Tijd samen.

Hoeveel tijd hebben jullie echt samen? En dan bedoel ik niet op de bank voor de televisie met allebei een computer of telefoon in handen, maar gewoon samen iets ondernemen? Lekker met elkaar kletsen, beter leren kennen, iets doen?

Ik vind namelijk dat we die tijd te weinig hebben, en mijn vriend zegt dat we toch heel vaak samen zijn..

Veeeeel te weinig. Met de kinderen, werk, studie en andere verplichtingen is dat gewoon heel lastig. Gelukkig weten we dat en weten we ook dat er beter zal worden in de toekomst. Zeg dat we 1x per maand een avond weg zijn met z'n 2e.

We proberen sowieso de zondagmiddag en de vrijdag om de week echt voor ons samen te houden. Ik werk natuurlijk, mijn vriend zit dan wel thuis, maar hij is momenteel 3 avonden in de week en geregeld de hele zaterdag met voetbal bezig. Dus hij is op hele andere tijden weg dan ik en wat dat betreft zie ik hem nu wel minder, en plannen we de tijd samen meer bewust in.

Wij moeten eens in de zoveel tijd echt de agenda's naast elkaar leggen om een dag 'samen' te plannen. Ik sport drie avonden in de week, mijn vriend bij droog weer ook twee avonden. Dus de maandag, dinsdag, woensdag en donderdagavond vallen standaard af. In de lente begint de sportcompetitie weer en is mijn vriend alle zaterdagen weg. Daarnaast heeft hij een seizoensclubkaart van een voetbalclub, dus dat 'kost' hem om het weekend een avond of middag. Verder hebben we beiden onze vriendgroep + een deel gezamenlijk. We compenseren de beperkte tijd samen door toch wel 4-5 keer per jaar een weekend weg te gaan en tussendoor naar de film, het theater of lekker een dagje samen relaxen in de sauna. Zo'n avond of dag is hooguit eens per maand denk ik. Daarnaast gaan we af en toe op zaterdag na/tijdens het boodschappen doen even lunchen in de stad.

Soms grap ik wel eens tegen hem dat het maar goed is dat we samenwonen, zien we elkaar tenslotte nog bij het eten en 's avonds in bed;)

Eens in de twee weken gaan we op zaterdag lunchen. Verder proberen 1x per maand uit eten te gaan.

We hebben ook nog wat bioscoopbonnen liggen dus die kunnen we binnekort ook wel gebruiken. Of we kijken samen een filmpje op de bank. Maar dan gewoon zonder telefoon/laptop.

Als ik in een whatsapp zit zeg ik dan ook gewoon dat ik met mijn vent op de bank ga liggen haha, dus dat ik niet meer reageer. Ik probeer mijn prioriteiten dan gewoon te verleggen.

Tijd samen is er niet veel, dus om dat te compenseren maken we daardoor de tijd die we hebben ook voor elkaar vrij. Ff lekker samen douchen en ondertussen kletsen, lekker naar het bos, samen lunchen etc. Het komt bij ons regelmatig voor. Je bent ook al gauw geneigd om 's avonds de tv aan te zetten, maar het kan ook echt heerlijk zijn om gewoon muziek aan te zetten, hapjes erbij en lekker te kletsen.

Veel te weinig hier, mijn vriend probeert de meeste avonden thuis te zijn sinds N. er is. Maar dit lukt lang niet altijd, hij zit ook met wisseldiensten die soms opgepakt moeten worden en hij is altijd bereikbaar voor noodsituaties. We proberen nu echt 1 keer per maand er uit te gaan samen, lekker samen te eten en lekker te kletsen. Probeer die andere weken ook een avondje vrij te plannen voor ons samen maar in de praktijk is dit nog knap lastig te realiseren.
Mijn vriend probeert ook wel de ochtenden soms thuis te blijven zodat we lekker kunnen uitslapen en ontbijten samen, dit compenseert hij dan met teveel gewerkte uren van de laatste tijd.

Wij proberen zaterdags wat leuks samen te doen, maar als dit niet kan is de zondag van ons alleen. Ook gaan we eens in de zoveel tijd uiteten en maken we van het ontbijt op zondagmorgen altijd een momentje

Momenteel weinig tot geen (toch niet zoals jij het beschrijft). Binnenkort willen we wellicht wel standaard sowieso 1 dag of 1 avond in het weekend voor ons twee plannen.

Vrijwel niet momenteel, ' vroeger' hadden we altijd verrassingdagen/ middag etc de ene maand bedacht ik iew leuks de andere maand hij maar sinds er kinderen zijn en nu dus weer een baby.... Echt vrijwel niet zoals jij het omschrijft. Em heel eerlijk is mijn slaap/ nachtrust me nu meer waard

Wij hebben wel tijd samen, maar weinig quality time. De therapeut heeft ons een heel simpele opdracht gegeven, en die werkt zo goed. Allebei 15 dingen op een briefje zetten die je graag samen wil doen, en dan afwisselend eentje van de ander uitkiezen en dat doen. Klinkt zo simpel en logisch, maar zo effectief. We gaan wel als het kan elke zaterdagochtend met z'n viertjes ergens ontbijten of lunchen.

Charles, dat klinkt goed die briefjes. Ik vind, heel slecht i know, dat je elkaar zo snel ' vergeet' met zo kleine baby.

Ja, dat sluipt er gewoon supersnel in he....moet je echt alert op wezen, dat je elkaar niet verliest en alleen nog als papa en mama ziet.

Charles schreef:Ja, dat sluipt er gewoon supersnel in he....moet je echt alert op wezen, dat je elkaar niet verliest en alleen nog als papa en mama ziet.

Ik dacht dat vd week nog in bed. Man had zin in andere dingen maar ik dacht pffff laat mij slapen

Printje schreef:

Charles schreef:Ja, dat sluipt er gewoon supersnel in he....moet je echt alert op wezen, dat je elkaar niet verliest en alleen nog als papa en mama ziet.

Ik dacht dat vd week nog in bed. Man had zin in andere dingen maar ik dacht pffff laat mij slapen

Maar dat heb ik ook wel eens hahaha.. dat ik wil SLAPEN!

Ik vind samen op de bank zitten met elk je eigen ding ook samen eigenlijk Echt samen dingen ondernemen doen we maar heel weinig, als we dat doen is het samen met de kinderen en niet met z'n tweeen, oppas regelen om samen iets te doen doen we hoogstens 2/3x per jaar. Gewoon omdat oppas schaars is en de tijd dat ik thuis ben ik ook graag mijn kinderen om me heen heb.

En ik vind het prima om gewoon samen op de bank te zitten en dat de één aan het tv kijken is en de anders op de computer zit of een boek zit te lezen, ik vind het anders zo gedwongen over komen 'nu moeten we tijd voor elkaar hebben en elkaar beter leren kennen en praten', dat doen we tussendoor, tijdens de afwas of terwijl we dus samen op de bank zitten. De leuktste avonden hebben we als het niet gepland is en we opeens tot 2 uur 's nachts met een fles wijn op de bank zitten muziek te luisteren ofzo.

Ik werk veel 's avonds, of soms 's nachts, dus dan zie je elkaar alleen even bij het ontbijt en verder niet. Dat is prima, zolang het niet meer dan een avond of 3 achter elkaar is. Daar tegenover staat dat ik ook weleens toevallig vrij ben op zijn vrije dag, en dan gaan we altijd samen koffie drinken ergens. We vinden altijd wel ergens tijd. Ik snap eerlijk gezegd nooit zo dat cliche van 'je moet tijd voor elkaar maken anders zie je elkaar alleen nog als ouders'. Dat heb ik nooit en ook nooit echt gehad eigenlijk, we vinden altijd tussendoor tijd voor elkaar, desnoods via whatsapp of briefjes.

Ik ben het inderdaad wel mee eens met Artemis. Ik zou niet eens weten wat ik mijn man moet vertellen als de tv uitgaat, en we met een wijntje op de bank geforceerd moeten zitten praten omdat het maar moet want anders hebben we geen tijd samen. Wij praten de hele dag door, over alle dingen die op dat moment spelen, belangrijk of onbelangrijk.. dat maakt niet uit, ik kan niet denken: goh vanavond tijd voor elkaar op de bank dus dit bewaar ik voor vanavond. We praten nu voornamelijk over Julian en ik vind het ook helemaal niet erg om elkaar nu alleen even als ouders te zien van ONS kind, want we zitten in elkaars team. Nu is het ons kind, straks is het weer een ander huis, weer een andere keer maken we ruzie over de was, enz. Ik leer mijn man elke dag kennen en ik zou eerlijk gezegd dat: 'Tijd samen' loslaten. Het komt vaak genoeg voor dat we tv kijken en mijn man zegt, ik pak ff de laptop en dan kijkt hij met een half oog en oor mee en praten we ondertussen en kijken we tv.

Mijn man heeft mij niet vergeten met onze kleine baby hoor. DIe zegt ook gerust tegen Julian: 'Zo Julian, als jij nou even in je wipper gaat, gaat papa even mama zoenen en dan wil mama wel even mee naar boven' (oh wat erg als ik dit zo tik) haha. Edit: en als ik dan zeg: nee dat kun je toch niet zeggen tegen hem..? Zegt mijn man: het is je eigen dirty mind want ik wilde toevallig gewoon even een boek samen lezen.. maar is goed we doen wel jouw idee..
OF ze zingen een dom liedje over de babyfoon als ze beneden zijn over dat ze alletwee wel van mama's borsten houden
Ja, mijn man is soms best kansloos maar wél een hele leuke!

Ik snap jullie reacties wel Artemis en PC. Ik dacht ook altijd zo. En wij praten ook de hele dag. Toch is het bij ons ongemerkt veranderd. Nu doen we misschien 'geforceerd' dingen samen,maar het werkt als een trein. Niet zozeer omdat we gesprekken voeren, maar omdat we elkaar weer even buiten het dagelijkse kader zien en in combinatie ook met andere mensen. Ik kan er niet precies de vinger op leggen. Maar die duw in de rug hadden wij blijkbaar even nodig.

Charles schreef:Ik snap jullie reacties wel Artemis en PC. Ik dacht ook altijd zo. En wij praten ook de hele dag. Toch is het bij ons ongemerkt veranderd. Nu doen we misschien 'geforceerd' dingen samen,maar het werkt als een trein. Niet zozeer omdat we gesprekken voeren, maar omdat we elkaar weer even buiten het dagelijkse kader zien en in combinatie ook met andere mensen. Ik kan er niet precies de vinger op leggen. Maar die duw in de rug hadden wij blijkbaar even nodig.

Nou dat geeft toch niets? Met twee aapjes lijkt het me ook wel een stuk zwaarder eerlijk gezegd..
Edit: 2 kinderen breng je ook iets minder makkelijk even een paar uur naar oma/oppas zomaar even omdat je paar uur terug hebt bedacht dat je uiteten wil samen. Wij doen dan wel, dan gaat Julian paar uurtjes naar mijn moeder die op 10 min afstand rijden woont, daar spelen ze hem helemaal moe en dan halen wij hem op de terugweg weer op en tukt hij thuis lekker verder. Wel lijkt het op een halve verhuizing als we hem wegbregen dus wil niet weten hoe het is met 2.

Paper Crown schreef:

Charles schreef:Ik snap jullie reacties wel Artemis en PC. Ik dacht ook altijd zo. En wij praten ook de hele dag. Toch is het bij ons ongemerkt veranderd. Nu doen we misschien 'geforceerd' dingen samen,maar het werkt als een trein. Niet zozeer omdat we gesprekken voeren, maar omdat we elkaar weer even buiten het dagelijkse kader zien en in combinatie ook met andere mensen. Ik kan er niet precies de vinger op leggen. Maar die duw in de rug hadden wij blijkbaar even nodig.

Nou dat geeft toch niets? Met twee aapjes lijkt het me ook wel een stuk zwaarder eerlijk gezegd..

Misschien ligt het ook aan die depressie die ik heb. Dat we daardoor weer bewust dingen moesten ondernemen.

Wij hebben eigenlijk elk weekend wel tijd voor elkaar!
Maken dan vaak lange wandelingen, gaan samen shoppen, ergens lunchen of lekker uit eten.

Ik vind dat we te weinig tijd hebben samen. Er is bijna altijd wel een kind bij en dat is heel gezellig maar ik heb wel behoefte aan wat meer tijd alleen met m'n man. Af en toe brengen we ze 1 of 2 nachten bij mijn ouders en dat is dan heel prettig maar wat vaker een beetje tijd samen zou fijner zijn.

Charles schreef:Ik snap jullie reacties wel Artemis en PC. Ik dacht ook altijd zo. En wij praten ook de hele dag. Toch is het bij ons ongemerkt veranderd. Nu doen we misschien 'geforceerd' dingen samen,maar het werkt als een trein. Niet zozeer omdat we gesprekken voeren, maar omdat we elkaar weer even buiten het dagelijkse kader zien en in combinatie ook met andere mensen. Ik kan er niet precies de vinger op leggen. Maar die duw in de rug hadden wij blijkbaar even nodig.

Soms is dat even nodig, hebben wij ook gehad, vorig jaar, toen ontaarde elk gesprek in ruzie óf het ging om praktische zaken. Dus toen zijn we opgehouden met praten en dingen gaan dóen samen, dat werkte als een trein. Toen werd het weer een stuk ontspannener en werd het weer als vanouds, dus dat je elkaar gewoon wel opzoekt en gezellig contact hebt, ook zonder dat je ervoor gaat zitten. Maar er is een periode geweest dat dat dus niet ging, en dan moet je soms even 'geforceerd' een zetje krijgen. Hoort er wel een beetje bij denk ik. Maar 'praten' is volgens mij het meest overschatte middel om een relatie goed te krijgen, omdat je met praten niet zo gek veel oplost en soms juist meer onbegrip kweekt. (en dan loopt het weer uit op ruzie en krijg je 'maar je snápt me gewoon niet' en blijf je alletwee hangen in je eigen verhaal zonder naar de ander te luisteren). Dan kan bewust dingen inplannen best helpen. Of praten aan de hand van een duidelijk kader, dus bijv mbv een therapeut, of een spel, of iets anders wat werkt.