Als je de deur uit gaat, laat je je werk dan ook achter?

Of ben je thuis ook nog met je werk bezig? Ik kan normaal gesproken heel goed de boel de boel laten, morgen weer een dag. Maar sinds een maand of 4 hebben we het zo druk, dat de berg op mijn bureau alleen maar groter wordt, ondanks dat ik de laatste maanden 45 uur werk ipv 40 (meer kan niet, omdat ik pas om 7.30 binnen kan en uiterlijk om 17.00 weg moet zijn ivm het alarm). ik merk dat ik dat toch echt mee naar huis neem. Ik ben gespannen, chagrijnig en krijg mezelf 's avonds niet vooruit. Geen zin om te sporten, het huishouden blijft achter en ik voel me gewoon niet zo lekker. Ik moet steeds vaker huilen als ik er aan denk hoe ver we achter liggen, hoe hard we werken en hoe slecht het gaat op de zaak. Omdat ik de financiele administratie doe, word ik ook dagelijks geconfronteerd met schuldeisers (telefonisch, brieven, faxen, mails, deurwaarders, zelfs beslaglegging). Mijn baas blijft maar zeggen dat alles goed komt, maar de sfeer is echt om te snijden.
Voor de stagiair speel ik mooi weer, die hoeft dat allemaal niet mee te krijgen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het er best moeilijk mee heb soms (en mijn vriend ook, met mijn humeur).
Tegen collega's die steeds achter me staan en staan te springen om iets wat ik moet doen, en wat voor hun prioriteit heeft (en voor mij niet) word ik soms ook kortaf, heb ik bv stomme antwoorden dat ik het wel even zal doen zodra ik 75 uur werk ipv 45.
Hoe gaan jullie daarmee om? Ik maak in ieder geval altijd to do lijstjes, zodat ik een beter overzicht heb van wat ik nog allemaal moet doen en ook af en toe iets kan afstrepen. Ik heb een paar stapels, waarvan een stapel prioriteit heeft en vandaag moet (maar in de praktijk ligt de "vandaag stapel" er ook al 2 weken) en probeer ik zo nu en dan mijn bureau op te ruimen, ook dat mislukt elke keer omdat de telefoon dan weer 100x gaat of er een collega komt die iets nodig heeft.
Nu ben ik ziek, dus sporten gaat niet lukken, maar dat zorgt zo nu en dan wel voor wat rust in mijn hoofd.

Ik heb dat ook wel eens, ook in situaties waarin het drukker is dan anders en bv vorig jaar toen er ontslagen vielen. Ik probeer dan meestal om mijn hoofd leeg te krijgen door een eind te fietsen of een wandeling/flink blokje om te lopen. Dan denk ik er ondertussen wel aan maar ben dan toch uitgewaaid als ik thuis kom en pieker er dan meestal niet meer over . Maar goed, het hangt wel van de situatie af, soms is er gewoon iets, en die situatie bij jou op het werk lijkt me nu ook best wel spannend, dat ik het in zulke gevallen ook niet los kan laten. Ik probeer dan gewoon in het weekend echt rust te nemen of juist iets leuks te doen.

Nee, vaak doe ik nog wel wat dingen thuis. Soms ga ik om 4 uur weg en dan werk ik thuis nog even. Dan ben ik de file voor en is m'n werk gedaan.

Zodra ik de deur uitstap, is het werk klaar. Ik werk ook in de zorg, dus dan is het misschien ook anders.

Jeanette schreef:Zodra ik de deur uitstap, is het werk klaar. Ik werk ook in de zorg, dus dan is het misschien ook anders.

+1 ik denk er ook niet meer aan. Wil ik ook niet.
Sommige collega's die bellen na werktijd nog 2 keer terug om te vragen hoe alles gaat ofzo. Pff daar heb je toch geen zin in? Snap dat nooit zo goed maar ja. Tuurlijk kan je wel eens bellen als je iets vergeten bent door te geven ofzo. Maar van sommige collega's weet je gewoon dat ze gaan bellen.

Ik werk thuis dus dat is extreem lastig voor mij en iets waar ik altijd mee zit 's avonds, zeker in perioden dat ik tot 11 uur 's avonds zit te werken. Dan slaap ik ook echt extreem slecht. Ik probeer heel bewust te visualiseren dat ik afsluit, dus ook echt heel bewust de deur van de studeerkamer achter me dicht te doen en proberen mentaal af te sluiten. Werkt niet altijd Ook ben ik heel erg onrustig in de weekenden. Omdat het dezelfde plek is waar ik ben als ik werk, ben ik heel erg geneigd toch even achter de computer te gaan zitten in het weekend en te gaan werken. Ik heb de afgelopen weken ook bijna elk weekend gewerkt, en dan kan ik het maar niet los laten. Dat vind ik wel heel vervelend.

Wat vervelend dat het bij jou ook zo erg is momenteel. Ik zou je aanraden toch te gaan sporten. Dat is het enige moment van de week dat ik NIET met m'n werk bezig ben, echt heerlijk even verstand op nul. Zal jou ook goed doen misschien als je weer beter bent. En verder open en eerlijk naar je baas blijven, dat je het persoonlijk zo aantrekt. Dat is niet goed.

Ja dat is lastig he met thuis werken! Ik heb het op mijn ene dag dat ik thuis werk in de week al, dat ik het moeilijk vind om te bepalen dat mijn werkdag over is. Op andere dagen heb ik daar niet zoveel moeite mee. Het helpt dat ik met de trein reis en daar eigenlijk altijd mij e-reader pak en een boek ga lezen. Dan kom ik best relaxed thuis.
Soms heb ik wel dat ik als ik wakker word heel erg bezig ben met mijn werk. Onder de douche heb ik soms ook ineens briljante ideeen . Maar dat is eigenlijk alleen maar fijn.

Haha dat had ik tijdens mijn studie heel vaak onder de douche. Dan voelde ik m'n hersenen gewoon 'aan' gaan.

Nope, ik loop de werkdag altijd nog even door thuis/op de fiets. Als ik dan iets ontdek wat ik ben vergeten of wat ik beter had kunnen doen kan ik hier nog wel even mee rondlopen in mijn gedachten. Soms laat ik het na een half uurtje los, soms duurt het echt uren.

Ik kan het niet altijd loslaten. Zeker hele heftige incidenten kunnen me nog lang bezig houden. Zo heb ik deze week nog gedroomd over iets wat in september gebeurd is.

Ik neem mijn werk letterlijk mee naar huis, want ik werk vaak thuis. Aan de ene kant fijn omdat ik zo flexibel kan werken, aan de andere kant niet fijn omdat werk en de rest van mijn leven niet goed afgebakend is waardoor ik me vaak opgejaagd voel. Bijvoorbeeld net nog een paar uur gewerkt en morgenavond waarschijnlijk ook weer en dan begint er weer een werkweek van vijf dagen.

Mijn werkt spookt de laatste tijd vaker door mijn hoofd omdat ik niet klaar ben als ik er weg ga maar ik heb nooit de intentie gehad om werk mee naar huis te nemen. Wat dat betreft ben ik dus wel klaar als ik de deur achter me dicht trek.

Ik kan het juist steeds meer loslaten. We klagen thuis nog wel eventjes tegen elkaar, maar dan begint de avond en is de avond van ons.

Bij mijn vorige werkgever wel.
Bij deze niet (meer). Soms blijft er werk liggen en daar baal ik van. Heb bij mijn werkgever al aangegeven dat ik graag elke week 3 dagen wil werken maar dat gaat niet. Dan is het heel jammer maar dan zet ik het thuis ook echt van me af. Wat niet af is, is niet af. Ik kijk wat mijn collega van me over kan nemen en anders is er weer een nieuwe dag als ik weer moet werken.

Nee helaas

Werk in het onderwijs en regelmatig gaat er werk mee naar huis.
Eenmaal thuis op de bank ben ik dus nog niet klaar en gaat mijn werkdag nog even verder.
Ook ga ik thuis de dingen verwerken die die dag gebeurd zijn, hoe ik bepaalde dingen kan aanpakken etc etc.
Ik wil het allemaal heel goed doen en mensen niet teleurstellen, dus dan kost het allemaal iets meer tijd.

Dit is wel mijn eerste jaar dus misschien wordt het in de loop van de tijd nog minder, maar op dit moment neem ik het werk echt wel mee naar huis.

Nee, ik denk onderweg en thuis nog vaak aan dingen die op mijn werk spelen. Ik maak thuis vaak nog wat dingen af en dan ga ik automatisch weer aan andere dingen werken of denken. Ik hoop dat ik in de toekomst leer om dingen beter af te sluiten, ik vind het niet erg om thuis nog aan mijn werk te denken maar op dit moment heeft het te veel invloed op mijn privéleven.