kleine kindjes op straat zag en dat is niet iets wat ik in een stad verwachtte. Maar in een hele rustige woonwijk in Zwolle vind ik het dan weer niet zo gek. Ook een stad. Daarom valt er denk ik niet zoveel over te zeggen, het is te generaliserend.

Oo van dat groeten herken ik wel! Ik ben ook gewend iedereen te groeten en word toch wel erg verdrietig dat ik hier bijna niks terug krijg

Ik herken het helemaal niet, wat jij schetst in de openingspost Toet. Ik ben opgegroeid in een kleine stad en woon nu in een dorp, wat dan weer veel groter is dan de stad waar ik ben opgegroeid. Ik merk eigenlijk sowieso weinig verschil tussen mensen die in een (klein) dorp zijn opgegroeid en mensen die in een stad zijn opgegroeid. Ik heb maar één vriendin die is opgegroeid in een heel klein boerengehucht en die vind ik trouwens totaal niet zelfstandig. Maar dat ligt meer aan haar mentaliteit dan dat ze van de boerderij af komt.

Ik zei toen ik op de Pabo zat wel altijd dat ik liever wilde werken op een klein dorpsschooltje, dan op een school in de stad. Daartussen heb ik wel echt heel veel verschil gemerkt.

Kowalski schreef:Oo van dat groeten herken ik wel! Ik ben ook gewend iedereen te groeten en word toch wel erg verdrietig dat ik hier bijna niks terug krijg

Hoooi Koko!

Ik herken dat praatjes maken trouwens wel maar ook niet. Haha goed verhaal. In de Jordaan is dat juist wel weer heel gewoon. Daar is naar de supermarkt gaan een hele happening en sta ik met 3 vrouwtjes "te lullen" en komen er twee kerels naar me toe om te vragen of alles goed gaat "meissie".

Maar als ik naar de supermarkt op de dam ga dan gebeurt dat niet, tenzij de cassiere me herkent, simpelweg omdat daar ZOVEEL mensen komen. En vooral toeristen. Dus ja..

En bij ons werd er ook geen bollen gepeld en kranten bezorgd maar 2 dorpen verderop wel.. Die dorpen zijn dan ook echt niet te vergelijken. Maar toch ben ik wel vanaf mijn 14e gaan werken, omdat mijn ouders dat stimuleerden en omdat ik dat leuk vond! Gewoon in de horeca, heel leuk!

Dus ik denk inderdaad dat het ook per dorp verschilt, naast het verschil tussen stad en dorp, maar dat het ook van heel veel meer factoren afhangt. En zelfs binnen de stad zijn er grote verschillen. Dus eigenlijk kunnen we nog geen reet zeggen .

Wat ik wel heel grappig vond; toen ik bij mijn vorige werk hielp met opzetten van een vestiging in Den Bosch kreeg ik commentaar van de mensen die daar werkten en uit Den Bosch en omstreken kwamen dat ik (en mijn andere amsterdamse collega's) zo recht door zee was. Daar moesten ze heel erg aan wennen en ze dachten dat ik altijd boos was hahaha. Maar dat bedoelden we helemaal niet zo.

Ik ben zelf opgegroeid in een stadje wat officieel een dorp is, maar niet in the middle of nowhere. En ik denk dat ik gewoon een stadse opvoeding heb gehad, er zater meerdere verenigingn, meerdere wijken en verschillende culturen.
Ik kom echter nogal eens in dorpen wat echte dorpen zijn, waar ook de dorpse mentalitiet bij hoort. Die mensen weten soms echt niet hoe ht er in de echte wereld aan toe gaat, de verenigingen lopen achter, houden zich zo aan de regels van "vroeger" dat het gewoon echt verouderd. En dat zie ik vooral in die dorpen.

Ik ben in een dorp opgegroeid en ben nu regelmatig in een grote stad te vinden (andere provincies). Als we dan lekker mogen generaliseren . Het valt mij ook op dat er niet gegroet wordt naar voorbijgangers, zelfs niet als je daar alleen staat met iemand.
Ze zijn een stuk mondiger, maar persoonlijk vind ik dat geen pluspunt omdat het naar het asociale toe gaat in mijn ogen. Werk in de gezondheidszorg, zowel in dorpen gewerkt als in steden. In dorpen werden problemen uitgepraat (of liepen soms boos weg), in de steden kwam het wel eens voor dat ik bijna geslagen/aangevallen werd of over de balie heen gesleurd werd. Ook is daar het verslavingsniveau hoger.
Ik herken het ook dat in de dorpen hier al vanaf een jonge leeftijd werd gewerkt. De jongeren die uit de steden kwamen namen later of niet een bijbaan.
Dat wereldvreemde valt wel voor beiden iets over te zeggen. Stadsmensen hebben geen idee hoe het er in dorpen aan toe gaat en vinden plaatsen in NL al snel ver reizen (omdat ze normaal alles binnen handbereik hebben?). Dorpsmensen van de oude garde of jonge kinderen hebben ook geen idee hoe het er aan toe gaat in de stad, maar jongeren en de nieuwere generaties juist wel. Hier is het normaal dat je na de middelbare school naar de stad gaat voor een opleiding (en vaak op kamers), dus je leert beide kanten kennen.

Vind de bescherming en sociale controle (en dat is tegenwoordig hier echt niet over de top meer) die een dorp biedt wel erg fijn, zou dus niet zomaar naar een stad verhuizen.