Verwachtingen in een vriendschap

Hoe gaan jullie om met verwachtingen in vriendschappen? Onbewust heb je misschien toch wel bepaalde verwachtingen. Of denk jij, dat wat je erin stopt ook terug hoort te krijgen?

Ik heb dat soms wel en vind dat een beetje lastig. Ik ben me ervan bewust dat iedereen natuurlijk anders is, en dat niks hoeft te zeggen over hoe goed een vriendschap is. Maar ik probeer altijd interesse te tonen in een vriendschap, ben attent en doe mijn best om regelmatig contact te hebben en te onderhouden en toon initiatieven om af te spreken. Maar soms baal ik wel als het andersom niet het geval is. Ik weet wel dat ik dat niet moet verwachten maar dat is vaak onbewust. Ik ben nogal een piekeraar en denk dan gelijk dat het aan mij ligt, of dat mensen geen zin hebben in mij. Ik moet niet voor anderen denken en invullen, I know! Makkelijker gezegd dan gedaan . Ik neem ook niemand wat kwalijk maar wil proberen daar beter mee om te gaan zodat ik me daar niet rot om hoef te voelen.

Tips?

Ik verwacht wel heel sterk een soort gelijkwaardigheid. Interesse tonen in elkaar en vooral ook eerlijk en open zijn naar elkaar. Beetje hetzelfde als in een relatie, alleen zonder het intieme contact en misschien minder close, afhankelijk hoe ver die vriendin van je af staat, beste vriendin of gewoon 'een' vriendin.

Vriendschap moet van 2 kanten komen. Je moet er voor elkaar zijn op momenten dat je elkaar nodig hebt. Het is net als in een relatie eigenlijk. Een vriendschap heb je niet alleen, dus het is niet zo raar dat er op een gegeven moment bepaalde verwachtingen ontstaan bij elkaar.

Lennox schreef:Ik verwacht wel heel sterk een soort gelijkwaardigheid. Interesse tonen in elkaar en vooral ook eerlijk en open zijn naar elkaar. Beetje hetzelfde als in een relatie, alleen zonder het intieme contact en misschien minder close, afhankelijk hoe ver die vriendin van je af staat, beste vriendin of gewoon 'een' vriendin.

Dat verwacht ik ook, alleen jammer genoeg merk ik steeds vaker is dat andere daar makkelijker over denken. Dat kost me moeite :

Het moet idd van 2 kanten komen, maar denk toch dat iedereen daar anders in staat. Dat de een heel attent is, wil niet zeggen dat de ander dat ook is of moet zijn. Is denk ik ook afhankelijk van hoe je als persoon bent denk ik. En als ik iets doe voor een vriendin, een kadootje of wat dan ook. Dan doe ik dat, omdat ik dat leuk vind. En niet met de intentie dat ik daarna wat terug verwacht.

Ik ben het wat aan het relativeren

Ik vind verwachting eigenlijk niet helemaal het goede woord. Er is een vriendschap omdat je dingen voor elkaar over hebt, met elkaar deelt, hoe klein dat ook is, of juist niet. Ik verwacht dat niet van mijn vriendinnen, dat is er gewoon. Ik ben blij dat zij dingen voor mij over hebben, maar ik verwacht dat niet. Tuurlijk zou ik teleurgesteld zijn als ik een vriendin nodig heb en ze er is er niet, maar dat heb ik eigenlijk nog nooit echt meegemaakt dus ik weet ook niet zo goed hoe ik daar op zou reageren.

Verwachting moet ook eigenlijk tussen aanhalingstekens. Want ik verwacht niks. Niet bewust in ieder geval. Maar soms hoop/denk ik, dat als ik interesse in iemand toon, dat ook terugkrijg.

Dan vraag ik een paar keer om wat af te spreken, wordt er niet op in gegaan. Eigenlijk heb ik dan zoiets van, ik laat nou eens gewoon niks van me horen. De bal ligt bij die persoon. Maar ik vind dat moeilijk om dat ook echt te doen uiteindelijk. Terwijl het soms misschien beter is om het eens te laten voor wat het is. As de persoon in kwestie wil afspreken dan zou die daar zelf ook moeite voor doen, denk ik dan. Toch baal ik daar dan gewoon van Ik denk dan, hoe kleine moeite is het om even iets te sturen? Al is het antwoord nee, maar dan ben je in ieder geval duidelijk.

Memoria, dat laatste wat je zegt herken ik heel erg. Ik heb dit met een vriend van me. Altijd komt het initiatief van mijn kant, ik heb me ook al vaak voorgenomen om af te wachten tot hij eens contact opneemt maar ik zwicht elke keer weer. Vorige week zondag heb ik zijn nummer gewist. Zo kan ik geen contact meer met hem opnemen en als ik nu niks meer hoor dan is het wat mij betreft ook goed, dan maar niet. Maar ik vind het wel moeilijk, ik hoop op een bericht natuurlijk.

Sorella schreef:Memoria, dat laatste wat je zegt herken ik heel erg. Ik heb dit met een vriend van me. Altijd komt het initiatief van mijn kant, ik heb me ook al vaak voorgenomen om af te wachten tot hij eens contact opneemt maar ik zwicht elke keer weer. Vorige week zondag heb ik zijn nummer gewist. Zo kan ik geen contact meer met hem opnemen en als ik nu niks meer hoor dan is het wat mij betreft ook goed, dan maar niet. Maar ik vind het wel moeilijk, ik hoop op een bericht natuurlijk.

Precies! Ik hoop dat ik het nu ga volhouden. Anders geef je diegene ook het gevoel van, oh zij vraagt toch wel meerdere keren, hoef ik nu niet meteen te antwoorden. Mja, aan de kant wil ik juist reageren en dan zeggen dat ik ervan baal dat het van mij uit komt iedere keer. Want misschien is die persoon zich van geen kwaad bewust, kan natuurlijk ook...

Daarom hoop ik ook dat hij weer contact met me opneemt, dan kan ik het gesprek misschien een beetje sturen en eens praten over mijn 'verwachtingen'. Misschien heeft hij het wel helemaal niet door óf hoeft zoveel contact voor hem niet.

Ik vind dit soort dingen heel moeilijk, weet nooit goed wat ik nou moet doen!

Memoria schreef:Verwachting moet ook eigenlijk tussen aanhalingstekens. Want ik verwacht niks. Niet bewust in ieder geval. Maar soms hoop/denk ik, dat als ik interesse in iemand toon, dat ook terugkrijg.

Dan vraag ik een paar keer om wat af te spreken, wordt er niet op in gegaan. Eigenlijk heb ik dan zoiets van, ik laat nou eens gewoon niks van me horen. De bal ligt bij die persoon. Maar ik vind dat moeilijk om dat ook echt te doen uiteindelijk. Terwijl het soms misschien beter is om het eens te laten voor wat het is. As de persoon in kwestie wil afspreken dan zou die daar zelf ook moeite voor doen, denk ik dan. Toch baal ik daar dan gewoon van Ik denk dan, hoe kleine moeite is het om even iets te sturen? Al is het antwoord nee, maar dan ben je in ieder geval duidelijk.

Ik sluit me aan bij het bovenstaande.
Ik merk aan mezelf dat ik best wel aan mijn vrienden 'hang', maar de meeste wonen ver(der) weg, en zie ik daarom bijna nooit. Dat doet me zeer, vooral omdat het ook vaak is dat ik die kant maar op moet komen, en het wordt minder snel terug gedaan..

Vind het ook lastig.. En volgens mij is er ook niet 1 juiste manier. Maar moet je gewoon kijken wat je zelf wil, bespreekbaar maken of juist niet...ik kies er meestal voor het niet te doen. Omdat ik niet afhankelijk over wil komen, of zeurderig. Dus dan hebben we het alweer over het invullen over een ander

Ik weet het allemaal wel, alleen blijkt het in de praktijk vaak wat lastiger..

Ja, ik denk dat je het misschien wel kunt proberen om bespreekbaar te maken, want misschien hebben ze wel helemaal niet door dat het voor jou zo voelt! Misschien zijn ze in hun hoofd wel zo druk met school/werk dat ze er niet aan denken om eens voor te stellen iets leuk te gaan doen? Of voor de situatie van Burn, misschien hebben ze de indruk dat jij het helemaal niet erg vind telkens die kant op te gaan maar dat je het juist leuk vind?

Ik heb ook 1 zo'n 'vriendin'. (ik weet niet of ik het echt een vriendin moet noemen)
Die heb ik tussendoor ook een aantal jaar niet echt gesproken. Toen ben ik daarna een aantal keer haar kant op gegaan (ja, ik heb ov, dan kost het alleen tijd) maar ik vond dat op een gegeven moment vervelend. Ik heb het toen tegen haar gezegd. Ze is ondertussen nog steeds niet hier geweest, dus dan laat ik het ook los. Ze weet het nu en als ze dan niet de moeite wil doen, dan maar niet. En als het echt te veel (moeite/geld) kostte oid, had ze misschien ook een gulden middenweg voorstel kunnen doen. (bv ergens halverwege afspreken en daar shoppen oid)
Van mij hoeft het echt niet op de weegschaal, maar als ik het gevoel krijg dat ik helemaal de moeite niet waard ben, dan laat het maar zitten.

Het meeste van bovenstaande klinkt me zo bekend in de oren! Het idee van 'veel vrienden moeten hebben', maar als er vervolgens op ideeën niet gereageerd wordt...

Een aantal 'vriendinnen' van de middelbare school zijn ook zo: ze verwijten het mij dat het minder is geworden sinds ik een vriend heb, maar zij nemen ook geen initiatief. Ben er wel klaar mee...

In vriendschap verwacht ik dat het er is omdat beide het willen en niet omdat het moet. In een vriendschap verwacht ik dat je samen kan lachen en kan huilen, dat er wederzijds respect is en dat je voor elkaar klaar staat.

Weliswaar heb ik vriendschappen in verschillende niveau's. Dat klinkt misschien niet vriendelijk maar zo zie ik het wel.
Bovenaan staat mijn vriend, die ook mijn allerbeste maatje is, dan komen er een aantal vriendinnen, en daarna nog een aantal vriendinnen. Met de 1 ben je nou eenmaal hechter dan met de ander.

Vroeger had ik een bepaald verwachtingspatroon, met de jaren heb ik gezien dat dat niet werkte. Nu heb ik buitenom bovengenoemde natuurlijke verwachtingen geen verwachtingen meer. Als iemand mij niet meer het gevoel geeft van een fijne vriendschap dan is het tijd om afscheid te nemen. Vrienden komen en gaan.

In een echte vriendschap mag je best verwachtingen hebben, maar het moet niet te ver gaan. Het moet wel spontaan en leuk blijven. Ik heb wel eens bewust een punt achter een vriendschap gezet omdat zij te veel van mij verwachtte, en ik werd daar erg kriegelig van. (Uiteraard was dat niet de enige reden, want er kwam ook liegen en bedriegen bij kijken.) Dit moet je wel naar elkaar uit kunnen spreken. Kan dat niet, dan zegt dat ook wel wat over de vriendschap.

Burn, misschien komt het inderdaad door wat Sonly zegt. Je wekt misschien de indruk dat je het wel oké vindt om te reizen. Maar je mag ook best eens nee zeggen. Zoals ons babyshower-winkelen laatst ook, toen zei je dat het je niet uitmaakte om hier heen te komen. Toen gaf ik aan dat ik persé naar jou toe wilde komen, omdat je hier al vaker was geweest. Maar van de reactie dat het je niet uitmaakte wie naar wie toe zou komen, zullen waarschijnlijk veel mensen gebruik maken.

Ik bedoel het anders, maar laat maar..

Ik vind het wel belangrijk dat je ook iets terug krijgt in een vriendschap, ik wil er best een keer extra moeite voor doen, maar als je er daarna niks meer voor terug krijgt ben ik best teleurgesteld.
Ik ga misschien nog te ver om iemand een kans te geven terwijl ik eigenlijk van binnen weet dat ze alleen maar energie vreten ipv dat ze iets opleveren.

Burnie: je hoeft geen laat maar te zeggen.
Gewoon uitleggen wat je bedoeld, niemand die je daar raar van aan zal kijken hoor! Je mag best je eigen wensen ergens over eens uitspreken, je hoeft je niet altijd te voegen naar anderen. Girl powerrr!

Burn: Ik denk dat jij oa doelt op het feit dat Peanut en ik destijds een midweek richting de wadden zijn geweest, en ik heb het idee dat je het ons verschrikkelijk kwalijk hebt genomen dat wij toe niet langs gekomen zijn omdat wij toch in het noorden waren. Alleen zit er helaas nog wel zeker anderhalf uur rijden tussen de wadden en jouw woonplaats, dus echt in de buurt waren we niet...

Mijn ervaring bij jou is dat jij inderdaad veel geeft, soms teveel. Soms is het ook goed om een lijn te trekken van ho, stop, in plaats van dat ik nu naar jullie kom, komen jullie maar naar mij.

Lennox, wat je nu doet is oude koeien uit de sloot halen en volgens mij hebben we dat uit gepraat..

Arwyn, ik ga me er niet verder over uit laten. Ik heb nu al het gevoel me te moeten verdedigen, daar heb ik geen zin in..

Nouja, misschien oude koeien, ik dacht namelijk ook dat het uitgesproken was. Maar door wat je hiervoor vertelde voelde ik me wel weer aangesproken, dus ik vraag me af of het voor jou wel uitgepraat is... Blijkbaar is het wel iets wat je -niet alleen van ons, maar blijkbaar van meer- als heel vervelend ervaart.

Ik ga er in dit topic verder niet meer op in, geen zin.. Wil je het er toch nog over hebben, pm me dan maar..

Ik begrijp inderdaad wel dat dit niet in het openbaar uitgesproken moet worden, het verbaast me alleen dat dit weer tevoorschijn komt omdat ik me echt aangesproken voelde terwijl ik oprecht dacht dat het goed was. Ik ben bang da dat ook echt jouw valkuil is in vriendschappen, je bent te goed voor iedereen en houdt liever de goede vrede, zelfs als jou iets dwars zit

Dat jij je aangesproken voelt ligt dan ook echt aan jou, staat geen naam bij.. En het stuk over de Wadden heb ik al lang achter me gelaten..