Moeders en een carriére

Annie24 schreef:Ligt er aan wat je daar onder verstaat denk ik.

Ik werk 36 uur (4x9) en mijn vriend werkt 36 uur in de horeca waardoor Y. maar 1 dag naar het kdv gaat.
Naast mijn 36 urige baan, deel ik het huishouden samen met vriend, hebben we de opvoeding van Y., volg ik nog een opleiding en begin ik in september met een hbo opleiding.

De balans in dit alles is gewoon goed voor ons.

Zien jullie elkaar als partner ook nog ergens?

Ik heb niets tegen een goede taakverdeling of tijdelijk een stapje terug doen, wel tegen mezelf langdurig ondergeschikt maken aan anderen. Doet jouw man ook ikke ikke ikke als hij niet minder wil werken omdat dat ten koste gaat van zijn eigen carrière Charles? Of geldt het alleen voor vrouwen dat dat ikke ikke ikke gedrag is? Boel egoistische mannen hier dan, of is dat dan opeens zorgen voor je gezin? maar als je het als vrouw net zo doet doe je iets verkeerd.
Onzin dat vrouwen zorgen in het bloed zit, dan is mijn man ook een vrouw en ik opeens niet.
Belachelijk dat de houding die ik heb bij al jullie mannen gewoon geaccepteerd is, maar bij mij is het egoïstisch en ben ik nog niet uit de puberteit. Ja ja.

Dan ben ik ook wel benieuwd wat hier precies onder carrière maken wordt verstaan. Ik werk ook 36 uur, ben bezig met een master, mijn man werkt 50+ uur in zijn eigen bedrijf. Ik zie beide banen niet als carrière maken eigenlijk. Ik zou het pas als een carrière zien als ik uiteindelijk kan promoveren, hogeschoolhoofd of wat dan ook kan worden en mijn man een groot bedrijf met een hoop mensen in loondienst en hij strak in pak als directeur en we op onze 50e kunnen rentenieren in één of ander zonnig warm land.

Luce schreef:

Annie24 schreef:Ligt er aan wat je daar onder verstaat denk ik.

Ik werk 36 uur (4x9) en mijn vriend werkt 36 uur in de horeca waardoor Y. maar 1 dag naar het kdv gaat.
Naast mijn 36 urige baan, deel ik het huishouden samen met vriend, hebben we de opvoeding van Y., volg ik nog een opleiding en begin ik in september met een hbo opleiding.

De balans in dit alles is gewoon goed voor ons.

Zien jullie elkaar als partner ook nog ergens?

Héérlijk die opmerkingen van jou

En om netjes een reactie te geven: ja, elke dag.

Luce schreef:

Annie24 schreef:Ligt er aan wat je daar onder verstaat denk ik.

Ik werk 36 uur (4x9) en mijn vriend werkt 36 uur in de horeca waardoor Y. maar 1 dag naar het kdv gaat.
Naast mijn 36 urige baan, deel ik het huishouden samen met vriend, hebben we de opvoeding van Y., volg ik nog een opleiding en begin ik in september met een hbo opleiding.

De balans in dit alles is gewoon goed voor ons.

Zien jullie elkaar als partner ook nog ergens?

Waarom zou dat niet kunnen? Hier ook twee banen van 32 uur, twee Trudie's en onregelmatig werk, en we spreken elkaar echt elke dag voldoende hoor.

Rejoy. schreef:Dan ben ik ook wel benieuwd wat hier precies onder carrière maken wordt verstaan. Ik werk ook 36 uur, ben bezig met een master, mijn man werkt 50+ uur in zijn eigen bedrijf. Ik zie beide banen niet als carrière maken eigenlijk. Ik zou het pas als een carrière zien als ik uiteindelijk kan promoveren, hogeschoolhoofd of wat dan ook kan worden en mijn man een groot bedrijf met een hoop mensen in loondienst en hij strak in pak als directeur en we op onze 50e kunnen rentenieren in één of ander zonnig warm land.

Natuurlijk niet, een carrière is volgens mij niets meer dan jezelf blijven ontwikkelen en doen wat je leuk vindt, proberen beter te worden, niet perse veel verdienen of 60 uur werken.

Eucalypta schreef:

Luce schreef:

Annie24 schreef:Ligt er aan wat je daar onder verstaat denk ik.

Ik werk 36 uur (4x9) en mijn vriend werkt 36 uur in de horeca waardoor Y. maar 1 dag naar het kdv gaat.
Naast mijn 36 urige baan, deel ik het huishouden samen met vriend, hebben we de opvoeding van Y., volg ik nog een opleiding en begin ik in september met een hbo opleiding.

De balans in dit alles is gewoon goed voor ons.

Zien jullie elkaar als partner ook nog ergens?

Waarom zou dat niet kunnen? Hier ook twee banen van 32 uur, twee Trudie's en onregelmatig werk, en we spreken elkaar echt elke dag voldoende hoor.

Omdat zij allebei 4 dagen werken, en maar 1 dag opvang nodig hebben. Dus dan werk je grotendeels langs elkaar heen lijkt me?

Ik heb het beiden maar vind het vaak best moeilijk om te combineren. Heb vaak het idee dat er van twee kanten uit veel van me gevraagd wordt en ik vind het moeilijk om beiden goed te doen en me daar ook nog rustig bij te blijven voelen.

Ik denk dat je daar samen met je partner uit moet komen. Het kan, maar het is zeker niet gemakkelijk.

Eucalypta schreef:

Rejoy. schreef:Dan ben ik ook wel benieuwd wat hier precies onder carrière maken wordt verstaan. Ik werk ook 36 uur, ben bezig met een master, mijn man werkt 50+ uur in zijn eigen bedrijf. Ik zie beide banen niet als carrière maken eigenlijk. Ik zou het pas als een carrière zien als ik uiteindelijk kan promoveren, hogeschoolhoofd of wat dan ook kan worden en mijn man een groot bedrijf met een hoop mensen in loondienst en hij strak in pak als directeur en we op onze 50e kunnen rentenieren in één of ander zonnig warm land.

Natuurlijk niet, een carrière is volgens mij niets meer dan jezelf blijven ontwikkelen en doen wat je leuk vindt, proberen beter te worden, niet perse veel verdienen of 60 uur werken.

maar dan zou, ik noem maar iets, een kapster die 24 uur per week werkt, na een aantal jaren wat nevendingen in de boekhouding gaat doen, hier een daar wat promotiedingetjes, ook kunnen zeggen dat ze carrière maakt?

Rejoy. schreef:

Eucalypta schreef:

Rejoy. schreef:Dan ben ik ook wel benieuwd wat hier precies onder carrière maken wordt verstaan. Ik werk ook 36 uur, ben bezig met een master, mijn man werkt 50+ uur in zijn eigen bedrijf. Ik zie beide banen niet als carrière maken eigenlijk. Ik zou het pas als een carrière zien als ik uiteindelijk kan promoveren, hogeschoolhoofd of wat dan ook kan worden en mijn man een groot bedrijf met een hoop mensen in loondienst en hij strak in pak als directeur en we op onze 50e kunnen rentenieren in één of ander zonnig warm land.

Natuurlijk niet, een carrière is volgens mij niets meer dan jezelf blijven ontwikkelen en doen wat je leuk vindt, proberen beter te worden, niet perse veel verdienen of 60 uur werken.

maar dan zou, ik noem maar iets, een kapster die na een aantal jaren wat nevendingen in de boekhouding gaat doen, hier een daar wat promotiedingetjes, ook kunnen zeggen dat ze carrière maakt?

Ja, eigenlijk wel.


car·ri·è·re (de; v(m); meervoud: carrières)
1
loopbaan: carrière maken (in zijn werk) goed vooruitkomen

hmmm, dan is mijn definitie van 'carrière maken' toch iets anders dan de definitie die de vandale hanteert.

Toen wij het laatst over carrière maken hadden, bedoelde ik toch iets anders Luce, haha.


edit: en als ik er dan over nadenkt, heb ik in een jaar tijd ook al flink carrière gemaakt

Geen idee waar die Trudie's vandaan komen

Ik vind het overigens echt belachelijk dat ik egoistisch zou zijn,daarmee trap je behoorlijk op mijn tenen. Dat ben ik namelijk niet, alles gaat heus in goed overleg, maar net als mijn man zijn werk niet wil inleveren wil ik dat ook niet. Hoeft ook niet, het gaat prima samen. Ik zou er echt niet over peinzen om thuis te blijven zodat hij carrière kan maken, net als dat hij en jullie mannen er waarschijnlijk niet over zouden peinzen om thuis te blijven. Dat is geen overcompenseren en geen overdreven emancipatie, en dat gat zeker niet ten koste van mijn gezin, maar ik wil net zo goed als voor mijn kinderen ook voor mezelf zorgen en dingen doen waar ik gelukkig van wordt, man en kinderen zijn namelijk niet de invulling van mijn leven, dat moet ik echt zelf doen. Ze zijn fantastisch en natuurlijk heel erg belangrijk, maar ik zie niet in waarom ik dan degene zou moeten zijn die alles aanpast, dus passen we beiden een beetje aan. Want net zo goed als zijn baan niet in minder uren kan, kan mijn baan ook niet in minder uren, minder dan 28/32 wordt niet geaccepteerd. En ik lever heus in hoor, net als hij, maar ik wil niet structureel meer inleveren. Tijdelijk wel, natuurlijk, maar niet structureel. Dat is niet egoïstisch, dat is wat de meeste mannen normaal vinden. En ik toevallig ook, dan ben ik maar gek

Eucalypta schreef:Geen idee waar die Trudie's vandaan komen

Ik vind het overigens echt belachelijk dat ik egoistisch zou zijn,daarmee trap je behoorlijk op mijn tenen. Dat ben ik namelijk niet, alles gaat heus in goed overleg, maar net als mijn man zijn werk niet wil inleveren wil ik dat ook niet. Hoeft ook niet, het gaat prima samen. Ik zou er echt niet over peinzen om thuis te blijven zodat hij carrière kan maken, net als dat hij en jullie mannen er waarschijnlijk niet over zouden peinzen om thuis te blijven. Dat is geen overcompenseren en geen overdreven emancipatie, en dat gat zeker niet ten koste van mijn gezin, maar ik wil net zo goed als voor mijn kinderen ook voor mezelf zorgen en dingen doen waar ik gelukkig van wordt, man en kinderen zijn namelijk niet de invulling van mijn leven, dat moet ik echt zelf doen. Ze zijn fantastisch en natuurlijk heel erg belangrijk, maar ik zie niet in waarom ik dan degene zou moeten zijn die alles aanpast, dus passen we beiden een beetje aan. Want net zo goed als zijn baan niet in minder uren kan, kan mijn baan ook niet in minder uren, minder dan 28/32 wordt niet geaccepteerd. En ik lever heus in hoor, net als hij, maar ik wil niet structureel meer inleveren. Tijdelijk wel, natuurlijk, maar niet structureel. Dat is niet egoïstisch, dat is wat de meeste mannen normaal vinden. En ik toevallig ook, dan ben ik maar gek

Ik neem aan dat ze sámen met je baan een invulling van je leven zijn?

Rejoy. schreef:hmmm, dan is mijn definitie van 'carrière maken' toch iets anders dan de definitie die de vandale hanteert.

Toen wij het laatst over carrière maken hadden, bedoelde ik toch iets anders Luce, haha.


edit: en als ik er dan over nadenkt, heb ik in een jaar tijd ook al flink carrière gemaakt

Mijn baan is ook niet de invulling van mijn leven, nu schrijf je het op alsof mijn baan belangrijker is dan mijn gezin, dat is niet zo. Maar ik haal mijn voldoening niet alleen uit mijn gezin nee, ik heb daar echt meer bij nodig. Ook niet alleen uit werk. Ik bedoelde te zeggen dat het niet stopt bij trouwen en kinderen krijgen en we zien wel verder als de kinderen uit huis zijn.

Dat schrijf ik niet zo op. Je zegt zelf dat je man en kinderen niet de invulling van je leven zijn. Zoals je het nu beschrijft, klinkt het al heel anders.

Of dit samen gaat is een vraag die mij wel bezig houdt. Mijn vriend en ik hebben allebei ontzettend drukke en veeleisende banen, ook banen waarbij je wel kunt spreken van een carrière. Een half jaar geleden is mijn neefje geboren, en als ik zie hoeveel tijd en aandacht mijn zusje kan geven aan haar zoontje.. Dat zou binnen onze carrières echt niet kunnen. Het een gaat dus ten koste van het ander, en of wij daar een balans in zouden kunnen vinden vraag ik me af. Voor mij geldt dat minder werken uberhaupt niet mogelijk is de eerstvolgende 7 jaar als ik mijn promotietraject wil afmaken en mij wil specialiseren, voor mijn vriend geldt dat minder werken hem enorm afremt in zijn ontwikkeling - en waarschijnlijk valt die achterstand dan ook niet meer in te halen. Wij willen beiden onze eigen carrière niet opgeven en dit ook niet vragen van de ander. Nu scheelt het dat wij beiden op dit moment geen kinderwens hebben, maar wie weet verandert dat de komende jaren. Wij zijn nu trouwens 26 en 27, ik zou 34 zijn tegen de tijd dat minder werken wellicht bespreekbaar wordt.

De oplossing ligt voor ons wellicht in flexibel werken. Mijn vriend mag nu al zelf bepalen waar en wanneer hij werkt, heeft zelfs als target meegekregen 40% van zijn tijd buiten kantoor te werken. En als ik 1 dag per week als onderzoeker blijf werken kan dat waarschijnlijk ook vanuit huis. Ik weet dat thuiswerken iets heel anders is dan de hele dag tijd voor je kindje hebben, maar het is beter dan niets; en de tijd die je overdag aan zorg en aandacht besteedt kun je eventueel 's avonds als je partner thuis is of in het weekend inhalen. Dan zouden we het redden met 2 of 3 dagen kinderopvang. In principe zou 5 dagen ook kunnen natuurlijk, maar daar zou ik me niet prettig bij voelen, een kindje heb je niet alleen in de avonden en het weekend.

*edit* voor ons beiden geldt overigens ook dat we niet alleen niet minder kunnen, maar ook niet minder willen werken.

Waarom kom je elke keer weer terug op het man/vrouw gebeuren Eucalypta? Je komt echt zo langzamerhand op me over als een dolle mina. Ik heb er toch bij gezet dat het niet vrouw thuis en man werken HOEFT te zijn, kan prima andersom. In ons geval is het gewoon zo dat ik het liefste thuis wil zijn om te zorgen (ja, in mijn bloed zit het wel...kan ook he) en mijn man graag momenteel wil opklimmen qua werk. Ben ik maar wat blij om! Als ik meer wil werken kan dat, geen probleem. Mijn man is wat dat betreft niet egoistisch. Alleen wil ik het toevallig niet. Net zoals jij het wel kan.

Waarom heb ik toch altijd de indruk dat jij het gevoel hebt dat jij alles maar moet kunnen en mogen dat de hele wereld verder egoistisch is (en mannen in het bijzonder) of jou wil hinderen in je vrijheid. Het lijkt wel alsof je het gevoel hebt continu te moeten strijden voor vrijheden of gelijke rechten. Ik (en vele vrouwen met mij) doen niks wat ze niet willen hoor. Integendeel, ik vind dat ik lekker profiteer momenteel van het vrouw-zijn. Lekker thuis knuffelen en doen met twee baby's...boodschapje hier, wasje daar en verder veel tijd voor hangen op de bank, muziek maken, lezen en schrijven. Natuurlijk zitten er ook nadelen aan en moet ik er een weg in vinden, maar als ik nu fulltime zou werken zoals mijn man, zou ik nog meer nadelen zien.

Een heleboel vrouwen denken ook nauwelijks na over de gevolgen. En ja, ik ben gewoon een dolle mina hoor, jeetje, is het nu ook al een schande om feminist te zijn? Dus ja, ik ga op mijn achterste benen staan als iemand zegt dat ze uiteraardcniet of minder werkt om haar man verder te helpen. Niet omdat ik daartegen ben of omdat dat niet mag, maar omdat het vanzelfsprekend is, omdat er gedaan wordt dat het zo hoort, omdat er nog steeds topics zijn met de titel 'moeders en carrière' en vaders zich daar meestal niet druk om maken, omdat er alleen de laatste paar maanden hier al relaties zijn gesneuveld van vrouwen die rechtstreeks de bijstand in kunnen door die houding, bij hun ouders moeten intrekken met kind, en niet zelfstandig zijn omdat zorgen kennelijk meer bij vrouwen in het bloed zit. Behalve zorgen voor zichzelf en hun eigen toekomst dan, dat schiet erbij in. Niets mis met tijdelijk inleveren, maar wel van beide kanten graag.

Overigens bespreek ik dit net met mijn man, die echt niet vindt dat ik egoïstisch ben, ik denk en doe immers hetzelfde als hij.

Zelfstandig zijn is voor mij trouwens ook ongelofelijk belangrijk. Ik wil nooit in een situatie komen waarbij ik afhankelijk ben van een partner in financiële zin. Ik kan werken, wil ook graag werken, en zelf geld verdienen geeft mij een gevoel van onafhankelijkheid. Wat er ook gebeurt met mij partner of mijn relatie, als mij niets overkomt kan ik in mijn eigen onderhoud voorzien. Dat geeft heel veel rust.

Ik heb drie keer promotie gemaakt de afgelopen jaren. Als ik fulltime zou werken zou ik kans maken op een nog hogere functie denk ik, maar met mijn 24 uur kom ik helaas niet in aanmerking voor de hogere managementfuncties. Mijn man zou het trouwens prima vinden om minder te gaan werken zodat ik meer kan werken, maar dat wil ik niet. En wat heerlijk dat de term dolle mina valt haha

Ik denk dat het prima kan, maar dat het wel afhankelijk is van de sector waarin je werkt en hoe flexibel je je werk kunt/mag uitvoeren.

Ik heb geluk: ik vind hard werken heerlijk, heb een geweldige baas waarbij een heleboel bespreekbaar is (qua werktijden, thuiswerken etc) en een man die het fijn vindt dat we evenveel werken (en intussen zelfs bijna gelijkwaardig zijn qua inkomen ).

Ik vind jou vraag wel een goed Rejoy; wat is carriere? Als je op mijn loonstrookje kijkt staat daar als functie s.ervic.emedewerker. Klinkt niet bepaald interessant haha. Maar mijn werkzaamheden zijn uiterst interessant en uitdagend. Ik mag trainingen geven aan directeuren en managers, bemoei me in zie zin met bedrijfsvoering en geef adviezen. Het is in ieder geval een WO functie, maar of het in jouw theorie valt onder carriere..? Voor mij voelt het wel zo, want ik ontwikkel me elke dag in meerdere opzichten.

Ik ben het grotendeels eens met Euc. Onder carrière versta ik echt het hogerop komen in een betere/meer verdienende functie, niet per se dat je 60 uur per week moet werken. Op mijn werk kan ik carrière maken en dat doe ik met een werkweek van 36 uur. Ik werk 4x9, zodat ik wel een dag thuis ben. Mijn vriend is ook bezig met zijn carrière en werkt 36 uur, waarvan 4 uur thuis, dus 's avonds of in het weekend, zodat ook hij op zijn thuiswerkdag de hele dag met H. bezig kan zijn. Dit werkt, wat ons betreft, prima.

Ik snap wel dat veel vrouwen zeggen dat zorgen in hun bloed zit en dat snap ik ook wel. Maar de keuze om echt minder te gaan werken, omdat de man dat niet wil, of omdat de man nou eenmaal meer verdient, dat snap ik minder en in dat opzicht ben ik het eens met Euc. Mijn vriend is ouder dan ik ben en had dus al enkele jaren werkervaring toen ik begon. Ik zou het echt heel zuur vinden als hij had geweigerd om minder te gaan werken, zodat ik wel gedwongen werd om minder uren te maken (omdat wij drie opvangdagen maximaal vinden). We verdienen nu evenveel, maar ik zal in de toekomst meer gaan verdienen. En ondanks dat, werken we beide evenveel. Ik zou het evenzo hartstikke zuur vinden als hij vond dat ik maar 40 uur moest gaan werken en hij drie dagen, omdat ik meer verdien. In mijn ogen zijn we beide verantwoordelijk voor de opvoeding van onze kinderen en moeten we ook evenveel recht hebben op meer of minder werken.

Tja fanancieel had ik beter fulltime kunnen gaan werken en mijn man thuisblijven want ik verdiende meer dan hem, hahah!