Jaloers op gezonde mensen..

Ik herken helaas wel wat je zegt. Ik heb fibromyalgie en sommige klachten lijken erg op CVS/ME. Ik ben nu 24 en blij dat ik na jaren getob iets heb gevonden wat bij me past. Zoveel studies geprobeerd wat uiteindelijk weer niet haalbaar was. En daar werd ik keer op keer verdrietig van.

Ik baalde dat ik zo "langzaam" was met het behalen van mijn opleiding. Maar nu heb ik dat gelukkig weten te relativeren. Niemand is gelijk en ieder leeft naar zijn/haar kunnen.

Billy schreef:Ik vind slachtoffer altijd zo negatief klinken. Natuurlijk is relativeren heel belangrijk. Maar soms mag je ook wel even balen en boos zijn omdat je lichaam en/of geest niet doen wat jij wil. Het is niet niks als je op jonge leeftijd al te maken krijgt met een haperend lichaam en dan kan iedereen wel zo hard roepen maar je kunt dit wél nog. Hoe je het ook wendt of keert het is niet altijd makkelijk. In ieder geval zo ervaar ik het.

Tuurlijk niet, maar je bent ook écht écht écht niet de enige. Weet je hoe ontzettend veel jongeren met oververmoeidheid en hoofdpijn en rugpijn etc. rondlopen en zich daardoor beperkt voelen? En dat staat dan nog los van de jongeren die "écht" ziek zijn! Het is niet makkelijk, tuurlijk is het kut, maar het is hoogstwaarschijnlijk ook niet iets dat opeens weer overgaat en als het er waarschijnlijk nog een lange tijd gaat zijn, zou ik die baalmomenten wel proberen in te perken, want uiteindelijk heb je met balen ook alleen jezelf..

Ik heb nog steeds de illusie dat ik ooit als ik wat afgevallen ben en meer conditie heb en nog meer mijn depressie verwerkt heb en vooral meer rust/reinheid/regelmaat vind, dat ik dan ooit me wel beter ga voelen. Rationeel betwijfel ik dat, maja, wat schiet ik ermee op om erin te blijven hangen?

Maar ik bedoelde ook niet dat je erin moet blijven hangen. Maar meer dat je af en toe wel mag klagen. Natuurlijk zijn er mensen die nog ergere dingen hebben maar ook voldoende mensen die het een stuk makkelijker hebben en zich vaak niet realiseren hoe gelukkig ze zich mogen prijzen.

Op een gegeven moment moet je het accepteren, maar af en toe een baaldagje is m.i. niet verkeerd En dat vind ik niet slachtoffer spelen, maar je bewust zijn van je beperkingen en daar af en toe gewoon van balen. Om vervolgens een dag of misschien 2 dagen later gewoon weer er tegenaan aan te gaan.

Edit* Ik heb gewoon wat moeite met het woord slachtoffer

Ik heb net als Billy geloof ik ook moeite met het woord slachtoffer Ik zie mezelf ook niet zo, en probeer ook vooral te kijken wat nog wel kan. Alleen af en toe heb ik het even gehad en soms wil ik dan even lekker klagen. Maar dat doe ik vaak niet eens, omdat je er toch niets mee opschiet en ik mijn omgeving ook niet wil opschepen met mijn frustraties. Maar dit topic heeft me al wat geholpen, gewoon even frustratie spuien en ervaringen delen. Is er toch wat van mijn schouders ofzo, zo voelt het wel een beetje. Altijd maar proberen net te doen alsof er niks is en zo goed mogelijk 'normaal' doen was namelijk ook verrot lastig, en het heeft me wel geholpen wat meer dingen naar mezelf en anderen toe te geven.

@Antibes: Ik vind je heel positief overkomen, en ik vind het knap dat je zo'n zware studie weet te volgen, echt petje af! En ik herken heel erg wat je zegt over leuke dingen, dat je jezelf ook daar zelfs al voor moet motiveren. Dat heb ik ook vaak, al is het nog zo leuk, vaak ben ik zo ontzettend moe dat ik toch even over een soort drempel moet om ergens toch voor te gaan. Maar dat lukt meestal ook wel hoor, gelukkig.

@Chocolatecookie: Balen dat je ook klachten hebt! Wel fijn dat je nu iets gevonden hebt wat bij je past, daar ben ik eigenlijk ook nog naar op zoek. Mijn huidige studie heb ik bijna afgerond en wil ik ook echt afronden, maar ik vrees dat als mijn klachten zo blijven ik niet voldoende kan werken in deze sector (voortgezet onderwijs, voor de klas). Dus voor de zekerheid ben ik wel aan het rondkijken of ik iets leuks kan vinden wat minder belastend is. Hoe ben jij uiteindelijk tot je keuze gekomen?

@Cyn: Begrijpelijk dat een gezinnetje er nu niet in zit, maar ik hoop voor je dat het je in de toekomst wel gegund is!

Voor dat wat ik nu deed, deed ik een opleiding tot receptioniste. Een redelijk goede 'zit-baan'. Daar heb ik bewust voor gekozen. Ook omdat het mij leuk leek en ook omdat dat beter is voor mijn lijf.
Ik had altijd de droom om in het toerisme te gaan werken, maar de opleidingen die daarvoor zijn waren me te zwaar. Er was er maar eentje alleen destijd altijd ver weg.
Tot dat die opleiding ineens in de buurt werd gegeven. En toen ben ik zonder twijfel daar aan begonnen En mag over 3 weken beginnen aan mijn eindstage in een reisbureau!

Een dikke knuffel voor jou!
Omdat ik helaas precies weet hoe je je voelt.
Altijd moe, nooit fit, ziekjes, altijd alles maar moeten plannen, en vaak dingen niet kunnen doen..

Probeer te kijken naar wat je hebt en kan, en niet naar wat je niet kan(probeer ik ook:|)
je geweldige dochter
binnenkort een nieuw huisje
je nieuwe hondje
lieve vriend
lieve vrienden om je heen
lieve familie

Ach ja en een carriere.. veel inkomen, altijd werkstress.. en alleen maar meer willen.. hypotheeeeeeek, leningen, dure spullen in huis, tegen elkaar opscheppen.. oohh kijk eens wat ik heb..