Medische missers/wanpraktijken

Jeetje Pink wat heftig zeg!

Ja, als psychische/psychiatrische/GGZ missers ook mogen, dan heb ik een hele rij....
Medisch ben ik een keer naar huis gestuurd met een scheur in mijn knieschijf, was 'niets te zien op de röntgenfoto'... Tot het ding een uur later compleet doorbrak, toen bleek op foto 1 al een scheur te zitten, en geen kleintje...(ik zag m zelfs)

Jeetje zeg.. Dat is ook niets mis allemaal.
ik ken ook stiekem toch wel veel van dat soort verhalen met medische missers.

Mijn opa heeft hartaanval gehad en moest daarna aan de bloedverdunning. Dit ging gewoon goed..maar hij bleef een flinke hartritmestoornis te ontwikkelen en kreeg een shock toegedient (hart stopzetten en met de 'strijkijzers' weer op gang brengen) dit hebben ze tot 3 keer moeten doen totdat hij weer haetactie had.

Na deze ingreep had hij weer normale hartritme, ze waren vergeten de bloedverdunning stop te zetten waardoor hij dus inwendige bloedingen kreeg en is uiteindelijk overleden. Inmiddeps alweer aantal jaren geleden.


En bij een collega is haar kleindochter overleden toen ze 5 jaar was aan hersenvliesontsteking die door de waarnemende huisarts niet is herkend. Ze had al wat vlekjes maar ouders zijn toch weggestuurd met paracetamol, toen hoorde ze het kindje zwaar ademen zijn ze gaan kijken hebben gelijk de ambulnce gebeld en in de ambulance is het kindje overleden. Zij hebben een zaak aangespannen en arts is uiteindelijk geschorst en uit zijn artsenrechten gezet, later bleek hij al eerder zon fout te zijn begaan en was het niet de eerste keer voor de tuchtcollege..

Jemig wat een verhalen hier. PinkCoelho, heftig!

Als GGZ telt, dan kan ik ook een hele rits opsommen. Al waren dat doorgaans niet echt missers, missers beschouw ik als fouten, bijvoorbeeld door onoplettendheid. In de GGZ waren de 'missers' een aantal keer bewuste keuzes, maar die weliswaar compleet belachelijk en in strijd met de wet waren. Ik noem bijvoorbeeld het separeren van kinderen en jongeren, zonder daarvan melding te maken, niet in het dossier, niet naar de ouders, niet naar de inspectie van de gezondheidszorg. Die separaties waren dan niet uit noodzaak, maar als straf of omdat er plaats- of personeelstekort was. Of diagnoses stellen die een patiënt niet had, uit financiële overwegingen.

Echt medische blunders heb ik nooit echt meegemaakt. Wel erg slechte communicatie en gewoon gefaal. Bijvoorbeeld dat ik na een operatie, amper bij bewustzijn, meerdere keren aangeef last te hebben van mijn hand, maar de zusters luisterden niet, want er was iets mis met mijn infuus. Ze stonden een kwartier aan die infuuspaal te rommelen, toen ik opmerkte dat mijn hele bed nat was. Zere hand kwam namelijk van een verkeerd ingebracht infuus, dus mijn bed zat onder die zoutoplossing en bloed. Ik vind het echt heel bijzonder dat die twee zusters geen van beiden de link hebben gelegd tussen het infuussysteem dat niet werkte, en mijn zere hand.

***


Ondanks alle missers die ik heb meegemaakt, besef ik heel goed dat dit mensen werk is en blijft. Dus blijf ik zelf zolang dat kan goed opletten. Maar ik houd mijn hart vast voor alle oudjes en mensen met 0,0 verstand van medische zaken...

Ik schrik gewoon van al die kindjes die door missers zijn overleden
Jeetje wat ontzettend heftig.

@PinkCoelho: Wat een grote fout! Maar dit had door de apotheek toch ook geconstateerd moeten worden? Echt heel erg slordig inderdaad.

Bolleke schreef:

Huppekee schreef:

Bolleke schreef:Ik ben als kind aan het verkeerde oog geopereerd. Ik keek scheel met beide ogen maar bij eentje was het zo minimaal dat dat wellicht vanzelf zou goedkomen. Dat oog hebben ze geropereerd. Ze hebben erna niet mijn andere oog alsnog gedaan, zodat ik tot mijn 18e met een verschrikkelijk scheel oog heb gelopeb, ben gepest etc. Mijn ouders waren ontzettend kwaad maar werden min of meer afgewimpeld met dat dat ook scheef stond.. De oogarts heeft meer fouten gemaakt en is naderhand ontslagen.

Hier wil ik toch wel ff wat rechtzetten.
Ik weet natuurlijk niet wat er precies aan de hand geweest is, maar scheelzien is altijd iets van 2 ogen. Als je linkeroog scheel staat kun je ook aan je rechteroog geopereerd worden om dit te verbeteren.
Maar nogmaals, ik weet natuurlijk niet hoe het stond en wat ze precies gedaan hebben.

Het was de bedoeling dat ze eerst het oog recht zouden zetten waar ik het meest scheel mee keek, aangezien ik nog een klein hummeltje was wilden ze niet beide ogen ineens doen, en het tweede oog zou op latere leeftijd gebeuren ivm met de groei.
Uiteindelijk kon dat pas toen ik was uitgegroeid. Mijn ouders hebben zwart op wit staan dat ik links geopereerd zou worden ipv rechts.

Ze opereren in eerste instantie altijd het oog dat daadwerkelijk scheef staat. En mocht het resultaat dan niet goed genoeg zijn, of tijdens de operatie blijken dat het niet te opereren valt, dan kunnen ze het alsnog later via het andere oog doen.
Ik ben pas geleden nog geopereerd aan een scheel oog en dit is wat ze mij uitgelegd hebben.
Echter hadden ze mij ook bijna aan het verkeerde oog geholpen, maar ik was mondig genoeg nog duidelijk te maken voor ik onder narcose ging, dat ze het verkeerde oog op hadden staan.
Na onderzoek bleek dit idd een "foutje" te zijn.

Ja ik ben naderhand op mijn 18de geopereerd weer aan beide ogen, en heb heel veel uitleg gehad. Ik denk dat de techniek nu anders is, want ik kon als peuter geopereerd worden, en dan zou mijn oog verder mee groeien met mijn lichaam, en als ik dan weer na die misser opnieuw geopereerd zou worden zou dat scheef gaan mee groeien, daarom moest dat wachten tot ik uitgegroeid was. Maar goed, die verhalen die ik hier lees zijn vele malen erger natuurlijk.

Weet niet of het al gezegd is, maar gister was het in het nieuws.

.

Jeetje zeg, wat een verhalen. Ik ben ook ontzettend verbaasd hoe vaak het eigenlijk gebeurd.
Ik heb zelf gelukkig niks meegemaakt, maar merkte wel tijdens mijn bevalling dat je enorm oplettend moet zijn. Ik had in mijn bevalplan al duidelijk genoteerd dat ik allergisch ben voor bepaalde antibiotica. Dit is ook besproken met de Verloskundige en heb het ook met de arts-assistente een aantal weken voor de bevalling besproken. Toen z ehet infuus aansloten was mijn vriend gelukkig zo alert te vragen welke antibiotica erin zat, en dat was dus de antibiotica waar ik allergisch voor ben.
Janedoe: vind je schadevergoeding nog redelijk bescheiden eerlijk gezegd. Wel goed van je dat je het hebt ingediend.

Janedoe, ik vind de schadenvergoeding inderdaad ook vrij bescheiden. Als ik kijk wat ik krijg aan alleen al smartengeld dan had je denk ik toch wel meer kunnen krijgen. Maargoed ik heb dan ook de andere partij aansprakelijk gesteld en bij mij loopt het via iemand van de verzekering van de tegenpartij en een belangenbehartiger aan mijn kant.
Echt missers kan ik het niet noemen, maar ik heb uit de volgende dingen wel geleerd dat je in het ziekenhuis zelf ook goed op moet letten.

Ik moest een MRI-scan laten maken van mijn rechter knie, degene die bij de scan stond heeft nog nagevraagd welke knie het was waarop ik duidelijk aangegeven had dat het rechts was. Vervolgens werd mijn hele linkerbeen ingepakt, maargoed ik had nog nooit zo'n scan gehad dus ik wist niet wat de bedoeling was. Op het moment dat ze de scan aan het maken waren vroeg ik me toch wel sterk af waarom mijn linkerbeen ingepakt was, als het mijn rechter knie was. Dit heb ik na afloop ook gevraagd waarop de ander zei: 'Oh is het echt je rechter knie, ik dacht dat je links zei!' Vervolgens kon ik wachten tot er ergens tussendoor ruimte was zodat ik opnieuw een scan van mijn rechter knie kon laten maken.
Niet echt een misser, maar ik denk wel..wat nou als het om een operatie gegaan was. Dan waren ze links gaan opereren terwijl het rechts moest zijn.
Een andere keer moesten er een plaatje uit mijn enkel gehaald worden. Bij het gesprekje voor de operatie keek ik op het papier en zag iets in medische termen geschreven staan. Ondertussen wist ik dat ze hiermee de pinnen bedoelden die eerder al uit mijn enkel gehaald waren. Dit heb ik dan ook gezegd en toen heeft ze het nog veranderd. Als ik niets gezegd had waren ze dus op zoek gegaan naar pinnen die helemaal niet meer in mijn enkel zaten.

Mijn broertje moest zelf met stift op zijn been een markering zetten zodat ze wisten welk been geopereerd moest worden.

Caribbeanlover schreef:Weet niet of het al gezegd is, maar gister was het in het nieuws.

Dit topic was nav alle nieuwsberichten

Wat een verhalen komen er hier voorbij, je zou haast je vertrouwen in het hele medische systeem opzeggen..

nina schreef:Mijn broertje moest zelf met stift op zijn been een markering zetten zodat ze wisten welk been geopereerd moest worden.

Ik ook, dat doen ze tegenwoordig erg vaak idd om zulke missers te voorkomen.

Guusje schreef:

nina schreef:Mijn broertje moest zelf met stift op zijn been een markering zetten zodat ze wisten welk been geopereerd moest worden.

Ik ook, dat doen ze tegenwoordig erg vaak idd om zulke missers te voorkomen.

Toen ze mijn spiraal er onder narcose uit gingen halen, kreeg ik ook een zwarte pijl richting mijn kruis .

June schreef:

Guusje schreef:

nina schreef:Mijn broertje moest zelf met stift op zijn been een markering zetten zodat ze wisten welk been geopereerd moest worden.

Ik ook, dat doen ze tegenwoordig erg vaak idd om zulke missers te voorkomen.

Toen ze mijn spiraal er onder narcose uit gingen halen, kreeg ik ook een zwarte pijl richting mijn kruis .

Serieus, dat vind ik dan wel weer lachwekkend

[quote="Guusje"]

June schreef:

Guusje schreef:

Toen ze mijn spiraal er onder narcose uit gingen halen, kreeg ik ook een zwarte pijl richting mijn kruis .

Serieus, dat vind ik dan wel weer lachwekkend

Ik ook, mijn vriend 's avonds ook. Ik zei dat ze hem nog een tip mee wilde geven vanuit het ziekenhuis. Maar goed, anders was misschien per ongeluk mijn been geamputeerd, dat wil je ook niet natuurlijk.

Lennox schreef:

Caribbeanlover schreef:Weet niet of het al gezegd is, maar gister was het in het nieuws.

Dit topic was nav alle nieuwsberichten

Wat een verhalen komen er hier voorbij, je zou haast je vertrouwen in het hele medische systeem opzeggen..

Door die Jansen Steur toch? Gister ging het over medische missers in het algemeen, dus niet over hem.

Caribbeanlover schreef:

Lennox schreef:

Caribbeanlover schreef:Weet niet of het al gezegd is, maar gister was het in het nieuws.

Dit topic was nav alle nieuwsberichten

Wat een verhalen komen er hier voorbij, je zou haast je vertrouwen in het hele medische systeem opzeggen..

Door die Jansen Steur toch? Gister ging het over medische missers in het algemeen, dus niet over hem.

Ja, ook Jansen-Steur, maar die lijst met medische missers was ook net in het nieuws toen ik dit topic opende. Dat item speelt al een paar dagen

nina schreef:Mijn broertje moest zelf met stift op zijn been een markering zetten zodat ze wisten welk been geopereerd moest worden.

Dat is op zich niet vreemd hoor maar juist om fouten te voorkomen.

Lady4 schreef:

nina schreef:Mijn broertje moest zelf met stift op zijn been een markering zetten zodat ze wisten welk been geopereerd moest worden.

Dat is op zich niet vreemd hoor maar juist om fouten te voorkomen.

Ik vind het niet vreemd, ik vind het ontzettend goed en slim dat ze hem dat lieten doen.
Ik had dit als reactie getypt omdat ze bij Marjoleinnn (gelukkig maar) een scan (had veel erger gekund) gemaakt hadden van het verkeerde been.

Ik weet niet waar moet ik beginnen m.b.t. de ziekenhuisopnames van mijn zoontje, maar doe een poging:

-Hele dikke medicijnen veel te hard in zijn infuus spuiten, dit moest heel langzaam, deed de verpleegkundige na meerdere keer benoemen niet, gevolg; infuus opgeblazen in zijn handje, verpleegkundige geloofde dit niet, tot het bloed onder het verband uit kwam stromen.
- Katheter is een aantal keer verkeerd gezet, uiteindelijk heeft hij daar veel littekenweefsel aan over gehouden waardoor zijn plasgaatje telkens dichtgroeide en plasbuis is beschadigd. Hiervoor is hij 2 keer geopereerd.
- Na een operatie moest hij 1 x een bepaald medicijn hebben, dit stond heel duidelijk in zijn dossier want was erg belangrijk. Verpleegkundige geloofde dit niet, hemel en aarde moeten bewegen zodat zij onze eigen arts zou bellen, toen geloofde ze het pas.
- Na een aantal keer traumatische ervaringen hebben gehad met het zetten van de katheter heeft onze arts besloten dat ons zoontje eerst iets kalmerends moest krijgen, dit wilden ze persé niet doen. Ik heb gepraat als brugman maar ze luisterden niet. (achteraf had ik hem gewoon moeten oppakken en meenemen )

Uiteindelijk heeft onze arts geregeld dat hij op een andere afdeling opgenomen kon worden en daar zal hij nu voortaan liggen wanneer hij weer geopereerd wordt.

Dit is even wat ik zo kan bedenken maar er zijn nog meer fouten gemaakt waar mijn zoontje nog steeds de problemen van ondervindt.