Re: Onzeker, normaal?

Dikkie Dik ma 25 maa 2013 - 8:52

Heel herkenbaar. Zeker omdat onze dochter binnen 24 uur na haar geboorte zich verslikte, stopte met ademen en blauw aanliep en slecht reageerde op pijnprikkels. Ze had in het vruchtwater gepoept en had daar behoorlijk van gedronken dat moest er dus écht uit. Ik werd er de eerste week helemaal gek van die onzekerheid of ze nog wel ademde en niet blauw zag. Na de kraamweek slaapt ze sindsdien op haar eigen kamer en gaat het veel beter. Ik ben veel mínder neurotisch. De babyfoon staat wel naast mijn hoofd en leer haar steeds meer vertrouwen.

Snoes ma 25 maa 2013 - 9:41

Heel herkenbaar hier ook hoor!

CCC ma 25 maa 2013 - 10:22

Ik had dit de eerste zes maanden heel erg, continu in haar wiegje kijken. Werd soms zelfs wakker 's nachts en ging dan kijken, nu heb ik het helemaal niet meer. Al schrok ik me van het weekend echt rot toen ze opeens op haar buik sliep, terwijl er niks aan de hand is nu.

Jezzie ma 25 maa 2013 - 19:36

Herkenbaar! Maar het wordt minder.
Ik ga wel altijd even kijken als ze net slaapt en als ik zelf naar bed ga.
En ook als ik 's ochtends vroeg moet werken maar mijn vriend nog wel thuis is.

_Lana_ ma 25 maa 2013 - 21:49

studiebol schreef:Ik zat me af te vragen of het herkenbaar was, en dat was het eigenlijk niet, ik voelde me meteen een slechte moeder Maar ik weet hoe het komt, denk ik. Mijn kinderen zijn prematuur en premature kinderen, knorren veel/vaak je hoort ze dus echt heel duidelijk ademhalen, dat konden we door de babyfoon horen dus ik heb me daar denk ik daardoor er nooit zorgen om gemaakt.

Opeens bedacht een van de twee op haar buik te gaan slapen, toen was ze al wel een paar maanden oud hoor, ik heb het even erg gevonden, maar toen bedacht dat ik vertrouwen moest hebben in mijn kind en adt ze het vast niet had gedaan als ze het niet kon

Haha, dit is voor mij weer heel herkenbaar Wink

.
Mijn kinderen maakten in het begin ook heel veel geluidjes.
En ze hebben ook nog 3 weken in het ziekenhuis gelegen, waardoor je ze ook een beetje 'los' moet laten meteen na de geboorte.
Wat ik ( en mijn man ook ) wel had, is dat ik vooral in het begin heeeeel vaak droomde dat ik een kindje kwijt was of had laten vallen. Dan was ik helemaal in paniek, bah!
Ook slapen mijn kinderen ook al vanaf heel jong op hun buik en heb er eigenlijk altijd wel vertrouwen in gehad.

Tuurlijk had ik wel de onzekere dingetjes als, oh ligt het dekentje niet te hoog, is dit wel katoen, kunnen ze hier niet in stikken enz.
En met bepaalde dingen ben ik wel heel voorzichtig, ook qua eten.

Maar Caroow, het is allemaal vrij normaal hoor. Je kindje is nog maar een week joh. Je moet ook nog aan hem wennen en hebt nog even in het ziekenhuis gelegen, waar je iemand kon roepen als je vragen had en ineens moet je het zelf doen.
Het komt allemaal wel als je je kindje echt leert kennen.

Caroow za 30 maa 2013 - 20:31

Hij slaapt inmiddels op het Sensormatje. De eerste nacht lag ik alleen maar naar het groene lampje te staren, maar nu voel ik me toch een stuk geruster. Ook overdag sta ik niet meer elke 3 minuten te luisteren bij zijn neus.

Het helpt dus echt goed, ik slaap een stuk beter en kan het iedereen aanraden.

Gesponsorde inhoud