Handleiding cb bij slecht slapende kindjes?

Wij wiegden hem eerst altijd in slaap. Dat duurde altijd wel een half uur voordat hij zich een beetje kon overgeven de slaap. Het gevolg daarvan was dat hij als hij 's nachts wakker werd hij niet zelf in slaap kon vallen weer. En wij dus elke keer als hij wakker was, hem een half uur in slaap moesten wiegen. Als je kind dan 4 keer in een nacht komt, krijg je weinig slaap. In bed halen maakte geen verschil. Sterker nog, als wij dan een keer verschoven schrok hij weer wakker en begon het opnieuw..

Op gegeven moment zaten we er zo doorheen dat we gezegd hebben, laat hem maar even huilen. Na 5 minuten zijn we terug gegaan, getroost, kusje, even rechtleggen. En weer weg. Toen na 10 minuten hetzelfde. Daarna was het dan nog 5 min murmelen en toen viel hij zelf in slaap. En vanaf moment dat hij het door had viel hij s'nachts ook zelf weer in slaap. Hij pikte het gelukkig heel snel op. En na 2 dagen sliep hij dus door met af en toe even murmelen.

Dit werkt dus blijkbaar voor hem. Achteraf had ik gewild dat we het veel eerder hadden gedaan.

Echt? Ik vind alleen maar 'bij je in bed nemen' adviezen als ik Google. Serieus, ik dacht echt dat ik een of ander naar persoon was. Je krijgt meteen allemaal onderzoeken met dat je kind een verhoogd cortisolniveau heeft als je hem laat huilen.

Dan is het toch prima, als dat blijkbaar bij jullie werkt. Ik zou er zelf alleen geen goed gevoel bij hebben om haar 'alleen' te laten huilen. Ik zou er dan voor kiezen om op haar kamer te gaan zitten of boven nog wat te rommelen tot ze slaapt (niet troosten of wiegen o.i.d. maar gewoon aanwezig zijn)

Zoals jullie het doen kan ik op zich ook goed begrijpen hoor. Maar wat ik echt niet kan en wil begrijpen is wanneer mensen kinderen echt uren laten huilen of urenlang elke 5 minuten gaan kijken en hun kind echt aan zijn lot over laten.
Mijn schoonzusje dat vorige week te vertellen dat ze laatst na 2x naar boven gelopen te zijn tegen haar (2 jarige) zoontje had gezegd "blijf dan maar bij het traphekje liggen huilen, ik kom niet meer naar boven". Na 2 uur huilen is het mannetje eindelijk in slaap gevallen tegen het traphekje aan en pas toen ze zelf naar bed gingen hebben ze hem in zijn eigen bed gelegd.
Daar krijg ik gewoon de kriebels van en kan ik ook heel boos om worden, zeker als ze dan commentaar gaan leveren op hoe wij met J omgaan (terwijl ik nog nooit iets tegen ze gezegd heb over hun manier van opvoeden)

Dat is ook wel extreem ja. Net zoals een vriendin van mij die haar baby van 6 weken Eem half uur liet huilen want hij moest het maar leren. Daar kan ik me ook echt niet in vinden hoor . B was 8,5 maand, geen 6 weken. En dan nog laat ik hem echt geen half uur huilen.

Haha zijn we het toch nog een keer eens

Ik heb ook nooit onze zoon laten huilen, ik ging er altijd heen, zat uren bij zijn bedje, uren met hem op mijn arm om hem maar in slaapt te laten vallen.
Alleen ik ging er wel zelf aan onderdoor, ik had zoveel slaaptekort en werd knettergek van het huilen. Lichamelijk ging het slecht (kreeg de ene migraine-aanval na de andere) en geestelijk trok ik al dat gehuil niet en in mijn hoofd maar 'als ik hem nu niet stil krijg ben ik echt een slechte moeder, kindjes huilen alleen als er wat is...Wat is er dan?!?!?')

toch ben ik een tijdje terug begonnen met het 'laten huilen en terug om te troosten'.
Zoals Fiwen het omschrijft, mijn zoon weet ook precies waar hij aan toe is, ik ben er altijd voor hem. En sorry dat hij 10 minuten huilt maakt het echt niet ineens minder. Ik leg hem vooraf al uit wat we gaan doen en houdt een vaste volgorde aan van het bedritueel (ben er ruim een uur mee bezig voordat ik hem echt in bed leg). Hij is echt doodmoe als hij naar bed gaat maar zal nooit uit zichzelf gaan slapen (de enige keer dat hij uit zichzelf gaat slapen is in de autostoel omdat hij geen kant meer op kan en zelfs dan als hij moe is huilt hij vaak ook).
Het gaat eigenlijk heel goed, de eerste avond vond ik vreselijk zwaar en soms nog (dat weten sommige van hier wel want die houdt ik dan exact op de hoogte van mijn frustratie )
Maar ik vind het wel een goede methode, ondanks dat ik het eerst niks vond. mijn zoon weet precies waar hij aan toe is (iedereen handelt nu hetzelfde, ik, mijn man, mijn ouders enzovoort). Het huilen bij hem is niet om zijn dag te verwerken ofzo, hij wil gewoon uit bed, dat is het enige wat goed is, hij wil wakker blijven.
en hij heeft vannacht in zijn eigen bed geslapen (nadat hij gisteravond 7 minuten heeft gehuild voordat hij in slaap viel)

Wauw, wat goed Floor!

Luce, dus je zoon sliep dan binnen een kwartier uiteindelijk?

Eens met Luce.

Bij H. hadden we het niet zo aan de hand. Zij was echt een zeer makkelijke slaapster. Alleen rond de 11 maanden dat ze gillend en krijsend in bed lag als wij weggingen van haar kamer. We hebben er toen steeds bijgezeten en van de ene op de andere dag was dat over.

Maar A.... Die is van een heel ander kaliber.
Hem bij je nemen, op de arm, in bed of op schoot, helpt niks. Hij ziet dat alleen maar als leuk en gezellig. Gaat je ogen uitprikken, trekt aan je haar, wil neuzen en op bed gaat hij staan om zich dan achterover te laten vallen en keihard te gaan lachen. Dat houd hij rustig 2u vol om vervolgens te gaan huilen. Ik vond het laten huilen moeilijker dan ik dacht maar dat kwam denk ik ook omdat ik niet wilde dat H. wakker zou worden.
Toch, in combinatie met de VSM pilletjes helpt het laten huilen het beste. Het is inmiddels ook geen huilen meer maar meer mopperen. En als hij echt overstuur is, dan hoor ik dat wel en pak ik hem bij me (gedroomd of pijn ofzo). En anders dan huilt hij eventjes, ga ik bij hem kijken, zing een liedje voor hem en kroel hem wat en dan ga ik weer weg. Meestal is het dan ook goed.

Wat vooral erg fijn is en wat Luce ook aangeeft is dat hij gewoon weer zelf in slaap valt.
En wij er dus niet nog eens 8x op een nacht uithoeven. Mijn man werkt tot 00u en ligt dan pas tegen 01u in bed. Als ik de volgende ochtend moest werken en je gaat er om en om uit om vervolgens beide om 06.00 weer paraat te staan is gewoon slopend. Als je het trekt, prima. Maar hier kwam onze relatie ook echt onder druk te staan, evenals onze reacties naar H. toe. En als het 1 dan niet (meer) werkt, zul je toch iets anders moeten proberen.

Maar dat laten huilen hoe doe je dat dan precies?
5 Minuten huilen, speentje en een kusje geven en dan meteen weer weglopen? Dan na 10 minuten weer? En dan?
Ik wil m'n kind echt niet negeren als ik bij haar kom.

Ik ben binnenkort een week vrij, misschien ga ik er toch is over nadenken.

Ja, ik liet hem dan 5 minuutjes huilen, terug, hondje geven en een kusje en eventueel wat sussen en dan weer weg. En daarna weer terug komen. Soms liet ik er ook wat meer tijd tussen, hij huilde namelijk ook heel vaak niet aan 1 stuk. Dan huilde hij een minuut en was het 5 minuten stil en begon hij weer.


Wat ik ook weleens gedaan heb is op zijn kamer blijven staan en steeds een stapje verder naar de gang en de deur dan op een kiertje laten. De lamp is hier op de overloop altijd aan en had hij net iets meer licht.

Luce schreef:Wauw, wat goed Floor!

ja he

Luce schreef:Dat is ook wel extreem ja. Net zoals een vriendin van mij die haar baby van 6 weken Eem half uur liet huilen want hij moest het maar leren. Daar kan ik me ook echt niet in vinden hoor . B was 8,5 maand, geen 6 weken. En dan nog laat ik hem echt geen half uur huilen.

Daar ben ik het wel mee eens ja. Kindje van een familielid is even oud als onze zoon en zij had hem laten huilen 45 minuten en toen was hij stil. 'Zie je wel dat hij zich aanstelde' ik kon alleen maar denken hij is 2 maanden oud, lijkt me een beetje raar dat hij zich aanstelde.
Wij zijn nu pas begonnen met deze methode/techniek(of hoe je het wilt noemen), hij begrijpt nu meer van wat wij zeggen en wat de bedoeling is.
En als hij huilt omdat er wat anders is dan 'het uit bed willen' dan hoor ik het echt wel.

En dan om de 5-10 minuten weer terug gaan totdat ze slaapt?
En als je erheen gaat om te troosten wacht je dan ook echt tot ze stil is? Want als ik M. ga troosten en ik loop de kamer uit als ze nog niet slaapt huilt ze al voordat de deur dicht is.

Tania schreef:Maar dat laten huilen hoe doe je dat dan precies?
5 Minuten huilen, speentje en een kusje geven en dan meteen weer weglopen? Dan na 10 minuten weer? En dan?
Ik wil m'n kind echt niet negeren als ik bij haar kom.

Ik ben binnenkort een week vrij, misschien ga ik er toch is over nadenken.

Hoezo negeren?

Ik ging dan naar hem toe, praatte zachtjes tegen hem en eventueel een beetje rustig wiegen, kusje, recht leggen en weer gaan.

Luce schreef:

Tania schreef:Maar dat laten huilen hoe doe je dat dan precies?
5 Minuten huilen, speentje en een kusje geven en dan meteen weer weglopen? Dan na 10 minuten weer? En dan?
Ik wil m'n kind echt niet negeren als ik bij haar kom.

Ik ben binnenkort een week vrij, misschien ga ik er toch is over nadenken.

Hoezo negeren?

Ik ging dan naar hem toe, praatte zachtjes tegen hem en eventueel een beetje rustig wiegen, kusje, recht leggen en weer gaan.

Dat negeren las ik ergens aan het begin van het topic, dat je geen oogcontact meer mocht maken en niet praten tegen je kindje.

Tania schreef:En dan om de 5-10 minuten weer terug gaan totdat ze slaapt?
En als je erheen gaat om te troosten wacht je dan ook echt tot ze stil is? Want als ik M. ga troosten en ik loop de kamer uit als ze nog niet slaapt huilt ze al voordat de deur dicht is.

De eerste dagen ging ik om de 10 minuten terug. Troosten, zorgen dat hij rustig was. en ja vaak begon hij al weer te huilen als ik de kamer uit liep.
Nu ga ik na 10/15 minuten terug om te troosten, speentje, muziekje, aai over z'n bol enzovoort en dan elke 10/15 minuten weer. (maar dat is eigenlijk al niet meer nodig want dan slaapt hij al)

Oh daar doe ik niet aan hoor . Ik maak juist oogcontact om hem te laten zien dat ik er ben.

Met die methode leert je kind wel dat je altijd weer terug komt.

Tania schreef:

Luce schreef:

Tania schreef:Maar dat laten huilen hoe doe je dat dan precies?
5 Minuten huilen, speentje en een kusje geven en dan meteen weer weglopen? Dan na 10 minuten weer? En dan?
Ik wil m'n kind echt niet negeren als ik bij haar kom.

Ik ben binnenkort een week vrij, misschien ga ik er toch is over nadenken.

Hoezo negeren?

Ik ging dan naar hem toe, praatte zachtjes tegen hem en eventueel een beetje rustig wiegen, kusje, recht leggen en weer gaan.

Dat negeren las ik ergens aan het begin van het topic, dat je geen oogcontact meer mocht maken en niet praten tegen je kindje.

Ik geneer hem niet, troost hem. Zeg dat ik snap dat hij uit bed wil omdat spelen leuk is/bij mama zitten leuk is/oid maar dat het al nacht is en dat hij echt moet gaan slapen omdat hij zo moe is.

studiebol schreef:Floor, wat fijn om te lezen dat het slapen wat beter gaat zeg!!

nog niet echt lang hoor, pas een paar redelijke nachten. en vannacht in zijn eigen bed. (maar het moet ergens beginnen dus hopelijk is dit het begin en blijft het goed gaan)

Ik denk dat het per kind verschilt wat er nodig is om hem te laten slapen. Bij mijn zoontje was het niet nodig om hem te laten huilen. Hij huilde wel eens, en ik ben er altijd naar toe gegaan. Verder slaapt hij altijd goed. Als hij savonds niet in slaap kan komen, dan mag hij ook best even beneden bij ons zitten, en daarna weer opnieuw naar bed. Dat laatste komt gelukkig zelden voor. Want hij slaapt altijd binnen 5 min. Dat laten huilen lijkt me niks. Maar wie weet werkt het straks wel bij onze dochter.

Ik ben er ook niet tegen om je kind eventjes te laten huilen voor het slapen gaan. Maar eventjes is zon 5 a 10 minuten en huilen is niet krijsen.. 5 minuten is geen uren. Ik kreeg het advies om mijn premature baby van 5 weken een voeding te geven, na een half uur op bed te leggen en de deur dicht te trekken tot de volgende voeding.. Want ja hij moest toch zelf leren slapen en alleen inbakeren was genoeg. Na 2 dagen zou hij vast zo in slaap vallen.. Ja huilen zou hij niet meer kunnen zo zonder stemmetje..

En ja hij huilde veel en ja hij sliep de eerste maanden alleen boven op papa en mama en dus?

Maar gewoon op bed leggen en even laten mieren tot ze slapen is anders al ze overstuur laten liggen en na 10 minuten teruggaan om een aai over de bol te geven en vervolgens weer te vertrekken. Dat vind ik wel ronduit zielig.

Nou we hebben momenteel niet zoveel keus meer. Als M. bij ons in bed ligt klimt ze over ons heen en valt dan bijna uit bed als we er niet wakker van worden. Dat is dus echt geen optie meer.
Vannacht dus maar toch in haar bedje laten liggen en steeds een kusje gegeven, muziekknuffel aan (dat ding werkt echt wonderbaarlijk goed!) en weer weg. Ze was heeel vaak wakker maar het viel me niet tegen. Ik hoop dat als we dit even volhouden ze beter in haar bedje gaat slapen want een andere optie weet ik anders ook niet.