5 jarige zoon huilt snel en veel

Goedemiddag,

Misschien dat ik hier wat tips kan krijgen wat betreft mijn zoon.

Mijn zoon is altijd al wel een gevoelig ventje geweest en een mama's kindje wat het verschrikkelijk vond en vindt als ik wegga of hij mij niet ziet.
Het is ook een jochie wat heel erg van structuur houdt, dingen graag op dezelfde manier houdt en blijft doen. Veranderingen kan hij niet zo goed tegen. Het gaat wel steeds beter maar voorbereiden moet eigenlijk altijd.
Hij is erg perfectionistisch, alles moet in een keer goed gaan en hij moet dingen in een keer kunnen onthouden ( van zichzelf uiteraard)

Op school gaat het heel goed, doet goed zijn best komt goed mee.(hij zit in groep 2)
Maargoed hij is altijd dus al een gevoelig mannetje geweest. Kan erg boos worden, vroeger ook de bekende flinke driftbuien gehad. Ik vond het erg pittig.

Sinds zijn 4e heeft hij dan geen echte driftbuien meer, maar hij huilt om alles.
Zeker de laatste tijd. Het is nu zo erg dat zijn vriendjes in de klas er wat van gaan zeggen en niet meer weten of ze wel bij hem willen spelen.

Mijn zoon huilt ook werkelijk om alles. Als zn sjaal ergens ligt waar hij niet bij kan, als iemand iets af pakt, als er iets tegen hem gezegd word wat ie niet leuk vindt, als ie zn knuffel niet in de klas mag houden.
Maar hij "gebruikt" het ook om zijn zin te krijgen. Dan probeert hij het eerst op zo n manier en dan komen er rustig nog 6 andere wegen om te krijgen wat ie wilt.

Mijn man en ik zijn absoluut consequent. Nee is nee bij ons dat weet ie..al is 1 keer nee bij hem echt nóóit genoeg, t moet altijd meerdere keren..

Waar ik bang voor ben is dat hij straks echt gepest gaat worden, kinderen willen niet met een huilebalk omgaan, logisch is ook niet leuk.
Hoe kan ik hier nou het beste mee gaan? Wat kan ik nou tegen hem zeggen?
Ik bedoel boos worden omdat ie huilt heeft totaal geen zin en averechts effect.

Hij mag absoluut huilen als ie natuurlijk pijn heeft gevallen is ed.. Ik bedoel niet dat ie zn verdriet niet mag hebben...

Nou misschien heeft iemand ervaring hiermee? Of tips dan hoor ik het graag

Ik denk dat hij gewoon door schade en schande wijs moet worden. Je kan het wel uitleggen maar hij zal zelf moeten ondervonden dat andere kinderen hem uitlachen/pesten als hij zo snel huilt.

Ik heb niet echt tips, maar herken het heel erg in mijn oudste...
Die huilt ook eigenlijk direct als er iets is. Als ik een tv zender heb opstaan voor mezelf kan hij al huilen, omdat hij liever een tekenfilm wil zien.
Het enige dat ik nu doe is hem vertellen: niet huilen, maar vertel wat er is. Dat werkt tot nu toe wel. Hij stopt dan ook meestal met huilen en vertelt dat hij liever een tekenfilm wil zien.
Maar het gebeurt ook dat hij zegt: ik kan niet stoppen met huilen, je moet me eerst troosten. En dat vind ik dan heel moeilijk, want er is niet iets aan de hand waarvoor ik hem moet troosten (vind ik).
Nou is mijn ventje ruim 3,5 (een stuk jonger dan jouw mannetje) en ondervind ik er nog niet echt problemen mee met vriendjes, maar die angst die jij hebt, heb ik ook wel een beetje. Wat als hij er straks mee gepest wordt?

Als je echt denkt dat hij het huilen ook 'inzet' om zijn zin te krijgen, wat je in je vierde alinea schrijft, kun je misschien een 'nadenkmoment' voor hem inlassen? Dat als hij weer gaat huilen zonder duidelijke reden/oorzaak, en hij kan niet verbaal aangeven wat er aan de hand is, dat je hem even apart zet om na te denken, en dat hij naar je toe kan komen als hij je kan zeggen wat er aan de hand is?

Kan hij wel met andere emoties omgaan? Weet hij wanneer hij wat voelt?
Ik zou denk ik een boek halen met gezichtsuitdrukkingen en deze met hem gaan lezen. Dan samen praten over gevoelens, wanneer voel je wat, wat maakt je blij of juist verdrietig? Etc.
Ik denk dat het huilen een uiting is omdat hij niet weet hoe hij met alles om moet gaan. dat het belangrijk is om te benoemen hoe je je voelt.

Bedankt alvast voor jullie tips,hier kan ik al wat mee.
Dat (niet kunnen) benoemen hoe je je voelt ken ik wel want ik doe dat ook niet zo snel dus ongetwijfeld heeft mijn zoon daar ook 'last' van.
Mijn man daarentegen kan heel goed uiten,praat ook veel. Dus we kunnen het hem zeker aanleren.

Ik ga es kijken hoe ik dat ga aanpakken..