3 tegen 1

Heel herkenbaar, de eerste stukken dan tenminste, ook van Twellie herken ik veel.
Wij werken ook beide onregelmatig (ik dag/avond/nacht/weekend, en man alleen nacht), wat het ook niet makkelijker maakt.
Man ziet de kinderen op doordeweekse dagen maar 3 uurtjes per dag, waardoor ze automatisch meer naar mij trekken en zich ook
enorm kunnen afzetten tegen hem...

Minneke, wat rot dat het weer bergafwaarts gaat met jullie relatie Is het net zo erg als de vorige keer?

Denk je dat het zou kunnen dat je kinderen door hebben dat het niet goed gaat tussen jullie, en zich ook daardoor zo gedragen?

Je vertelt dat je man weinig liefdevol is naar de kinderen toe, maar hoe lief ben je voor hem? Misschien kun je de kinderen een beetje 'inspireren' door te laten merken dat jij graag bij hem bent? Of is dat moeilijk omdat het niet zo goed gaat tussen jullie?

Ik wens je in elk geval veel sterkte toe. Vind het altijd zo naar om te lezen als het niet goed met je gaat. Ik ben toen bij die meeting bij jullie over de vloer geweest en vind jullie zo'n mooi gezin en jou zo'n leuke vrouw. Gun je dit echt niet

Artemis schreef:en je wilt het graag anders, en dan is het handiger om te kijken wat je zelf kunt veranderen dan naar wat een ander anders zou moeten doen

Daar sluit ik me bij aan. Er komen op dit forum altijd zat reacties over wat 'de andere partij' allemaal anders zou moeten doen, maar daar kun je zo weinig mee. En de dingen die je noemt Artemis, dat zijn denk ik in veel relaties herkenbare valkuilen. Ik zal mijn man eerder corrigeren als hij iets doet dat - in mijn ogen - pedagogisch onverantwoord is, dan dat ik hem complimenteer als hij het goed doet. Dat komt wel eens vervelend op hem over. Alsof ik hem geen goede vader vind of zo.

Wat een lieve reactie Filoria.

Gisteren hebben we een hele discussie onder meer hierover gehad. Voor het eerst kwam de optie scheiden ter sprake. Uiteindelijk hebben we het gesprek moeten staken omdat we zijn verjaardag vierden en de kamer vol zat met familie.

Nu willen we toch relatietherapie overwegen, al komt dat meer uit mij. Ik merk wel dat hij zijn best doet om de kinderen positiever te benaderen.

Soms lijkt vluchten uit een lastige situatie te makkelijkste optie, maar voor de lange termijn is het toch beter om eraan te werken dan ermee te stoppen.

Wat een klote situatie mop.

Als je erover wilt praten, je weet me te vinden, en ik snap hoe lastig het kan zijn soms.

Rot dat jullie het gesprek moesten staken.
Zet er vandaag een mogelijkheid in verder te praten?

Wat rot zeg.. Ik kan me wel een beetje vinden in de reactie van Artemis. Misschien is relatietherapie wel een goed idee, want op gegeven moment zit je zo in een spiraal dat het moeilijk is om daar zelf uit te komen of enigszins objectief te kijken naar jullie rol in het geheel.

Dat zal geen fijne verjaardag geweest zijn Hopelijk vinden jullie samen een goede oplossing. Heftig hoor Minneke

Fijn dat je man nu bereidwillig is om relatietherapie te proberen. En wat volgens mij Luce hierboven ook al zei: misschien helpt dat wel heel goed om uit het patroon waarin jullie nu zitten te komen.

Er zijn al veel tips gegeven. maar soms is het ook een beetje zoeken naar wat wel en wat niet past bij hem en bij jou. Ik kan er bijvoorbeeld totaal niet tegen als ik dingen ga poetsen/opruimen ofzo en de kinderen willen helpen. Dan doen ze het niet zoals ik wil, duurt het langer....raak ik geïrriteerd....dus ik doe die dingen ook niet meer als de kinderen er zijn. Dan maar als ze op bed liggen, naar opvang zijn ofzo. Mijn man gaat vlot de auto wassen met kids die rondbanjeren. Zet Joris zijn fiets naast de auto, kan Joris zijn fiets wassen als papa de auto doet. En bij sommige dingen van de auto mag Joris dan helpen. Beide helemaal happy. En als Joris na het drogen de auto weer ergens nat maakt, maakt papa het weer droog. Ik zou gek worden!!!

Maar ik ga bijvoorbeeld vaker met ze naar de speeltuin. Trek ze beide kleding aan die vies mag worden....lekker laten roussen, maar niet in het (door mij net gepoetste) schone huis. Ik heb dan ook meer geduld om ze te helpen bij het klimmen enzo. Dus zo zijn de dingen we doen verschillend, en die passen bij ons. Misschien kan je met je man EN kinderen (of in elk geval je dochter, gezien de leeftijd van je zoon) ook bedenken wat ze wel leuk vinden om met papa te doen? En bij de dagelijkse dingen, zijn daar momenten waarin je dingen aan je man over kan laten? Hier brengt papa ze altijd naar bed, ik kom even een kus geven, maar papa kleed ze om, leest ze voor, doet ze zo nodig in bad. Dat hebben wij vanaf jongs af aan gedaan, dan zeggen ze ook niet dat mama het moet doen, ze weten dat bepaalde dingen papa doet. En bij dingen waarin we wel wisselen wie het doet met de kinderen bepalen wij in eerste instantie wie het gaat doen. En vragen ze om mij terwijl eigenlijk papa zou doen of andersom, dan hebben ze soms geluk, en soms pech.

Maar vind het wel heel naar om te lezen dat het niet lekker loopt bij jullie. En ook onderling zelf niet. Hoop dat jullie er toch uit gaan komen. Wat heftig ook om het erover te hebben, en scheiding te laten vallen waar de hele visite bij zit zeg. Dan is het echt niet goed! Sterkte!

Mijn vader was vroeger heel weinig thuis, werkte onwijs veel. Maar zondagochtend was voor ons. Mijn moeder sliep dan lekker uit en kon wat in huis doen. Wij gingen dan met zijn drietjes naar het zwembad, kinderboerderij of bv het bos de duiven voreren en stampen op bruggen haha . Ik ben altijd gek op mijn vader geweest en ik denk dat die qualitytime die we hadden en dat dan verbonden werd aan iets leuks doen, daar zeker bij heeft geholpen.

Lmc, dat was niet met visite erbij hoor! Die kwamen pas na de discussie, zou wel erg zijn anders haha.

Het gaat hier wel wat beter sindsdien, hij is gisteren alleen met 2 kids naar de dierentuin geweest. Super lief en de kinderen hebben ervan genoten.

Wat fijn Minneke!