Re: Opvoeden op basis van je referentiekader

Ella do 28 feb 2013 - 3:55

Manderijn schreef:
Ella schreef:Ik kan er misschien niet helemaal goed over oordelen maar ik denk juist dat het makkelijker is om het anders te doen. Je weet namelijk wat je zelf vervelend vond of gemist hebt.

Ja, dat zou ik ook denken, maar ik vraag me af of het dus ook echt zo werkt. Iemand die nooit liefde heeft gekend van haar moeder, kan zij die liefde wel aan haar kind geven?
Als het vroeger als oplossing werd gebruikt om je kind dan maar te slaan, zou je nu iedere keer denken dat het fout is?

Maar goed iemand die bijv nooit liefde heeft gekend die heeft dat ws wel bij vriendjes/vriendinnetjes gezien. Daar ga je dingen mee vergelijken. Dus dan zie je wel hoe anders het is

Manderijn do 28 feb 2013 - 4:00

De onveilige situaties die waargenomen worden door mensen uit het dorp. De ruzies die overduidelijk gehoord worden door de buren. De achtergrond van mijn schoonzus. Het feitelijk laffe gedrag van mijn broer die niet voor zijn eigen kind op durft te komen. Het verbreken van alles contacten zonder duidelijke redenen. Het structureel niet hebben van financiële middelen om hun kind en zichzelf te onderhouden. Eigenlijk het gebrek aan dusdanige levenservaring waardoor het je af te vragen is of ze samen in staat zijn een kind (naar behoren, ik weet het, wie bepaald wat naar behoren is) op te voeden.

Supertalentje do 28 feb 2013 - 4:02

Ella schreef:
Manderijn schreef:
Ella schreef:Ik kan er misschien niet helemaal goed over oordelen maar ik denk juist dat het makkelijker is om het anders te doen. Je weet namelijk wat je zelf vervelend vond of gemist hebt.

Ja, dat zou ik ook denken, maar ik vraag me af of het dus ook echt zo werkt. Iemand die nooit liefde heeft gekend van haar moeder, kan zij die liefde wel aan haar kind geven?
Als het vroeger als oplossing werd gebruikt om je kind dan maar te slaan, zou je nu iedere keer denken dat het fout is?

Maar goed iemand die bijv nooit liefde heeft gekend die heeft dat ws wel bij vriendjes/vriendinnetjes gezien. Daar ga je dingen mee vergelijken. Dus dan zie je wel hoe anders het is

Ja, dan ga je heel verdrietig zitten wezen, want je ziet wat je mist of hoe anders het ook kan. Maar daarmee heb je nog niet de kennis/vaardigheid om het later bij jouw kind ook zo te doen. Weten hoe iets niet moet is in mijn optiek nog steeds iets heel anders dan weten hoe het wel moet. En dan niet die thee en koekjes tussen de middag Wink

Supertalentje do 28 feb 2013 - 4:12

Manderijn schreef:De onveilige situaties die waargenomen worden door mensen uit het dorp. De ruzies die overduidelijk gehoord worden door de buren. De achtergrond van mijn schoonzus. Het feitelijk laffe gedrag van mijn broer die niet voor zijn eigen kind op durft te komen. Het verbreken van alles contacten zonder duidelijke redenen. Het structureel niet hebben van financiële middelen om hun kind en zichzelf te onderhouden. Eigenlijk het gebrek aan dusdanige levenservaring waardoor het je af te vragen is of ze samen in staat zijn een kind (naar behoren, ik weet het, wie bepaald wat naar behoren is) op te voeden.

Maar woont ze nou samen met je broertje? Of heeft ze een 'nieuwe' vriend? En hoe oud is het kindje? Heeft ze ook geen contact meer met haar zussen?
Ik vind het lastig; want wat zijn onveilige situaties? En wellicht is het die ene keer niet traumatisch, maar stelselmatig wel. Het niet hebben van financiele middelen is vervelend, maar op zich staand ook niet traumatisch. Krijgt het kind geen eten of zuipt ze al het geld op, dan gaat het niet om het geld an sich. Vervelend ook dat je het zelf niet kunt zien... Bellen de buren weleens de politie tijdens zo'n ruzie? Gaat ze ook niet naar cb? En degene met wie in huis woont of woont ze alleen met kind?

NoMercy do 28 feb 2013 - 4:15

Ik heb vroeger niet een al te beste opvoeding gehad. Ik (en zus en moeder) werden zowel verbaal als lichamelijk mishandeld en heb hier wel de nodige littekens aan over gehouden. Mijn moeder bleef bij hem, totdat ik 12 was. Of ik bang was dat ik deze opvoeding zou overnemen? Ja zeker, heel bang zelfs. Maar door mijn kinderwens en de eventuele achterban (wanneer nodig) die er was, hebben wij toch besloten voor (een) kind(eren) te gaan.
Bij mij is het totaal omgeslagen, ik ben (als ik dat zelf mag zeggen Wink

) een lieve, zorgzame en (misschien soms een beetje TE) beschermende moeder, ik hou van mijn kind en ga door het vuur voor hem.

Helaas zie ik in mijn zus (met een dochtertje van 3 en een 2e op komst) wel precies mijn vader. Overheersend, heel snel aangebrand, verbaal grof, en schreeuwen tegen haar dochter, of zij haar slaat....weet ik niet. Dit doet mij pijn en ik denk dat zij wel hulp nodig heeft, zeker nu er een 2e aankomt. Maar deze hulp wil zij niet accepteren en zij ziet niet in dat het ECHT nodig is.

Biechtje do 28 feb 2013 - 5:18

Supertalentje schreef:
Manderijn schreef:De onveilige situaties die waargenomen worden door mensen uit het dorp. De ruzies die overduidelijk gehoord worden door de buren. De achtergrond van mijn schoonzus. Het feitelijk laffe gedrag van mijn broer die niet voor zijn eigen kind op durft te komen. Het verbreken van alles contacten zonder duidelijke redenen. Het structureel niet hebben van financiële middelen om hun kind en zichzelf te onderhouden. Eigenlijk het gebrek aan dusdanige levenservaring waardoor het je af te vragen is of ze samen in staat zijn een kind (naar behoren, ik weet het, wie bepaald wat naar behoren is) op te voeden.
Maar woont ze nou samen met je broertje? Of heeft ze een 'nieuwe' vriend? En hoe oud is het kindje? Heeft ze ook geen contact meer met haar zussen?
Ik vind het lastig; want wat zijn onveilige situaties? En wellicht is het die ene keer niet traumatisch, maar stelselmatig wel. Het niet hebben van financiele middelen is vervelend, maar op zich staand ook niet traumatisch. Krijgt het kind geen eten of zuipt ze al het geld op, dan gaat het niet om het geld an sich. Vervelend ook dat je het zelf niet kunt zien... Bellen de buren weleens de politie tijdens zo'n ruzie? Gaat ze ook niet naar cb? En degene met wie in huis woont of woont ze alleen met kind?

*foutje* moge duidelijk zijn,.

Biechtje do 28 feb 2013 - 5:20

NoMercy schreef: Maar door mijn kinderwens en de eventuele achterban (wanneer nodig) die er was, hebben wij toch besloten voor (een) kind(eren) te gaan.

NoMercy do 28 feb 2013 - 5:27

Biechtje schreef:
NoMercy schreef: Maar door mijn kinderwens en de eventuele achterban (wanneer nodig) die er was, hebben wij toch besloten voor (een) kind(eren) te gaan.

?

Gesponsorde inhoud